Chapter 5: Trial of Lies
Ipinupukpok ko ang aking daliri sa lamesa habang nakatingin sa prosecutor na kasalukuyang kinakausap ang doctor na nag-conduct ng autopsy sa biktimang namatay.
Nandito ako sa loob ng hukoman. And this is the final trial. I need to be smart and vigilant. Ang prosecutor na naghawak ng kasong hinahawakan ko ay isa sa kilala at pinakamagaling sa bansa. Matalino ang isang 'to. I've watched him once defeat Attorney Soriano in a trial. His tactics are different. Accurate but exceptional.
Ang hawak kong kliyente ngayon ay inakusahan sa kasong murder. At base sa kanila ay namatay ang biktima dahil sa paghampas ng baseball bat at sadyang pagtulak ng suspek dito upang mahulog sa hagdanan.
Ipinapakita sa T.V sa harap ang resulta ng autopsy ng biktima kaya napatingin ako sa aking kliyente na parang kinakabahan sa maaring mangyari. This client is a rich one. Malaki ang ibinayad sa akin nito kaya dapat kong lalong pagbutihan. In exchange of money, I need to fullfill what he desire. And he wants me to win his case to prove his innocence.
"Witness, this autopsy result. You wrote it yourself, right?"
Pagtatanong ni Prosecutor Edica sa doktor kaya tumango ito. "Oo." tapat na sagot ng testigo.
This time, alam kong mayroong posibilidad na matalo kami. Wala kaming binayaran na kahit sinong testigo para pumanig sa amin. All I need is to be smart enough to block the prosecutor's tactics.
"Based on the autopsy, what is the cause of death?"
"Excessive internal bleeding at the victim's brain."
Ipinadyak ko ang aking paa habang nakikinig sa usapan ng dalawa.
"When the victim arrived at the hospital, can you state the things you have done?"
Napatigilid ang ulo ko sa pinagsasabi ng prosecutor. He's playing it safe and clean.
"When the victim arrived at the hospital right after the accident, there are no other damage except the cerebral hemorrhage and other several fractures." paunang saad ng testigo.
"When we put him into MRI and CT Scan, the organ looks all fine."
Nakita kong tumatango-tango ang judge sa saad ng testigo at bakas sa mukha na mukhang nadadala s'ya sa pahayag ng mga ito.
"Based on the autopsy result, you wrote that the rib cage is damage right?" tanong muli ng prosecutor.
"Yes." sagot nito.
"Can you please explain further about this rib cage?"
Tumango muli ang testigo.
"Rib cage is the curve wall of ribs that surrounds and protects the chest."
"So, is it possible for the rib cage to be damaged by falling from a set of stairs with seven stair-like what the lawyer is pointing out?"
Napahilot ako sa batok ko. Magaling talaga ang isang 'to. Itinatanong na n'ya ang bagay na maaari kong maging lusot at itanong sa testigo.
"Hindi. The rib cage will not easily broke. Unless there's a strong force that goes against it. Katulad ng kapag nabangga ka ng sasakyan o hinampas ito ng isang matigas na bagay."
Nag-bow si Prosecutor Edica sa judge. "That would be all."
Pasimple kong pinalagatok ang aking daliri. This will be a tough one. Kailan kong mag-isip ng ibang paraan para lusutan ang bagay na ito.
"Defense lawyer, start the cross-examination."
Kaagad akong tumayo at naglakad papunta sa gitna. No matter what happen, I need to win this case. My reputation is at stake. Hindi ako pwedeng magka-record na may naipatalo na akong kaso. That'll ruin my image.
"At one time did the victim arrive at the hospital?" panimulang tanong ko sa testigo.
"7:36 pm, February 13. diretsong sagot n'ya.
"And the time of death of the victim?"
"5:56 am, February 14. "
Binuksan ko ang hawak kong laser at itinapat sa resulta ng autopsy sa harap.
"According on what you have written, the cause of death is excessive internal bleeding inside the brain, am I right?"
"Yes."
"And also, according to you, right after the victim's arrival you put him through CT Scan and MRI. And saw nothing except the cerebral hemorrhage and several fractures?"
"Yes."
Muli akong tumango at inilipat ang laser sa ibang parte ng T.V.
"Witness, are you aware about the minor injury in the victim's rib cage even before the accident?"
"Y-Yes."
Nakita kong parang naguguluhan na ang mga tao sa tinatanong ko.
"And you stated that it is not possible for the ribs to get fracture just by falling in a seven staired ladder?"
"Yes." muling saad nito.
"Now. I'm asking you the same question, Isn't it really possible for the victim to got his rib cage fractured by falling in a seven staired ladder even though he has a minor damage on his rib cage right before the accident?"
