EP 3
ใจร้ายทั้งคู่
..................................
"มึงก็เสียดายใช่ไหมเฮีย" เสียงกระซิบของน้องชายฝาแฝดข้าง ๆ หูทำเอาแฝดพี่ที่เอาแต่จ้องมองแผ่นหลังเล็กของมินตราที่นั่งอยู่ที่ด้านหน้าสุดของแถวตื่นจากภวังค์
"ไร้สาระ" แฝดพี่เอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่าคร่าเวลารอคลาสเรียนจบ
"หึ" แฝดน้องยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน เพราะเขาเองก็รู้จักนิสัยปากแข็งของพี่ชายดี พอ ๆ กับที่พี่ชายรู้จักนิสัยเขาอย่างหมดไส้หมดพุงนั่นเอง
'ถ้าเฮียเอาแต่ปากหนักเพราะกลัวเสียหน้าแบบนี้กูก็แย่สิ'
'ทั้ง ๆ ที่มีของดีอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ จะไม่ยอมกินได้ยังไง'
แฝดน้องพึมพำในใจ ก่อนจะเสมองไปยังมินตราที่นั่งอยู่แถวหน้าสุดด้วยสายตาวาววับ แค่มองเธอเขาก็รู้สึกเสียววูบวาบไปทั้งตัว เขายังจำความหอมหวาน และ เสียงครางหวานน่ารักของเธอได้อยู่เลย
"ไอ้สอง.....อย่า" เสียงเข้มของพี่ชายฝาแฝดดังขึ้นเมื่อเห็นสายตาที่เป็นประกายของน้องชาย เขารู็ได้ทันทีว่าน้องของตนกำลังจะทำเรื่องน่าปวดหัวอะไร
"เฮียครั้งนี้กูขอ" แฝดน้องเอ่ยตอบกลับพี่ชายด้วยน้ำเสียงจริงจัง บ่งบอกว่าอย่างไรครั้งนี้ก็จะไม่ยอมฟัง
"เล่นกับคนซิงไม่มีอะไรดี"
"มึงก็รู้ว่าคนอย่างพวกเราไม่เหมาะกับคนอ่อนต่อโลกแบบนั้น"
"แต่ตอนนี้เขาไม่ซิงแล้ว เขาโดนมึง กับ กูไปแล้ว"
"ครั้งนี้ยังไงมึงห้ามกูไม่ได้หรอก" แฝดน้องเอ่ยอย่างดื้อดึง พอเห็นแบบนั้นแฝดพี่ก็ได้แต่ถอนหายใจแรงอย่างเอือมระอา
"แล้วแต่มึงแล้วกัน" แฝดพี่ถอนหายใจแรง ตอนนี้เขารู้สึกเบื่อที่จะต้องพูดกับน้องชายเรื่องเดิม ๆ แล้ว
"เฮียจะกลัวอะไรนักหนาวะ น้องคนสวยเขาก็ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว"
"ถ้าจะมีปัญหาจริง ๆ ก็คงจะมีไปตั้งแต่ครั้งแรกแล้วไหม?"
"อยากได้มากจนหน้ามืดมึงอะ"
"เออ ก็กูชอบนี่ (^_^) " เมื่อเห็นพี่ชายหมดคำจะพูดเพราะเอือมระอา แฝดน้องก็ฉีกยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
16.00 น.
ร่างสูงของแฝดน้องเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าคณะการบินเพื่อดักรอใครบางคนอย่างใจจดใจจ่อ
ตึก ตึก ตึก.....
