( Maximus POV )
I put my shades on at inayos ko rin ang suot na coat pagkalapag ng eroplano. Nauna na ang mga tauhan ko bitbit ang maletang may lamang mahahalagang gamit.And as I step outside the plane, naramdaman ko kaagad ang malamig na hanging dumadampi sa pisngi ko. Kasabay nito ang init na nagmumula sa papalubog na araw. It's the same scenario six months ago, the last time na umuwi ako matapos mamalagi ng ilang taon sa States."Max! Dude!"Bradley uttered sabay hagis ng susi ng sasakyan ko, it's a new model of Roll's Royce na bilyon ang halaga. Nasalo ko naman ito kaagad kaya natatawang napailing ang loko."Matinik ka pa rin talaga! Welcome back Maximus Villaroman!" He welcomed me with wide arms open nang tuluyan akong makababa pero tinulak ko lang ang noo nito."Kailan ka pa naging bakla?" Turan ko sa seryosong boses pero mas lalo lang itong natawa."Actually, ngayon lang! After I saw you! Tang ina, mas lalo kang pumogi!" Sakay naman nito sa biro ko kaya napailing nalang ako. Well, I can't smile either coz it's not the best time para makipagbiruan lalo pa't hindi naman ako ang tipong palangiti na tao. Bradley knows kung bakit biglaan akong umuwi rito.Nakahilera na rin ang iba pang sasakyan para sa mga tauhan ko. Binuksan ko na ang driver's seat at agad na pumasok. Sumunod naman si Bradley sa dala nitong sariling sasakyan. He will attend lolo's private cremation and memorial service.Yeah, I want everything private. What's the purpose of allowing other people to attend? Lalo pa't galit ang nararamdaman ko sa mga taong ilang taon na pinakain ni lolo ngunit wala man lng isa sa mga iyon ang promotekta para sa kaligtasan niya? Sa ilang libong mga tauhan na nanilbihan sa hacienda na may ekta- ektaryang lawak ng lupain niya ay wala ni isa ang nagmalasakit.Those poors were ungrateful! At sa tuwing naiisip ko ang nangyari ay mas lalo akong nakakaramdam ng poot, lalong lalo na sa kriminal o mga kriminal na may gawa nito sa kanya.And I can't wait! I really can't wait to punish that wicked woman. Mas lalo kong binilisan ang pagpapatakbo dahil sa nararamdamang pag iinit sa dibdib.Fuck her! Fuck them for doing this to the one and only man who loved and cared for me eversince I was a child. Si Lolo Vivencio at Lola Melissa ang nagpalaki't nag aruga sa akin magmula ng maghiwalay si dad at ang ina ko na hindi ko man lang nakilala simula pagkabata. Minalas akong magkaroon ng isang bulakbol at babaerong ama at isang makasariling ina ngunit sinuwerte naman ako sa butihin at maalaga na abuelo't abuela ko.Ngunit binawian din ng buhay si lola nung nasa elementarya palang ako kaya kami na lamang ni Lolo ang magkaramay. My dad was his one and only son, nag iisa sanang tagapagmana niya ngunit wala naman iyong ibang binibigay kundi problema at sakit ng ulo. Na dahil sa maraming bisyo nun at pagsusugal ay nalubog pa sa utang at si lolo pa ang nagbayad. Di lang yon, nag asawa pa iyon ulit ng isang babaeng mababa ang lipad.He did nothing, ni hind iyon nagpakaama sa akin hanggang sa binawian ng buhay six months ago dahil sa isang car accident. And I guess I was numb enough dahil di manlang ako nasaktan ng mawala siya.But now, I felt every pain sa tuwing naaalala ko na wala na si lolo. He died nang wala man lang ako sa tabi niya. Sa kagustuhang makabawi ay napalago ko ang mga kompanya niya internationally! And he's so proud of me.Nagawa ko man ang dapat ngunit di ko naman siya naprotektahan. And now, ang pagbibigay hustisya sa pagkawala niya ang tanging magagawa ko para sa kanya. Ipapangako ko na paparusahan ko ang lahat ng may sala. Ilalagay ko ang batas at hustisya sa sariling mga kamay ko. I don't fucking care sa punyetang batas ng lipunan!Di ko namalayan ang pag agos ng sariwang mga luha mula sa mga mata ko. The last time I remembered na umiyak ako ay noong nawala si lola. Umiyak ako pero sa tahimik na paraan. I don't want other people to see me cry and pitied me. Nasa isipan ko na ang pag iyak ay senyales ng kahinaan.And I will admit na hinang hina ako