Kabanata 3.3

"What?!!! 6 billion??? That's huge, dad. How can you owe them like that! It's not just a million but a billion, dad!" she said unbelievably while her eyes widened. 

"I know, sweetie. But what can I do? Malaki ang utang ko sa bangko at 'di lang 'yon  dahil marami pa akong pinagkakautangan," kanyang paliwanag. 

She already knew this will happen but hindi niya ito pinansin because she thought her dad can handle this and hinihintay na rin sila ang magsabi sa kanila. That’s why she always asked her dad’s money para mismo sa bibig niya marining ito since she’s just waiting them to tell her about their financial problem yet mas gusto nila siyang itago sa dilim. That made more look like selfish buying and asking money for them. Her chest tightened and nakaramdam na sobrang kirot at sakit dito. 

From the day na lumipat sila here in province she already knew something is off. She’s waiting ,and waiting ,but  they never tell her anything. Gano’n na ba talaga siya ka weak ang tingin nila sa kanya? It’s not all about money naman sa kanya all she needs is trust. Thus, alam niyang she’s in fault having a heart disease. 

However, it doesn’t mean na masasaktan siya kapag wala na silang money at baon sila sa utang. Kasi malaki naman na ang kinikita niya sa pag-aartista. Why do they always look down to her? Sometimes she felt jealous to Anna, siya malakas and mas pabor sa kanya ang mom and dad niya samantala siya maraming bawal, hindi pa siya free na gawin yung gusto niyang gawin just like Anna. She cleared her throat and shrugged those thoughts. "You mean, lahat ng pera na binigay mo sa amin ni Anna ay galing sa utang?" she acted like she doesn’t know since ayaw nila ipaalam sa kanya. Kaya she needs to pretend until now. 

She saw her dad nodded sadly hindi pa rin naalis ang paningin niya sa road. 

She rested her head in the  head rest  mas lalo siyang mawawalan ng hininga sa dad niya. Hindi niya alam kung maiinis o magagalit ba siya o what. Nagsimula na mag-iba ang paghinga niya since iba na ang pakiramdam niya dahil sa nalaman niya. 

"Why you didn't tell me, dad?" nanghihina na  tanong niya natulala pa rin sa nalaman nito. She doesn’t know what to react. She’s in so much pain right now. 

"I wanted to tell you but I'm scared you might freak out if you know. I don't know if you are okay with that. So me and Anna decided to keep it a secret," he said matter of factly. 

Mas lalong sumikip ang dibdib nito. "What about Anna? Did she know and... na saan talaga siya? Tell me the truth, Pa!" mabilis niyang nilingon ang ama  nang maintindihan niya ang lahat. 

He didn’t respond. Kaya kumalabog ang puso niya sa iniisip nito sa nangyari sa twinnie niya, "Wait— Don't tell me... you gave Anna to them in exchange of your high debt?" naloloka niyang tanong sa dad niya na halos lumaki ang dalawang butas ng ilong nito. 

Hindi kumibo ang dad niya and focused his eyes on the road. 

She started to panicked and hinawakan niya ng dalawang kamay ang  kanang braso ng dad niya na busy sa pag drive. "Dad, answer me!" She shook her father shoulder para kunin ang attention niya. 

Samantala, mahigpit na humawak sa manibela si Denver na halos durugin ang puso niya nang maalala niya ang ginawa niyang pag-bigay sa bunso nitong anak pero wala na siyang pagpipilian pa. Kung 'di ang gawin 'yon. 

"Davina, nagmamaneho ako! Huwag mo akong guluhin at tanungin dahil pati ako naguguluhan na!" waksi niya sa kamay ng anak na dalaga na pagalit. 

"Paano hindi kita kukulitin kung 'di mo sinasabi sa akin kung talaga bang binigay mo si Anna sa kanila!" pagrarason niya na pasigaw. 

Nilingon niya saglit ang anak bago nagtaim bagang, "Oo, siya ang binayad ko kapalit ng utang ko," naiiyak niyang tugon. 

Sa tugon niya sa kanyang anak napansin niya hindi siya makahinga ng maayos. Nahihirapan siya sa paghinga. Umupo siya nang maayos at tumaligid para hindi niya makitang nahihirapan siya sa paghinga. Napabuntong hininga na lang si Denver at mas tinuon na lang ang atensyon sa pagmamaneho.