Their loving lies Brixxen Laurence Ocampo, a sweet and loving brother, his mother died because of cancer and his father already have another family, which makes his sister the only family he got. The reason he treated her his world. But his world came crushing when his sister was diagnosed with the same ailment that killed his mother. He was very scared, what if his sister would also leave him just like what his mother did? So, even though they do not have money, he did everything to support his sister’s treatment. He worked hard, with all the jobs he can get, but it still wasn’t enough. He worked so hard but he can’t still afford the chemotherapies of his sister, he was so devastated that even if he doesn’t want to, he accepted the job as a crossdresser. But little did he knew that because of that job he will meet the answer to his prayers. That because of that he will be trapped in a deal that he cannot reject. That because of that, he will be married. And be the wife of Mr. Kalvin, the rumored gay heir of the Hawkingstons. What would happen? What would be the result of lying to cover up a lie? Lies after lies. Is it still possible to feel love even if they’re surrounded with lies? Can their love and lies survive? What if the truth will soon be brought unto the light, what would happen in their lies? Their Loving lies?
View MoreRahdan memarkirkan ninja warna hitamnya tepat di depan rumah gadisnya. hari ini memang mereka ada janji untuk berangkat ke sekolah bersama. Sebagai anak baik jadi pemuda itu memberikan salam ke Wira—kakak tertua dari Becca yang membukakan dia pintu. Becca hanya tinggal bertiga saja bareng Wira dan Jaden karena orang tua gadis itu sudah meregang nyawa saat ada kecelakaan pesawat tahun 2017 lalu.
“Assalamualaikum, Bang hehe,” sapa Rahdan lalu tersenyum manis sampai mata nya pun ikut tersenyum.
“Walaikumsalam. Pagi amat jemput adek gua lo nya udah sarapan belom? Kalo belom sekalian aja tuh barengan,” sambut Wira ramah juga.
“Alhamdulilah udah tadi sama bunda sarapan nya. Becca nya udah siap kan, Bang? Soalnya gua sama dia harus jaga depan gerbang checkin ketertiban nya anak-anak.” Rahdan liat jam di pergelangan kiri tangan nya.
“Sabar lagi pake sepatu nih, tungguin!” seru Becca dari dalam rumah.
“Iya di tungguin kok,” bales Rahdan santai.
“Gua masuk ke dalem tar kalo lo pada berangkat jangan lupa kunci tuh gerbang depan.” Wira masuk ke dalem ninggalin pacar adek nya ini.
Becca keluar dengan atribut lengkap. Senyum cerah nya dia kasih ke Rahdan yang juga lagi ngeliatin dia.
“Yuk berangkat.”
“Ayo, cantik banget sih ini pacar nya siapa coba?” Rahdan gandeng tangan nya Becca ke motor yang tadi dia bawa buat jemput gadisnya ini.
“Pacar nya Jaehyun Nct 127, haha,”
“Ganteng juga aku mah daripada Jaehyun.” Rahdan pakein helm bogo yang dia sengaja bawa ke kepala nya Becca.
“Ey ganteng dia daripada kamu.” Becca naik ke boncengan motor milik Rahdan dan berpegangan pada jaket denim yang pemuda itu kenakan.
“Berarti aku jelek, gitu? Sembarangan.” Rahdan nge gas motor nya pergi ke sekolah. “Nih ya emang si Jaehyun bisa apa naklukin dua kakak kamu yang udah kaya herder jaga depan rumah nunggu adek perawan nya pulang?”
“Aku aduin Kak Wira sama Kak Jaden nih kamu ngatain mereka?”
“Engga sayang ampun aku bercanda haha.” Rahdan nya ngakak sampe di balik helm full face yang dia pake nampak eye smile pemuda itu.
Rahdan memarkirkan motor kesayangan nya ini tepat di sebelah kawasaki ninja merah punya Harris. Rahdan melepas helm full face bikin rambut yang memang sengaja tidak dia tata jadi berantakan. Becca juga turun dan memberikan helm nya ke Rahdan.
“Kamu duluan aja jaga tuh sama Harris biar tas nya aku bawain ke kelas,” ucap Rahdan.
Becca menggeleng. “No, sekalian aja bareng ke kelas nya baru nanti temenin Harris,”
“Gitu juga boleh.” Rahdan jalan sambil ngerangkul pundak nya Becca mumpung sekolah masih sepi.