Sandaling natigilan ang testigo at parang napaisip. Nakita ko ang bakas na pagtataka sa mukha ng pamilya ng biktima at ang bahagyang pagsibol ng tuwa sa mukha ng inakusahan.
"It is possible."
Nakarinig ako ng pagsinghap. That's good. Ako pa. I am Attorney Mikaela Perez. The best lawyer in this country.
"As stated earlier, the time of arrival is 7:36 in the evening and the time of death is 5:56 in the morning. In short, there are ten hours gap between the time of arrival and death. So the victim died at the hospital, right?"
"Yes."
"What are you doing during that time? Right before the victim's death?"
"We are checking the victim's damage rib cage. Mayroon na din kaming iba pang mga buto na kaming nai-check bago pa ito."
Tumayo ako ng tuwid at pasimpleng humarap sa judge saka muling hinarap ang mga tao.
"We can call a case a murder if the heart stops beating in the accused hand. At sa kasong ito, sampung oras pa ang pagitan ng time of arrival ng biktima sa hospital at ang pagkamatay n'ya."
Tumingin ako muli sa testigo.
"So basically, nasa kamay mo ang biktima ng mamatay ito, right?"
Kinakabahang tumango ang testigo. "Y-Yes."
"And you already conducted examinations and already found out about the excessive bleeding in the brain but you chose to check the fracture bone first."
"N-No. We've already check about the brain and tried to stop the bleeding but we can't. We decided to proceed on the fractured bones after making the excessive bleeding stop temporarily."
Napa-ah ako sa sinabi n'ya. "So, ibig sabihin ay mayroong kaso ng pagkalito sa ginagawa n'yo dahil naghalo sa utak n'yo kung ano ba ang dapat unahin?"
Naglakad ako sa harap n'ya. "At sa pagkalitong iyon, while you are trying to repair the fractured rib cage, there is a possibility na aksidente n'yong madamage ang mga bagay na pinoprotektahan n'yon, right? And that includes the heart of the victim."
Tumayo ako ng tuwid at tumingin sa mga tao sa gitna.
"Basically, sa kamay ng doktor namatay ang biktima at hindi sa kamay ng inakusahan. There is also a possibility that the victim's rib cage got broke by falling because of the minor injury even before the incident."
Tiningnan ko si Prosecutor Edica na nakatingin sa akin.
"There is also no direct proof that the accused baseball player hit the victim by a baseball bat aside from the baseball bat seen in the crime scene. That place is a place for baseball tournament, so it is normal that there are baseball bats around."
Humarap akong muli sa kanilang lahat.
"The murder that is recognized by the Criminal law is when the victim died on the accused hand but in this case, the victim died on the doctor's hand." ani ko.
"So we can not charge the accused for murder because of lack of evidence and indirect presumptions. And in extension to that... "
Tiningnan ko ang kliyente ko na unti-unting napapangiti sa mga sinasabi ko.
"The accused is appealing for innocence."
Unti-unti kong ginalaw ang aking daliri saka dahan-dahang iminulat ang mata. Malabo pa ang paningin ko kaya pilit akong kumukurap upang maging malinaw ito. Naaaninag ko ang isang lalaking nakaputi sa harapan ko na animo'y doktor.Maya-maya lang ay biglang luminaw ang mata ko at mukhang hindi iyon napansin ng doctor. Pinagmasdan ko s'ya na parang may kinakalikot na tila ba may balak na gawing hindi kaaya-aya. Bigla ang pagragasa ng kaba sa aking dibdib nang tumagilid ang doctor. Naka-medical mask ito kaya hindi ko mamukhaan. Nakita ko ang isang bote at kaagad nanlaki ang mga mata ko nang makita na bote iyon ng lason.Sa lagay ko ngayon ay hindi ko kayang makipaglabanan ng dahasan. Nanghihina ang katawan ko dahil kagagaling ko lang sa pagtulog.Nanginginig kong tinanggal ang swero mula sa aking braso at pasimpleng inipit iyon sa kama. Kaagad akong pumikit nang biglang humarap ang doktor o kung tunay nga ba iyong doktor. Sinsisipat-sipat nito ang syringe bago lumapit sa swero ko. Walan
