Home / Fantasy / Mikaela / Chapter 17

Share

Chapter 17

Author: DreamingPen
last update Last Updated: 2022-02-06 15:03:49

Chapter 17: Proving innocence while fighting for justice

"..ipinapangako kong katotohanan ang lahat ng aking sasabihin. Walang dagdag, walang bawas. Kapag ako ay nagsinungaling at nahuli, malugod kong tatanggapin na ako ay kasuhan ng perjury."

Nakamasid lamang ako sa nagsisimula nang trial. This is the time that I need to prove Hugo's innocence. Honestly, nakakapanibago. All this time, pagsisinungaling lamang ang ginagawa ko sa harap ng batas. Iba ngayon, I don't need to make him innocent, but I have to prove his innocence.

"Prosecutor, start with the interrogation."

Mabilis na tumayo ang Prosecutor na naghawak sa kaso ni Hugo. She look confident. Parang siguradong maipapanalo n'ya ang kaso.

Humarap s'ya sa testigo. Ito ang pulis na nagconduct ng imbestigasyon sa bahay ng biktima.

"Witness, your group is the first one to arrived at the crime scene, right?"

Tumango ang pulis. "Yes."

"Ano ang una mong nakita sa crime scene?"

"Bote ng alak, mga baso, unused poison, cellphone, at ang biktima na nakalatay sa sahig."

Nanatili akong tahimik bago napasulyap kay Hugo na walang imik pero bakas sa mukha ang matinding lungkot at takot.

"And the accused? Nakita mo ba ang inakusahan sa crime scene?"

"Hindi po." diretsang sagot nito.

"Sino lamang ang nadatnan mo roon?"

"Ang pamilya lang ng biktima."

Naglakad s'ya sa harap ng testigo.

"Ibig sabihin ay bigla na lamang nawala ang inakusahan? Matatawag ba natin itong pagtakas?"

"Yes."

Tumango tango ang Prosecutor sa isinagot ng testigo. Muli akong napasulyap kay Hugo na bakas sa mata ang pagtutol.

"And based on the list of evidence you have passed, mayroong kuha ang CCTV, tama?"

"Yes."

"Maaari mo bang ilahad ang lahat ng nakita mo sa kuha ng CCTV?" tumango ang testigo bago nagsimulang magsalita.

"Sa unang bahagi ng kuha ng CCTV ay mayroon dala ang inakusahan at biktima na bote ng alak at ilang mga baso at nagsimulang mag-inom. Sa loob ng 39 minuto ay wala namang pagbabago. Pero maya-maya lang ay parang may nabanggit ang inakusahan na ikinagalit ng biktima kaya sinuntok n'ya ito. Tumayo ang inakusahan at ang biktima at nang akma nang susuntukin muli ng biktima ang inakusahan ay nasuntok na ng inakusahan ang biktima. Biglang nag-collapse ang biktima matapos iyon."

Matapos maglahad ang testigo ay ipinakita sa telebisyon ang nangyari sa CCTV. Tama ang inilahad ng testigo, walang bawas at kulang.

"Ibig sabihin ay nagcollapse ang biktima matapos lumapat ang kamao ng inakusahan sa t'yan nito, tama?"

"Yes."

Kita ko ang pagtango ng judge sa sinasabi nito. Mukhang nakukumbinsi.

"And let's proceed to the poison that have found at the crime scene."

Ipinadyak padyak ko lang ang paa ko habang nakikinig sa sinasabi ng dalawa.

"Saan eksaktong natagpuan ang lason?" diretsang tanong nito.

"Sa bulsa ng biktima."

Tumango-tango ito.

"Mayroon ba itong bawas ng matagpuan?"

Umiling ang testigo. "Wala po."

Tumayo ng tuwid ang prosecutor. Magaling din ang isang 'to. Tinatanong na ang pwede kong itanong sa testigo.

"Then it is clear that the victim collapsed after the accused punch him straight to his abdomen. There is no other reason for him to collapse all of a sudden except for the sudden force that hit the victim's abdomen that is caused by the accused. And for the poison, it is stated to be unused by the victim."

