CHAPTER NINETY-NINE: The monster is back

CELESTINE Point Of View

"BUMALIK na ang memory niya, Celes."

Para akong natuhog sa kinauupuan ko nang dumating si Anne at ibinalita sa akin ang kalagayan ni Ezekiel Bellevera.

"Are you okay, Babe?" nag-aalalang tanong ni Barbie sa nobya.

Tumango si Anne. 

Sana kasing tapang ko rin si Anne. Sa totoo lang ay tila naduduwag na ako. It felt as if all the strength I had slipped out of me. I felt scared, not because we don't have anything for the defence, but because I know what Bellevera can do to withdraw this case.

Mas natatakot ako para kay Anne dahil mas malaki ang laban niya.

"Isang labi na halos buto na ang aksidenteng nakita ng isang construction worker kung saan nabili at under construction ang lupain. Hinihinalang buhat ito sa isang sindikato o may galit ang taong pumatay rito. Dadalhin ang labi upang ma-autopsy para sa pagkakakilan— "

Agad kong pinatay ang TV nang makita kong puno na ng luha ang mga mata ni Anne.

We are in this small office arranging all the statement and envidences. Naisampa na namin sa korte ang kaso at anumang oras ay ipatatawag na si Bellevera.

"I know it is hard, Babe. But everything will come to an end and your brother will finally got its justice." Dinaluhan agad ni Barbie si Anne at niyakap saka inalalayang maupo sa tapat ng mesa habang ito ay nakatayo sa likod ni Anne at nakayakap pa rin dito.

Bigla akong nainggit sa dalawang ito. Nakikita kong magiging mabuting asawa si Barbie kay Anne pagdating ng panahon. Yes, he's gay, transexual, but he is manly enough to defend and protect Anne from anyone.

"Ikaw ba ang nakakita ng bangkay ni Mang Kanor at nagsuplong sa pulisya pati sa media?" nagtatakang tanong ko kay Barbie.

Alam kong may inupahan si Barbie ngunit hindi ko akalaing napagtagumpayan ni Barbie na mahanap ang bangkay ni Mang Kanor.

"Oo, may nakasaksi. This kid told me there is a black car whom she recognize the car's plate number when I show to her." Tumingin sa akin si Barbie. "Pinahukay ko at nagpatawag ako ng media para maisapubliko ang karumaldumal na ginawa ni Mister Bellevera sa kuya ni Anne."

Barbie is not just a gay icon; she has a heart and a brain. Pinagpalang tunay si Anne nang makilala niya si Barbie.

Ginagap pa ni Anne ang kamay ni Barbie.

"Now, all we need is the forensic to know if those bones belong to Mang Kanor, right?"

Tumango naman si Barbie sa sinabi ko.

"Doon ako nag-aalala, Miss, dahil inaabot ng dalawa hanggang tatlong buwan ang Forensic examination."

Hinawakan na ni Barbie ang mga balikat ni Anne. "Calm down, Babe. Babe, look at me. Babe, we will do everything we could para mapadali ang proseso."

Ngumiti ako. "Tama si Barbie, Anne." Ginagap ko ang kamay niyang nasa ibabaw ng mesa. "Maniwala ka lang kay Barbie. Magagawan niya ng paraan lahat."

"As long as the teeth are intact, or he have all the medical records complete, believe me, kaya na iyan ng one week. We will find a good Forensice examiner para mapatunayang bangkay ng kuya mo ang labing nahukay sa bakanteng lote na iyon."

I can sense Barbie's determination and conviction. Kahit yata ang imposible ay kaya niyang gawing posible para kay Anne.

Kinuha ni Anne ang tissue sa tissue box at tuluyang tinuyo ang luha. "Sorry for seeing me this way."

Umiling ako. "Kahit naman ako ay iiyak rin."

Yes, I only see this side of Anne. Si Anne ang isa sa matapang na tao at hindi basta-basta nababahag ang buntot ngunit ibang Anne ang kaharap namin ngayon.

"Basta maniwala at magtiwala ka lang kay Babie. Your babe is doing everything for your sake, Anne."

"Anyway," Barbie cut the tension and pulled a chair beside Anne, then sat down. "Nagkaharap na kayo ni Mister Bellevera?"

I focus my eyes on Anne, not planning to shift my gaze.

"Hindi pa. Dahil baka mapatay ko lang siya. Sa labas lang ako ng bintana niya tumanaw at nakita kong kausap siya ng doktor. Hinabol ko ang doktor na tumingin sa kanya at dito ko na lamang bumalik na ang alaalala niya."

"Nangako sa akin si Mister Bellevera, ang ama niya na hindi niya palalakihin ang ulo ni Bellevera tungkol sa kaso."

"Huwag tayong magpakakampante, alam mong tuso si Ezekiel Bellevera at kayang-kaya niyang paamuhin kahit pa ang demonyo. So, for sure he can bent Mister Bellevera to help him manipulate the case and make his sentences light," sabi sa akin ni Barbie.

"So, what we should do? Need ko bang kausapin uli ang father niya para hindi siya makialam sa kaso ng anak niya?"

"Huwag kang mag-alala, Leste Hinding-hinding niya malulusutan ang kaso kahit pa pagaanin ang sentensya niya. He still need to go to jail because of his crime."

Kumuha nga si Barbie ng magaling na Forensic examiner para sa mga buto ng kuya ni Anne, naroon din si Anne nang mag-exammine ang may edad na lalaki.