Mereka jalan santai ke kelas dan ternyata di kelas baru ada Dito yang tumben banget jam segini udah dateng. Becca tidak memperhatikan banget sih baru di tanyain sama Rahdan dia melihat kearah Dito.
“Dit, mau ke depan ga? Daripada sendirian disini lo nya,” ajak Rahdan.
“Tumben berangkat ga sama Rachel,” celetuk pelan Becca.
Ga ada jawaban dari pemuda itu yang masih setia melihat kearah mading di belakang kelas. Becca dan Rahdan saling menatap satu sama lain.
“Keluar yuk, gaenak banget hawa nya,” bisik Becca.
“Gua ama Becca duluan ya, Dit.” Rahdan narik tangan nya Becca dan pas udah di luar kelas mereka langsung lari sampe gerbang depan.
“Kenapa lo berdua lari-larian segala kaya abis liat setan aja.” ucap santai Harris.
“Dito udah dateng belom?” tanya Rahdan yang masih panik. Bahkan bulu kuduknya masih berdiri saja belum mau duduk.
“Belom. Tuh anak mana mau dateng pagi jam segini kalo bukan pas jadwal dia jaga ama tugas upacara,” sahut Geezca yang sudah datang lalu berdiri di sebelahnya Harris.
“Kenapa sih emang?” tanya penasaran Harris dengan satu alis terangkat heran.
“Pas gua ama Rahdan mau naro tas di kelas tadi gua liat Dito udah dateng jir tapi liatin papan mading mulu. Pas di ajak ngomong juga ga jawab apa apa.” jawab Becca.
“Anjir jangan nakut nakutin gua dong!” seru Geezca ikutan merinding.
“Liat Dito yang asli aja gua udah ngeri apalagi tiruan nya.” kata Harris lalu pandangan nya balik ke para siswa yang udah lumayan banyak dateng.
“Apaan nih Dito Dito,” celetuk Dito yang barusan dateng sama Rachel dengan muka songongnya.
“Lo di miripin ama setan tuh di kelas nya Rahdan.” Geezca tiba-tiba menarik salah satu anak yang lewat karena tidak pake atribut yang lengkap. “HE SABUK LO MANA NIH? GA DI PAKE!” seru gadis itu ke cowo ber badge Haikal Ahmad Brimantara namanya.
“Maap nyai ketinggalan nanti gua pinjem ke Felix dah siapa tau bawa dobel.” Haikal nyengir watados.
“Alesan aja lo! Kemarin juga alesan lo kaya gitu. Ujung nya tar kaga lo pake ampe pulang sekolah. Point aja lah biar jera.” Ini Becca yang ngomong.
“Atuh lah jangan di point kemarin aja udah di potong lagi ama Juna 25,” muka nya Haikal udah melas gitu lah mau nangis.
“Ya itu kan salah lo sendiri pake kabur waktu pramuka. Lo pilih gua point atau bersihin toilet kelas 12 ntar pulang sekolah. Gua masih kasih lo keringanan gatau ntar kalo Juna yang nge hukum lo.” Rahdan mandang prihatin ke salah satu temen main di depan nya ini.
“Bersihin toilet aja lah daripada point gua kepotong mulu. Udah kan? Gua masuk duluan ya??” Haikal ngeloyor masuk bahkan sebelum Rahdan buka mulut.
“Dasar tu anak. Eh udah bel, ke lapangan sekarang lah mending.” kata Harris terus jalan duluan ninggalin temen temen nya.
***
Dito balik badan menatap kearah Resta, Adine dan Ken yang sedang bertugas. Resta berjaga untuk kelas 12, Adine di bagian kelas 11 dan Ken di sebelah anak kelas 10 yang mayoritas dari mereka masih menggunakan seragam biru-putih.
“Laporan saya terima, kembali ke tempat.”
“SIAP KEMBALI KE TEMPAT.”
Seru mereka bertiga lalu berjalan tegak sesuai dengan tempat mereka masing-masing, sedangkan Dito maju kearah kepala sekolah lalu menyampaikan laporan dari anak buah nya barusan.