Nag-bow ito sa judge. "That's all, your honor."

Inihanda ko ang sarili ko ng matapos ang pakikipag-usap ng Prosecutor sa testigo. Ako na.

"Defense Lawyer, start the cross-examination."

"Yes, your honor."

Naglakad ako papunta sa harap ng pulis. Ako na ang magtatanong. Sisiguraduhin kong hindi kayo mananalo.

"Witness, isinaad mo na ipinakita na rin sa CCTV ang pagsuntok ng biktima sa accused and vice-versa tama?"

Tumango ito sa akin.

"Sino ang naunang sumuntok?"

"Ang biktima."

Nakatungo akong naglakad sa harap n'ya bago muling tumunghay.

"So ibig sabihin ay isa itong kaso ng self-defense? Ang pagganti ng inakusahan sa biktima dahil ayaw na nito masaktan pa s'yang muli ng biktima."

Hindi sumagot ang testigo kaya napailing ako ng bahagya.

"Witness, uulitin ko. Can we consider it as a self-defense?"

"Y-Yes." nauutal na saad nito sa akin.

Napatango ako isinagot n'ya. Napatingin ako kay Hugo na unti-unti ng nabubuhayan ng loob. Huwag muna ngayon, nagsisimula pa lang ako.

"Base sa CCTV, nakita n'yo ba ng malinaw ang pagsuntok ng inakusahan sa biktima gayong nakatalikod ang kuha ng camera?"

"N-No. Pero kita ang bahagyang pag-angat ng braso ng inakusahan bago ito inilapit sa biktima."

"At gaano kataas ang pag-angat ng braso n'ya?"

Napalunok ang testigo. "Maliit lang. Sobrang liit."

Napatingin ako sa pinto at nakita ang pagpasok ni Galand. Nginitian ako nito at nag-thumbs up bago naupo sa silya sa likod.

Ito ang unang beses na pumunta si Galand sa hearing ko. Ito lang daw kasi ang matinong kaso na hinawakan ko.

"Maliit na bwelo..." ipinakita ko sa kanila ang hintuturo at hinlalaki ko na mayroong kaunting distansya.

"Mahinang pwersa ng pagsuntok, tama?"

"Y-Yes."

"At sa mahinang bwelong iyon, maaari bang magcollapse ang biktima?"

"Hindi po."

Tumango ako sagot n'ya at muling naglakad sa harapan.

"You have stated that the poison is found at the victim's pocket, right?"

"Yes."

"At sinabi mo rin na wala itong bawas, tama?"

"Yes."

"So you have stated that the poison is unused dahil wala itong bawas. Pero hindi mo naman sinabi na sarado ang inner lock nito. Now, I'm asking you, bukas na ba ang innerlock nito nang matagpuan?" diretsang tanong ko na binigyan n'ya naman ng diretsong sagot.

"Bukas na."

Nakita kong natigilan ang mga tao sa loob. Kita ko din na ngumingisi-ngisi si Galand sa dulo na parang aso kaya iniwas ko na lang ang tingin ko sakan'ya at muling bumaling sa testigo.

"So how can you say so that the poison is unused when its innerlock is already open?"

"Nakalagay sa label na 15 mL ang laman ng lason at nang sukatin namin ito ay ganoon pa rin."

Napa-ah ako sa sagot n'ya.

"Ang epekto ng gamot?"

"Instant."

"Amount bago ito umepekto ng instant?"

"15 mL. 1 bottle."

Bahagya akong napangisi sa sinabi n'ya at tumayo ng tuwid.

"We are all aware that nothing is perfect and that includes the machines. There are times that the machine didn't excactly make the amount it is programmed. And that includes the machine that made that poison. Maaring hindi naisakto sa 15 mL ang amount ng lason sa iisang bote. Maaring kulang... at maari namang sobra." paunang pahayag ko.

"You also stated that the poison that was found on the crime scene has an instant effect right?" tumango s'ya.

