The Hidden Castiglione Heirs

(Present)

Takbo Takbo Takbo

Mabilis na kumilos ang mga paa ko at nagtatakbo, nananalangin na sana pagdating ko ay wala pa siya, ngunit pagpasok na pagpasok ko palang sa tahanan namin siya agad ang sumalubong sakin.

"K-keizer, nasasaktan ako." Hirap kong sabi rito. Takot akong tumingin sa kanyang galit na mga mata. Mukhang kanina pa siya nakauwi, at kamalas-malasan lang dahil minuto siyang nauna sa akin. Dahil dito, nalaman niya na umalis ako ng bahay ng walang paalam.

"Argh!" Napadaing ako sa higpit ng pagkakawak niya mukha ko, pakiramdam ko ay mababasag ang bungo sa higpit nito.

"K-keizer, ano ba n-nasasaktan ako!" pilit kong pinapakalma ang sarili ko kahit na nasasaktan nako.

"Bakit ba ang kulit mo? Ha! Sinabi kong magpapaalam ka pag aalis ka! Mahirap bang gawin 'yon?" Galit na tanong niya at mas lalo pang diniinan ang pagkakahawak sa mukha ko.

Tatlong taon na kaming kasal, pero kahit ganito ang ginagawa niya sa akin, hindi umaabot sa punto na malala ang pananakit niya. Hindi siya tulad ng iba. Ni minsan ay hindi niya ako kinulong sa kwarto o kaya hindi pinakain ng ilang araw. Sa tatlong taon naming pagsasama ay ang pagiging istrikto at ganitong bagay lang ang natatanggap kong pananakit mula sa kanya. Pero kahit ganoon pa man, nasasaktan pa rin ako.

"Fix yourself and go to your room. Pag balik ko dito sa bahay at wala ka, hindi lang yan ang aabutin mo sakin." May pagbabantang saad niya bago tuluyang lumabas ng bahay. Dali-dali akong tumayo at pumunta sa kusina. Nakita ko pa si Manang Nil na naglilinis sa lababo, pero hindi ko siya pinansin.

Agad akong dumeretso sa refrigerator at kumuha ng mga pagkain, gulay at prutas na makita ko lalo na ang saging dahil alam kong paborito niya iyon, at agad na nilagay sa supot.

Pagkatapos ay pumunta ako sa kwarto at nanguha ng pera. Pagbaba ko, naabutan ko si Manang sa sala.

"Hija, hindi ka ba natatakot sa asawa mo? Baka maabutan kang wala dito at saktan ka nanaman." Alalang saad ng ginang.

"Kailangan ko talagang umalis Manang, importante lang ho. Mauuna na po ako," saad ko at dali-daling lumabas ng bahay. Nagtatakbo ako palabas ng village. Paglabas ko, agad akong pumara ng taxi.

"Manong, sa Pharmacy ho," sabi ko sa driver. Napasandal na lang ako sa bintana ng sasakyan, pero bago pa kami makalayo, may nakita akong isang pamilyar na sasakyan. Hindi ko na ito pinansin dahil pagod na pagod talaga ako.

"Nandito na po tayo Ma'am," sabi ng driver. Kaya naman agad akong nagbayad at lumabas ng taxi. Pumunta ako sa loob ng pharmacy at bumili ng gamot ko dahil hilong-hilo na ako.

At kung pupunta pa ako ng grocery, wala na akong oras. Kaya naman dito na rin ako bumili ng gatas at dali-daling pumunta sa apartment ko.

"Manang Sol, tao po," katok ko rito. Agad namang bumukas ang pinto.

"Oh! Sarie, pasok ka," saad niya kaya naman dali-dali akong pumasok.

"Asan po si Keefer?"

"Nandoon sa kwarto. Napaka-kulit nga e, kaya ayun, naka-tulog," natatawa niyang kwento.

"Ito po Manang Sol, bayad po iyan at may dagdag narin po. Tapos ito po ang mga pagkain, gulay at prutas, Pupuntahan ko lang po si Keefer." Aniya ko at pumunta sa kwarto.

Halos mapawi lahat ng pagod at hirap na nararamdaman ko ng makita ko kung gaano kahimbing ang tulog ng anak ko.

"Ang anak ko, hindi man lang hinintay si Mama." Maingat kong pinunasan ang pawis niya at binuhat siya mula sa pagkakahiga sa crib.

"Bakit natulog ka agad? Minsan na nga lang umuwi si Mama, tutulugan mo pa," kunwaring nagtatampong sabi ko kahit hindi naman niya ako naririnig.