เสียงรองเท้าส้นสูงของใครบางคนที่กำลังเดินลงมาจากตึกเรียกความสนใจให้ร่างสูงเงยหน้าขึ้นไปมอง และ เมื่อเห็นว่าเธอคือคนที่เขารอ ใบหน้าหล่อก็ฉีกยิ้มหวานออกมาทันที
"...................." มินตราที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกเหลียวมองซ้ายขวาเล็กน้อย ราวกับไม่คิดว่าหนุ่มวิศวะคนดังจะยิ้มให้ตัวเอง
"สวัสดีครับน้องมินตรา (^_^) " ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กต้องสงสัยนาน ร่างสูงรีบเข้าไปกล่าวทักทายเธอทันที
"..........มีอะไรหรือเปล่าคะ" เมื่อรู้แล้วว่าเป้าหมายของเขาก็คือเธอ คนตัวเล็กก็ถามเขากลับทันที ก่อนจะทำสีหนาราวกับไม่เข้าใจว่าเขามาคุยกับเธอทำไม
"น้องมินมีแฟนหรือยังครับ (^_^) " หนุ่มวิศวะคนดังเอ่ยถามคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม
"พี่สองถามทำไมหรอคะ" คนตัวเล็กถามกลับเสียงเรียบ
"รู้ด้วยหรอว่าพี่คือสองไม่ใช่หนึ่ง (^_^) " ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม เขาแปลกใจเล็กน้อยที่เธอจำเขาได้ทั้งที่เจอกันไม่กี่ครั้ง เพราะขนาดทุกวันนี้คนที่รู้จักยังจำเขาสลับกับพี่ชายอยู่เลย แม้แต่พ่อแม่ของเขาเอง หากไม่ได้สังเกตจากเส้นผมของพวกเขาน่ะนะ
"สังเกตจากผมพี่งั้นหรอ?"
"เปล่าค่ะ.....ก็แค่รู้ ก็พี่สองคนต่างกันจะตายนี่คะ"
"...................." ร่างสูงนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะคลี่รอยยิ้มบาง ๆ ออกมา ตอนนี้เขารู้สึกถูกใจคนตัวเล็กตรงหน้าเป็นอย่างมาก
"ว่าแต่.....พี่สองถามมินแบบนั้นทำไมหรอคะ" คนตัวเล็กเอ่ย ท่าทางของเธอยังคงดูเรียบนิ่งเหมือนอย่างเคย
"ขอจีบได้ไหมครับ (^_^) "
" (-_-) ?"
16.00 น.
วันต่อมา
ที่เก่า เวลาเดิม แต่ทว่าคนที่กำลังรอมินตราอยู่ที่ด้านล่างตึกคณะการบินกลับไม่ใช่คนเดิม แต่เป็นแฝดผู้พี่ที่กำลังยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่
ตึก ตึก ตึก
ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนตรงเล็กด้วยท่าทางเงียบขรึม เขาไม่ได้เอ่ยทักทายใด ๆ จนคนตัวเล็กต้องเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อนแทนเพราะความอึดอัดใจ
"พี่หนึ่ง.....มีอะไรจะคุยกับมินหรือเปล่าคะ"
"...................." แฝดผู้พี่มีอาการไม่ต่างจากน้องชายของตัวเองเมื่อวานเลยสักนิด
" (-_-) ?" คนตัวเล็กเอียงคอมองร่างสูงตรงหน้าด้วยท่าทางที่อยากจะถามว่าเขามีอะไรกันแน่ถึงมายืนขวางหน้าเธอแบบนี้
"ไอ้สองมันอยากจะเอาเธออีก"
"ถ้าไม่อยากโดนอีกเป็นครั้งที่สองก็อยู่ให้ห่างมันไว้" คนปากหมาเอ่ยสิ่งที่ต้องการพูดออกมาทันที สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในโลกก็คือการประดิษฐ์คำพูดสวยหรูที่ต้องอ้อมไปมา กว่าจะรู้เรื่อง
"....................." มินตรานิ่งไปเล็กน้อย ใบหน้าของเธอไม่ได้แสดงออกถึงอารมณ์ใด ๆ เลยจนหนุ่มวิศวะถึงกับแปลกใจ
"เมื่อวานมันมาหาเธอใช่ไหม มันบอกว่าอะไร ใช่บอกว่าจะจีบหรือเปล่า" วิศวะหนุ่มเอ่ยถาม และ เมื่อเห็นคนตัวเล็กนิ่งเป็นคำตอบเขาก็เอ่ยต่อทันที
"ก็อย่างที่บอกว่าถ้าไม่อยากโดนเอาอีกก็อย่าไปยุ่งกับมัน"
ตึก ตึก.....
ทันทีที่เอ่ยจบร่างสูงก็หันหลังเตรียมกลับ แต่ทว่าน้ำเสียงที่แสนแผ่วเบาของคนด้านหลังกลับหยุดเท้าทั้งสองข้างของเขาเอาไว้
"พวกพี่เนี่ยช่าง.....เหมือนกันจริง ๆ เลยนะคะ"
"ที่เหมือนกันไม่ใช่ว่าเพราะเป็นฝาแฝดหรอกนะคะ แต่เป็นความใจร้าย ที่พูดแค่ในสิ่งที่อยากพูด โดยไม่สนใจเลยว่าคนฟังเขาจะคิดยังไง"
"...................."