"At sinabi mo rin na e-epekto ito ng instant kung buong 15 mL ang iinumin. Pero.. paano kung ang biktima ay uminom ng lason na iyan ngunit nagkaroon ng pagdadalawang-isip kaya hindi n'ya ito inilahat? Is that possible, Witness?"

"Y-Yes."

Nakarinig ako ng pagsinghap at pagtutol sa paligid pero ipinagsawalang-bahala ko iyon.

"At naicheck n'yo na ba kung mayroong bakas ng laway ng biktima sa leeg ng bote?"

Bahagyang natigilan ang pulis kaya napangisi ako sa kaloob-looban ko. Looks like he's running out of evidence.

"N-Not yet."

"That's it!"

Naihampas ko ang aking kamay sa lamesa ng testigo kaya bahagya itong napaigtad.

"It is clearly stated that the accused punch the victim's abdomen with a bit of force and it is cleared that a punch with that amount of force can't make someone collapse."

Tumayo ako ng tuwid saka humarap sa kanlang lahat.

"And the bottle of poison did not undergo through the investigation of prints in it. Though it is already open but assumed as unused."

Sinulyapan ko ang babaeng Prosecutor bago tumingin sa Judge at bahagyang tumingala.

"And also... the punch that the accused gave to the victim is considered as self-defense. So we can not charge the accused for murder."

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Mikaela   Chapter 34

    Unti-unti kong ginalaw ang aking daliri saka dahan-dahang iminulat ang mata. Malabo pa ang paningin ko kaya pilit akong kumukurap upang maging malinaw ito. Naaaninag ko ang isang lalaking nakaputi sa harapan ko na animo'y doktor.Maya-maya lang ay biglang luminaw ang mata ko at mukhang hindi iyon napansin ng doctor. Pinagmasdan ko s'ya na parang may kinakalikot na tila ba may balak na gawing hindi kaaya-aya. Bigla ang pagragasa ng kaba sa aking dibdib nang tumagilid ang doctor. Naka-medical mask ito kaya hindi ko mamukhaan. Nakita ko ang isang bote at kaagad nanlaki ang mga mata ko nang makita na bote iyon ng lason.Sa lagay ko ngayon ay hindi ko kayang makipaglabanan ng dahasan. Nanghihina ang katawan ko dahil kagagaling ko lang sa pagtulog.Nanginginig kong tinanggal ang swero mula sa aking braso at pasimpleng inipit iyon sa kama. Kaagad akong pumikit nang biglang humarap ang doktor o kung tunay nga ba iyong doktor. Sinsisipat-sipat nito ang syringe bago lumapit sa swero ko. Walan

  • Mikaela   Chapter 33

    Chapter 33: Almost a loser Pinalagatok ko ang aking leeg at humikab. Napatingin ako sa digital clock sa aking table at nakitang 11:23 na ng gabi. Sa wakas. Natapos ko rin ang dapat tapusin. Pinagtyagaan ko talagang tapusin ito ngayong araw kahit na abutin ako ng gabi. Kapag hindi ko tinatapos kaagad, pakiramdam ko ay sobrang dami. Napabuntong-hininga ako nang maalala na wala na si Galand ngayon dito. Nag-paalam ito sa akin na may importanteng lakad pero hindi sinasabi sa akin kung saan kaya hindi na ako nagpumilit sa kabila ng kyuryusidad na nararamdaman. Inayos ko muna sandali ang aking mga gamit bago lumabas ng building. Nagpaalam pa sa akin ang guard kaya tinanguhan ko lang ito at nginitian. Mabilis naman akong sumakay ng sasakyan at muling napahikab. I'm really sleepy right now. Gustong-gusto ko na matulog but I can't just sleep here. Binuksan ko ang makina ng sasakyan at kaagad itong pinaandar. In-on ko na rin ang radyo at nilakasan nang marinig na tumutugtog ang kantang Dom

