1 Nations Hero

"Gumawa ng paraan para sa Imperial Knights!" Sigaw ng isang lalaki na may engrandeng kasuotan. Siya ang tagapagbalita ng imperyo, na may dalang kumikinang na liwanag na nagpapahintulot sa kanyang boses na umalingawngaw sa buong Capital city, Moressley. Ang ilaw ay pinalakas ng mana, dahil ang kaharian ay biniyayaan ng maraming halaga nito na halos lahat ay pinatatakbo ng mana.

Maging ang mga tao, kabilang ang mga karaniwang tao, na nasa pinakamababang antas ng lipunan, ay may sariling manas sa kanilang mga katawan.

Nagdagsaan ang mga tao patungo sa gitnang punto ng lungsod. Ang araw ay sumisikat na at ang liwanag ng umaga ay kumikinang sa buong kalangitan. Ito ay karaniwang araw para sa kaharian ng Orthosdem Imperium habang hinihintay nila ang pagdating ng kanilang mga pinarangalan na kabalyero. Halos parang may pista, na may malalakas na tambol at kantahan at sayawan at iba't ibang pagkain sa mga stall.

Napakaespesyal na araw. Tiyak, hindi palalampasin ng hari ang pagkakataong hayaan ang mga tao na ipagdiwang ang araw na ito na may isang piging.

Siyempre, ito ay salamat sa kanilang kahanga-hangang mga kabalyero. Bumalik sila mula sa labanan na may tagumpay sa kanilang mga kamay.

"Hinintay na lang sana namin si sir Knight Titus na dumating sa bahay mo, binibini." Sabi ng isang maid na nagngangalang Roxy sa kanyang ginang sa kabila ng ingay ng napakaraming tao. Siya ay isang tipikal na bubbly na babae na may kayumangging buhok at kayumangging mga mata. Kasama ang kanyang ginang, nanatili sila sa likuran ng karamihan upang maiwasang makaalis sa gulo, naghihintay sa kanilang karwahe.

"No, I want to see him...." Sabi ng ginang. Siya ay anak ng Duke at Duchess, Lady Vienna "Estelle" Thaleia Xaviera. Lumaki bilang isang spoiled at bratty na bata, palagi niyang iniisip na siya ang pangunahing babae, ngunit nang bigyan siya ng isang guwapong misteryosong lalaki ng libro ilang araw na ang nakakaraan, nalaman niyang mababaw ang kanyang buong buhay at ang kanyang kapalaran ay napagdesisyunan na sa aklat. Higit pa rito, nalaman niyang isa siyang kontrabida.

At iyon ang dahilan kung bakit hindi siya maaaring tumahimik.

Binuksan niya ang mga kurtina ng kanyang karwahe, pinagmamasdan niya ang pagpapakita ng mga kabalyero kasama ang kanilang nagniningning na baluti, kumakaway sa mga tao na may malaking ngiti sa kanilang mga mukha, ang ilan ay nananatili, ipinagmamalaki na tinawag silang mga bayani ng imperyo.

Pinagmasdan ni Lady Vienna Xaviera ang kanyang paligid, ang kanyang pulang off-shoulder na damit, na pinupuri ang kanyang mapula-pula na buhok at kumikinang na berdeng mga mata.

Hindi ito gagawin.

Pagbukas ng pinto ng kanyang karwahe, mahigpit niyang hinawakan ang kanyang damit at tumakbo palabas. Nagulat ang katulong niyang si Roxy na nagtatanong kung saan siya pupunta. Hindi niya ito pinansin, nagpatuloy sa pagtakbo patungo sa karamihan.

Sa gitna ng mga tao, may narinig siyang boses mula sa malayo. "Iyan ba ang aking ginang?" Pagtingin sa pinanggalingan, nakita niya mula sa hanay ng mga kabalyero na nagmamartsa patungo sa palasyo, naroon siya, ang kanyang personal na kabalyero.

Tenyente Titus Matthan de Vivar, anak ng Heneral ng hukbong imperyal.

Ang kanyang maliwanag na pilak na buhok ay kumikinang mula sa liwanag at ang kanyang kulay-ube na mga mata ay nakatitig sa kanya, isang malaking ngiti sa kanyang mukha. Ngumiti sa kanya ang ginang. "Tito!" Siya ay tumawag, at ang mga tao ay naghiwa-hiwalay upang bigyang-daan ang ginang.

