Maaga akong gumising para pumunta sa Manila Peninsula kung saan naghihintay ang Manager ko na si Rose na kadarating lang kagabi from France. Ngayong araw ang meeting ko with the Head of Marketing ng Versa. Sikat na sikat ang clothing line na ito sa Europe at ngayon dito sa Asia.
Maraming famous at aspiring models ang gustong maging mukha ng Versa pero masyadong mataas ang standard nila kaya iilan ilan palang ang pumapasa but in my case, sila mismo ang kumontak kay Rose at nagpapapictorial sakin. Audition sa term ng mga artista.
"Bakit parang matamlay ka?" Bungad ng hairstylist at makeup kong pinay na si Sara. "Masama ba pakiramdam mo?"
Nagkatinginan kami sa salamin. Medyo may edad na si Sara at ilang taon narin kaming magkatrabaho. Sya iyong itinuturing ko na pinakamalapit kong kaibigan. "Halata ba?" Naconcious tuloy ako sa mukha ko kahit na sobrang ayos ng pagkakamake up para maitago ang eyebags ko. "Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi dahil sa Colorlyn na yan! "
Sinuklay ni Sara ang buhok ko. "Ha? Color? Anong pangalan yan?"
Hindi ko mapigilang matawa. Ganyan rin ang reaksyon ko noong una kong marinig ang pangalan ni Colorlyn Benitez. Very weird name.
"A annoying and conceited person." Mapait kong sagot.
Biglang may kumatok sa pintuan ng dressing room ko at pumasok si Rose. "Gorgeous as ever." Inabot nya sakin ang isang bathrobe para matakpan ang suot kong makintab na bikini na imomodel ko para mamaya. "All are set. Be ready Averi!"
Tumayo ako at kinuha ang robe. "Yeah, I'm always ready." Nilagyan ni Sara ng foundation ang dibdib ko para magpantay ang kulay sa aking balat.
"The head of marketing is already waiting outside." Sabi ni Rose bago sya lumabas ng dressing room. Binigyan ko ng isang huling sulyap ang aking sarili sa salamin bago sundan si Rose sa studio. "Averi.." Tawag ng manager ko saking pangalan. Lumapit ako sa kanya at napansin ang magandang babaeng nakatingin sakin. "Megan, this is my number one angel Averi Gonzales."
May kinang sa mga mata ni Megan habang pinakatitigan ako. "It's nice to finally meet you Ms. Gonzales." Inilahad nya ang kamay. "I saw your latest runway show in New York and trust me you slayed everyone there!"
Hindi ko mapigilang mapangiti sa papuri ni Megan. "Thank you for the compliment."
"This is why we are expecting so much from you."
Bigla akong nakaramdam ng pressure. Mahirap kasi na yung sobrang nageexpect ang tao sayo. Napakalaking responsiblity ang nilalagay sa balikat mo.
Lumapit ang foreigner photographer sakin at inalalayan ako sa gitna. Kahit sanay na ako sa mga ilaw na halos bumulag sa mga mata ko ay hindi ko parin maiwasang mailang.
"I know you already know what are you going to do Ms. Gonzales." Anang ng photographer. "But i want you to show me and what you really got." Hindi ko alam pero napakasexy pakinggan ng british accent ng lalaking ito. "Please remove your robe."
Huminga ako ng malalim bago tingangal ang robe. Wala akong dapat ikahiya dahil kayang kaya kong dalhin ang aking sarili. "I'm ready.."
"Gorgeous!" Nakangiting sambit ng Photographer. "Let's start!" Bumukas ang malaking electric fan at mga ilaw at itinapat sakin. Nagumpisa na akong magpose dito, pose doon. Trust me, ang undergarment like bikini, bras ang pinakamahirap imodel sa lahat ng klase ng damit dahil kailangan madala mo ito ng walang labis, wlang kulang. "Play with my Camera."
"Perfect!" Tuwang tuwa na sabi ni Megan na todo ang pagkakangiti. "Marvelous!"
"Chair please!" Sigaw ng Photographer. Naglagay ng upuan ang crew. "Sit there Averi." Ginawa ko naman ang sinabi nya. "Unmerciful eyes!" Bulong nito habang panay click sa camera. "I like your green eyes Averi. You literally embodied the Ice Queen." Isa sa mga bentahe ko bilang model ay hindi lamang ang katawan kundi pati mata. People always told me that they look dead in my eyes. "Come on Averi. Sex with the chair."
