Warning: Matured content contains sex and violence.
LEOPOLDO
"Are you going to pay me now or I'll shoot your head?"
Itinutok ko sa sintido niya ang hawak kong baril. Nakaluhod na ito habang kulang na lang ay humalik sa paanan ko pero wala akong nararamdamang awa. Itinaas nito ang tingin, putok na ang labi nito at puno na ng pasa ang mukha nito dahil sa mga tinamong suntok mula sa mga tauhan ko. May bahid na rin ng dugo ang damit nito. Kung para sa iba mukha na itong nakakaawa para sa akin, kulang pa ang kanyang mga pasa.
Habang ang asawa naman nito ay walang tigil ang pag-iyak sa kalapit. Naghahalo na rin ang sipon at luha nito. Nawala na ang class na iniingatan nito.
Magulo na ang buong opisina nito. Nagkalat na ang mga papel at basag na gamit. Tila dinaan ng bagyo ang buong lugar. Bali may apat na tauhan akong kasama ngayon at sila ang may kasalanan ng lahat syempre ayon na rin sa utos ko.
"Please, Mr. Dargan. Give me more time, promise I'll pay you," nagmamakaawang saad ni Mr. Jimenez pero bingi na ako sa pakiusap niya. Ilang beses ko na siyang pinagbigyan. Nauubos na ang pasensya ko.
I lend him some money and I expected him to pay as we agreed.
Nagsugal kasi ito sa casino ko at nang matalo ay humiram sa akin ng dalawampong milyong piso. Noong una nag-aalangan pa akong pautangin siya pero nagkaroon kami ng kasunduan. Pinautang ko siya ng may kasamang sampong porsyentong interest.
Ang usapan namin babayaran niya ako sa loob ng anim na buwan o kukunin ko lahat ng mga ari-arian maging ang buhay niya.
Pero mukhang hindi siya marunong sumunod sa usapan dahilan kung bakit nag-iinit ang ulo ko sa kanya. Ang ayaw ko sa lahat iyong mga taong walang isang salita.
Hindi na nga siya sumunod sa usapan may balak pa siyang takasan ako. Akala yata niya mauutakan niya ako, ipinanganak yata akong tuso. Walang sino man ang may kasalanan sa akin ang makakatakas sa galit ko.
"Give me a reason to give you more time."
Kinasa ko ang Smith and Wesson 500 na hawak ko. I was about to pull the trigger when a girl wearing a floral dress that was below the knee and white flat sandals suddenly entered the room. Simple lang ang suot nito pero may hitsura ito. Hindi na masama.
Nanlaki ang mga mata nito dahil sa nakita, ngumisi ako.
"How about her, Mr. Jimenez? She can be your temporary payment."
"What do you mean?" naguguluhang tanong nito habang nakatingin sa akin.
Umupo ako sa table niya. "She'll be mine. Hanggang sa makabayad ka. I lend you millions, and I want her as an interest. She'll be the added interest dahil hindi ka nakapagbayad sa tamang oras."
"No, not my daughter. Please not her," nagmamakaawang saad ni Mrs. Jimenez. Pinagsaklop pa niya ang mga kamay habang nakatingala sa akin. Pathetic.
Binalak din niyang lumapit sa anak niya pero nahawakan siya ng dalawang tauhan ko bago muling pilit na pinaluhod.
"I am not asking your permission. I am just informing you."
Wala sila sa lugar ngayon para tumanggi o makiusap sa akin.
Tumayo ako at lumapit sa anak nilang ngayon pa lang ay tila nanginginig na sa takot. She looks innocent, but I doubt it. Marami na akong nakilalang mukhang inosente pero nasa loob ang kulo.
"D-dad, m-mom." She's on the verge of crying.
"Are you scared?" Hinawakan ko ang buhok niya bago hinila at hinawakan ang batok dahilan para mapaliyad ito.
"Please, Mr. Dargan. Huwag ang anak ko. Kahit ano ibibigay ko sa'yo pero huwag ang anak ko," patuloy na pagmamakaawa ng asawa ni Mr. Jimenez habang tahimik lang naman ang matandang lalaki.
"I will pay you next month, but don't touch her," buong saad ni Mr. Jimenez na ikinangisi ko.
