DALAWANG BUWAN na ang nakakalipas, simula nang magtrabaho ako kay bossing, at ito ang pinaka gusto ko sa lahat, Pay day!“You look like an idiot, don’t smile, stupid,” at sa bawat istorya, meron talagang isang tao na ayaw maging maligaya ang mga bida, at siya yon, ew.“Payday bossing, sino hindi sasaya, ikaw ba, hindi masaya kapag sasahod ka na?”“I never got paid, I have business, I don’t do salary,”“Omg, you’re not doing salary,” I mimic him, tinignan nya lang ako ng masama, sanay na sya sa akin, kahit paano naman palagay na ang loob ko sa kanya. Minsan lang talaga magulo sya, minsan ako si yaya Naya, pero hindi Naya lang, buti na lang tama ang binigay na boss sakin ni Charlotte, speaking of Charlotte, madalas na sya tumawag sa akin.Dati naman kasi talaga kami magkaibigan, simula nang mga bata kami, sabay pa nga kami naliligo sa ilog, habang nakapanty lang, kaso nang mag asawa nang iba ang tatay nya, nag bago na rin sya, pero issue ng pamilya yon, kalaro lang ako, hindi kapamilya,
“Where do you plan next to go?” tanong ni bossing, kaya nag isip ako agad, dahil wala naman akong plano puntahan ngayon, “Mall? Cinema? Food park?”“May malapit ba na amusement park dito bossing?” kunot noo sya na tumingin sakin, at ibinalik din ang tingin sa daan, dahil nagmamaneho siya.“Yes, you want to go there?” sunod sunod ang tango na ginawa ko, narinig ko ang mahinang tawa ni bossing, at pag iling, “Crazy woman,”Gaya ng sinabi ni bossing meron nga talagang amusement park, wala pa masyadong bukas dahil alas dos pa lang ng hapon, “Bossing gusto mo muna ba kumain?”“Is there any place to eat here?” natatawa talaga ko sa mukha nya, halata kasi na hindi sya sanay sa ganitong lugar, akala mo first time nakapunta dito.“Oo, doon oh!” sabay turo ko sa kainan.“What?! There’s no way I’m eating that dirty thing,”Malakas ang tawa na pinakawalan ko, “Tara na, masarap yan! Hindi ka mamatay dyan!” hinila ko sya at tumakbo papunta saan pa nga ba.Edi sa ihawan!“Manong, apat na isaw, dalaw
“Tara bossing!” hindi ko na siya hinayaan na tapusin ang sasabihin nya, parang may kung anong dumurog sa puso ko nang makita ko ang kakaibang lungkot sa mga mata nya.“Where? I thought, we will wait?” gulong gulo na sabi nya.“Oo, nga, eh tignan mo, five thirty na, narinig ko kanina sabi nung student don sa ihawan, may fireworks daw ng alas nueve, dapat bago mag nine, nasakyan na natin lahat!”“What?! Are you crazy?! All of it? Do you even know how many rides are there?”“Huh? Hindi, kung ano kayanin ng oras! Tara na!” hinila ko na sya agad, syempre, pang warm up, octopus muna!Hindi nagsasalita si bossing sa buong ride, “Okay ka lang bossing?” tumango lang sya pero hindi tumingin sakin, naglakad na lang ako hanggang sa makarating kami sa caterpillar, puro mga bata nakasakay, pero gusto ko pa rin subukan.“What’s this ride? Is it like the first one that we rode?” mahinang bulong ni bossing nang makasakay kami, sasagot n asana ko, pero napansin ko na hindi nakaayos ang belt nya, aba, k
“Hello?” nakapikit pa ko nang sagutin ko ang tawag, antok na antok pa ko, “Sino ka ba, kupal?” iritang tanong ko, dahil istorbo sa pagtulog ko. Pagod pa ko, dahil kakaiba trip ni bossing kahapon, aba, nagpalit kami ng seating arrangement ng mga gamit nya, para daw may bago naman sa mata.Tuwing day off ko talaga, lagi sya may pakulo, sa anim na buwan ko, para kaming may bulletin board of achievements, aba kada lunes, iba iba, nasanay na lang ako, kasi mukhang bored si bossing pag wala ginagawa—“What the fuck? Kupal?” mabilis pa sa alaskwatro ang pagbukas ng mata ko, at pag upo ko, “Come and see me at my office, now,”“Ha?” tumayo ako agad, muntik pa ko mapatid dahil sa kumot ko na bumalalak sa nilalakaran ko, “Ay pakshet, aray naman, teka, bossing, ako na ba newly hired secretary mo?”“What the? Nagrereklamo ka nanaman? Bilisan mo na lang, naiwan ko yung file ko dyan sa kwarto ko, sa second drawer, yung susi alam mo naman nasaan, and it’s important, may meeting will begin at nine thir
