Ngunit bago pa mahuli ang lahat ay kinabig ko ang cellphone niya kaya parang laruan 'tong tumilapon sa sahig at nabasag ang screen. Nanlaki ang mata ko sa nagawa ko, lalo na nang makita ko ang awra ng lalaking kaharap ko. Nanlilisik ang mata nito at nagtatagis bagang. Lumabas din ang litid nito sa leeg at marahas na hinawakan niya ako sa kamay.
"Talaga bang inuubos mo ang pasensya ko ha?!" singhal nito sa akin.
Hindi ako nakaimik at napalumod laway ako sa tensyon na nararamdaman ko.
Hinila ako nito patungo sa upuan at doon ay pabagsak na pinaupo ako.
"Huwag mong tatangkain na tumayo riyan. Kun'di makakatikim ka sa akin!" anito na nahintatakutan naman ako. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nasinghalan ng lalaki. At ngayon lang ako nakakilala nang lalaking parang walang interest manlang sa akin. Hindi ba siya nagagandahan sa akin? Hindi manlang ba siya nakaramdam ng attraction? Kahit naman basa ang suot kong damit ay hindi pa rin maikakaila na maganda ako.
"Huwag po kayong tumawag ng pulis. Babayaran ko po iyong cellphone na nasira ko. Saglit lang." Kinuha ko ang wallet ko sa bag pero limang libo lang ang dala kong pera. Pero lakas loob kong ibinigay iyon sa kanya upang malaman niyang handa akong bayaran ang nasira ko. "Ito po oh! Bayad ko sa nasira ko." Iniaabot ko ang pera ngunit lalong umarko ang kilay nito nang makita ang limang libong hawak ko.
"Do you think na ganiyan lang ang halaga ng sinira mong cellphone?" wika nito sa akin.
"Ha? Magkano po ba iyon? Babayaran ko na lang po ang kulang. Huwag mo lang akong ipahuli sa pulis. Wala po akong ginagawang masama."
"Akala mo yata ganoon mo lang kadaling mauuto ang mga taong nakapalibot sa 'yo! Hindi sa akin lulusot ang mga dahilan mo! Dahil sa panahon ngayon, kahit bata hindi na mapagkakatiwalaan!" saad nito sa akin.
"Ano ba ang dapat kong gawin upang huwag mo akong ipahuli sa pulis? Nagsasabi po ako nang totoo."
"Bayaran mo ngayon ang cellphone ko! At kahit na bayaran mo ang cellphone ko, ipapakulong pa rin kita! Hindi mo ba alam na tresspassing ka? Puwede kitang kasuhan ng tresspassing plus ayaw mo pang ipakita sa akin iyang bag mo! Sigurado akong magnanakaw ka. Akala mo yata palagi kang makakalusot. Hindi mo ako madadala sa mga paawa mo!" anito na dinuduro pa ako ng kanyang hintuturo.
"Hindi nga ako magnanakaw! Oh sige, hayan ang bag ko! Halungkatin mo!" inabot ko ang bag ko sa kanya at agad naman niyang kinuha iyon.
Sa harapan ko inisa-isa ang damit kong nabasa ng ulan. Maging ang panty ko ay hindi nakaligtas sa kanya sapagkat binuklat pa niya iyon mismo sa harapan ko.
"Ano ba! Bitawan mo nga iyang underwear ko! Anong klase kang tao at nagagawa mo ito sa babae!" inis na hinigit ko ang underwear ko.
Napalumod laway pa ito at natigilan sa ginawa ko.
"Are you insane?! 'Akin na nga iyang bag ko!" hinatak ko iyon sa kanya at isa-isa kong ipinasok muli iyon sa bag ko. At nang matapos ako ay tumayo ako at hinarap kong muli siya. "Ano? May nakita ka bang ninakaw ko? Minsan kasi huwag kang palahusga ng tao. Tsk!" aniya sabay talikod at akmang aalis na nang hawakan niya ako sa kamay at muling higitin.
"Saan ka pupunta? Sinabi ko na bang puwede ka ng umalis?"