  • Mikaela   Chapter 32

    Chapter 32: Line after wealthTahimik lang akong nakatitig sa harapan. Pinagmamasdan ang dinaraaanan namin ni Galand.Nandito kami sa sasakyan dahil pupunta kami sa police station. Pupuntahan ko si Hugo to talk about things. Itatanong ko na rin sakan'ya ang maaring itanong ng kalaban sakan'ya sa susunod na hearing.Originally, ang schedule ng hearing ay dapat bukas na but the other team keeps on adjusting it. Palibhasa ay mapepera kaya madaling nabayaran ang mga tiwaling tao.Sabi ko nga kanina, tahimik lang akong nakatitig but deep inside ay nabibwisit ako kay Galand. Maya't maya ang sulyap nito sa akin na kapag tiningnan ko naman ay umiiwas ng tingin. Noong nakaraan pa s'ya ganito. Simula noong mahospital s'ya ay mukha ng tanga ang akto nito."You can either stare or don't look at me at all,"Naibulalas ko nang maramdamang papatingin na naman s'ya sa direksyon ko. Binaling ko ang tingin ko rito na kaagad namang nag-iwas ng tingin."H-Hindi kita tinitingnan ah!""So guni-guni ko lan

  • Mikaela   Chapter 31

    Chapter 31: Truth for my thoughtsHINDI maipaliwanag ang aking nararamdaman habang nakatitig sa patong-patong na regalong nasa harapan ko ngayon. Hindi dahil mamahalin ang mga ito, pero dahil ito ay nagmula sa kanilang mga puso. Tanda ito ng kanilang pasasalamat sa akin.I didn't think that being appreciated by unknown people feels great. Ako na ang nagsasabi, sobrang sarap sa pakiramdam.Inisa-isa kong tingnan ang mga regalo. Ang iba ay may sulat ng pasasalamat habang ang iba ay walang pangalan kung kanino manggaling. Mukhang mas pinili nilang magpasalamat nang hindi ko nalalaman. Ganon pa man, it made my heart jump."I don't know what to say..." mahinang bulong ko sa aking sarili.Akmang bubuksan ko ang isa sa aking regalong natanggap nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Ms. De Luna na hinihingal pa kaya kaagad akong napatayo at napakunot noo."What is it now, Ms. D--"Z-Zero! Si Z-Zer--""What about Galand?!" natatarantang sagot ko sakan'ya at kaagad na lumapit."S

  • Mikaela   Chapter 30

    Chapter 30: An ey for this feeling"DRINK this Mikaela."Mamasa-masa ang mata kong nilingon ang nakalahad na maligamgam na tubig sa harapan ko. Si ate ang nag-abot nito sa akin. Napasinok pa akong inabot ito."Mikaela, calm down. It's alright now." pagpapakalma sa akin ni Sean.Sa kabila ng pag-aamo nila ay tila naging isa akong bato na walang naririnig. Basta ang alam ko, I am badly terrified. Napatungo ako at nakita ang kamay kong mabilis na gumagalaw. I am shaking. Hindi ko makontrol at mapigil ang panginginig. Dala ito ng takot.Napatungo ako lalo. I don't know but I am deeply hurt. The fact that I don't know or recognize myself now hurts me so bad. I felt like a stranger to myself. The Mikaela that is capable of doing unbelievable things is a stranger to me."Mikaela? Bakit nandito ka--bakit ka may baril?!"Nang lingunin ko s'ya ay bumungad sa akin ang gulat na mukha at nanlalaking mga mata nito.

  • Mikaela   Chapter 29

    Chapter 29: Ice cream vs. Life"TITA, I want ice cream."Ibinaba ko ang librong aking binabasa nang magsalita si Shzane sa tabi ko. Kaagad ko s'yang tiningnan at ang nangungusap na tingin ang bumungad sa akin. Napailing ako dahil kapag ginamit na n'ya sa akin ang ganitong mukha ay nahihirapan na ako tumanggi."Gabi na ah? Bukas na lang kaya?" kalmadong kumbinsi ko.Nandito kami ngayon sa bahay nina ate. Syempre, Galand is with me. Kasama rin namin kanina ang yaya ni Shzane pero umuwi na rin ito kaagad noong mag-ala-sais.Ngumuso si Shzane. "Gusto ko talaga ng ice cream eh. Please po tita?"

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status