"Doktor, pakilinaw po. Hindi ko naiintindihan ang mga sinasabi n’yo."Tiningnan siya ng doktor at bahagyang napabuntong-hininga."Ayon sa resulta ng tests mo, may liver cancer ka."Pagkarinig nito, para bang nabura ang lahat sa isipan ni Mang Leon. Parang umalingawngaw lang ang mga salita sa tainga niya. Nanlamig ang kanyang labi at tuluyang nawala ang kulay.Liver cancer? Siya? Totoo ba ‘to?"Mr. Leon?" Tawag ng doktor, nang mapansing parang wala na sa sarili ang kausap.Doon lang bumalik sa ulirat si Mang Leon. Nanginginig ang labi niya, parang gustong magsalita pero walang lumalabas. Maya-maya, mahina niyang nasabi:"Pwede po bang nagkamali lang? Hindi ako naninigarilyo o umiinom... Bakit magkakaroon ako ng liver cancer?""Maraming sanhi ng sakit na ito," paliwanag ng doktor. "Kasama diyan ang pagkain, kapaligiran, lahi, masamang gawi sa pagtulog, at minsan ay virus. Hindi po ito maling diagnosis. Pero kung gusto mong makasiguro, pwede ka namang magpa-test ulit sa loob ng dalawang
Nang banggitin ito ni Nadine, halatang hindi siya kumportable. Dinilaan niya ang tuyo niyang ibabang labi at inilihis ang tingin.“Wala lang… may nilagay lang ako sa tsaa niya.”Napakunot ang noo ni Nathaniel.“Kakaalis ko pa lang ng ilang araw, pero ang laki na ng pinayat ni Papa. Tapos parang wala na rin siyang sigla gaya ng dati. Gano’n ba kalakas ‘yung gamot na nilagay mo? Baka kung mapaano siya?”Hindi niya naman intensyong saktan ang ama niya. Ang gusto lang niya ay maagaw ang kapangyarihan mula rito. Pagkatapos ng lahat, ama pa rin niya si Reyniel—ang taong nagbigay sa kanya ng buhay.Nakuha ni Nadine ang iniisip ng anak, kaya’t tiningnan niya ito nang masama.“Sa tingin mo ba kaya kong gawin ‘yon? Tatay mo siya at asawa ko. Kahit anong galit ko sa kanya, hindi ko siya kayang ipahamak.”Matagal din niyang minahal si Reyniel. Kahit pa punô ng sama ng loob ang puso niya, hindi niya kayang kitlin ang buhay ng lalaking iyon.“Pansamantala lang siyang hihina. Itinigil ko na rin ang
Habang iniisip niya kung paano magbibihis sina Reign at Sarah, napakagat siya sa sariling labi at parang gusto niyang ibaon ang mga daliri sa sahig. Bumalik na naman ang hilig niyang mapahiya ang iba, pero sa totoo lang, excited siya na makita ang susunod na mangyayari.Samantala, sa silid-aklatan ng pamilya Verano..Pinapakalma ni Reyniel si Carlos:"Huwag ka nang mag-alala. Kapag may nangyari, agad kitang sasabihan. Ang kailangan mo lang gawin ay ituon ang pansin sa pagganap mo bilang si Brylle, at siguraduhin mong hindi ka mabubuking ni Arniya."Narinig ito ni Nathaniel, at bahagyang gumalaw ang mga daliri niya. Napayuko siya at medyo hindi maipinta ang mukha.Hindi napansin ni Reyniel ang kakaibang kilos niya. Minasahe niya ang sentido:"Pagod na pagod ako sa trabaho nitong mga araw na ‘to, at hindi maganda ang pakiramdam ko. Kaya hindi mo rin ako madalas makita. Huwag mo nang palalimin pa ang isip mo."Napataas ang ulo ni Nathaniel at nagtanong nang may malasakit:"Dad, bakit hin
