ภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน "ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง"
view moreภาคมองหน้าเลขาบนตัก ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่ตอนนี้กูขอเอาก่อนได้ไหมวะ ตอนนี้เขาแข็งจนทนไม่ไหว อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมือ จะรู จะอะไรก็ช่าง..แม่ง! ขอกูแตกก่อน ไม่ได้แตกมานาน คนที่เคยคิดว่าจะไม่กินไก่ของตัวเองชักเริ่มร้อนรน
"ไม่พูดก็ไม่พูด ช่วยหน่อยได้ไหม มือก็ได้" ภาคขออย่างหน้าไม่อายเพราะ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว "ทำยังไงคะ" รริดาหันหน้าไปมองเขา ดูจากอาการปวดร้าวของเขาแล้ว เธอก็สงสารเขาไม่ใช่น้อย แค่ใช้มือก็คงพอได้ เธอก็เคยดูมาบ้างในคลิปโป๊ต่างๆ ที่มีการใช้มือ "ผมขอถอดกางเกงก่อนนะ" ภาคถอดเสื้อกับกางเกงพาดไว้กับราวแขวนผ้า จากนั้นเขาก็มานั่งพิงหัวเตียง "..." รริดามองผู้ชายที่สวมกางเกงในบรีฟสีขาว แบบรัดแน่นพอดีตัวจนมองเห็นอะไรต่ออะไรที่ขดเป็นลำอยู่ภายใต้กางเกงใน ไหนบอกว่าไม่แข็งไง นี่มันขยายเต็มตัวแล้วมั้ง เพราะปลายหัวพ้นขอบกางเกงในออกมาแล้ว "คุณ ถอดชุดไหม เดี๋ยวชุดยับ" เขาถาม "ไม่! ฉันแค่ใช้มือชุดจะยับได้ไง" รริดาใช้มือจับกระดุมเสื้อแน่น ถ้าเธอถอดชุดรับรองว่าเขาไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ********************* ซีรีส์ ทั้งหมดมี 5 เรื่อง นิยายในซีรีส์ ท่านรองฯ 1. ท่านรองฯ ร้อนแรง (ภาค-รริดา) - เรื่องนี้ 2. รักแรก แลกรัก (ประทีป-พลอยใส) - วางจำหน่ายแล้ว 3. ท่านประธานร้อนเร่า (ภาคี-ลลิตา) - วางจำหน่ายแล้ว 4. คุณชายมาเฟียร้ายรัก ( ชวี-เจนิตา) - วางจำหน่ายแล้ว 5. ท่านประธานร้ายรัก (หวังชาง-ม่านฟ้า) >> วางจำหน่ายแล้วภาคกำลังกลัดกลุ้มกับปัญหาใหญ่ระดับชาติ สำหรับเขาปัญหาแรกคือเลขาคู่ใจกำลังจะลาออกในอีกสองเดือนข้างหน้าเพราะเธอท้องและต้องการออกไปเลี้ยงลูก พาฝันหรือคุณพา เป็นเลขาคู่ใจเขามาเกือบแปดปี ตั้งแต่เขาเริ่มทำงานใหม่ ๆ ปัญหานี้แก้ได้ด้วยการรับเลขาใหม่
แต่ปัญหาที่สองนี่สิ ปัญหาระดับชาติ ไม่สิ ต้องบอกว่าเป็นระดับโลกเลย เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะไอ้นั่นของเขามันไม่ขันไง
ใช่…นกเขามันไม่ขันมาสองเดือนแล้ว ไม่ว่าเขาจะให้น้ำหรือให้อาหารมันแค่ไหน มันก็ไม่ยอมขัน เขาไม่ได้นอนกับใครมาสองเดือนแล้ว ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเป็นพวก “ไม่เคยว่างเว้น” จากกิจกรรมร้อนแรงแบบนี้เลย
เขากำลังขาดเซ็กซ์และต้องการมันอย่างมาก แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็ไม่แข็ง เขาถึงขั้นอยากจะลองยาไวอากร้า แต่อีกใจก็ยังกลัว
ครั้นหันไปพึ่งหมอ หมอก็บอกเพียงว่า “ช่วงนี้คุณภาคอาจจะเครียดเรื่องงาน ผมว่าพักผ่อนเยอะๆ ลดการดื่มลงบ้างน่าจะช่วยได้นะ”