“Thirty seven thousand, eight hundred fifty and fifty cents, paki sign na lang po dito ma’am,” tumango ako at kinuha ang papel na kailangan ko pirmahan, “Thank you,”“Okay na po yan, ma’am?” tanong ko.“Paki hintay na lang po ang resibo, ma’am,” tumango ako at tumabi lang, habang hinihintay ang resibo ko, “Ito po, ma’am,” tumango ako at nagpasalamat, tsaka kinuha ang resibo at umalis.Nagpadala agada ko kahapon, matapos ko makuha ang sahod ko, sabi ni Cris, kailangan na daw bumili ng mga gamit at damit ng baby nya, ilang buwan na lang kasi ay manganganak na siya, kailangan nya din ng check-up.Sinabi ko sa kanya na pagkatapos niya manganak ay bumalik siya sa pag-aaral, hindi na sya sumagot, pero pipilitin ko sya na gawin yon, ayoko naman na magaya siya sa akin, hindi nakatapos ng pag aaral.Siguro naman, unti unti nang nakakabayad sila tatay sa utang, nakalaya na rin si nanay sa kulunga, sana naman, hindi na sya makulong ulit. Dalawang taon ang kontrata ko dito, sana pag uwi ko, napaa
“Naya, are you okay?” muntik ko na mailaglag ang hawak ko na sabaw sa paa ni bossing, dahil sa sobrang gulat ko dahil nagsalita sya bigla sa tabi ko, “You look distracted, what happen when I’m gone?”“Wala naman bossing, ano, kuwan, kanina ka pa ba dyan?” hindi ako makatingin ng diretso sa kanya, “Mag iinit po ba ko ng ulam, o may gusto ka na ibang kainin?”“No, just microwave the leftovers, I have tons of paper works, bring that to my office after, thanks,” hindi na ako nakasagot, at diretso na lang sya na pumasok sa opisina niya.Dalawang araw simula nang mahalikan niya ako, hindi na ako mapakali pag nandiyan siya, naiilang ako na ewan, syempre boss ko sya, tapos ganon? Alam ko naman na hindi para sakin yon, ayun yung mas nakakahiya.Pero sa kilos nya, mukhang wala naman siyang naaalala sa nangyari noon, kinabukasan na kami nagkita, dahil matapos non, ay gabi na sya nagising, narinig ko pa nga sya sa kusina, tinapos ko ng mabilis ang mga trabaho ko, at pumasok na sa kwarto ko, hindi
Five years ago“Kalix naman! Ano ba! Stop torturing yourself! Hindi mo kasalanan na namatay ang mag iina mo! It was her fault, kung bakit ba naman kasi nag magaling ang babae na yon, at hindi muna nagtanong sayo!” “Shut up, Fin, will you?” I can’t properly walk, due to my hangover, “I hate when you’re nagging early in the morning,” I said, and grabbed a can of beer on my fridge. “Kalix!” Fin shouted and steal the can on my hand, “I said stop it!” I muffled and looked at her, “Who the fuck are you to tell me what and what not to do? How the fuck did you even get in here? You have in no good position to tell me anything I need to do, shut the fuck up, will you?” I saw how her eyes go teary, but I don’t care, no one, when I said no one, not even a single soul can understand what I feel right now. The guilt that is building up, every passing days, the regret I’ve been drowning into, and the misery that I had the chew up every morning. “I’m just concern about you, it isn’t really your
“James! What’s up, dude? It’s been a while, how’s life going?” napahinto ako sa iniinom ko. I saw Archie along with Silver—my college block mates, “Are you here alone ba, pare?” sinalubong ko naman ang kamay nya na nakikipag shake hands.“Yeah, just buying some time, Silver,” I greeted him too, tumango naman ito, habang nakatingin pa rin sa cellphone niya, “How are you?” I reciprocated, kahit ayaw ko naman talaga na may kausap, just a small talk will do, siguro naman aalis na sila after.“Doing fine, hey, James, I’ve heard some rumors,” humarap na lang ako sa iniinom ko, “I won’t believe it, lalo na kung hindi galing sayo,” his voice has hint of amusement and sarcasm.“I actually don’t care, Arc, people tend to gossip, everytime,” rebat ko, tsaka inisang shot ang alak na hawak ko sa kamay, “Another serving,” tumalima naman ang bartender, para bigyan ako ng isang serving pa.“I mean, is that true, that your third business, failed again? Why was that again? You failed to maintain the go