Pinakawalan ko ang anak niya. "Okay, I'll give you one last chance, but I want you to pay me twice the amount you borrowed next month or else. "
"But Mr. Dargan-"
Itinutok ko sa kanya ang hawak kong baril bago ipinutok iyon. Sinadya ko itong hindi patamaan.
Wala naman talaga akong balak na patayin siya. Dahil kapag tinuluyan ko siya ngayon mas lalong hindi na niya ako mababayaran. Kailangan ko lang siyang takutin upang malaman niya kung sino ba ang kaharap niya.
"Yes, yes. I will."
Hindi na ako umimik at binuksan na ang pinto ng opisina nito. Nginitian ko muna ang anak niya bago ako tuluyang lumabas.
Pagkadating namin sa parking lot ay nauna nang umalis ang mga tauhan ko.
I was about to start my car when someone knocked on my car's window.
Bahagya akong napangisi nang makilala ko siya. Ibinaba ko ang bintana.
"Yes?"
"Can we talk?"
The innocent lady inside the office awhile ago was gone.
She is smiling seductively now. I am right, she's a slut.
"Have you tried it inside the car?" I winked at her.
"No. Will you let me experience it?" She flashes a sexy smile.
Lumabas ako ng kotse. Binuksan ko ang likurang bahagi, mabilis naman siyang sumakay.
As soon as I entered my car after her. She immediately snaked her arms around my neck. I grabbed her nape for a kiss.
NATASHAHindi ko na lang pinansin ang nangyayari sa paligid ko at muling inayos ang mga talong na nagulo na ang pagkakapatong-patong nang biglang may kumuha sa talong na hahawakan ko sana."Mahilig ka ba sa talong?" malaki ang ngiting tanong sa akin ng lalaking kanina ay nakikita ko lamang na bumibili sa mga paninda ni Girlie.Kumunot ang noo ko dahil sa tanong niya. Gago ba siya? O baka naman madumi lang utak ko. Siguro nga, madumi lang.Todo ang ngiti nito pero walang epekto sa akin iyon. Hindi ako hayok sa gwapo. Kaya hindi gagana sa akin ang ginagawa niya sa ibang tindera na nandito na kulang na lang ay ibigay sa kanya ang lahat ng tinda ng libre.Napansin ko rin na sa amin naman nakatutok ang mata ng karamihan o mas tamang sabihin sa lalaking nasa harapan ko ngayon. Mas gwapo nga ito sa malapitan kaso idagdag pa ang braso nitong balot ng tattoo maging ang buong leeg nito na lalong nagpalakas ng dating dito. Pero hindi naman ako mahilig sa gwapo kaya hindi ako tinatablan ng charis
NATASHAHumugot muna ako ng malalim na hininga bago nagsimulang magkalakad papunta sa pwesto ko sa palengke. Dalawang araw na ang nakakalipas mula ng ilibing si Inay, sariwa pa ang lahat sa akin pero hindi ako pwedeng magmukmok na lamang. Kailangan kung kumayod para sa sarili ko, nag-iisa na lamang ako ngayon kaya kahit mahirap kailangan kong magpatuloy. Kahit kumukirot pa ang puso ko dahil pagkawala niya hindi ako pwedeng tumigil."Tasyang okay ka lang ba? Dapat siguro hindi ka na muna nagtinda. Nagpahinga ka na lang muna sana. Halata sa mukha mong stress na stress ka pa. 'Yung eyebags mo pwede nang sidlan ng limang piso," nag-aalalang saad ni Klay. Habang inaayos ang mga paninda niyang prutas sa tapat ng stall ko."Oo nga naman, Tasyang. Mukhang kulang ka pa rin sa tulog kaya dapat nagbeauty rest kana muna," dagdag pa ni Girlie na lumapit pa sa may pwesto ko.Hindi rin naman ako mapapakali kapag nasa bahay. Mamimiss ko lang si nanay kaya mas mabuting magtrabaho na lang ako para mali