As for all you know, sa pagmomodel ay kailangang isipin namin na yung camera ay mga boyfriend or girlfriend namin. In short, We flirt with the camera.
Pagkatapos ng mahigpit sampung minutong walang humpay na pagpopose at landian sa camera ay natapos din ang pictorial.
"Get dress and we have a meeting with the owner of Versa." Anunsyo ni Rose na sobrang saya ng mukha. "This is really unexpected but she wanted to see you."
"Okay," Nakangiti kong sagot bago ako bumalik sa dressing room para magpalit ng damit. Kung walang pasok si Aubree ngayong araw malaman ay isinama ko sya dahil alam kong gusto nyang makapanuod ng pictorial ko.
"Let's go," Bungad sakin ni Rose. Naglakad ako sa tabi nya. "When everything goes well Averi." Tumingin sya sakin. "We will sign a contract tonight and you will be the new face of Versa."
Hindi ko alam kung bakit ganyan nalang ang paniniwala at bilib sakin ni Rose. Matagal na kaming magkatrabaho at sobrang dami nya nang nagawa for me.
"I don't want to expect anything," Paghinga ko ng malalim. Sinalubong kami ng isang waiter at binuksan ang pintuan para samin. "If it's meant for me, it's for me."
Pumasok kami sa isang private room. "This way Madame." Magalang na salita ng isang waiter at inalalayan kaming umupo. "This is our old and special red wine tonight." Sinalinan nya kami ng wine sa baso. "Have a great night."
"Thank you!" Sabay naming pasasalamat ni Rose.
"Hmm. This taste so good." Ungol ni Roses habang ninanamnam ang wine. "And smell like petals."
"Sorry, we are late." Napaangat ang paningin ko para tignan kung sino ang taong nagsalita mula sa aking harapan. Tila naumid ang dila ko nang makilala ang babaeng todo todo ang pagkakangiti sakin kasama si Megan.
Sabay kaming tumayo ni Rose pero hindi natatanggal ang tingin ko sa babaeng ilang beses ko narin nakadaupang palad simula ng umuwi ako dito sa Pilipinas.
"Rose," Salita ni Megan. "Averi." Nagsalitan ang pagtingin nya samin ng Manager ko. "She is the head fashion designer and owner of Versa, Samantha Imperial."
Pagkatapos ng maikling pagpapakilala namin sa isa't isa ay nagsimula na kaming kumain. Inihain samin ng hotel ang lahat ng pinakamasasarap at mamahalin nilang putahe. Kahit on diet ako ngayon ay hindi ko parin mapigilan ang pagkain ng marami. Sino ba kasi ang ayaw sa free food?
"I have read your portfolio Ms. Gonzales." Malambing na salita ni Samantha. Sobrang ganda ng boses sya, para itong musika na kumikiliti sa tenga ko. "I could say," Tumingin sya sakin. "I'm very impressed!"
Pinunasan ko ng maigi ang aking bibig bago sumagot. "Thank you Ms. Imperial." Kailangan naming magusap ng English para naman makarelate si Rose. "But I'm more grateful because you guys gave an opportunity today."
May kinuha si Rose sa kanyang bag at inabot kay Sam. Kitang kita namin ang paghanga sa mukha ni Sam habang pinagmamasdan nyang maigi ang bawat litrato ko.
"Wow." Paghingang malalim ni Sam at parang bulaklak na nagbukas ang kanyang mga pilik mata. "So what are we waiting for?" Inilabas ni Megan ang isang folder at ballpen. "Let's sign the cotract and work together!"
"That is a wonderful idea." At kinuha ni Rose ang folder para iaabot sakin. Masaya kong pinirmahan ang kontrata pagkatapos ko itong basahin maigi. "We will not fail you in this."
"Averi will be the face of Versa." Singit ni Megan. "Are you ready though? Tomorrow is our second anniversary and we have a runway show here in Pennisula."
Nagkatinginan kami ni Rose, hinihintay nya ang magiging sagot ko dahil alam ko na ayaw nya akong pangunahan pagdating sa pagdedesisyon. Sa tingin ko naman kaya kong sumabak sa pagrampa bukas. Ako pa ba?
