Maraming publisidad ang ginawa sa mga unang yugto bago ang pagbubukas ng Hello Hotpot ngayong araw. Kasabay ng katotohanan na ang Hello Hotpot ay matatagpuan sa sentro ng kabayanan sa pinakamatao at pinakamasiglang lugar, pati na rin ang promosyon na inalok sa araw na ito, maraming mga parokyano ang dumating upang sumali sa kasiyahan.Kakabukas pa lang nila ng negosyo pero 70% to 80% ng puno ang hotpot restawran na may mahigit 150 lamesa. Ganun pa man, may dumagsa pa ring mga parokyano.Nagkaroon ng kaguluhan ng tumaas ang bilang ng parokyano.Halatang hindi pa rin sanay si Tiffany sa posisyon bilang pangalawang tagapamahala kaya naman nang mapansin niyang kulang sa nag-aasikaso ang lugar ay agad siyang sumugod para tumulong.Bilang resulta, lumitaw ang mga problema sa sandaling naghatid siya sa mga naunang lamesa ng mga parokyano.“Wow, gaano nakakamangha itong hotpot restawran? Kahit ang serbidora ay napakaganda,” nakangiting pang-aasar ng lalaki kay Tiffany.“Lint*k, ang ganda
Ngayon ang pagbubukas ng unang sangay ng Hello Hotpot, kaya maraming mga parokyano sa paligid.Ang kaguluhan ay matagal ng nakakuha ng atensyon ng maraming tao—na karamihan sa kanila ay pinapaypayan pa ang apoy at pinapanood ang pangyayari. Ang ilan ay malakas pa ang panunuya.Naging parang yelo ang ekspresyon ni Jasper matapos marinig ang mga salita ni Magnus.Sa sandaling ito, balisang sumugod sina Darrel at Jonas. Nagkataon namang narinig nila ang sinabi ni Magnus.Sabagay si Darrel ay bata pa. Lubos niyang hinangaan ang kanyang pinsan na si Jasper at iniidolo niya ito. Nang marinig niya ang mga salitang iyon, naramdaman niyang kumulo ang kanyang dugo at nagmadali para suntukin si Magnus hanggang matumba sa lupa.Nang si Darrel, ang amo ng restawran, ay sumuntok din ng kusa niya, nagkagulo ang buong lugar.Bumagsak ang ekspresyon ni Jonas ng hawakan niya ang nagulat at nagtatakang tagapamahala, nag-utos, "Bilisan, ayusin mo na ang lahat ng mga tauhan na payapain ang mga paroky
Walang nagseryoso kay Magnus at sa iba pa.Matapos hilingin kay Julian na palayasin sila, dinala ni Julian sina Wendy at Tiffany pabalik sa silid kung saan siya kumakain.Samantala, ipinagpatuloy nina Darrel Laine at Jonas Yale ang pagbati sa mga bagong parokyano nang hindi nagpapahinga.Sabagay, ang nakaraang insidente ay ikinatakot ng ilang mahihinang loob na mga parokyano. Bilang mga amo ng restawran, obligasyon nilang pangasiwaan ang sitwasyong ito nang sila lang. Sa silid, sinabi ni Tiffany ang tungkol sa kanyang personal na karanasan nang walang anumang pasubali matapos siyang tanungin ni Wendy tungkol dito. Si Wendy, na hindi kailanman nakaranas ng kakulangan ng pagkain, pananamit, o pagmamahal ng ama mula pagkabata, ay nabigla nang malaman niya na si Tiffany ay ipinanganak sa ganoong pamilya. “Nakabasa ako noon ng balita kung gaano kahabag-habag ang mga anak ng mahihirap na pamilya. Ang mga ganitong kwento ay lubhang napakalayo sa akin. Ngayon, napagtanto ko na ang mga
"Apo, kahit magmakaawa ka sa harap ko ngayon, depende pa rin sa mood ko ang lahat!"Nakangusong sabi ni Magnus habang papalapit sa kanya si Jasper. "Ginawa ko na ang lahat ng legal na pamamaraan at lahat ay sumusunod sa mga regulasyon para sa aking restaurant. Higit pa rito, ito ay palaging maayos na pinapatakbo. Anong karapatan mong isara ang restaurant ko?" Kalmadong sabi ni Jasper habang sinusulyapan ang mga tao mula sa self-regulatory council na nakatayo sa paligid ni Magnus.Tinitigan ni Magnus si Jasper na parang tulala. “Tanga ka ba?” natatawang tanong niya."Tinatanong mo ako kung ano ang karapatan kong gawin ito? "Sige, sasabihin ko sa'yo. Magagawa ko ito dahil ang tatay ko ang chairman ng self-regulatory committee ng food and beverage industry sa Nauritus City! Kung sasabihin niyang may problema ang restaurant mo, para sa negosyo mo iyon!"Magnus tumawa na parang baliw. Nagtawanan din ang mga taong nakapaligid sa kanya. Napatingin silang lahat kay Jasper na may pang