LEOPOLDOTumingin ako paligid. Halatang luma na nga ito. Panahon pa yata ni kupong-kupong ang bahay. Capiz pa ang bintana nito at mataas na ang mga damo sa paligid.Medyo tago ang lugar. This is the best place for business. A secret place for all the rich men who want to waste their money and for me to be richer.I did not speak. I just got out of the car while scanning the place. Kaunting linis at renovate lang siguradong magiging maganda na ulit ang lahat. This is one of my dad's house na napabayaan na. Minsan na akong nakapunta dito pero bata pa ako.Dad loves buying properties, but he can't take care of all of it, gaya nitong bahay. At ang bahay na ito ang hiningi kong kapalit ng ipinag-utos niya sa akin. I am his son, pero wala ng libre sa mundo ngayon. After all, he knows that we are both businessmen. I will not follow his order unless I can gain something from it.I look at the dry fountain in front of the house. The house is far from the main gate because there is a long pathw
LEOPOLDO"Boss, pakiramdam ko pinatapon kayo pansamantala ng tatay n'yo dito sa San Vicente," saad ni Jago nang muli siyang pumasok sa kotse matapos niyang buksan ang gate ng bahay kung saan kami tutuloy na dalawa. Habang ako naman ay komportableng nakaupo lang sa passenger seat.Dad didn't allow me to go back to San Vicente unless one of his men would go with me. And Jago is one of his trusted men, and the only one I know, that's why I chose him. Alam ko na pinasamahan niya ako sa tauhan niya hindi dahil kailangan ko ng bodyguard gaya ng sinasabi niya kundi dahil kailangan niya ng mata sa akin habang nasa malayo ako. Kilala ko na ang ama namin. Gusto nito nalalaman ang bawat galaw namin lalo na ni Ludwig. Pero wala naman siyang magagawa kahit anong gawin ko.Dad asked me to teach his enemy a lesson, and I am already done with it. Nagbabalik lang ako dito dahil nahanap ko na ang matagal ko nang hinahanap. Sa wakas nakita ko na rin siya."He did not. It's my choice to stay here.""Sus,
NATASHAHindi ko alam kong kailan mauubos ang luha ko. Kahit nang makalabas na kami sa kwarto kung nasaan ang aking ina ay wala pa rin humpay ang luha ko. Nanghihinang napaupo ako.Ang utos ko sa kanya kaninang umaga magpahinga lang siya pero bakit panghabang-buhay na? Alam kong may sakit siya pero okay pa siya kanina, nakakausap ko pa siya tapos ngayon. Ngayon, malamig na siya.Ang bilis naman masyado. Hindi ako handa. Hindi ko pinaghandaan ang bagay na ito dahil umaasa ako na magiging ayos pa siya. Na makakauwi pa kami sa bahay pagkatapos nang operasyon niya Ganoon ang tumatakbo sa utak ko kanina, hindi ang ganitong senaryo."Ang daya niya. Iniwan na niya ako. Ninang, bakit ngayon pa? Sobrang saya ko kasi may pera na ako. Maooperahan na siya pero bakit bigla naman siyang sumuko. Okay pa siya nang iniwan ko kanina. B-bakit... b-bakit ngayon wala na siya?"Lumapit si Ninang Malou sa akin at hinagod ang likod ko habang umiiyak pa rin ako."I am sorry, Tasyang, umalis lang ako para bumi
NATASHANagising ako na nilalagnat pero kailangan kong bumangon. Alas diyes na ayon sa orasan. Kahit nanghihina ako dahil masakit ang katawan ko at parang matutumba yata ako ay pinilit kong tumayo para maligo.Matapos maligo ay mabilis akong nagbihis. Kailangan ko nang mapapalitan sa bangko ang hawak kong tseke para ma-schedule na ang operasyon ni nanay. Pero dadaan muna ako sa ospital dahil kailangan na rin ni Ninang Malou na umuwi. Siya kasi muna ang pinagbantay ko kay nanay habang wala ako.Nagtataka pa nga sila kung saan ako pupunta kahapon pero gumawa na lang ako ng dahilan na may kakilala akong kaibigan na taga-Maynila na pumayag akong pahiramin ng pera kaya pupuntahan ko.Nakasuot ako ng jacket kahit na medyo mainit ang panahon dahil giniginaw ang pakiramdam ko. Mabuti na lang at may paracetamol pang stock sa bahay kaya uminom muna ako bago umalis. Mabilis naman akong nakasakay sa tricycle.Biglang tumunog ang selpon ko. Dali-dali kong sinagot ang tawag.Matagal pa bago may nag