CHAPTER THREE

-ROWAN SALVADOR POV)-

~•~

"Kanina ka pa, Jas. Halika na." Panimula ko nang makita ko nanaman itong umiiyak at nagwawala sa kanyang kwarto.

Nagsisimula na ang party sa labas ngunit ang isang to ay mukhang wala pang balak na lumabas ruon, at unti-unti na rin akong naiinis.

"Jas." Tawag ko muli at saka isinara ang pinto.

"Layuan mo ako, hindi kita kailangan." Bulong niya at saka tumingin sa akin.

Tumawa ako ng bahagya bago umupo sa gilid ng kanyang kama, isang ngisi ang nabuo sa aking mukha.

"You definitely need me." Sagot ko pabalik. 

“No, I don’t.” He answered back. “Bakit ka ba nandito?”

“Maraming naghahanap sayo sa baba, ikaw rin pati ang nagplano neto pero ikaw ang nagkukulong sa kwarto ngayon.” Giit ko rito at saka inayos ang suot kong relo.

“Wala akong pake sa kanila, si Sami ang gusto kong makita kaya nagplano ako.” Sagot nito pabalik as he wiped his tears away.

“Do you really want her back?” I asked curiously and looked at him.

“Bakit? Ibabalik mo ba siya para sakin?” Tanong nito pabalik sa akin.

I shook my head slightly. “No, but I have a plan.” Sagot ko. “Tawagan mo ang ate Aleina mo, may dapat kaming pag-usapan.”

“The fvck dude, akala ko naman pumunta ka rito para tulungan ako. Ayun pala uutusan mo lang.” Reklamo nito at saka nilabas ang kanyang cellphone.

Tutulungan nga kita, manahimik ka lang…

-SAMI GONZALES POV-

~◉⁠~

“Dang, girl. You look good in that outfit.” Zak’s friend, Aeriel, complimented as soon as he saw us.

Kararating lang namin sa party at halos lahat ng mga tao rito ay naka formal wear, hindi na rin bago sa akin yun dahil nasanay na ako.

“Shut the fvck up, Aeriel.” Giit ni Angge at saka nilugay ang kanyang buhok.

“Sami?” Napalingon ako sa may likod ko, seeing him wearing a long sleeve polo with slacks.

“Jason.” Giit ko at saka ngumiti.

Even though I smiled, my heart was pounding rapidly and disgust roamed around my mind as I looked at him. Remembering the scene which I was trying to forget.

“I-I never thought you’d be here, hon.” Wika nito as he tried to reach for my hand ngunit iniwas ko iyon.

“Thanks for inviting us, Jas.” I answered, changing the subject entirely.

“Since you’re here, can we talk?” He asked. “Alone.”

Akmang sasagot ako rito, ngunit sumabat ang kaibigan ko, positioning me behind her  as fast as she can.

“I’m sorry, Jas. Pero may hinihintay kasi kami kaya kami dumalaw dito sa party.” Sagot ni Angge with a small smile on her face.

“What? Sino?” Jason asked confusingly.

“Angge wala namang-” Bulong ko ngunit naputol muli ang aking sasabihin nang sumagot ito.

“Yung boyfriend niya, si Zak.” Sagot nito muli.

Bakas sa mukha ni Jason ang pagkadismaya, his shoulders dropping slightly, and I never thought Angge would say that to him.

“Okay, I understand.” Sagot ni Jas. “Pero, pwede ko ba siyang makausap? For the last time?”

“No.” Halos mapaiktad ako nang marinig ko ang boses na iyon, feeling his hand placed on my shoulder.

Nakita namin ni Angge kung paano mag-iba ang ekspresyon nito.

From a soft and apologetic look, it quickly turned into a humorless and disdainful look.

“Zak.” He started before eyeing him from head to toe.

“Jas.” He answered. “I see you’re talking to my girl.”