"Ano pa ba ang kailangan mo? Nakita mo na nga ang bag ko hindi ba?" mataray na tanong ko.
"Iyong cellphone ko? Ano iyon? Hindi puwedeng hindi mo papalitan ang sinira mo ngayon na! At puwede ba? Baka nalilimutan mo na hindi pagnanakaw ang ikakaso ko sa 'yo! Tresspassing ka. At iyon ang kaso mo!" saad nito sa akin.
"Ano? Masama na bang makisilong sa garahe mo? Tsaka hello, open kaya ang gate. Ang damot mo naman pala e! Sige, babayaran ko kung magkano ang kulang. Hintayin mo at kukuha ako ng pera." Muli akong naglakad pero muli akong pinigilan nito.
"No! Ngayon mo bayaran. Ngayong araw na 'to, kun'di ipapapulis kita!" pagbabanta nito sa akin.
"Ha? Te-teka lang naman. Huwag mo akong ipapulis. Magbabayad naman ako e."
Pero mayamaya ay napaisip ako. Saan naman ako kukuha ng pera? Uuwi ba ako sa bahay? Iyong ATM ko, hindi ko nadala. At sigurado akong hindi ko rin magagamit iyon.
Napasulyap ako sa buong paligid. Ang laki ng bahay niya. Siya lang ba ang tao rito? Matapos ang ilang segundo na pag-iisip ay bigla na lang may pumasok sa isip ko.
"Wala akong maibabayad sa 'yo. Ahmmm... Kung gusto mo, magtatrabaho na lang ako sa 'yo. Kahit walang bayad. Basta libre kain at tulog. Okey lang ba iyon?" nagpapacute pa ako na tila madadala ko sa mga mapilantik kong pilik ang lalaking kaharap ko.
Tumitig ito sa akin na parang sinisipat ang buong itsura ko. Mukhang naepek ang ginagawa kong pagpapacute ah.
Bumuka ang bibig nito at halos tumalon ang puso ko nang kampante itong magsalita nang...
"No!" panga ang lumaglag sa akin at hindi puso. Ano bang klaseng tao ang kaharap ko at parang wala yata siyang puso sa babaeng kaharap niya.
"Ha? Anong sabi mo? Huwag ka namang gan'yan oh! Libre na nga e, ako na magluluto, maglalaba maglilinis nang buong bahay. Basta huwag mo lang akong ipapulis. Please... please..."
"Anong palagay mo sa akin bobo? E 'di napadali ang pagnanakaw mo?!"
Natigilan ako sa sinabi ng kaharap ko. Anong klaseng lalaki ba ito at grabeng makapanghusga ng tao. Wala ba talaga siyang natitirang respeto manlang sa akin bilang babae?
Nanghihina ang tuhod kong muling napaupo sa mahabang sofa. Naiiyak na ako sa napasok kong problema. Ito ba ang kapalit ng hindi ko pagsunod sa magulang? Ang makulong ako sa salang tresspassing?
"Fine. Bayaran mo ang nasira mong cellphone. Saka ka makakaalis sa bahay na ito."
Nanlalaki ang mata ko na muling napatayo. "Ha? As in ngayon na? Teka lang, wala pa kasi akong nahahanap na trabaho. Tapos naliligaw pa ako. Nasaan na ba akong lugar? Nanakawan pa ako ng ibang gamit. Mabuti na lang at may tinira pa sa akin." Pagsisinungaling ko sa lalaking kaharap ko. Para kasing hindi ko ito madadala sa mga pagpapacute ko kaya magsisinungaling na lang ako.
"Nanakawan? Ikaw pa talaga ang ninakawan? Sa palagay mo maniniwala ako sa 'yo?" nakaarko ang kilay nito sa akin.
"A-ano ka ba! Hi-hindi ko naman gawain na magsinungaling. Hindi ako tinuruan ng inay ko na magsabi ng hindi totoo no! Maawa ka na sa akin, tanggapin mo na ako bilang katulong. Total naman at sa laki ng bahay mo mukhang wala kang katulong, hindi ka ba iniipis dito?" tanong ko.