ngayon for losing the only family I have.Halos bumiyahe ako ng ilang oras bago makarating sa San Sebastian, karatig bayan ng San Fernando, kung nasaan ang pamanang mansyon ni lolo sa aking walang kwentang ama.Agaran kong ipinark ang sasakyan sa labas ng mansyon. Sumunod naman si Bradley at ang iba ko pang mga tauhan. Alam na nila na dadaan ako rito para kunin ang ibang mahalagang gamit ni na naiwan ni lolo rito."Boss," Turan ng isa sa mga tauhan ko ng makababa ako."All of you must stay here. Ako lang ang papasok sa loob." Mariin at baritonong bilin ko na ikinatango naman ng mga ito. Tumango rin si Bradley na nanatili lang sa sasakyan nito.Napabuga pa ako ng hangin bago nagpasyang pumasok ng gate. Mabilisan akong pinagbuksan ng dalawang bantay na gwardiya. Halata ang gulat at pagkataranta sa mga mata ng mga ito ng makita ako."Si-- Sir Max...." Sabay na nakayukong bati ng dalawa.I just simply nodded as an answer bago tuloy tuloy na pumasok sa loob. Naglalakad pa lang ako patungo sa entrada ng mansyon nang mamataan ko ang grupo ng mga kababaihan sa may garden area. I smirked nang mapagtantong nag iinuman ang mga ito. And ofcourse wala na mang ibang may pasimuno."Oh my goodness! Max!"Rinig ko ang di magkandaugagang tili ni Krista nang masilayan ang presensiya ko. Ang babaeng brat na anak sa unang asawa ni Greta, my step mother.Saglit akong napahinto at seryosong napatingin sa gawi ng mga ito. Kita ko ang magkahalong pagkamangha at pagkagulat sa mga mukha ng kaibigan niya."You're here! Goodness, di ako makapaniwala!" Ang lapad pa ng ngiti nito at akmang yayakap pa sana ngunit walang gana ko itong tiningnan."Yeah I am here and you know the reason." Prangkang sagot ko kaya nawala ang ngiti sa mga labi nito."Ohhh yeah, uhmmm I'm sorry. Nakikiramay kami ni mommy sa pagkawala ni lolo." Anito kaya napaangat ang isang sulok ng labi ko at sarkastikong napailing."You called him lolo really? Nakikiramay but you seemed enjoying with your friends? Ganyan ba ang pakikiramay?" Prangkang sagot ko, walang pakialam kung narinig pa ito ng mga kaibigan niya. At di ko na hinintay ang magiging sagot niya. Inis akong tumalikod at dire- diretsong pumasok sa loob ng mansyon.Nasa lobby ako nang bumungad naman sa akin ang mukha ni Greta na komportableng nakaupo sa couch habang umiinom ng wine.Fuck! Anong klaseng mga tao ba ang nakatira rito? I am grieving yet these people seemed enjoying their lives."Max!??"Kita ko rin ang gulat sa mga mata nito nang makita ako. Agad itong napatayo."I am here to get lolo's belongings." Walang emosyong sabi ko at lalagpasan ko na sana ang babae nang bigla itong nagsalita."Max, nakikiramay kami sa pagkawala ni papa. Pumunta kami ni Krista sa hacienda ngunit pinagbawalan kaming pumasok ng mga tauhan mo." Emosyonal na wika nito kaya binalingan ko ito at sarkastikong nagsalita."At saka pa lamang kayo dumalaw kung kailan siya nawala? Nawala si lolo na di man lang kayo nakakapagpasalamat na may nasisilungan kayo ngayon. Alam mo kung anong ibig kong sabihin Greta." Prangka at walang paligoy ligoy na sagot ko kaya natameme ang babae.Noon pa man, I used to call her Greta. Wala akong pakialam kung kasing edad niya man si dad. Sa totoo lang ay pinapakitunguhan naman kami ng maayos ng babae, lalo na ako. Sa tuwing nagagawi ako rito noon ay panay asikaso ito sa 'kin. Sadyang nadamay lang sila sa galit ko kay dad that's why I never appreciate her.Noong mawala si daddy ay si lolo na mismo ang nagdesisyon na huwag paalisin ang mag ina para na rin may tumao sa mansyon na unang pinagawa nila ni lola. Nirespeto ko ang desisyong iyon ni lolo kaya hinayaan kong tumira at mamuhay ang dalawa rito. And Greta knows their boundaries, titira lang sila ngunit wala silang puwedeng galawin sa mga gamit dito.Pumanhik na ako ng hagdanan para umakyat sa itaas kung nasaan ang dating kwarto ni lolo. Kukunin ko na ang sadya ko at nang makaalis na ako patungong San Fernando.I can't wait na makaharap at maparusahan ang babaeng kumitil sa buhay niya. She will face hell as soon as she'll face me ! Damn her!