"We also invited some special guests." Dugtong ni Sam habang naghihintay ng kasagutan ko. "So. Deal?"
Ngumiti ako at tumango. "I can do that."
"Good." Tumatango tango si Sam na may ngiti sa labi. "Stay here for tonight so we can do some readjustment on your clothes." At kapag sinabi nilang damit, hindi ito tipikal na damit kundi kakaprasong tela nakapalibot sa aming dalawa.
Kapag tapos ng dinner namin with Sam and Megan ay nagkwentuhan kami ng kung ano ano. I won't lie that i have a strong attraction with Sam pero basang basa ko sa kanyang mata na may mahal na syang iba.
"Excuse me." Pasintabi ko bago ko sagutin ang tawag mula kay Aubree. "Hello?"
"Where are you sister?" Bungad na tanong ni Aubree. "Pinatatanong nina Mama at Papa kung makakauwi ka daw tonight?"
Napakamot ako sa aking baba. "I'm sorry Aubree but i can't make it tonight but please tell them na pumunta dito sa Peninsula bukas para makapanuod kayo ng live run way show ko."
"Yay!" Tili ni Aubree. "Finally makakanuod ako ng live!" Kahit naman ako excited na makapanuod sila at mawitness kung ano ba talaga ang ginagawa ko sa trabaho, baka sakaling maintindihan ni Mama kung bakit i chose this job.
"Cheers!" Inangat ni Megan ang hawak nyang baso ng wine. "Let's dazzle them all tomorrow!"
Naging masaya ang pagkukwentuhan naming apat kaya nakakasigurado akong magiging matagumpay ang runway show bukas dahil magaang katrabaho sina Sam at Megan.
"This is your card key." Inabot sakin ni Megan ang hawak nyang card. "Room 117 Averi."
"Thank you!" Pasasalamat ko. Lahat kami ay dito magpapalipas ng gabi para hindi na kailangan magbyahe. Lahat kami ay medyo nakainom na at dapat ng magpahinga. "Goodnight!" At naghiwa hiwalay na kami ng daan. Umiikot ang paningin akong tumayo sa harap ng hotel room at binuksan ang pintuan. Inihagis ko ang dala kong bag sa kama at inalis ang suot kong heels pagkatapos ay pagbalagbag akong nahiga sa kama. "What a long tiring day!"
Papikit na sana ang mga mata ko ng biglang bumukas ang ilaw at kinain ng napakabangong amoy ng shampoo ang buong kwarto.
"What the heck are you doing here?"
Napaupo ako at kinusot ang mga mata para tanggalin ang antok at kilalanin ang taong nakatayo sa aking harapan.
"Coloryn Benitez!" Halos pasigaw kong tanong sabay tayo. "Wha-why are you here!?"
"I asked you first Ms. Gonzales!" Isinandal ni Color ang kanyang basang hulo sa pader. Mukhang bagong ligo ang loka dahil nakasuot sya ng silk robe. "Are you stalking me?"
Napaikot ang mata ko. "Stalking you? San ka kumukuha ng kapal ng mukha to say that to me?" Pero imbis na mairita si Color sa sinabi ko ay lalo lang itong napangiti. "This is my hotel room! 117!"
Huminga ng malalim si Color at naglakad ng unti unti palapit sakin. "You are completely wrong." May pagkahusky ang boses nya habang mataimtim na nakatingin sakin. "I don't know about you but I'm pretty sure this is 116 and definetly not 117." Pakiramdam ko ay nag init aking mukha dahil sa kahihiyan. "But you know what.."
Napalunok ako ng mapansin kong dahan dahang inaalis ni Color ang pagkakabuhol ng tali ng suot nyang robe. "Wh-what are you doing?"
"Is this the reason why you came here Averi Gonzales?"
"Stop it!" Sigaw ko pero hindi tumigil si Color at lalo pa syang lumapit sakin. Nang tangka nya akong hahalikan ay bigla kong sinipa ang kantang binti dahilan para mabuwal sya at sumobsob sa kama. "Anong palagay mo sakin!" Padabog kong kinuha ang bag at sinuot ang heels ko pero bago ako lumabas ng kwarto sinulyapan ko si Color na walang ginawa kundi tumawa ng tumawa na lalong pinagpanting ng tenga ko. "I hate you!"