"มินไม่ไปยุ่งกับพวกพี่หรอกค่ะ"
"พวกพี่นั่นแหละ ที่อย่ามายุ่งกับมิน เพราะแค่นี้.....มินก็เสียเวลาชีวิตมากพอแล้ว"
..................................
EP 39ตอนพิเศษ ลูกคนแรก..................................หลายปีต่อมา@โรงพยาบาล“ทำไมถึงยังไม่ออกมาอีกนะ เข้าไปกันตั้งนานแล้วแท้ ๆ”ร่างสูงของสองฝ่าแฝดเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด สาเหตุที่เขามีอาการร้อนรน และ กังวลจนนั่งไม่ติดขนาดนี้ก็เพราะวันนี้เป็นวันคลอดของมินตรานั่นเองซึ่งก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเขาได้รู้ว่ามินตราท้องพวกเขาก็ตื่นเต้นกันมาก และ เพื่อกันไม่ให้เกิดปัญหาจึงมีข้อตกลงพิเศษว่าจะไม่มีการตรวจดีเอ็นเอใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกใคร แต่ทว่าเด็กที่เกิดมาจะกลายเป็นลูกของทั้งสามคน ส่วนการเซ็นรับรองบุตร ลูกคนแรกจะให้หนึ่งเป็นคนเซ็น ส่วนถ้ามีคนที่สอง จะให้สองเป็นคนเซ็นรับรอง ถึงแม้ว่าตามจริงแล้วไม่ว่าจะเป็นลูกใครพวกเขาก็รักอยู่ดีหลายวันต่อมาหลังจากที่มินตราคลอดลูกเป็นที่เรียบร้อยเธอก็ต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ซึ่งไม่จำเป็นต้องจ้างพยาบาลพิเศษเลยสักนิด เพราะสองแฝดคอยดูแลประคบประหงมเธอไม่ห่าง ถึงแม้จะผ่านไปหลายปี แต่ทว่าทั้งสองคนก็ยังคงเส้นคงวาเป็นอย่างดี ไม่ผิดจากคำพูดที่เคยให้ไว้“ว่าไงลูก หิวนมหรอ อ่ะหิวนมไหม ๆ”“ช่วงนี้พ่อจะยอมเสียสละให้กินนมแม่ไปก่อนนะ แ
EP 37ตอนพิเศษ ทริปญี่ปุ่น..................................@ญี่ปุ่นตอนนี้ทั้งสามคนเดินทางมาเที่ยวกันที่ญี่ปุ่นในช่วงที่หิมะกำลังโปรยปรายพอดี บรรยากาศหนาว ๆ ช่วยทำให้รู้สึกผ่อนคลายพับ ๆ ๆ ๆ ๆปึก ๆ ๆ ๆ ๆ“อ๊ะ ๆ ๆ อื้อออ”“มินอย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวไอ้สองมันก็ตื่นพอดี” แฝดพี่กระซิบกระซาบข้างหูของมินตรา เพราะกลัวว่าน้องชายที่เมาสาเกหลับไปแล้วจะตื่นขึ้นมาขัดจังหวะ ตอนนี้พวกเขากำลังบดเบียดร่างกายใส่กันอยู่ภายใต้ผ้านวมผืนใหญ่“อึก! อื้อออ พะ พี่หนึ่งก็เบา ๆ สิ”“เล่นขยับแบบนี้มินจุกนะคะ อ๊ะ ๆ แฮ่กก” มินตราส่งเสียงครางกระเส่าออกมาไม่หยุด เพราะร่างสูงบนตัวเอาแต่กดกระแทกสะโพกใส่อย่างถี่รัว แต่ทว่ากลับมาบอกให้เธอเบาเสียง ทั้ง ๆ ที่ต้นเหตุก็มาจากเขาทั้งนั้นพับ ๆ ๆ ๆ ๆปึก ๆ ๆ ๆ ๆ“แฮ่ก.....แฮ่ก แบบนี้ตื่นเต้นดีว่าไหมครับ” หนึ่งเอ่ยเสียงกระเส่า ก่อนจะขยับสะโพกถี่รัวขึ้นพับ ๆ ๆ ๆ ๆปึก ๆ ๆ ๆ ๆ“อ๊ะ ๆ ๆ ๆ อื้อออ ทะ ทำแบบนี้แล้วมาบอกให้มินเบาเสียงเนี่ยนะ”พับ ๆ ๆ ๆ ๆปึก ๆ ๆ ๆ ๆ“คราวหลังเรามาแอบทำลับหลังไอ้สองกันอีกนะครับ (^_^) ”“ทำไมพี่สองคนชอบพูดแบบนี้กับมินจังเลยคะ” มินตราพึมพำ ก่อนจะน