Niyakap niya ang kanyang kabalyero sa kabila ng malaking satsat sa likuran. Alam niyang bawal itong lumagpas sa hangganan at lapitan ang mga kabalyero dahil kailangan muna nilang pumasok sa palasyo, ngunit hindi man lang siya pinagsabihan ng mga guwardiya ng palasyo at hinayaan lang siyang gawin ang gusto niya.

Syempre, siya ay isang maharlika, anak ng duke, at malapit sa emperador, sino ang maglalakas loob na guluhin siya?

"Paano mo nagawang makita ako?" Tanong niya, medyo nabigla sa paningin ng kanyang knight. Napakaraming tao. Kapansin-pansin ang paningin ni Titus.

Tumawa ang kanyang knight sa tabi niya. "Ikaw lang ang tumatayo sa iyong pulang buhok," sagot ni Titus, ang malalim nitong boses ang nagpakalma sa kanya. "Na-miss kita, binibini."

Nagkaroon ng mga kaibigan noong bata pa, at sa sandaling ang kabalyero, si Titus, ay sinanay na maging isang kabalyero, nanumpa siyang paglingkuran ang kanyang ginang sa buong buhay niya, sa kabila ng katotohanan kung paano ang emperador mismo ay nagnanais na pagsilbihan siya ni Titus.

Ito ay dahil nakuha ni Titus ang titulong "The Nation's Hero" matapos niyang mailigtas ang hukbo mula sa pagkahulog at mapatay ang mga kalaban, at mapagtagumpayan ang teritoryo ng kalaban. Siya ay itinuturing na kanilang pangalawang pinakamalakas na mandirigma pagkatapos ng kanyang sariling ama, heneral ng hukbong imperyal. Pagkatapos nito, siya ay itinapon sa mga escapades dito at doon, at mula sa kanilang kamakailang paglalayag, siya ang nanguna sa hukbo sa tagumpay.

"Pero sana hintayin mo ako sa karwahe, baka nasugatan ka sa dami ng tao!" Sabi nito sa kanya na medyo nag-aalala. Nakangiting ngumisi ito sa kanya. "What's the rush? Ganun ka ba ka excited na makita ako?"

Naalala tuloy niya ang dalaga kanina. Ang swerte naman ng babaeng iyon, kung hindi, maaaring utusan ng ginang na putulin ang kanyang mga daliri. Ganyan kalupit ang ginang kapag galit.

Ang kanyang mga mata pagkatapos ay tumingin sa paligid ng mga kabalyero, naghahanap ng isang tao.

"Ngayon, nasaan ang prinsipe ng korona?" Tanong niya, tumingin sa paligid. It's not like she's still obsessed with the crown prince, well she was once obsessed with him before she received the book, but she's only checking para hindi na niya makaharap ang crown prince soon. 

"Aba, ngayon mo lang ako nakita, ang sarili mong knight, at hinahanap mo na siya?" Biro ni Titus, ngunit may bakas ng lungkot sa kanyang mga mata. "Nasugatan ang crown prince, nauna siyang dumating kaysa sa amin at bumalik na siya sa infirmary ng palasyo."

"Good, How about Princess Avelina?" Mula sa kanilang kamakailang pakikipaglaban sa Lumen Empire, alam niyang nahuli siya ng mga ito habang inalok siya ng kasunduan para pakasalan ang prinsipe ng korona. Hindi niya siya nakita, ngunit masasabi niyang maganda siya sa libro.

At ayon sa libro, kasal na raw sila ngayon. Pero hindi pa sila nagkikita. Kakaiba yan…

"Paano mo siya nalaman, ginang?" Tanong ni Titus."Nasa palasyo na siya."

"Oh, narinig ko lang kanina." Siya ay nagsinungaling.

Nagpaalam siya sa kanyang kabalyero, sumulyap sa kanyang karwahe, at nagtago sa gitna ng mga tao, sinisiguradong hindi makikita ng kanyang katulong ang kanyang pagtakas. Ngayong huli na ang kasal ng crown prince at female lead, may pagkakataon na ang coup d'etat na pinasimulan ng kontrabida, si Duke Raziel Valen Donovan ay magsisimula nang maaga.

Papatayin niya ang lahat ng maharlika at kapag nagsimula na iyon, isasama rin siya dahil isa rin siyang maharlika. Kailangan niyang pigilan iyon. At para maiwasan iyon, kailangan niyang pumunta sa Sylvian Library, na matatagpuan sa southern border, ang hometown ng Glenarm. Parang isang normal na library na puno ng mga libro at lahat. Ngunit iyon ay para lamang sa palabas ...