"Hindi! At walang ipis dito dahil maaga pa lang pinapatay ko na sila," anito na parang kinabahan pa ako sa salita niya.
"Ah iyong umagahan mo, ayaw mo ba no'n gigising ka na lang para kumain. Hindi ka na magluluto dahil ako na ang magluluto para sa 'yo." Nakangiting sabi ko.
"Hindi ako nag-aalmusal sa umaga," tugon nito.
"Ha? E bakit ang ganda ng katawan mo?" agad na tanong ko. Pero bigla akong nakaramdam ng pagkapahiya nang seryoso itong tumingin sa akin at parang napaso pa ako kaya't agad akong nagbaba ng tingin. "I mean, parang hindi ka naman nagdidiet. Ganoon ba? E iyong paglalaba. I'm sure mahal ang pa-laudry hindi ba? E sa akin wala kang babayaran, as in zero balance. Plus ipagpaplantsa pa kita." Nakangiting sabi ko sa kanya.
Tumitig ito sa akin at hindi muna nagsalita. Ipinagdadasal ko na sana pumayag siya. Kahit ang totoo kinakabahan ako dahil ni pagluluto ay wala akong alam na putahe.
"Hindi ako kumukuha ng katulong. Pero dahil may atraso ka sa akin, sige. Marami akong rules na ibibigay sa 'yo. Makakaya mo ba ang lahat? Kung hindi puwede ka namang umatras. Bayaran mo ang nasira mo kapalit ng kalayaan mo."
Napangiti ako sa narinig ko. Mas okey pa nga sa akin na mangatulong. Para pansamantala akong may matirahan. At isa pa, libre kain iyon naman talaga ang mahalaga.
"Handa ako sa mga rules mo. Ano ba iyon?" aniya na medyo lumapit pa ako para marinig ko nang mas maayos.
"One. Bawal ang palaging nakaupo,"
"Ha? You mean parang saleslady na nakatayo maghapon gano'n? Katulong ba ang trabaho ko o saleslady?"
"Una palang nagrereklamo ka na? Then give me your name para maireport ko na ito sa—"
"Oy! Ano ka ba, hindi ka na mabiro e. Kahit magtatakbo pa ako maghapon sige deal!" putol ko sa sasabihin niya.
"Tsk! Second. Ayoko nang makalat sa bahay."
"Well. Hindi naman ako makalat, kaya nga katulong ang papasukin ko hindi ba para maging malinis ang buong kapaligiran?" nakangiting sabi ko.
"Bawal kang lumabas nang walang pahintulot sa akin."
"Alright. No problem."
"Bawal ang natatambakan ng libagin."
"Sure. Madali lang pala ang mga rules e!" nasasayahang sabi ko.
"And last. Ayoko ng tanghali nang gumising."
"Hahaha. Iyon na ba ang last? Okey. Deal na deal!"
Kinabukasan. Nakarinig ako nang malakas na kalampog ng kaldero na parang bumasak sa sahig. Nagulat ako at biglang napabagon sa higaan."Wah! Sino iyan?" nakita kong nakaarko ang kilay ng boss ko. Nakabihis na ito pangpasok at ang mas lalong hindi ko kinaya ang sikat nang araw na tumatama sa bintana."Oh shit! Anong oras na sir? Bakit hindi mo ako ginising? Tinanghali tuloy ako." Dali-dali na akong tumayo at lumabas ng kuwarto. Nakita ko pa ang nakaarkong kilay ng boss ko. Hays, ano ba iyan. Palibhasa gumigising ako ng alas diyes ng umaga kaya naman hindi ako sanay gumising ng maaga. Pagdating ko sa kusina ay hindi ko alam ang gagawin ko. Ano ba ang kakainin niya? Napapitlag pa ako nang may magsalita sa likuran ko."Coffee." Umupo ito sa upuan at hinintay ang kape niya. Agad naman akong nahintatakutan ng makita kong tumitig ito sa akin na para bang sinasabing bilisan mo! Lumapit na ako sa lababo. At agad na nagtimpla ng kape. Mabuti naman at kape lang, hindi gaanong mahirap.Matap