หึ! ช่วยได้กับผีอะไร เขาทำมันมาแล้วทุกอย่าง แต่ก็ยังไม่หาย
ภาคนั่งมองวิวนอกหน้าต่าง หรือนี่จะเป็นบาปกรรมที่เขาทำให้ผู้หญิงเสียใจมานับไม่ถ้วน แถมเซ็กซ์แบบวันไนต์สแตนด์ก็ทำมาอย่างโชกโชน เพราะอย่างนี้หรือเปล่า สวรรค์ถึงได้ลงโทษเขา
“ท่านรองฯ คะ วันนี้มีสัมภาษณ์เลขาคนใหม่นะคะ” พาฝันเดินมาบอกเจ้านายเพราะอยากให้เขาสัมภาษณ์เอง ถ้าเธอเป็นคนสัมภาษณ์แล้วเขาไม่ถูกใจก็จะลำบากอีก
“ผมไม่อยากสัมภาษณ์ คุณเลือกมาเถอะ หรือไม่ก็ให้ท่านประธานช่วยเลือกให้หน่อย นั่น…เขามาโน่นพอดี” ภาคชี้ไปทางภาคี ท่านประธานซึ่งเป็นพี่ชายของเขา
“มีอะไร” ภาคีถามขึ้น เมื่อเห็นทั้งสองคนคุยกันและน้องชายของเขาหน้าตาบอกบุญไม่รับ
“ท่านรองฯ จะให้ท่านประธานสัมภาษณ์เลขาคนใหม่แทนน่ะค่ะ” พาฝันตอบท่านประธานอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“ตกลงมึงหรือกูเป็นลูกน้องกันแน่” ภาคีถามขึ้นเมื่อเห็นน้องชายทำหน้าหงอย
“กูไม่สบาย จะไปหาหมอ” ภาคตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“มึงเป็นห่าอะไร ไอ้รองประธาน”
“มึงไม่ต้องรู้” ภาคเดินออกจากห้องไป ตอนนี้ปัญหาเรื่องเลขาเขาไม่หนักใจแล้ว ให้ไอ้ท่านประธานมันแก้ปัญหาแล้วกัน มันมีหุ้นเยอะกว่าก็ต้องทำงานหนักกว่า
“เออ ถ้ารู้ว่าได้ยากก็ควรรักษาไว้ ไม่ใช่ทิ้งขว้างปล่อยให้เขารอ” คนโดนให้รอเหมือนกันบ่นอย่างเหลืออด ถ้าอยู่ใกล้จะเขกกะโหลกน้องสาวตัวดีสักหน่อยพลอยใสพยายามคิดว่าเขาจะไปไหนได้บ้าง หรือควรจะรอเฉย ๆ ให้เขากลับมา หรือจะออกไปตามเขา แต่นี่มันก็ดึกแล้ว เขาเคยบอกไว้ว่าไม่อยากให้เธอออกไปข้างนอกตอนดึกเพราะมันอันตรายเขายังคงไม่อ่านข้อความ ความกังวลใจของพลอยใสมีมากขึ้นเรื่อย ๆ หรือเขาจะเกิดอุบัติเหตุ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ความกังวลก็เริ่มมีมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว ส่งข้อความและโทร.หาอีกครั้ง เขาก็ยังไม่อ่าน โทร.หาอีกครั้งก็ยังไม่รับสาย น้ำตาของคนเก่งที่แทบไม่เคยไหล วันนี้กลั้นไว้ไม่อยู่ ไหลลงมาอย่างหยุดไม่ได้ จินตนาการร้ายหลั่งไหลเข้ามาในหัว จะไปแจ้งความคนหาย เขาก็ให้แจ้งหลังหายไปยี่สิบสี่ชั่วโมง ซึ่งเอาเข้าจริง ยี่สิบสี่ชั่วโมงคนที่หายไปคงหายไปจากโลกนี้แล้ว คิดแบบนั้นก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น พลอยใสกดรับสายทันที “พี่ทีป อยู่ไหน ทำไมไม่รับสาย ฮือ” เสียงสะอื้นปนกับเสียงร้องไห้ไม่ยอมหยุดที่ดังมาตามสาย ทำเอาคนหนีออกจากบ้านใจเริ่มไม่ด