Ilang minuto ang lumipas, at nag-reply si Sarah gamit lang ang dalawang salita.[Limampung libo.]Napabuntong-hininga si Reign at agad na nagpadala ng voice message.“Limampung libo? Nagtanong lang naman ako ng ilang bagay, tapos ganyan agad ang singil mo. Hindi pa ba nalulugi ang pamilya Samonte? Baliw ka na ba?”Pagkarinig sa voice message, napangiwi si Sarah at mabagal na nag-reply.[Hindi ko naman ipipilit sa’yo ang isang bagay kung hindi rin lang tayo pareho ng gusto. Pero paalala lang, ako lang ang may alam ng impormasyon na ‘yan. Walang ibang makakahanap niyan kundi ako.]Tinitigan ni Reign ang mensahe sa screen habang galit na pinipigil ang sarili. Nanggigigil siya at sinimulan ang pagtatawad kay Sarah. Pero matigas pa rin ang isa: “limampung libo.”Nagpadala pa siya ng ilang mensahe, pero binalik lang ni Sarah ang mga dati nitong sinabi at tinanong pa siya kung nalulugi na rin ba ang pamilya Verano.Dahil sa inis sa kakulitan ni Reign, dumiretso na si Sarah sa mensahe.[Nagpa
Pero kung siya ang lalapit kay Sarah para makiusap... nakakahiya naman.Habang nakatayo siya roon at nagdadalawang-isip, nauna nang nagpadala ng mensahe si Arniya kay Sarah. Sinabi niya na lalapit si Reign para magtanong tungkol kay Belle, at inutusan siyang umarte ayon sa plano.Sumagot si Sarah ng emoji na nakataas ang kilay.Matagal nang magkaibigan ang dalawa, kaya’t kahit walang masyadong usapan, magkakaintindihan na sila agad.Hinanap ni Arniya ang screen ng telepono, tapos bahagyang napatawa. Tuloy-tuloy siyang pumasok sa bahay ng mga Lu, matatag ang lakad.Pagkapasok niya, agad niyang narinig ang matinis na sigaw ni Nadine."Araw-araw ka na lang nandito! Akala mo kung sino! Ngayon wala na ang pamilya mo, kapit ka pa rin nang kapit sa pamilya namin. Hindi ka naman namin maitaboy—anong akala mo sa’min, charity? Wala kaming ipapamigay sa’yo, parang pulubi!"Nakapamaywang si Nadine, at bawat salita ay may kasamang laway. Galit na galit siya.Sa tapat niya, nakatayo si Carlos na na
"Hindi na kailangan."Walang pag-aalinlangan ang tugon ni Arniya. Matigas at malamig ang kanyang tono.Bahagyang dumilim ang mga mata ni Nathaniel, at bago pa man siya makapagsalita, biglang may lumabas ng bahay na mabilis ang kilos."Arniya! Ang kapal ng mukha mo, ha? Matuwa ka na nga at may pakialam pa ang kuya ko sa 'yo. Huwag ka ngang maarte d'yan! Huwag mong hayaang mauwi 'to sa kapahamakan mo!"Balintunang nagsalita si Reign, sabay ikot ng mga mata.Umirap si Arniya sa kanya."Pinilit ko ba siyang magmalasakit sa akin? Dahil ba may sinasabi siyang ‘kabutihan,’ obligado na akong tanggapin ‘yon?"Nanggigigil na si Reign."Ang kapal ng mukha mong pangit ka, tapos ganyan pa ang sinasabi mo sa kuya ko...""Reign!" sigaw ni Nathaniel, galit na galit. "Tumigil ka na at umuwi ka na."Alam ng buong pamilya Verano na gustong putulin ni Arniya ang kasunduan sa kasal, pero si Reign lang ang ayaw tanggapin ang totoo. Para sa kanya, nagdadramahan lang si Arniya, kaya patuloy pa rin siyang nan