He smirked. “May mali ba?” Tanong nito. “Obviously, there’s nothing wrong with talking to your ‘girl’.”

Akmang sasagot pa si Zak, ngunit inunahan ko na ito, ayoko na ring humaba pa ang usapan.

Gusto lang naman namin mag-enjoy ni Angge, ngunit mukhang hindi pa ito ang oras para magsaya kami ng payapa.

“Jas, that’s enough.” Saway ko. “Aalis na kami, total nandito na si Zak.”

Nanahimik na lamang ito at tiningnan ako, his eyes obviously pleading for me to talk to him. But I’m not ready for that, at least not yet.

“It was nice seeing you again.” I muttered before pulling Angge with me, Zak obviously following suit.

Nang makalayo na kami sa bahay nila, luminga linga muli ako sa paligid upang siguraduhing walang nakikinig sa usapan namin.

“What the fvck was that all about?” Angge asked as she fixed her earings.

“Hindi ko rin alam, nakita ko na lamang siya at tinawag ako.” Sagot ko at saka tumingin muli sa likod nito, seeing Zak approaching us.

“I see you’re avoiding that dude.” Panimula ni Zak nang makalapit na ito.

Tumango na lamang ako bilang tugon, ayoko ring sabihin sakanya ang rason kung bakit ko siya iniiwasan, para wala na rin silang masabi sa akin.

“Just ignore that bastard, wala talaga siyang nagagawang matino dito sa mundo.” Giit nito sa akin. 

“As if you’re also doing something good in this world, Zakai Schneider.” Sabat ni Angge.

Tumingin ito kay Angge na may ngisi sa kanyang labi. “Schuyler, I have done many good things that you may not know about.”

“Meron nga.” Sagot ni Angge. “Pero may pake ba ako? Diba wala?”

Tumawa nalang ito bilang tugon bago ilipat ang tingin sa akin, his brown eyes staring right into mine.

“Bigay ko number ko sayo, that way macontact mo ako kung sakaling kailangan mo.” Wika nito at saka nagbigay ng calling card sa akin.

“Thanks, but you don’t have to.” Sagot ko rito nang mailagay ko ang card sa purse.

“I insist.” Sagot nito pabalik. “Para naman makabawi ako sa pambubully na ginawa ko.”

Hindi na ako sumagot pa at tumango na lamang, the awkwardness slowly came into view once again, leaving us speechless to one another.

“I guess I should head back, my friends are waiting for me.” Giit nito bago sindihan ang sigarilyong hawak.

“Sure, it was nice talking to you.” Sabat ni Angge at saka kinuha ang aking kamay bago ako kaladkarin palayo.

Hindi na ako sumagot o umangal, walang gumagambala sa isipan ko ngayon kundi ang sinabi ni Zak sa akin.

Ano kaya ang pumasok sa kokote ng lalaking to?

-ZAKAI SCHNEIDER POV-

~⊙⁠.⁠☉~

Kasalukuyan akong nasa table kasama ang aking mga kaibigan, at kanina pa ako nag-iisip kung ano ang pweding gawin.

Because honestly, I’m getting bored…

“Pre, bakit mo pala nilapitan si Sami kanina?” Tanong ni Jeff na naging dahilan upang bumalika ako sa reyalidad.

“Hindi ko rin alam, pero may plano ako.” Sagot ko na ikinatuwa nila.

“Don’t tell me you're gonna do it in bed, dawg.” Wika ni Geoff at saka uminom ng alak sa baso.

Umiling ako ng bahagya. “Much more than that.” Sagot ko.

Tumawa ang mga ito at halatang nag-eenjoy sa sinabi ko, assuming if what they’re thinking was right.

Which is obviously not…

“Pre, galingan mo.” Giit ni Jyrus sa akin nang akbayan ako nito.

Hindi na ako sumagot pa sa mga ito at uminom na lamang sa baso ko na may lamang alak, my mind slowly arranging the plan that I’m gonna do.

This is going to be fun…