‘แต่ถ้าเขามาง้อ มึงได้ทั้งเมีย แถมอาจจะได้ลูกเร็ว ๆ นี้นะ’ คำแนะนำของภาคทำให้ประทีปเริ่มลังเล ‘เอาน่า เดี๋ยวกูจะให้เมียกูช่วยกล่อมเมียมึง หนีออกมาก่อน ถ้าเขาโทร.ตามไม่ต้องรับโทรศัพท์นะ เล่นตัวมั่ง’ คำพูดของภาคทำให้เขาเริ่มเอนเอียงว่าน่าจะใช้แผนนี้ แต่ถ้าเขาไม่ทำอะไรเลย รับรองว่าไม่ได้แต่ง อย่างน้อยเสี่ยงแล้วได้แต่งก็ยังดี ถ้าไม่ได้แต่งก็แค่โดนเมียด่า เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ‘ครับเฮีย ทีปจะหนีออกจากบ้าน’‘ครับเฮีย ทีปจะหนีออกจากบ้าน’นั่นคือเหตุที่ทำให้เขามายืนตรงนี้ หนีมาไกลถึงพัทยา มาหลบอยู่ที่คอนโดของชวีที่เขาซื้อต่อเมื่อสองปีที่แล้ว เพราะความสัมพันธ์ของเขากับพลอยใสเริ่มที่นี่ เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาดู เจอข้อความส่งมาจากเธอจริง ๆ กดปิดเครื่องแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ตรงไปยังห้องแต่งตัว เลือกกางเกงว่ายน้ำที่เคยซื้อตั้งแต่มาพัทยาเมื่อหกปีก่อนขึ้นมาดู และสวมกางเกงตัวนั้นก่อนจะกระโจนลงสระว่ายน้ำ “ด้า พี่ทีปอยู่บ้านแกไหม ฉันโทร.หาเขาไม่รับสาย” พลอยใสโทร.หาเพื่อนรักเพราะรู้ว่าวันนี้คุณแฟนเดินทางไปเป็นเพื่อนภาคเพื่อทำหมันชาย เขาว่ากันว่าใช้เวลาไม่นาน แต่จนบ่ายคุณแฟนก
“เดี๋ยวอาก็กลับแล้วครับน้องภาม” ประทีปบอกหลานชาย“ได้ยินว่าอาทีปหนีออกจากบ้านไม่ใช่เหรอครับ นอนกับภามก็ได้”ประทีปหันไปมองหน้าภาค เหมือนเป็นคำถามว่าทำไมน้องภามรู้“สงสัยกูจะคุยโทรศัพท์ดังไป” ภาคพูดออกมาอย่างรู้สึกผิดและยอมรับ“ภามไปก่อนนะครับ ต้องไปอ่านหนังสือให้คุณปู่คุณย่าฟังก่อนนอน” น้องภามวิ่งออกจากบ้านไปยังบ้านหลังถัดไปซึ่งมีประตูรั้วเชื่อมกัน การที่บ้านอยู่ติดกันก็ดีแบบนี้แหละ“กลับก่อนนะเฮีย ซ้อ” ประทีปลุกขึ้น เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว“มึงไม่นอนนี่ แล้วจะไปนอนไหน” ภาคถามอย่างเป็นห่วงผู้ชายวัยสามสิบหกที่หนีออกจากบ้าน“โรงแรมมีเยอะแยะเฮีย ไปก่อนนะครับ” ประทีปมองภาพครอบครัวอบอุ่นของภาคแล้วแสนอิจฉา รู้ไหมว่าคนอิจฉามันเป็นอย่างนี้นี่เอง ห้าปีที่เขารอคอย รอได้แต่งงาน รอได้มีลูกเป็นของตัวเองหลายวันก่อน ‘ไหนพี่ทีปบอกรอได้ไงคะ’ พลอยใสพูดขึ้นในตอนที่คนหน้างอกำลังนั่งอยู่บนเตียง ‘รอได้ แต่มันก็นานแล้วนะคะเมียจ๋า’ คนอ้อนเมียก็มีคำ ‘นะคะ’ เข้ามาเพิ่ม ก็อยากอ้อนเมีย อยากมีลูก อยากแต่งงาน ‘นานอะไรกันคะ’ พลอยใสเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ‘ห้าปีแล้วนะครับทูนหัว’
‘ให้ผ่าตัดเสร็จก่อนเถอะ กูจะจัดการทั้งไอ้ทีป ทั้งไอ้หมอพฤกษ์ ห้องผ่าตัดโรงพยาบาลมึงจะเย็นไปไหน กูนอนรอสิบนาที ไข่กูหดเข้าไปข้างในแล้ว แล้วตอนที่มันวุ่นวายพาไอ้ทีปออกไป แทนที่มันจะหาผ้ามาคลุมไข่ให้กูก็ไม่คลุม ปล่อยให้กูนอนเย็นไข่ ขยับไปไหนก็ไม่ได้’ภาคฟื้นขึ้นมาอีกทีหลังจากผ่านไปแล้วครึ่งชั่วโมงที่ห้องเดียวกันกับที่ประทีปนอนอยู่ ปกติการทำหมันชายไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาล คนไข้สามารถกลับบ้านได้เลยแต่กรณีนี้คนไข้มีความกลัวเป็นพิเศษ คุณหมอเจ้าของไข้เลยให้นอนพักสักสามสี่ชั่วโมง จากนั้นก็ให้จิตแพทย์เข้าไปพูดคุยเพื่อตรวจสอบสภาพจิตใจ จะได้ประเมินอาการทางจิตใจกว่าทั้งสองคนจะได้กลับบ้านกันก็เกือบหกโมงเย็น จนเมียที่บ้านเกือบต้องมาตามเพราะกลัวว่าจะเป็นอันตรายอะไรหรือเปล่า ปกติทำหมันชายเขาใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง มากสุดก็แค่สองสามชั่วโมงน่าจะถึงบ้าน นี่ออกมากันตั้งแต่เช้ายันเย็นก็ยังไม่กลับ โทร.