"Wag kang maalala. Kaunting tiis nalang, mahal ko. Makakasama mo na si Mama. Hintay lang ha," hinalikan ko siya sa noo. Ramdam ko ang sunod-sunod na pagtulo ng luha ko kaya

*BLAGG!*

Napa-igtig ako ng marinig ang makas na kalabog sa pinto.

Paglingon ko ay para akong nakakita ng isang demonyo galit na galit sa sobrang pula.

"K-keizer."

(Past)

Sarie POV

"Ano bang nakain mo at nagsusuka ka?!" Inis na tanong ni Keizer habang nakahawak sa likod ko. Nasa harap ako ng bowl at sumusuka.

"Hindi ko rin alam, may sira na ata ang pagkain kanina. K-kasi iba ang panglasa ko," pagsisinungaling ko at lumabas ng banyo sa kusina.

"Oh. Magmumog ka, uminom ka rin ng gamot." Napasiil ako ng labi ng maalala ang kabilin bilinan ng doktor ko.

"H-ha? Hindi na kailangan ng gamot. Ayos na ako. Iinom na lang ako ng tubig para mawala ang sakit ng tiyan ko," pilit na sagot ko at pumunta sa lababo para magmumog.

"Ipapacheck ko na lang kay Manang Nik yung pagkain para hindi na maulit," mahinahong saad niya at lumabas ng kusina.

Nakahinga naman ako ng maluwag at napahawak sa tiyan ko. Hindi man lang siya na alarma saman talang isa siyang doctor. Tss.

Agad akong pumuntang kwarto namin ng makaramdam ako ng antok. Nahiga ako sa kama ko. Oo, kama ko. Dalawa ang kama namin dito sa kwarto namin, magkahiwalay kami. Dalawang buwan palang kaming kasal at dahil doon, mailap pa kami sa isa't isa. Nung kinasal kami, syempre pinilit nila kaming mag-honeymoon kahit labag sa kalooban naming dalawa.

"Sarie, andyan ka ba?" Rinig ko ang pagbukas-sara ng pinto.

"Gumising ka dyan. Parating na sila Mommy at Daddy, kasama rin ang parents mo," saad niya at lumabas ng kwarto. Kahit na tinatamad ako, wala akong nagawa kung hindi mag-ayos ng sarili.

Minuto ang nagdaan ng makarating sa bahay ang manugang at magulang ko. Agad na lumapit sakin ang mommy ni Keizer, at yumakap sakin.

"Ano, kamusta hija? Wala ka bang ibang nararamdaman?" Excited na tanong ng Mommy ni Keizer. Pilit naman akong ngumiti sa kanya kahit na sasaktan ako sa higpit ng braso niya

"H-ho?" Takang tanong ko. Baka sinabi na ni Keizer.

"I mean, hindi ka ba nakakaramdam ng pagkahilo o pagsusuka o iba pa?" Tanong pa nito.

"Kakasuka niya lang kanina, Mom--" singit ni Keizer.

"Oh! My! God--"

"Wag ka hong OA. May sira lang yung pagkain kaya ganoon," pigil niya sa ina niya kaya naman napalingon ako sa kanya.

"M-may sira yung pagkain kanina?" Kinakabahang tanong ko.

"Hmm.. may sira na kaya siguro sumakit yung tiyan mo" Ani nya, nakaramdam naman ako ng kaba.

"May problema ba anak?" Biglang tanong ni Mama. Pilit akong ngumiti sa kanya at yumakap.

"Wala po Ma," Sagot ko at nag-umpisa na lang kumain kahit wala akong gana. Minuto lang rin ang tinagal nila sa bahay, mukang nag-interview lang talaga sila saming mag asawa dahil nag paalam na rin silang umuwi ng matapos sila.

"Mag-iingat kayo Ma, Pa. Kayo rin po Tita, Tito," paalala ko sa kanila ng matapos kaming mag-tanghalian.

"Kayo rin hija,  Babalik kami pag may time," ngiting sabi ni Tita Keirin at umakap kay Tito Zeemor.

"Kung may problema ka tawagan mo lang kami ng Papa mo," paalala ni Mama.

"Opo," sagot ko at humalik sa pisnge nila. Ganon rin ang ginawa ko sa parents ni Keizer. Kahit si Keizer ay humalik rin sa pisnge nila bago sila umalis.

"Puno ang duty ko kaya baka sa opisina na ako matulog. Kung aalis ka, mag-text ka sa akin o kaya magpaalam ka kay Manang Nil" Mahinahong saad niya pero damdam ko parin ang panglalamig ng boses niya.

"S-sige, maiingat ka," sagot ko at inabot ang lab coat niya. Hindi na siya nagsalita at tuluyan nang umalis ng bahay.

Nagmadali rin akong magbihis at pupunta akong hospital. Natatakot ako baka anong mangyari sa batang nasa sinapupunan ko.