I survived that first day at work. I was so exhausted because aside from dealing with work, I was also overthinking the rumors. After my worries about my supposed confrontations with Baste, I'm here again to worry about something. This is an emotional and a mental torture. I wanted to raise it to Perry but it was obvious that she was also clueless about the rumors. Mukhang walang alam yung mga employee ni Baste. Or maybe, they are just silent about it. Friday came and Ate Caroline wanted me to join her and the kids to lunch. Kaya nagpaalam na muna ako kina Perry na hindi ako makakasabay sa kanila. Kahit na nahihiya akong mag-lunch out nang maaga ay nagpaalam pa rin ako Kay Sebastian. It was so hard entering his office. Para akong yelo na nanigas na lang sa hamba ng pintuan ng kan'yang opisina. Kumakatok pa lang ako ay ramdam ko na ang kaba. Most days, hindi naman kami nagkaka-engkwentro dito sa trabaho dahil pareho kaming may pinagkakaabalahan. It's a good thing not to see him
"A-ate Gabby?" Halos pabulong na nasabi ng gulat na si Macy. Tila hindi pa siya nakakaahon mula sa mga nakikita. Nangilid ang mga luha sa mata ko dahil sa takot. I'm scared that Baste might find out right away since I never prepared myself for this kind of situation. This isn't what I expected. Bumping into Baste's sister isn't on my bingo card. I froze at the moment at hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I want to run away and hide. "Y-you have kids." Kumento nito na lalong ikinatuyo ng lalamunan ko. This girl has a hunch already. My kids look like her brother. She was a bright girl, as I remember. At alam kong hindi na maikakaila lalo pa at siya ang nakakita sa'min. She knew the moment she saw me with them. "T-they look like Kuya..." She said, almost like a whisper. Doon na tumulo ang mga luhang pinipigilan ko sa pagtulo. Hindi ko na malaman ang gagawin ngunit dumating si Kurt at tinawag ako. Nilingon ko siya kahit nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luha. Ha
Every time I see Sebastian, it's like I'm walking on thin ice. He almost busted me when he saw me carrying Josiah at the party. Parang divine intervention na nga lang ang pagdating ni ate Caroline para iligtas kaming mag-ina sa sitwaston na iyon. Hanggang ngayon, palaisipan pa rin sa'kin ang susunod na magiging hakbang ni Dad. Pero, dahil nakuha na niya ang gusto niya, naniniwala ako na malayo pa sa katotohanan si Sebastian. My dad won't let me down unless he's got something from it. "What are you thinking?" Tanong ni Jude upang mabasag ang katahimikan. Halos hindi ko na namalayan na nakatulala pala ako at hindi ko na nagagalaw ang pagkain ko. Nag-angat ako ng tingin sa kan'ya at hilaw na ngumiti. "Wala naman," tugon ko na medyo nahihiya. After weeks of calling me, napaunlakan ko rin si Jude para sa isang dinner. It's just a friendly dinner for me. But I know that deep within him, it's something different. Ito pa ang isa sa mga hindi ko maintindihan- how my feelings for him chan
Hindi na rin ako nagtagal sa lunch na iyon. Nagpaalam na ako agad pagkatapos kong kumain dahil alam kong kapag nagtagal ako ay baka pumayag ako sa trabahong inaalok sa'kin ni Sebastian. Hindi iyon kasama sa plano ko. Dalawang buwan lang kami dapat rito ng mga bata. Baka kapag nagtagal pa kami ay malaman ng lahat ang tungkol sa kanila. Ngayon pa lamang bumabango muli ang pangalan ni Daddy sa mga investors. At natatakot ako na baka kapag nakarating na naman sa media na nagka-anak kami ni Sebastian ay hindi na makaangat muli ang negosyo ng pamilya namin. "Think about it. I'm willing to wait." Seryosong sabi ni Baste bago ako bumaba ng kan'yang sasakyan. Hindi madaling makasama ulit siya. Hindi pa rin malinaw kung bakit iniwan niya ako sa ere noon. At ayoko nang ungkatin pa iyon. It's best not to be involved with him again. Pagdating ko sa unit ay wala pa ang mga anak ko roon maging si Manang Lydia. Wala rin namang mensahe kaya tinawagan ko na si Ate Caroline. Ngunit hindi rin ito s
What? A-are you sure about that, Ms. Brenda? Is that what he told you?" Sunod-sunod kong tanong sa amo ko habang unti-unting kumukulo ang dugo dahil sa nalamang impormasyon mula rito. "He liked you. And I don't see the need to turn down the offer. It will be more convenient for you. You are already there in the Philippines." Paliwanag ni Miss Brenda. Kagat-kagat ko ang aking labi at pakiramdam ko'y magdurugo na ito. "I will think about it, Miss." Sagot ko at mabilis na tinapos ang usapan. Ayon sa kan'ya, Sebastian learned a lot of insight from me and he wanted to hire me as his marketing executive. As far as I know, we didn't talk about business last night and he kept rubbing salt on my wounds. What a liar?! Halos magngitngit ako sa galit kaya nang matapos ang tawag na iyon ay malakas kong nasipa ang basurahan sa kwarto ko. Mabilis ko rin namang itinayo ang kawawang basurahan at lumabas na ng kwarto para ipagluto ng breakfast ang mga bata. "Para kang may kakatayin dahil sa
My mouth went dry as I sat down. His low voice is full of authority. Ano ba itong pinasok ko? I faked my composure habang hinihintay siyang makaupo sa harapan ko. Hinubad niya ang kan'yang suit at isinabit iyon sa likod ng kan'yang upuan pagkatapos ay niluwagan nang bahagya ang kurbatang sumasakal sa kan'yang leeg. Naupo siya sa upuang nasa harap ko pagkatapos ay nilingon ako. Our gazes met each other. Unlike before, I felt uncomfortable with his stares right now. Something has changed, I know. He's not the same anymore. "Do you want to order first before we talk about business?" Nagtaas siya ng kilay sa seryosong ekspresyon at tono ng pananalita. "Sure." Tipid kong sabi habang tinatantsya ang taong kausap. Tahimik ang paligid habang nakatingin ako sa menu. Ang totoo, walang pumapasok sa kokote ko dahil sa presensya niya. Hindi ko rin binabasa ang mga putaheng naroroon dahil ramdam ko ang bawat pagsulyap niya sa direksyon ko. I want to act casual as much as possible.