EP 36สุขสันต์วันเกิด..................................17.00 น.วันนี้สองพี่น้องกลับเร็วกว่าปกติ พวกเขารีบทำงานเพื่อที่จะรีบกลับมาจัดการกับคนตัวเล็กที่โกหกว่าจะไปเรียน แต่กลับไปโผล่อยู่ที่ห้าง แถมยังยืนคุยกับผู้ชายคนอื่นด้วยท่าทางสนิทสนม (ในสายตาของสองแฝด)แกร๊ก!สองพี่น้องเปิดประตูเข้ามาในห้องพร้อมระเบิดอารมณ์เต็มที่ พวกเขากะว่าจะจัดการมินตราให้สาสม เล่นงานให้หนัก และ ใช้ทุกท่วงท่าที่ไม่เคยลองเพื่อสั่งสอนไม่ให้มินตราไปโปรยเสน่ห์ใส่ใครได้อีก แต่ทว่า.....ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาก็ต้องตกตะลึง เมื่อพบว่าห้องที่เคยตกแต่งอย่างเป็นระเบียบในตอนนี้ถูกตกแต่งด้วยป้ายอวยพรวันเกิด ลูกโป่ง และ สายรุ้งเต็มไปหมด ไหนจะอาหาร และ เครื่องดื่มที่จัดเตรียมเอาไว้บนโต๊ะ และ สิ่งที่สะดุดตาพวกเขาที่สุดก็คือเค้กก้อนโต ที่เขียนอวยพรด้วยลายมือยึก ๆ ยือ ๆ น่าเอ็นดูสุขสันต์วันเกิดนะคะสองเฮีย :)ตึกตัก.....ตึกตัก.....ตึกตักพอเห็นแบบนั้นหัวใจแกร่งของสองแฝดก็พลันเต้นแรงขึ้นมาทันที เขาไม่คิดเลยว่ามินตราจะจัดเตรียมงานวันเกิดให้พวกเขาแบบนี้ งานวันเกิดที่ตามจริงพวกเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเอง“เมียเราโ
EP 35เราสามคน..................................หนึ่งปีต่อมาตอนนี้สองแฝดนรกแห่งคณะวิศวะได้กลายเป็นตำนาน และ เหลือไว้แต่เพียงชื่อ เพราะทั้งสองคนได้เรียนจบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วจุ้บ!จุ้บ!สองแก้มซ้าย และ ขวาของมินตราถูกสองแฝดจุมพิต และ ขบกัดด้วยความมันเขี้ยว“มันเจ็บนะคะ” มินตราที่อยู่ในชุดนักศึกษาสวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนเอ่ย ตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าเตาแก๊สเพราะกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร ตอนนี้เธอกำลังทำข้าวกล่องตามที่สองพี่น้องเรียกร้อง เพื่อให้เขานำไปกินที่ไซต์ก่อสร้าง หลังจากที่เรียบจบสองพี่น้องก็เข้าทำงานที่บริษัทของครอบครัวตัวเองทันที แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็ยังคงอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขดี“ข้าวกล่องฝีมือเมียน่ากิน แต่แก้มเมียน่ากินกว่า” แฝดน้องเอ่ย ก่อนจะใช้มือลูบไล้สะโพกของมินตราไปมา เขาก็ยังคงเหมือนเดิม ทะเล้น และ ทะลึ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลง“เฮียขอสักรอบก่อนไปทำงานได้ไหมครับ”หนึ่งเอ่ย พร้อมกับขยับไปประชิดที่ด้านหลังของคนตัวเล็ก จนบางอย่างแนบไปกับก้นนุ่มนิ่ม เท่านั้นไม่พอ เขายังพยายามจะกดมินตราลงกับเคาน์เตอร์ครัวอีกต่างหากตอนนี้หนึ่งกลายเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน (เฉพาะกับมินตร