( Thalia's POV )Sa labis na pag iyak at kapaguran ay nakatulugan ko na ang paghihintay kay Manang Sonya. Nakasandal lang ako sa may pader dahil hindi naman ako puwedeng humiga at matulog sa malamig na sementadong sahig.Buti nalang at may pagkain na hinatid ang isang lalaki kanina kaya kahit papaano'y nagamot ang sikmura kong kumakalam sa gutom.Naalimpungatan lang ako nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Di ko agad pinailaw ang flashlight sa takot na baka isa na naman ito sa mga lalaking nagkulong sa 'kin dito."Thalia... iha..."Agad akong napatayo nang marinig ang mahinang pagtawag ni Manang Sonya. "Manang!" Pinailaw ko kaagad ang hawak na flashlight at ganoon rin ito sa dala niya."Pasensiya na, hindi ako nakabalik kaagad. Hinintay ko pang makatulog ang mga bantay mo. Eto, may dala akong pagkain mo." Anito sabay abot ng dala niyang basket na may lamang mga prutas, tinapay at bottled water."Narinig ko kanina na dinalhan ka ng pagkain dito kaya yan nalang ang binigay ko para hind
Hindi ako nakakain dahil sa pag iisip. Sobra akong kinakabahan at di mapalagay dahil sa sinabi ng lalaki kanina. At kahit anong pilit ko sa sarili na maging matapang, nilalamon pa rin ng takot at pangamba ang emosyon ko.Yung gustong gusto kong maging matapang sa harapan ng walanghiyang may pakana nito sa 'kin, pero sa tuwing naiisip ko na baka hindi lang iyon baliw kundi isang halimaw ay pinapangunahan agad ako ng kaduwagan.Napasabunot ako sa buhok ko. Para na 'kong mababaliw sa pag iisip.Hanggang sa hindi ko namalayan ang paglipas ng oras dahil sa matinding pag iisip. Nang muling bumukas ang pintuan ay saka pa lamang nabaling ang atensyon ko.At mas sumibol ang bolta boltaheng kaba nang masilayan ko na dalawang lalaki ang pumasok ngayon. "Ano miss beautiful, nagdasal ka na ba?" Biglang bulalas ng isang lalaki habang naglalakad ito papalapit sa 'kin kaya napayakap ako sa sarili ko habang napapaatras."A--- ano ang gagawin niyo sa 'kin?" Pinatatag ko ang boses kahit pa man nanganga
Para akong tinakasan ng kaluluwa ko sa magkahalong gulat at takot."Si-- sino ka? A---- anong ibig mong sabihin? Anong kasabwat?" Puno ng kaguluhang tanong ko. Nanginginig pa ang labi ko dahil alam kong isang kalabit lang nito sa baril ay matatapos ang buhay ko sa isang iglap lang."Don't fucking ask me questions wicked woman! Ikaw ang putang inang sino at sinong nag utos sayo para patayin si Don Vivencio?" Matigas at puno ng galit ang boses nito na umalingawngaw sa buong paligid. Napaawang ako sa labis na pagkagulat at pagtataka sa paratang nito."Anong pinagsasabi mo!? Anong pinatay? Wala akong alam sa paratang mo kaya wag mo po sana akong pagbintangan! Caregiver ako ng Don at inalagaan ko siya ng maayos." Pasigaw na paliwanag ko.Gulong gulo ako. Bakit ako inaakusahan ng lalaking ito? Ibig bang sabihin nito, pinagbibintangan ako sa pagkawala ng butihing Don kaya ako ikinulong na parang mas masahol pa sa isang kriminal? Kaya ba nila ako iginapos?"Damn you liar!"At bigla akong napa
( Maximus POV )Nagngingitngit ako habang pabalik balik na naglalakad sa pasilyo ng mansyon hithit ang sigarilyo. Tang ina, sinong Ara Sanchez ang tinutukoy ng babae? Kasabwat ba niya ang pangalang binanggit niya?Agaran kong kinuha ang cellphone ko para tawagan ang isa sa mga private investigator ko."This fucking Ara Sanchez! Find this woman." Agad na utos ko."Boss, may larawan ka ba? O ibang pagkakakilanlan?" Sagot nito sa kabilang linya kaya namuhay na naman ang pagkairita sa 'kin nang maunawaan ang ibig nitong ipahiwatig.Fuck! That name is so damn common. Mukhang napakaraming Ara Sanchez sa buong Pilipinas!I need an sketch artist!"Damn! Fine fine, I'll call you again." Ani ko't matapos ibaba ang tawag ay si Bradley naman ang tinawagan ko.Napailing nalang ako ng sagutin nito ang tawag at unang bumungad sa akin ang mga ungol sa kabilang linya."Ahhh fuck suck it baby, so good!"The jerk is doing shits as usual."Ano na naman bro!?" Halata pa ang irritasyon sa boses nito na mukh