"KUMUSTA ang meeting? Nakuha mo ba ang simpatya ng mga board member?" Bungad ni Miguel, ang nag-iisang kaibigan niya. Nanlaki ang mata ni Reyman at napatayo siyang bigla sa kanyang upuan."Bro! Kailan ka pa dumating?" Tumayo si Reyman at sinalubong niya ang kaibigan niyang si Miguel. "Hahaha. Kakauwi ko lang noong isang araw bro. Kumusta? Balita ko mag-aasawa ka na?" Natatawang sabi ni Miguel. "Hahaha. Kukuha ka lang nang spy iyong pangsinungaling. Wala pa sa isip ko iyan bro. Ikaw? Kumusta? Balita ko marami ka nang nabuntis na babae sa USA ah!" ani Reyman."Hahaha. Magaling ang spy mo bro!" anito sabay upo sa sofa at itinaas ang kanyang paa."Sira ulo ka talaga. Bakit naman naisipan mong umuwi? Akala ko tuluyan ka nang nalulong sa bisyo mo." "Hay naku! Bro, wala na nga sana akong balak umuwi e, pero itong si dad. Pilit na pinauuwi ako, ipapakilala raw ako sa babaeng pakakasalan ko. Nakakatawa pare, uso na pala ang arrange marriage rito sa Pilipinas ha. Akala ko sa Chinese lan
DAHIL sa nangyari, nahirapan na akong makatulog nang gabing iyon. Para bang, may mga naririnig akong yabag sa labas. Nagtaklob ako nang kumot at ipinikit ko nang mariin ang talukap ng mata ko."Diyos ko! Huwag po kayong umalis sa tabi ko. Natatakot ako sa mga naririnig ko!" nanginginig ang boses ko sa pagdadasal.Mayamaya pa ay nakaramdam ako nang kalabog sa labas. Agad akong napabalikwas nang bangon at nagsumiksik sa tabi ng higaan. "Ano iyon?! Huwag mo naman akong takutin oh! Hindi ba't friends tayo? Huhuhu." Mangiyak-ngiyak na ako dahil sa takot.Sa loob nang kuwarto, pinahid ni Reyman ang pawis na namuo sa kanyang noo. "Anong klaseng babae ba siya at talagang sinasabi pa niya sa akin ang nararamdaman niya? Inaakit talaga niya siguro ako, ramdam pala niya na nakatingin ako sa kanyan kagabi, pero ipinagpatuloy pa niya ang paghuhubad. Anong palagay niya sa akin? Aakitin niya ako para perahan? Tsk! Mapagpanggap! Akala mo yata papatulan kita, puwes nagkakamali ka." Kinuha ni Reyman
Sa loob nang kuwarto, pinahid ni Reyman ang pawis na namuo sa kanyang noo. "Anong klaseng babae ba siya at talagang sinasabi pa niya sa akin ang nararamdaman niya? Inaakit talaga niya siguro ako, ramdam pala niya na nakatingin ako sa kanyan kagabi, pero ipinagpatuloy pa niya ang paghuhubad. Anong palagay niya sa akin? Aakitin niya ako para perahan? Tsk! Mapagpanggap! Akala mo yata papatulan kita, puwes nagkakamali ka." Kinuha ni Reyman ang kape at tensyon na tensyon na ininom iyon. Halos maubos pa niya ang kape at hindi na naramdaman ang init dahil mas nakaramdam siya ng init sa sinabi ng dalaga sa kanya.Isa pang iniisip ngayon ni Reyman ay ang trabaho niya sa opisina. Ngayon lang siya hindi nakapasok sa trabaho at dahil iyon sa babaeng burara. Napakasakit nang balakang niya na para bang napasama ang pagkadulas niya sa sahig. Baka madoktor pa siya nito kapag lumala ang sakit na iyon kaya't hanggang maaga pa ay magpapahinga na lang muna siya.Pagsapit nang tanghali ay sinubukan kong