Hari ini adalah hari pertama masa orientasi sekolah atau MOS bagi SMA Suka Maju. Sudah pasti nanti semua anak yang tergabung dalam osis akan sangat sibuk untuk hari ini dan 2 hari ke depan.
Rachel dan Geezca yang memang baris bersama itu mandang kedepan fokus pada upacaranya atau kedua nya malah fokus pada pemimpin upacara yang sedang melakukan tugasnya.
“Dito ganteng banget asli, Chel,” gumam Geezca tapi masih bisa di dengar oleh Rachel.
“Padahal dulu dia ingusan banget tuh,” bales datar Rachel.
“Jadi pengen nikung lo gua jadi nya, Chel.” Pandangan matanya Geezca masih lekat memandang kearah Dito di depan sana.
“Inget si Juna blegug.” Rachel mengalihkan pandangan nya kearah lain karena sadar kalau Dito sudah balik badan dan pandangan nya fokus sejenak kearahnya.
“Tapi cowo lo lebih ganteng, Chel.”
“Bukan cowo gua kali, sahabat doang,” elak Rachel.
“Hmm sahabat apa sahabat sih lo sama dia,” ejek Geezca.
“Banyak nanya deh lo kaya netijen. Diem dulu napa Ca di tegur ama Bu Exy kita kalo sibuk gosip ga dengerin pidato nya Pak Agus didepan,” tegur Owen yang ternyata mendengar perdebatan kedua cewe di depannya ribut dari tadi.
Geezca mengerucutkan bibir nya, Rachel diam-diam menghembuskan nafas nya lega dan dalam hati berterima kasih ke Owen yang seakan menyelamatkannya dari keadaan tidak menyenangkan ini.
Ilang ulit na akong tumatawag kay Kalvin pero laging unattended ang phone niya. Like the usual, hahatiran ko siya ng lunch sa office niya, magdadalawang Linggo na rin akong araw araw na pumupunta sa office niya, para sabay kaming mag-lunch. Though alam ko namang pwede akong pumunta roon kahit kailan ko gusto lagi pa rin akong tumatawag bago pumunta kasi baka may ginagawa siyang importanre at maabala ko pa, though most of the time laging May sumasagot sa phone niya, if not him, ang sekretarya niya pero ngayon nakakapagtakang wala. Ipinagkibit ko na lang iyon ng balikat, baka busy lang."Good morning ma'am," ngumiti naman ako bilang balik na pagbati sa guard. Lahat rin ng mga nakasalubong ko ay bumati at ngumiti sa akin.Hindi pa ako lubusang nakalapit sa opisina ni Kalvin may nakasalubong akong lalaki, nakaka-agaw siya ng pansin kasi may maraming nakasunod sa kaniya. Mukhang mga tauhan niya, nagkasalubong ang mata namin at may umarkong ngisi agad sa kaniyang mata. Maybe
Brixxen's POVIlang araw na rin mula noong umuwi ang Mommy ni Kalvin. Balik na sa dati ang buhay namin, siya nasa trabaho buong araw ako naman ay kung ano-ano na lang ang mga ginagawa dito sa bahay.Ilang araw na rin mula noong huling bisita ko sa kapatid ko, I am partly happy to know that she has already undergone some of the treatments such as chemotherapy, pero naawa rin ako. Ngumingiti man siya sa akin noong dumalaw ako nakikita ko pa ring nanghihina siya, the doctor said that that is normal. Kasi pinapatay daw sa chemotherapy ang cancer cells pari na rin ang healthy cells. Wala na rin siyang buhok ngayon. I am hurting for my sister, if only I can take her pain away to suffer with it myself, noon ko pa ginawa, but then, ang magagawa ko na lang ngayon ay ang manalangin sa kaniya, na bigyan niya sana ng lakas ang kapatid ko para lumaban, na sana tulungan niya ang kapatid ko, na sana bigyan niya pa ito ng mahabang buhay.