"Ito ba? Ganito ba ang hitsura nang tinutukoy mong Ara Sanchez?" Tanong sa akin nang isang lalaki matapos nitong tanggalin ang piring sa aking mga mata at ipinakita ang isang larawan na mukhang bagong guhit lang. Pupungas pungas pa 'ko nang makakita ng liwanag. Ilang araw na ba akong nasa kadiliman dahil sa piring na ito, maging noong nakakulong ako sa napakadilim na basement.Kanina ay bigla na lamang pumasok ang lalaking ito at nagtanong sa akin kung ano ang hugis ng mukha ni Ma'am Ara, maging ang mga mata at kabuuang hitsura ng babae. Dahil sa pag aalinlangan at takot na baka madamay ang butihing ginang ay nagsinungaling ako. Taliwas sa totoong mukha nun ang sinasabi kong deskripsyon.Dahil kahit di nila sabihin sa 'kin ay nahuhulaan ko na ang dahilan. At alam kong dahil sa sinabing iyon ng boss nilang halimaw na kasabwat ko raw ang butihing ginang. Hindi porke't hindi niya kilala ay pagbibintangan niya na. Kung ako nga na inaalagan ng maayos ang lolo niya ay nagawa pang pagbintang
( Maximus POV )"Balak mo bang maglasing Señorito? Aba'y nakailang bote ka na ng alak ah! Solo ka pang nag iinom diyan." Sita sa 'kin ni Manang Sonya nang makita ako nitong mag isang nag iinom sa terrace ng kwarto ko.Seryoso ko itong tiningnan bago muling itinungga ang bote ng beer. "Hindi ako nalalasing Manang." Ani ko na ngayo'y muling nakatuon ang tingin sa madilim na kapaligiran.Napakamot pa ito sa ulo niya. "Sabagay, sanay ka nga pala sa ganyan kahit na noong dise otso ka pa lang. Haixt! Naalala ko tuloy kung gaano ka katigasin noon pa man pero hinahayaan ka lang ng lolo mo." Kwento nito kaya biglang uminit ang dibdib ko sa naalala.Yeah, it's how the way he disciplined me. Yung kahit ilang beses pa akong makipagbugbugan ay tinatawanan lang niya. Bakit niya daw ako pagagalitan eh parte daw iyon ng pagiging lalaki. It's an experienced na siyang magbibigay aral sa buhay dahil pagdating ng panahon ay kusa ko naman marerealize ang lahat sa kung anong tama at mali.And he was damn ri
( Thalia's POV )Mula sa pagkakaidlip kahit man nakagapos at nakaupo sa isang silya ay para akong naalimpungatan nang maramdaman ang isang marahas na kamay na humawak sa braso ko."Ahhhhhh!"Napatili ako sa pagkagulat ngunit agad ding nakilala kung sino ang taong ito dahil sa nakakatulirong amoy ng pabango niya, amoy na lalaking lalaki na kahit matapang sa ilong ay napakabango pa rin at halatang mamahalin."Damn! Shut up! Ang arte mo!" Anito at sa tono ng pananalita pa lang ay alam ko ng nakainom, lalo pa't naaamoy ko sa hininga niya ang alak.Nagwala bigla ang dibdib ko nang maramdaman ang pagkalas nito ng tali sa mga kamay ko.Pa--- papakawalan niya na ba ako? Naniniwala na ba siya sa akin na inosente ako sa pambibintang niya?Nabuhayan ko ng pag asa. "Pa--- palalayain mo na ba ako? Salamat! Salamat po!" Naluluhang usal ko.Ngunit nang marinig ang sarkastiko nitong pagngisi ay napawi din kaagad ang pag asang iyon."The fuck! In your dreams." Mura nito kaya nakagat ko ang ibabang lab
[ NOTE: MATURED CONTENT AHEAD. THIS CHAPTER CONTAINS EXPLICIT, SEXUAL AND ABUSIVE CONTENT NOT INTENDED FOR YOUNG, MINOR AND SENSITIVE READERS. PLEASE BE GUIDED. ]( Maximus POV )Dala ng epekto ng alak na nainom ko ay di ko napigilan ang sarili na makaramdam ng init sa aking katawan. Lalong lalo na nang titigan ang katawan ng babaeng kriminal habang marahan nitong iginagalaw ang balakang kasabay ng senswal na musika. Halatang napipilitan lang ito na parang naiilang pa at panay takip pa sa katawan niya habang mahinang humihikbi.I smirked. She's acting like she's an innocent virgin! Damn! Mas lalo lang akong nae- engganyo na pagmasdan siyang nahihirapan.Fuck this damn wicked! Masyadong nag iinarte pa!At aaminin kong nagwawala ang pagkalalaki ko habang nakatitig sa kurba ng katawan nito na kahit manipis ay malulusog ang mga suso at imbok ng puwit. Fuck! Sino ba naman ang hindi? Bakla lang ata ang hindi tinitigasan sa magandang hubog ng katawan ng kriminal na ito.At sa pagtungga ko ng