Si Secretary Lee, ang unang kalihim ng Pamahalaang Lungsod ng Nauritus, ay nabigla nang makatanggap ng tawag mula kay Jasper Laine.Matapos matanggap ang tawag mula kay Jasper, naglakad siya sa isang liblib na sulok at sinagot ang tawag. "Mr. Laine? Haha, busy kang tao. Bakit mo ako tinawagan?” magalang na tanong niya."Huwag kang mag-alala, talagang tutulungan kita hangga't hindi ito lumalabag sa batas."Sa kabila ng katayuan at posisyon ni Secretary Lee, kitang-kita kung gaano niya pinahahalagahan ang tawag ni Jasper mula sa magalang na paraan ng pakikipag-usap nito sa kanya. Si Jasper ay sikat na sikat ngayon sa mga opisyal ng probinsiya. Nabalitaan ni Secretary Lee na isa sa mga middle-ranking executive mula sa ICBS ay na-scout ng Agricultural Bank dahil lang malapit siya kay Jasper. Nahirang pa nga siya bilang vice president ng provincial branch. Isang bagay na katulad nito ang kinaiinggitan ng lahat ng nagtatrabaho sa Pamahalaang Lungsod ng Nauritus. Ramdam ni Jasper ang
Dahil sa katayuan at posisyon ni Jerome, hindi pa rin siya kuwalipikadong makilala ng personal si Secretary Lee.Gayunpaman, kilalang-kilala niya si Direk Sund, na sumusunod sa pangunguna ni Secretary Lee mula sa likuran. Pagkatapos ng lahat, siya ang direktang superbisor ng self-regulatory council. Siya ang namamahala sa konseho ni Jerome. Nagtungo si Jerome para batiin si Director Sund nang mapansin niya ito. Gayunpaman, nang mapansin niya si Director Sund, na kadalasang palakaibigan sa kanya kahit na hindi sila gaanong malapit, na pinadalhan siya ng matalas na titig, agad siyang huminto sa paglalakad patungo sa kanya. Kasabay nito, ang isang pakiramdam ng pagkabalisa ay lumitaw sa loob niya."Paumanhin sa pagdating ko ng late, Mr. Laine."Nagmamadaling pumunta si Secretary Lee sa harapan ni Jasper. Iniabot niya ang kanyang kamay patungo sa kanya mula sa malayo at magalang na nakipagkamay kay Jasper, nagsasalita sa kanya na may taos-pusong ekspresyon sa kanyang mukha.Tumaw
"Hindi hindi Hindi. Hindi na kailangang gawin ito. Hindi na talaga kailangang gawin iyon."Si Jerome ang pinaka sabik na tao sa lahat ngayon. Sumugod siya at buong lakas na nakiusap, “Walang problema sa restaurant na ito. Hindi ako nagsagawa ng imbestigasyon ngayon. Nagkamali ako sa pagbibigay ng notice na ito. Hindi mo kailangang magsagawa ng imbestigasyon!" pagmamakaawa niya.Tumingin si Jasper kay Jerome at sinabi sa mahinahong tono, “Oh? Mr. Canne, ikaw ang nag-claim na may problema sa restaurant ko kanina lang. Ngayon, ikaw ang nagsasabi na wala ring problema. Maaari mo bang sabihin sa akin kung may problema sa aking restaurant o wala?" "Hindi! Ginagarantiya ko na walang problema dito!" sigaw ni Jerome sa sobrang takot. Desperado na siya na malapit ng tumulo ang mga luha niya. Lumakas ang ekspresyon ni Jasper. "Dahil walang problema, paano mo ipapaliwanag ang abisong ito?" tanong niya. Nanghihinayang napatitig sa notice si Jerome. "Isa lamang itong hindi pagkakaunawaan..."
"Bis Sis Schuler, hindi iyon nararapat. Maaari akong magstay sa dormitory…” sabi ni Tiffany sa naguguluhan na tono."Ayos lang. huwag kang matakot. Malungkot ako kapag mag-isa ako sa bahay. Pwede mo akong samahan sa bahay." Isang taimtim na ngiti ang sumilay sa mukha ni Wendy. Masyadong abala sina Jasper at Dawson ngayon. Wala siyang makakasama pagdating niya sa bahay. Wala siyang mapagkwentuhan. Kung tutuusin, babae siya. Higit pa rito, mayroon siyang napakabigat na gawain. Nais niyang magkaroon ng tunay na kaibigan na makakasama rin niya. Umaasa siyang may kausap siya sa tuwing siya ay pagod. Si Tiffany ay nag-iwan ng magandang unang impresyon sa kanya. Sinimulan na niya itong tratuhin bilang sarili niyang nakababatang kapatid. “Tiff, makinig ka kay Wendy! Hindi madali para sa iyo na manirahan sa labas ng mag-isa," sabi ni Jasper. “Kung ganoon…” "Nakapagdesisyon na, kung gayon. Maaari kang manatili sa amin. Hindi ligtas para sa isang batang babae na tulad mo na manirah