Halos mapatawa sa isip niya ang dalaga. Hindi ba talaga mauubusan ng gulatan ang araw na ito? Kilala niya ang lalaking iyon. Hindi ito Pilipino. Sadyang napapadpad lang dito paminsan minsan dahil nandito ang mga pinsan niya. At kilala niya ito dahil halos lahat ng tao kilala ito. Isa ito sa pinakabatang kasama sa pinakamayaman sa buong mundo, kilala bilang isang business prodigy, at hindi lang dahil sa kayamanan nito kaya ito sikat kundi dahil sa rin sa halos walang kapantay na itsura nito. Kung may matatawag man na mukhang perpekto, pangalan ng lalaking iyon ang isasagot niya. Pero hindi niya ito gusto, oo alam niyang humahanga siya dito at halos lahat ng babaeng kilala ito, pero alam nilang lahat na hanggang pangarap lang sila dahil sobrang taas nito na kahit ang anak ng mga sobrang mayayaman na gaya ng kaibigan niyang si Grethel mahihirapang kausapin ito. Pero tignan mo nga naman, ito pala ang lalaking nabingwit ng kaibigan. Hindi niya alam kung magagalit pa ba siya o hahanga. Ku
Third Person's POVHindi maiwasang mapabalik ang isipan ni Georgel sa nakita niya sa kwarto ng isang pasyente kanina.Titignan niya sana ang lagay ni Ms. Allisianna Ocampo pero nadatnan niya ito kausap ang isang lalaki. Tatawagin na sana niya ang pansin ng dalawa nang nakita niya ng husto ang mukha ng lalaki, iyon ang nakasalubong niya kanina sa hallway ng ospital. Nagmukha siyang tanga sa harapan nito lalo pa at namula siya noong nakita ang mukha nito. Hindi niya naman kasi lubos akalain na gwapo pala ito! Kagaya ito ng mga paborito niyang mga Koreanong singers. Maputi, malambot ang mga features, hindi macho pero gwapo. May ibang mga tao na bakla ang tingin sa mga ito ngunit hindi naman talaga. Sadyang soft ang features nila at hindi niya alam na makakasalamuha pala siya ng Pilipinong may katulad na features ng mga napapanood niya sa mga K-drama. Akala niya ay hindi niya na ito makikita pa pero noong binisi
“Ingat po kayo.” Pamamaalam ko kay Mrs. Hawkingstons na ngayon ay aalis na. Dumating na kasi si Mr. Hawkingston kanina mula sa business trip niya.“Mom, Dad, mag-ingat kayo. Dad, h’wag mong susuwayin ang nurses mo, h’wag ka masyadong magbabad sa trabaho. Ikaw naman Mom, take your meds regularly ha? Tawag na lang kayo.” Pagkadating kasi ni Mr. Hawkingstons kaninang umaga ay dito na siya sa bahay dumiretso. Ipinagluto ko sila at gaya ng naging reaction ni Mrs. Hawkingstons ay nasarapan siya. Mabait talaga silang mag-asawa, nagulat nga ako na may pasalubong ako galing sa kaniya eh ni hindi pa naman kami nagkita.“Hija, bumisita kayo minsan sa bahay ha? Ako naman ang magluluto para sa’yo.” Nakangiting saad ng ginang ngumiti lang rin sa akin si Mr. Hawkingstons.“Ahh, sige po. Titignan ko po .”“Sige, alis na kami.”“Opo, mag-ingat po kayo sa byahe!”
Pag-gising ko ay una kong kinapa ang buhok ko. Thank God it is still intact! Tatayo na sana ako noong napasali ang paningin ko kay Kalvin. Napangiti ako lalo na ng makitang kahit sa pagtulog ay bahagyang nakunoot ang kaniyang noo. Tignan mo itong lalaking ito, kahit sa pagtulog, suplado! Hindi ko alam pero hindi talaga matanggal ang ngiti sa labi ko, siguro dahil komportable ang kama at air-conditioned ang kwarto. Yeah, ganoon nga iyon. Napatingin ulit ako kay Kalvin na hanggang ngayon ay mahimbing ang pagkakatulog. He has a masculine built na kahit natutulog siya ay matikas pa rin siyang tignan. He is slightly moreno, may makakapal na kilay at mahahabang pilik mata. Kaya talagang nakaka-attract ang mata niya… Lalo na kapag nakamulat siya at nakikita ang kaniyang kulay abong mata. Ang ilong niyang masyadong perpekto ang pagkakaukit at ang labi niyang mamulamula at perpekto ang tabas. I bit my lips. Inaamin kong minsan talaga ay naaakit ako lalo na pag gwapo, mar
Comments