Habang kumakain ay napapasulyap sa akin si sir, hindi ko alam pero parang kinikilig ako. Nagagandahan siguro siya sa akin, well hindi naman ako magtataka at sadyang alam ko na iyon."Sigurado ka ba na talagang naghahanap ka nang trabaho?" basag ni sir sa katahimikan."Po? O-opo sir, salamat po pala at tinaggap mo ako."Muli na namang tumitig sa akin si sir, parang hindi ako makakain sa ginagawa niyang pagtitig."Para kasing... para kasing hindi ka sanay sa gawaing bahay." Bigla akong nahinto sa pagkain at namumutlang tumitig kay Sir Reyman."Ba-bakit po sir? Pa-paano mo naman po nasabi. Nagagawa ko naman po ang lahat. Medyo naninibago lang po ako kasi... kasi..."&nb
Napahinto naman si Reyman sa pagsigaw. Lalo na nang makita niya akong umiiyak at takot na takot. Lumapit ito sa akin at hinawakan ako sa balikat."Sorry. I lost my temper."Imbis na tumugon ay nagtatakbo na lang ako at nagtungo sa kuwarto saka roon nag-iiyak.Bakit ba kahit saan ako magpunta, palagi na lang ipanamumukha sa akin na wala akong alam? Bakit ba kahit na lahat naman ay ginagawa ko, palagi pa ring nagiging mali? Sinusubukan ko naman ang lahat e. Pero kulang pa rin. Habang buhay na lang ba akong sisinghalan at gagawing bobo nang mga nakakasalamuha ko?Naalala ko si dad, noong bata ako. Gustong-gusto kong makipaglaro sa mga batang naglalaro sa aming hardin. Naroon kasi ang mga kaibigan ni dad at masayang umiinom habang ang mga anak ng kumpare niya ay nagtatakbuhan sa hardin namin. Nagpaalam ako na gusto kong lumabas upang sana'y makipagkilala sa dalawang batang lalaki. Nguni
Tumungga si Reyman ng alak bago nagsalita."Bro, hindi ko pa nakikita ang babaeng karapatdapat kong mahalin. Alam mo naman na ayoko nang problema, kaya naman iniiwasan ko ang mga babae dahil malaking distraction lang sila sa business. Business against relationship, maraming nagseselos sa ganoon bro, kaya kapag nagmahal ako dapat handa na akong maglaan nang panahon sa kanya," aniya."No bro, hindi ikaw ang magdedecide kung kailan ka maglalaan ng panahon sa babae. Ito tandaan mo bro, once na makilala mo na ang babaeng iyan, mawawalan ka ng pakialam sa lahat ng nasa paligid mo. Alam mo ba kung bakit? Dahil makapangyarihan ang pag-ibig, hindi mo maididikta kung sino, saan at kailan mo ito matatagpuan. Kusa mo itong mararamdaman sa hindi tamang pagkakataon at panahon."Natawa si Reyman sa sinabi nang kaibigan. May mga natutunan din pala ito sa US kahit na papaano."Really huh? So where is she? Nasaa
"AYOS lang po ba kayo sir?"Napapitlag si Sir Reyman sa tanong ko. Kaya't agad nitong binawi ang tingin."Yes. Excuse me." Kinabig ako nito para makadaan siya at naiwan ako sa pintuang mag-isa.Hinabol ko siya ng tingin hanggang makapasok siya sa kuwarto niya.Pasuring-suring pa itong naglalakad, gusto ko man siyang tulungan ay hindi ko naman magawa. Sapagkat parang ayaw naman ni sir na magpatulong sa akin. Ano bang nangyayari sa akin at parang nag-aalala ako kay sir. Isinara ko ang pinto at umakyat na ako upang pumasok na rin sana sa kuwarto, ngunit napahinto ako sa paglalakad nang marinig kong parang may nagtatawag ng uwak sa loob ng kuwarto ni Sir Reyman."Hala! Gabing-gabi na nagsisisigaw pa si sir?" Lumapit ako sa pintuan niya at kinatok ko iyon."Sir! Sir! Ayos lang po ba kayo?" tanong ko pero wala akong narinig na tugon. "Sir?" muli kong tawa