ColorThese past few days has been really difficult for me, pakiramdam ko mababaliw ako kakaisip sa mga nangyari sa party. Akala ko perfect ang lahat at mag eending like a fairytale. I was flying in the cloud until something happened. Hindi ko inexpect na mahuhulog ako sa maitim na balak ni Iris dahil ang buong akala ko sincere sya sa paghingi ng tawad at pangalawang pagkakataon. May mga tao nga siguro na kahit ilang chances pa ang ibigay mo ay tatraydurin ka parin ng paulit ulit dahil sa pagiging makasarili.But my main concern right now is my relationship with Averi dahil nong gabi na umalis sya sa party ay ang huling beses na nakita ko sya. At kahit anong tawag ko, kahit anong text ko sa kanya ni isang sagot wala akong nakukuha. I can't even the explain how painful this to me because I know to myself that I didn't do anything wrong aside from forgiving Iris. Hindi lang naman si Averi ang nasaktan, ako rin. Mas nasaktan ak
AveriSobrang kabado ako tonight dahil sa wakas ay makikilala ko na ang mga kapatid ni Color. Wala kasi akong ideya kung ano bang klaseng ugali meron ang mga ito at kung paano ko sila pakikitunguhan. Hindi rin naman nagkukwento si Color sakin about them kaya para akong nagsosolve ng puzzle o mathematics ng walang formula.And of course, pinaghandaan ko ang party not only physically but more on mentally. I even talked to my parents for some advise para naman hindi ako masyadong kainin ng kaba. They just told me to relax and be who I really am. Which is ginawa ko naman kaya hindi ako nabigo na makuha ang loob at maging close agad kina ate Cerine at Almond after few minutes of talking.With Mr. Benitez naman, gosh that old man is so witty and gullible. Sa kanya nga talaga nagmana ni Color. Walang kaduda duda. At simula ng dumating ako dito sa party ay walang humpay ako sa kakauusap sa kung kani kanino at picture dito
ColorHindi ako mapakali habang naghihintay dito sa labas ng bahaykung saan gaganapin yung family reunion namin. Marami ng tao lalo na imbitado rin ang mga relatives, friends and important business partners ni Papa para hindi naman nila masabi na binabalewala namin sila sa mga ganitong okasyon.Nagumpisa narin ang party, nagkakasikayahan narin ang mga bisita pero until now wala parin si Averi. I asked her kung gusto nya bang sunduin ko sya but she doesn't want me to dahil gusto nya magkaroon ng dramatic entrance. Gusto nya daw akong isuprise which is makes me feel really excited.Agh. That woman loves to tease me.Excited pa naman akong makita sya with the dress I bought for her yesterday from a boutique. Alam ko na babagay kay Averi yung pinili ko kaya hindi na ako nagdalawang isip na bilhin ito at ipadala sa kanya kahit na pinagsabihan nya akong wag ng magabala.But
AveriLately I have been very busy with my commitments kaya hindi rin kami masyado nagkikita at naguusap ni Color but that woman always makes sure na papadalahan nya ako ng flowers, chocolates and food kahit nasaan man ako. Hindi lang puso ko yung gusto nyang patabain pati narin yung katawan ko pero lagi nya nalang sinasabi sakin na gaining weight while in a relationship is actually good, it means na masaya kami.Minsan nagtataka narin ako kung paano nya nalalaman yung set ng locations namin kahit hindi ko naman sinasabi sa kanya. Pakiramdam ko tuloy may CCTV sya sa mga lugar na pinupuntahan ko o di kaya may nakakabit na GPS sa katawan ko. Creepy.But you know what, I really wouldn't mind. Ngayon pa ba ako aarte at magpapabebe kung todo effort na si Kulay sakin? Syempre ieenjoy ko na to. Pawis, dugo at laman ang puhunan ko kay Color."Please look at the camera." Utos sakin ng photographer ha
