로그인Hello, good night.
“Tapos na ang pagiging mabait na asawa, Logan. You pushed me to this,” bulong ko sa sarili ko habang inaayos ang buhok ko.Kinuha ko ang bag ko at dire-diretsong lumabas ng kwarto.Nasalubong ko ang nurse kanina sa hallway. Nanlaki ang mga mata niya nang makita akong bihis at naglalakad.“M-Ma’am Scythe? Saan po kayo pupunta? Hindi pa po kayo pwedeng lumabas! Kailangan pa po ng clearance ni Doc Herzon at—”Hindi ko na siya pinatapos. Tumigil ako sa harap niya at tinitigan siya ng masama.“Get out of my way,” madiin na utos ko.“Pero Ma’am—”“I said get out of my way or I will have you fired! Do you know who I am?!” sigaw ko sa kanya.Halata sa mga mata ng nurse ang pagkabigla at takot. Kanina lang para akong batang inagawan ng candy dahil sap ag-arte kong nagluluksa. Sandaling napayuko ang nurse at agad na tumabi.Dumiretso ako sa parking lot kung saan naghihintay ang driver ko na tinawagan ko muna kanina bago ako tuluyang nag-ayos, mabuti nalang at hindi rush hour at nakarating ito k
Scythe’s Point Of ViewHalos kalahating oras na mula ng lumabas si Logan para asikasuhin ang discharge ko pero hanggang ngyong hindi parin siya bumabalik. At ako, nasa kwarto ko pa ‘rin, trying to look like a grieving mother who lost her child.Pero sa totoo lang? I am bored to death. Inip na inip na ako kakahintay dito. Asan na kaya ang magaling kong asawa? “Ma’am Scythe, kailangan niyo po bang kumain? Or do you need anything?” tanong ng nurse na kakapasok lang para i-check ang dextrose ko.Dahan-dahan akong lumingon sa kanya, giving her my weakest and teary-eyed look.“I… I just want my husband…” basag ang boses na saad ko. Drama. “Did you see him?”Nakita ko ang awa sa mga mata ng nurse habang nakatingin sa ‘kin. Paniwalang paniwala talaga sila na nakunan ako. “Y-yung husband niyo po? Nakita ko po siyang umalis kanina—”“Umalis?” nagtataka kong tanong.Kumuyom ang kamao ko sa ilalim ng kumot. Anong ang mas mahalaga pa sa asawa niyang “nakunan”? Unless that reason involves her. Unti
Logan's Point Of ViewInis. Frustration. Galit.‘Yan ang nararamdaman ko habang yakap-yakap ko si Ara na umiiyak sa dibdib ko.The moment Nathan called me saying Ara is trying to get back to Scott, parang piniga ang puso ko sa sobrang kaba, wala akong sinayang na oras. Umalis ako kaagad sa ospital kahit pa nasa gitna ako ng pag-aasikaso ng discharge paper ni Scythe.Halos paliparin ko na ang sasakyan ko papunta dito. Iniwan ko ang responsibilidad ko kay Scythe dahil alam kung pag umalis si Ara, mahihirapan ako uling kunin siya lalo pa’t alam kong kakainin ng responsibiladad ko kay Scythe ang oras ko.“Why are you so stubborn, Ara?!” Hindi ko napigilang ang mahinang singhalan siya. Pero nanatili lang siyang umiyak sa dibdib ko.Inabot ko ang buhok niya, I brushed her hair, bumaba sa likod niya, I pushed her more to my chest saka niyakap ng mahigpit. Damang dama ko ang init ng paghinga niya, ang kabog ng dibdib niya, ang panginginig.“Shhh… stop crying, Ara…” mahinang bulong ko sa tainga
Arabelle's Point Of View“Tumayo po kayo dyan, Ma’am Ara.”Pilit akong itinatayo ng tauhan ni Logan pero nagpupumiglas ako. “Please, just let me go!”“Ma’am, kumalma po kayo. Mas mapapahamak kayo kung lalabas kayo,” mahinahong paliwanag nito pero bakas sa mukha niya ang pag-aalala, sandal din itong lumingon. Suminyas sa isa nitong kasama sa di kalayuan na agad naming nagdial.No! Hindi pwedeng malaman ni Logan, Scott said he will kill my mother pag malaman ito ni Logan.“No… don’t call Logan, Please!” Sigaw ko ulit.Mabilis kong binawi ang braso ko sa lalaking nasa harap ko, maliksing tumakbo palabas ng pinto .Nakatakas ako sa lalaking humarang sa akin sa pinto ng kwarto pero mabilis naman akong napigilan ng dalawa pang tauhan ni Logan na nasa hallway.“Let me go! Bitawan niyo ako!” Naiiyak ko. Para akong nababaliw. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, pakiramdam ko sasabog na ito anumang oras. Hindi ako pwedeng magtagal pa. I know Scott was very serious. No! Not my sisters please.Pero ka
Arabelle’s Point Of ViewKatahimikan. Ito ang bumabalot sa buong kwarto na kinalalagyan ko ngayon, pero kumpara sa mansion ni Scott, I feel peace here. Kasi alam kong malayo ako sa kan’ya, sa pananakit niya.Pero sa totoo lang, gulong gulo pa rin ako. Takot parin ako! Nasasaktan pa rin ako, pagod pa rin ang katawan ko.Napatingin ako sa labas ng bintana, mataas ang sikat ng araw, ilang oras na ring akong nakahiga, gising pero hindi ko magawang tumayo.Nasa mansion ako ni Logan. Sa lugar kung saan kami unang nagkamali, unang nilamon ng pagkasabik sa isa’t-isa.I am safe now.Paulit-ulit ko ‘yang sinasabi sa sarili ko. Safe ka dito, Ara. Hindi ka masasaktan ni Scott dito. Hindi ka maaabot ni Scythe.Pero hindi mapanatag ang loob ko. Napahawak ako sa tiyan ko.“Baby, kapit lang ha? Mommy will do everything to protect you.” Bulong ko.Bumukas ang pinto at iniluwa nito si ang isang lalaking nakaformal suite, isa siguro sa mga tauhan ni Logan. May dala siyang tray ng pagkain. Seryoso ang muk
Hindi ko alam kung saan pumunta si Logan pero sandal siyang lumabas ng room ko habang nagtutulog tulogan ako. A smirk formed on my lips, saka mabilis na pinahid ang luha ko.That was easy.Too easy.Kinuha ko ang cellphone ko sa ilalim ng unan at tinawagan si Dr. Herzon. Ilang ring lang ay sumagot na ito.“Doc, ang galing mo umarte,” natatawa kong saad.“Mrs. Castillo, delikado ang ginagawa natin. Kung malaman ni Logan na peke ang lahat ng ito—”“He won’t find out,” putol ko sa sasabihin niya. “As long as you keep your mouth shut at tinatanggap mo ang pera ko, walang makakaalam. Remember, I hold your license immediately kapag pumalpak ka.”Narinig ko ang malalim na pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya. “Yes, ma’am. Naka-set na ang records. HGC levels were faked, ultrasound results were edited. Sa record ng ospital, you suffered a silent miscarraige.”“Good.” Saad ko at muling napangisi.I ended the call at sumandal sa headboard.Logan, Logan, Logan. My poor husband. Akala niya tal