EP 34ขอโทษ..................................“....................” มินตราที่กำลังนั่งเรียนคาบเช้าอยู่ตอนนี้ไม่ได้จดจ่ออยู่กับอาจารย์ที่หน้าห้องเลยสักนิด ใจของเธอลอยไปไกลแสนไกล ตอนนี้ทั้งสมอง และ หัวใจของเธอมันสับสนไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีหากพูดตามตรงตอนนี้ เธอก็คงต้องบอกว่าได้แพ้ใจตัวเองเข้าเสียแล้ว เธอมอบทั้งใจให้กับสองพี่น้องที่ตอนแรกกะจะมาแก้แค้น ตอนแรกเธออาจจะชอบแค่แฝดพี่ เขาเป็นรักแรกของเธอ ซึ่งตอนนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น ส่วนแฝดน้อง ที่ถูกหมายหัวรองลงมาเพราะปากเสีย แต่ทว่าพอได้รู้จักจริง ๆ กลับพบว่าเขาเองก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ทั้งอ่อนโยน ดูแลเอาใจสารพัด ทะนุถนอมเธอราวกับไข่ในหิน แล้วแบบนี้เธอจะไม่ตกหลุมรักเขาได้ยังไง ซึ่งมันช่างเป็นเรื่องน่าตลกสำหรับเธอจริง ๆ ที่การแก้แค้นนี้ไม่ได้อะไรเลย ทุกอย่างมันสูญเปล่าไปหมด‘จะอยู่แบบนี้ต่อไปดี หรือ หนีไปตอนนี้เลยดีนะ’ตืดดดดในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นเตือนว่ามีข้อความเข้า ซึ่งนั่นเป็นข้อความจากหนึ่งนั่นเองพี่หนึ่ง: เลิกเรียนแล้วเดินมารอที่รถนะ ทางนี้เลิกช้าหน่อย“ค่ะคุณพ่อ” มินตราพึมพำ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้าก
EP 33ไม่ว่าอะไรก็ตาม NC18+..................................“เมื่อไหร่พวกพี่จะกลับไปอยู่ห้องของตัวเองสักทีคะ” มินตราเอ่ยปากไล่สองแฝดรอบที่ร้อยของสัปดาห์แล้วเห็นจะได้“ (^_^) ”แฝดน้องยังคงเอาแต่ยิ้ม แล้วก็ทำตัวไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม ส่วนแฝดพี่น่ะหรอ.....“ให้ฉันจ่ายค่าคอนโดให้ไหม?”“คอนโดนี้มินซื้อแล้วค่ะ”“ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าส่วนกลาง?”“มินไม่ต้องการเงินของพี่ค่ะ” มินตราขมวดคิ้วเล็กน้อยกับความหน้ามึนของแฝดพี่“แต่ฉันอยากให้”“อยากให้ทั้งเงิน ทั้งนามสกุลของฉันด้วย”“พะ พูดอะไรของพี่คะเนี่ย”มินตราเมื่อได้ฟังก็เกิดเขินอายจนหน้าแดงขึ้นมา เธอค่อนข้างตกใจกับการแสดงออกแบบแปลก ๆ ไม่เหมือนเคยของหนึ่งพอสมควร ต้องบอกว่าตลอดสัปดาห์มานี้สองพี่น้องทำตัวแปลก ๆ ชอบกล ทำดีกับเธอจนเว่อ ประคบประหงมเกินเหตุ ทั้งเอาอกเอาใจจนทำตัวแทบไม่ถูก ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันกวนใจเธอเหลือเกิน“เฮียมึงอย่ามาขี้ตู่”“น้องมินต้องใช้นามสกุลกูต่างห่าง” สองแย้งขึ้นมากลางวงสนทนาทันที“พวกพี่ก็ใช้นามสกุลเดียวกันไม่ใช่หรอคะ” มินตราที่ฉงนกับคำพูดของสองเอ่ยอย่างสงสัย แต่ทว่ากลับทำเอาสองแฝดส่งเสียงหัวเราะรวนออกมาทันที“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”