Sa likod ng library, mayroong isang secret information guild na pinangalanang "Rogue" na pag-aari ni Fedel. Ngunit ang tunay na pinuno nito ay isang lalaking nagngangalang Dillon...at siya ang susi sa lahat.

Ang libro ay hindi nagbigay ng maraming detalye dahil binanggit lamang nito na ginamit ni Lady Vienna mula sa libro ang guild para patayin ang babaeng lead.

Pero gusto niyang makipagkita sa kanya hindi para hilingin sa kanya na patayin ang babaeng lead, kundi para sa isa pang dahilan...at iyon ay para hilingin sa kanya na patayin ang kontrabida. At saka, kailangan niyang hanapin ang misteryosong lalaking nagbigay sa kanya ng libro. Ngunit iyon ay dapat na ipagkibit-balikat sa ngayon. Dapat unahin ang paghahanap kay Dillon.

Binilisan niya ang kanyang mga hakbang patungo sa isang madilim na eskinita, nakita niya si Stellan, ang kanyang sariling kabayo. Inihanda na niya ang kanyang kabayo nang maaga upang hindi mapansin ng kanyang kasambahay na wala na siya.

Sumakay sa kanyang kabayo, nagtungo siya sa hangganang timog. Nagdala siya ng kanyang mahalagang espada at ilang bar ng ginto bilang bayad.

Kailangan kong magmadali bago pa ako mahanap ng mga bantay ng aking ama. Naisip niya.

Gumamit siya ng ibang ruta at naglakbay sa mga bayan. Inabot siya ng isang oras bago makarating sa southern border.

“Welcome sa Sylvian Library. Paano kita matutulungan?" Isang lalaking nakamaskara ang sumalubong sa kanila nang makarating siya sa nasabing library. May lumitaw pang dalawang lalaking nakamaskara, nakatayo malapit sa kanya at tinatakot siya.

Oh...nakalimutan niya. Ang sabi sa libro, lahat ng staff dito ay nakasuot ng itim na maskara. Ito ay tulad ng kaugalian ng kanilang tindahan, ang punto ng pagbebenta ng kanilang tindahan. Mukhang kakaiba, ngunit ang mga tao ay pumupunta dito para sa kadahilanang iyon. Tumayo siya. "Kailangan kong makausap si Dillon."

Natigilan ang mga lalaking nakamaskara.

Nagsalita ang kausap niya kanina, “Pwede ko bang itanong kung sino yun miss? Library lang tayo."

“Dillon. Pinuno ng Rogue Guild." Matigas siyang nagsalita laban sa kanilang mga kasinungalingan.

Tinitigan siya ng lalaki ng isang minuto, binabasa ang kanyang mukha, pagkatapos ay tumango, napagtantong siya ay isang kliyente. Sinugod niya ito, binunot ang kanyang espada habang ang mga pulang mata nito ay nagsunog ng mga butas sa kanya. "Paano mo nalaman ang lugar na ito? Sino ang nagpadala sa iyo?" Ang kanyang tono ay kalmado, ngunit may layuning pumatay.

Nagkibit balikat siya. "Narinig ko lang sa bayan."

Kinagat niya ang kanyang mga ngipin, tinuro niya ito gamit ang kanyang daliri. "Sinungaling."

Kinagat niya ang daliri niya.

Ang lalaking nakamaskara, ang lalaking nakamaskara ay napangiwi sa sakit. Tinulak niya siya palayo. "What in the...are you even a lady? Anong klaseng babae ang kumagat sa daliri ng mga tao?"

Hindi niya pinansin ang tanong niya. "Ang iyong panginoon. Ngayon." Utos niya. "Bago ko pa talaga kinagat lahat ng daliri mo."

Nakipagkamay siya para maibsan ang sakit. Apat na lalaking nakamaskara ang nakapaligid sa kanya ngayon. "Ito ang dahilan kung bakit ayaw kong makitungo sa mga marangal na babae."

Humalakhak ang ginang. "Oo naman. Alam kong gusto mo akong itulak palayo dito, pero babalik ako ulit kung hindi mo pagbibigyan ang hiling ko. Ganun ako ka-purient." Binalaan niya siya.

Ang isa pang nakamaskara na lalaki ay nagpadala ng senyas sa tatlo at nagsalita, "Kung gayon, paano mo hulaan kung sino sa atin ang naririto si Dillon?"