Chapter 33: Almost a loser Pinalagatok ko ang aking leeg at humikab. Napatingin ako sa digital clock sa aking table at nakitang 11:23 na ng gabi. Sa wakas. Natapos ko rin ang dapat tapusin. Pinagtyagaan ko talagang tapusin ito ngayong araw kahit na abutin ako ng gabi. Kapag hindi ko tinatapos kaagad, pakiramdam ko ay sobrang dami. Napabuntong-hininga ako nang maalala na wala na si Galand ngayon dito. Nag-paalam ito sa akin na may importanteng lakad pero hindi sinasabi sa akin kung saan kaya hindi na ako nagpumilit sa kabila ng kyuryusidad na nararamdaman. Inayos ko muna sandali ang aking mga gamit bago lumabas ng building. Nagpaalam pa sa akin ang guard kaya tinanguhan ko lang ito at nginitian. Mabilis naman akong sumakay ng sasakyan at muling napahikab. I'm really sleepy right now. Gustong-gusto ko na matulog but I can't just sleep here. Binuksan ko ang makina ng sasakyan at kaagad itong pinaandar. In-on ko na rin ang radyo at nilakasan nang marinig na tumutugtog ang kantang Dom
Chapter 32: Line after wealthTahimik lang akong nakatitig sa harapan. Pinagmamasdan ang dinaraaanan namin ni Galand.Nandito kami sa sasakyan dahil pupunta kami sa police station. Pupuntahan ko si Hugo to talk about things. Itatanong ko na rin sakan'ya ang maaring itanong ng kalaban sakan'ya sa susunod na hearing.Originally, ang schedule ng hearing ay dapat bukas na but the other team keeps on adjusting it. Palibhasa ay mapepera kaya madaling nabayaran ang mga tiwaling tao.Sabi ko nga kanina, tahimik lang akong nakatitig but deep inside ay nabibwisit ako kay Galand. Maya't maya ang sulyap nito sa akin na kapag tiningnan ko naman ay umiiwas ng tingin. Noong nakaraan pa s'ya ganito. Simula noong mahospital s'ya ay mukha ng tanga ang akto nito."You can either stare or don't look at me at all,"Naibulalas ko nang maramdamang papatingin na naman s'ya sa direksyon ko. Binaling ko ang tingin ko rito na kaagad namang nag-iwas ng tingin."H-Hindi kita tinitingnan ah!""So guni-guni ko lan
Chapter 31: Truth for my thoughtsHINDI maipaliwanag ang aking nararamdaman habang nakatitig sa patong-patong na regalong nasa harapan ko ngayon. Hindi dahil mamahalin ang mga ito, pero dahil ito ay nagmula sa kanilang mga puso. Tanda ito ng kanilang pasasalamat sa akin.I didn't think that being appreciated by unknown people feels great. Ako na ang nagsasabi, sobrang sarap sa pakiramdam.Inisa-isa kong tingnan ang mga regalo. Ang iba ay may sulat ng pasasalamat habang ang iba ay walang pangalan kung kanino manggaling. Mukhang mas pinili nilang magpasalamat nang hindi ko nalalaman. Ganon pa man, it made my heart jump."I don't know what to say..." mahinang bulong ko sa aking sarili.Akmang bubuksan ko ang isa sa aking regalong natanggap nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa akin si Ms. De Luna na hinihingal pa kaya kaagad akong napatayo at napakunot noo."What is it now, Ms. D--"Z-Zero! Si Z-Zer--""What about Galand?!" natatarantang sagot ko sakan'ya at kaagad na lumapit."S
Chapter 30: An ey for this feeling"DRINK this Mikaela."Mamasa-masa ang mata kong nilingon ang nakalahad na maligamgam na tubig sa harapan ko. Si ate ang nag-abot nito sa akin. Napasinok pa akong inabot ito."Mikaela, calm down. It's alright now." pagpapakalma sa akin ni Sean.Sa kabila ng pag-aamo nila ay tila naging isa akong bato na walang naririnig. Basta ang alam ko, I am badly terrified. Napatungo ako at nakita ang kamay kong mabilis na gumagalaw. I am shaking. Hindi ko makontrol at mapigil ang panginginig. Dala ito ng takot.Napatungo ako lalo. I don't know but I am deeply hurt. The fact that I don't know or recognize myself now hurts me so bad. I felt like a stranger to myself. The Mikaela that is capable of doing unbelievable things is a stranger to me."Mikaela? Bakit nandito ka--bakit ka may baril?!"Nang lingunin ko s'ya ay bumungad sa akin ang gulat na mukha at nanlalaking mga mata nito.
Chapter 29: Ice cream vs. Life"TITA, I want ice cream."Ibinaba ko ang librong aking binabasa nang magsalita si Shzane sa tabi ko. Kaagad ko s'yang tiningnan at ang nangungusap na tingin ang bumungad sa akin. Napailing ako dahil kapag ginamit na n'ya sa akin ang ganitong mukha ay nahihirapan na ako tumanggi."Gabi na ah? Bukas na lang kaya?" kalmadong kumbinsi ko.Nandito kami ngayon sa bahay nina ate. Syempre, Galand is with me. Kasama rin namin kanina ang yaya ni Shzane pero umuwi na rin ito kaagad noong mag-ala-sais.Ngumuso si Shzane. "Gusto ko talaga ng ice cream eh. Please po tita?"