CEO's Forgotten Wife

“Pero Dad—“ hindi na natuloy ni Trina ang sasabihin niya ng putulin ito ng kaniyang ama.

“No more buts Trina! You and the only one uniko iho of Dela Vegas group are getting married. Don’t disappoint me.” saad ng kaniyang ama sa kaniya saka siya nito tinalikuran. Wala naman ng nagawa si Trina, inis niyang itinapon ang hawak hawak niyang unan sa sofa. Paano niya pakakasalan ang lalaking hindi man lang niya kilala, ang lalaking hindi man lang niya mahal. Ganun talaga siguro ang kapalaran niya dahil anak lang naman siya ng kaniyang ama sa labas. Lumabas naman na siya sa loob ng opisina ng kaniyang ama at nakasalubong niya naman ang kapatid niya.

“Mukhang galit na galit nanaman sayo si Daddy, wala ka ng ginawa kundi ang ipahiya siya.” mataray na saad ng kaniyang ate, hindi niya naman ito pinansin at nilampasan saka pumasok sa loob ng kwarto. Simula ng kunin siya ng ama niya at itira sa pamamahay nito ay hindi na maganda ang relasyon nilang magkapatid. Hindi niya na lang minsan maiwasan na hindi maiyak sa tuwing naaalala ang yumao niyang ina. Apat na taon na simula ng mawala ang kaniyang ina pero tila parang kahapon lang ito nangyari para sa kaniya.

Bakit ba kasi siya pa ang nakita ng kaniyang ama para ipagkasundo na ipakasal sa isa sa mga anak ng kanegosyo nito. Hindi naman nalulugi ang kompanya nila, mas lalo pa nga itong umunlad eh pero hindi niya maintindihan kung bakit kailangan pang makipagmerge ng kompanya nila sa kompanya ng mga Dela Vegas na hindi niya naman mga kilala. Hindi niya maintindihan ang kaniyang ama, bakit kailangan niyang ibigay na lang ng ganun kadali ang anak niya. Hindi ba ito natatakot sa maaaring mangyari sa kaniyang anak? Kung sabagay, sino nga ba siya para alalahanin kung apat na taon pa lang niyang nakakasama ang kaniyang ama. Labing dalawang taon pa lang siya para ikasal.

Napasapo na lamang siya sa kaniyang noo at napabuntong hininga.

“Am I really going to marry a stranger? I can’t believe it.” Anas niya sa kaniyang sarili saka lumabas ng kwarto at nagtungo ng kusina para kumuha ng makakain. Hindi niya na sana papansinin ang ama niya pero napahinto na lang siya sa paglalakad ng magsalita ito.

“Mag-ayos ka Trina, ipapahatid ko na lang sa kwarto mo ang dress na gagamitin mo mamaya.”

“For what?” tanong nito ng hindi hinaharap ang ama.

“We’re having a dinner with the Dela Vegas.” Napairap na lang siya, hindi niya na sinagot ang ama at dumiretso na siya sa fridge para magtingin ng makakain niya saka nagtungo ng pool para naman ilibang pansamantala ang sarili. Ano pa bang ibang paraan ang pwede niyang gawin para hindi matuloy ang kasal kasal na ito. Hindi niya na mabilang kung nakailang irap at buntong hininga na siya sa maghapon.

“Ano ba kasing pinag-usapan niyo ni Daddy at may ibinigay pa siya sayong regalo?” sambit nanaman ng kaniyang kapatid.

“Why don’t you ask him instead? Wala akong gana makipag-usap ngayon ate. Kung gusto mong mapunta sayo ang regalo na yun kung regalo nga bang matatawag, kausapin mo si Daddy at sabihin mong ikaw na lang.” Saad niya, masama namang tiningnan ni Joyce ang kapatid niya.

“Huwag na, sayo na lang dahil kung hindi mo nagustuhan ang sinabi ni Daddy, alam ko ring hindi ko yun magugustuhan. Ayaw ko sa mundo ng negosyo, hindi ako nababagay dun dahil mas nababagay kapag ipinaparada ko ang kagandahan ko.” mataray nitong saad, hindi lang naman umimik si Trina dahil alam niya ang sinasabi ng kaniyang kapatid. Ayaw nito sa negosyo dahil mas gusto niyang maging model. Humiga naman na muna siya at ipinikit ang kaniyang mga mata. Ano bang nagawa niya para gawin ito sa kaniya ng kaniyang ama?

Nang magdapit hapon ay saka niya naisipang pumasok sa kwarto niya. Nakita niya naman ang isang box sa kaniyang kama na laman ay isang dress at maliit na kahon na ang laman naman ay heels. Hindi niya naman ito tiningnan, nilampasan niya na ito saka dumiretso sa banyo para makaligo. Ayaw pa naman ng kaniyang ama na pabagal bagal sa kilos, ewan nga ba, tingin niya yata sa kaniyang mga anak ay isang katulong na uutos-utusan sa lahat ng bagay kapag ginusto lang. Ibinabad niya ang kaniyang katawan sa tubig at hindi pa rin makapaniwalang mangyayari ito sa kaniyang buhay, ang akala niya kasi sa panahon ngayon ay hindi na iyun nag-eexist at sa palabas na lang iyun nangyayari. Hindi niya akalain na magiging biktima rin siya ng arrange marriage.

Matapos niyang maligo ay lumabas na rin siya at binuksan ang box kung saan nakalagay ang isang magandang dress. Mapait siyang napangiti, simula kasi noong tumira siya sa pamamahay ng Daddy niya hindi siya nito niregaluhan kahit na anong bagay, palaging cash ang ibinibigay niya para kung may gusto itong bilhin ay iyun ang gagamitin niya. Hindi naman nagkulang sa pagbibigay sa kaniya ng pera ang kaniyang ama pero mas maganda pa rin yung kahit minsan lang ay bigyan siya nito ng isang bagay na siya mismo ang bumili. Tiningnan niya ang dress, simple pero napakaganda. Nilingon niya ang orasan at quarter to seven na kaya isinuot niya na ito saka naglagay na lang ng kaunting kolorete sa mukha. Simple lang ang ayos niya dahil kahit hindi naman na siya ayusan ay maganda na talaga siya, bagay na namana niya sa kaniyang ina.

Kinuha niya naman ang heels, sa pagkakaalam niya ay may 5 inch itong taas. Hindi naman siya maliit pero iyun ang ibinigay ng kaniyang ama para bumagay sa suot nito. Nang matapos siya ay sinipat pa niya ang sarili sa harap ng salamin at malalim na bumuntong hininga.

Mabilis namang binuksan ng kaniyang ama ang pintuan ng may magdoor bell dito.

“Good evening Mr. and Mrs. Dela Vegas.” Nakangiti nitong bati, nabaling naman ang tingin niya sa binatang seryoso lang ang mukha.

“Good evening too Mr. Montenegros.”

“Come in, come in.” Saad nito, pumasok naman na sila pero hindi pa rin nalabas ng kwarto si Trina. Taka namang tiningnan ni Joyce kung sino ang mga bisita ng kaniyang ama kahit na gabi na. Nanlaki na lamang ang kaniyang mga mata ng lumingon sa kaniya ang binatang kasama ng mga ito na si Darren. Mabilis niyang pinuntahan ang kaniyang ina para magtanong.