ไปก็ติดต่อไม่ได้ก็จะติดต่อได้อย่างไร ทั้งภาคและประทีปนอนหลับอยู่ในห้องพักผู้ป่วย เพราะคุณหมอเห็นว่าคนไข้และญาติของคนไข้เครียดเกินไป เลยให้ยานอนหลับทางเส้นเลือดเพื่อให้ผ่อนคลาย“ไอ้ห่าทีป มึงกลัวเข็มแล้วทำไม
“นายไม่ต้องกลัวครับ เพราะทีปอ่านมาแล้ว ไม่เจ็บ ไม่ทำให้เสื่อม ความต้องการยิ่งมากขึ้น แถมยังอึดขึ้นด้วยนะครับ” ประทีปพยายามให้กำลังใจเจ้านายอยู่ไม่ห่าง อย่างไรวันนี้ต้องพาท่านรองฯ ภาคที่ตอนเรียบร้อยแล้วกลับไปส่งที่บ้านให้คุณน้องด้าหรืออาซ้อรองให้ได้ “ทีป มึงไปบอกหมอโปะยาสลบกูเลยได้ไหม กูกลัว” “เฮียครับ ทำหมันชายใช้เวลาแค่สิบห้านาที เขาฉีดยาชานิดเดียวเองครับ เฮียจะมาโปะยาสลบอะไร กว่าจะฟื้นตั้งหลายชั่วโมง” ประทีปส่ายหัวกับความใจเสาะของเจ้านาย เรื่องเข็ม ภาคไม่ไว้ใจจริง ๆ “มึง แต่กูกลัว แค่คิดกูก็หน้ามืดแล้วเนี่ย” ภาคสูดยาดมเข้าจนเต็มปอด “เฮียครับ ลูกชายเฮียโทร.มาครับ” “น้องภาม ว่าไงครับลูก” น้องภาม ลูกชายวัยหกขวบของเขา มีน้องสาวสองคน คือน้องเดียร์ และน้องคนเล็กที่เพิ่งเกิดได้ไม่กี่เดือนคือหนูดี “คุณแม่บอกว่าวันนี้คุณพ่อไปทำหน้าที่สามีแห่งชาติ ภามเลยอยากโทร.มาให้กำลังใจครับ”ภาคยิ้มให้ลูกชายคนโตที่หน้าตาเหมือนเมียรักของเขาอย่างกับแกะ ไอ้ลูกชาย “ครับ พ่อกำลังรออยู่ครับ เดี๋ยวพ่อทำหน้าที่สามีแห่งชาติแล้ว พ่อจะรีบกลับไปห
“สุขสันต์วันเกิดนะคะ” พลอยใสจูบประคองสองแก้ม เขาน่ารักกับเธอเสมอ ตลอดปีกว่าที่คบกันมีทั้งความทุกข์ความสุข นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าชีวิตคู่ “ที่รัก พี่ไม่อยากได้ของขวัญ” เขามองของขวัญในมือที่พลอยใสมอบให้ เขาไม่อยากได้ของขวัญจากเธอ “ทำไมไม่อยากได้คะ” “พี่อยากให้ของขวัญน้องพลอยมากกว่า” คนเปลือยเปล่าบนที่นอนตอบ เขากับเธอเพิ่งเสร็จกิจกรรมเร่าร้อนกัน จากนั้นเธอก็เดินไปหยิบของขวัญมาให้เขา “แล้วพี่ทีปอยากให้อะไรพลอยเหรอคะ” “หลับตาก่อน” “ต้องหลับตาด้วยเหรอคะ เริ่มไม่อยากได้แล้ว” พลอยใสพูดในตอนที่นั่งอยู่บนเตียงตรงหน้าเขา ปากเขาก็ยังเม้มดูดยอดถันสีสด การเปลือยกายต่อหน้ากันไม่ใช่เรื่องผิดปกติอีกต่อไป เมื่อคุณอยู่ด้วยกันมาปีกว่า “หลับตาหน่อยนะครับที่รัก พี่อยากโรแมนติก” คนอยากโรแมนติกหรืออีโรติกกันแน่ เพราะเขาลูบไล้ตัวเธอไม่หยุด คนว่าง่ายอย่างพลอยใสก็ยอมหลับตาแต่โดยดี ความเย็นของโลหะสัมผัสนิ้วนางข้างซ้าย “เป็นแฟนกันนะครับ พี่ผ่านทดลองงานแล้วใช่ไหม” ประทีปยกมือเรียวบางขึ้นมาจูบ “ค่ะ ผ่านแล้ว” เธอเคยบอกเขาไว้ว่
Mga Comments