ColorLove is like a gamble. You only have two choices. Susugal o maduduwag. At sa mga katulad kong kagagaling lang sa hindi magandang karanasan, na nagmahal pero hindi nasuklian ay hindi ko parin maiwasan mangamba.Medyo matagal ko narin pinigilan yung sarili ko na magmahal muli, sobra ata akong natrauma. Alam nyo yung minsan ka nalang nga magseryoso, nalubak ka pa. Kaya these past few years wala akong ginawa kundi magloko. For me girls are just for fun and only good for one night stand. Yes I admit hindi ganon kaganda ang imagine ko pagdating sa pakikipagdate dahil sa mga kalokohan ko in the past but I don't care about what other people going to say or what they are go to think.But everything has changed when Averi came into my life and slowly but surely breaks down my walls. At first, I was in great in denial because of fear but the more I get to know Averi is the more I find myself helplessly in love wit
Averi"Excuse me love." Paalam sakin ni Color ng biglang tumunog ang cellphone nya bago maglakad papunta sa bintana. "Hello."Na sya namang labas ni Iris na umuusok ang tenga, ilong dahil sa galit. But I want to talk to her dahil pakiramdam ko I have to say more para maintindihan nya kung ano ba yung mali at syempre gusto ko rin malaman kung bakit galit sya sakin samantalang wala naman akong ginagawa sa kanya."Iris wait.." Tawag ko sa kanya pero hindi sya humihinto sa paglalakad. Pinagtitinginan rin kami ng mga tao dito sa third floor. Nakikiisyosa kung anong nangyayari samin. "Pwede ba tayong magusap."But this girl is pretending that she didn't hear me until I grabbed her arm and harshly spun her around. She left me no choice. Kaya kailangang umabot pa kami sa ganito. Hindi ako brutal na tao at kung kayang daanin sa maayos na usapan gagawin ko pero iba si Iris, dapat nginungudngod sya sa
AveriComing out as lesbian to the world is never easy especially when you are a public figure. Some people would understand but most of them can't lalo na dito sa Pilipinas. Yes, this is a free country and we have different kind of freedom pero ito rin yung rason kung bakit maraming tao ang nadidiscriminate because of their sexual preference.Kaya naman napakaraming gay and lesbian na magpasa hanggang ngayon ay nagpupumilit paring magtago sa metal closet dahil sa takot. Pipilitin nila ang kanilang sarili na magmahal ng iba kahit taliwas ito sa kagustuhan ng kanilang puso just to please their family.But you know what, isang beses lang tayong mabubuhay. Walang part 2, walang extention lalong lalo na hindi tayo pusa para magkaroon ng nine lives. If you are going to follow the world wants kahit kailan hindi mo makakamit yung contenment, na kada gabi bago matulog ay mapapaisip ka kung tama ba yung ginagaw
ColorLife is a rollercoaster. It will drive you crazy because it has up and down until you couldn't take it anymore. Bata palang ako marami na akong napagdaanan at ang isa na siguro sa pinakamasakit na nangyari sa buhay ko ay ang mamatay si Mama. It was so painful and devastating like I wanted to die as well pero hindi ako sinukuan ng pamilya ko lalong lalo na ni Papa.Yes I know hindi ako yung pinakamabait na anak sa mundo besides I was consider the black sheep of the family. Ganon ata talaga kapag marami kang pinagdadaanan sa buhay pero wala kang masabihan kaya ang tanging kakampi ko lang ay sarili mo.Nang tumuntong ako sa College muntik pa akong mapariwara but good thing I have met this wonderful woman who just came at the right time and her name was Reese. Sya ang naging sandigan ko sa lahat ng bagay especially
AveriMy one day and one night vacation away from Manila was a great experience. Super nagenjoy ako lalo pa at kasama ko si Color. There's no dull moments between us at ito rin yung naging way para mas lalo pa namin makilala ang isa't isa. Maraming bagay din akong natuklasan from the smallest to weird details about Color.But you know sometimes being weird is a blessing in disguise. Dahil ito yung nagpapatibay ng damdamin na meron ako para kay Color kahit na may kaunting takot ako na baka hindi rin ganon ang nararamdaman nya para sakin. But who am i kidding? I really feel that she loves me too and I see it through her eyes. Color is just taking her time and I know when she is finally ready alam ko na walang pagdadalawang isip nyang sasabihin sakin yung matagal ko ng gustong marinig.At ngayong pauwi na kami sa Maynila ay hindi ko maiwasang malungkot. Magiging busy narin kasi ako sa trabaho lalo pa at nalalap