AABUTIN pa nga raw ng ilang araw bago makuha ang resulta, at aaminin kong naiinip na ako. Ang resulta na lang ng forensic ang hinihintay namin para mabigyan na ng verdict si Bellevera.

Nang sumunod na araw ay binisita ko naman sa hospital na kinalalagakan si Francine. She's still under observation. Ayon sa doktora na tumitingin sa kanya, Francine has a potential sa mabilis na paggaling but the trauma she had might not will cure in an instant. It takes time, years, nightmares and struggles.

"Ate?"

Magpahanggang ngayon ay ate pa rin ang tawag niya sa akin kahit na nagpakilala na ako sa kanya ng aking pangalan.

Agad niyang hinila ang braso ko at nakangiti. Ngunit napasinghap ako nang ikulong ng kanyang palad ang mukha ko at dampian ng maiksing halik.

"F-Francine..."

"Ate, dito ka na. miss na kita. Gusto ko dito ka na."

"A couple of days ay kukunin na rin kita, Francine. Sa ngayon ay ito muna ang pahingahan mo. Huwag kang mag-alala, lahat ng kailangan mo ay provided naman ng facility. Saka 'di ba, mabait ang doktor mo?"

Ngumit siya nang pagkatamis-tamis. "Oo. pero ikaw pa rin gusto ko eh."

Inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko. "Miss ko na yung ano mo..."

Nagulat ako sa sinabi niya. Wala pa rin siyang improvement. 

"Francine.. gusto kong mangako ka sa akin."

Ngumiti naman sin Francine.

"Mangako ka na wala kang ibang hahawakan, lalapitan o hahalikan maliban sa akin. Ako lang ha, mangako ka."

Itinaas ko pa ang hinliit kong daliri na katulad sa pinky promise.

Inabot naman niya iyon at inilapat din sa hinliliit niya. "Okay. Promise."

I want Francine to be elegant and sophisticated, but how will I do that kung ganito pa rin ang kalagayan niya. Gusto kong magkaroon siya ng magandang future, hindi lang dahil kasama ako, kung hindi dahil naiintindihan niya ang takbo ng mundo.

I don't want to use her as my defence o kahit para maka-moved on. I want her to be happy and give the undefined love, not intimacy, but something a person should give because they want happiness.

"Uwi na tayo, ate. Ayaw ko na rito. Wala ka kasi eh," parang batang nagtatampong sabi niya.

"Uuwi rin tayo, kaunting tiis na lang, Francine."

Niyakap ko si Francine para maibsan man lamang ang lungkot o pangungulila na nadarama niya.

Tatapusin ko muna ang kaso, ang laban namin ni Bellevera bago ko kunin si Francine.

Bago ako umuwi ay dumaan muna ako sa hospital. Tapos na ang visitor time at nakiusap lang ako na titingnan ko lang ang pasyente.

Ngunit sa pintuan pa lamang ng kwarto ni Bellevera ay dinig na dinig ko na ang dumadagundong na boses nito.

"Damn it! Do whatever you can to defend my case. I can't say I am an innocent, but you know I did not intend to kill him. Fnck! Don't tell that you are a fncking good lawyer without showing it! I am calm. No, no. Are you saying na mas mainam pa na may memory loss ako? No. Paano ko ide-defend ang kaso kung... Fine. I will wait."

Hindi ko na sana gugustuhin pang marinig ang conversation nila sa phone at dahan-dahan ng aalis nang marinig ko na naman ang malakas niyang tinig.

"Fnck! I need to leave today."

Agad akong tumalima at tumakbo na palabas. Ayaw ko ng magkaharap pa kami.

Abala siya sa pag-defend ng kaso at hindi ang paghanap sa akin.

Ilang sandali ay nag-ring ang phone ko. Nanginginit na pinindot ko ang answer button, umaasang hindi iyon si Bellevera.

Siguro ay masyado akong paranoid at hindi ko man lamang nabasa ang pangalan ni Barbie.

"Okay ka lang ba, Celestine? Is everything okay? Hindi ka na naman nagpaalam sa mga guard na pupuntahan mo ang ospital ni Mister Bellevera." Alam kong nag-aalala si Barbie as a friend.

Nagulat ako sa sinabing iyon ni Barbie. "H-How did you know?"

"Ayaw kong mapahamak ka. That's why I made a bold decision to put a tracker on your phone. Naiintindihan kong hindi ka mapakali sa bahay dahil hindi pa nag-uumpisa ang paglilitis. But it will be helpful if you stay in the house."

Naiintindihan ko na ang ibig sabihin ni Barbie. Ayaw niyang may mangyaring masama sa akin lalo pa at bumalik na lahat ng alaala ni Bellevera, kahit pa abala siya sa abogado at hindi sa paghanap sa akin ay may potential na balikan niya ako.

"I understand. Don't worry, babalik na ako. Binisita ko lang si Francine at dumaan dito."

"Get in the house fast and don't let Bellevera see you. Of all the people, you know what will happen next. I can't protect you if you let that happen."

Tama naman ang mandar sa akin ni Barbie, para ko na ring pinahamak ang sarili ko sa pagpunta rito para manmanan ang  mga galaw ng kriminal.

Agad na hinalukay ko sa bag ang susi ng kotse at mabilis na umibis doon.

Kung natatakot si Barbie na posible akong hanapin ni Bellevera ay mas natatakot ako na baka may gawin na naman itong masama sa akin at hindi ko na kaya pang mapasakamay nito. Pagod na akong takasan pa ito.