WARNING: This story contains violence and mature contents. Readers discretion is advised. It happens every December to February, in 3 months, everyone celebrates the Christmas, New Year and Valentine but what if. The merry-go-round leads to scary, horrible nightmares and bloody, what would you do if you faced the White Rose? Do you really want to believe her? Do you trust her?
もっと見るในงานแต่งของข้าราชการทหารเรือ..
"สวัสดีครับ" คนที่เอ่ยทักทายก็คือนายอิทธิพลหรือเรียกอีกอย่างว่าพ่อเลี้ยงอิทธิพลบิดาของเจ้าบ่าวในคืนนี้ "สวัสดี" บุญนำคือพ่อของเจ้าสาว "ผมเป็นพ่อเจ้าบ่าว" พ่อเลี้ยงอิทธิพลเห็นท่าทางอีกฝ่ายไม่อยากคุยด้วยก็เลยแนะนำตัว เพราะทั้งสองเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก "อ้าวเหรอครับสวัสดีครับท่าน" ดวงตาที่แข็งกร้าวเมื่อสักครู่เปลี่ยนไป สองมือของบุญนำพนมขึ้นมากราบไหว้อย่างสวยงาม "กระผมไม่รู้ว่าท่านเป็นบิดาของลูกเขยกระผม" "เราพูดกันปกติเถอะครับ" "มิได้หรอกครับท่านกระผมเป็นแค่ผู้น้อย" "พ่อคะ!" วันจันทร์พยายามปรามพ่อไม่ให้ทำพฤติกรรมแบบนี้ วันจันทร์ก็คือน้องสาวของเจ้าสาว พี่สาวของเธอคือนาวาโทคะน้า "เงียบ!!" ศรีไพรตะคอกบุตรสาว "คนนี้ก็ลูกสาวของพวกคุณหรือครับ" พ่อเลี้ยงอิทธิพลมองดูสาวสวยที่นั่งเคียงข้างอยู่กับแม่เจ้าสาว "ใช่แล้วเจ้าค่ะ" วันจันทร์รู้สึกอายเวลาพ่อกับแม่เจอคนรวยมีฐานะก็ชอบเป็นแบบนี้ ไปเอาคำศัพท์พวกนี้มาจากไหนก็ไม่รู้ ตอนที่กำลังคิดเรื่องพ่อกับแม่อยู่ วันจันทร์แอบมองดูพ่อสามีของพี่สาว สายตาท่านมองเธอแปลกๆ รูปร่างหน้าตาของวันจันทร์ก็ไม่ได้ด้อยไปจากคะน้าคนเป็นพี่สาว และบ้านนี้ลูกสาวสวยกันทุกคน "ทำไมหรือครับ คุณท่านสนใจลูกสาวของผมเหรอ" "พ่อ!" วันจันทร์เหลือจะทนแล้วก็เลยเสียมารยาทลุกขึ้น "วันจันทร์นั่งลง!" มือของแม่เอื้อมไปกระชากตัวลูกสาวให้นั่งลง แต่วันจันทร์ก็สะบัดมือออกแล้วเดินไปจากโต๊ะนั้น "แบบนี้แหละที่เราต้องการ" พ่อเลี้ยงอิทธิพลมองตามหลังเด็กสาว ถึงแม้เธอจะไม่เด็กแล้วแต่สำหรับพ่อเลี้ยงอิทธิพลเธอเด็กมาก "เมื่อสักครู่คุณท่านพูดว่าอะไรนะครับ" "ผมอยากได้ลูกสาวของพวกคุณ" พอคำนี้ออกจากปากพ่อเลี้ยงอิทธิพล บุญนำก็หันมองหน้าภรรยา ส่วนศรีไพรก็มองหน้าสามีแบบไม่ได้นัดหมายกันเลย "ถ้าเป็นแบบนี้เราก็รวยตายน่ะสิ" บุญนำคนเป็นสามีกระซิบพูดกับภรรยา เพราะดูท่าแล้วพ่อเลี้ยงคนนี้คงสนใจลูกสาวคนรอง ถ้ารู้ว่าจะมีแต่คนรวยๆ มาร่วมงานแต่งคงขนลูกสาวมาทั้งบ้านแล้ว "แกก็ลองถามท่านดูหน่อยสิ" "จะให้กูถามอะไรวะ" ถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่ทะเลาะกันแต่คำพูดก็ประมาณนี้อยู่แล้ว "ทำไมต้องให้ได้สอนด้วย ลูกชายให้ได้ตั้งสองล้าน แกไม่คิดเหรอว่าคนพ่ออาจจะให้เยอะกว่านั้น" สองล้านที่ศรีไพรพูดถึงก็คือค่าสินสอด ที่จริงเรียกไปแค่ล้านเดียว แต่พายุเพิ่มให้อีกหนึ่งล้านบาทเพื่อไม่ให้พ่อกับแม่ของเธอมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตลูกสาวอีก ก็เป็นเสียแบบนี้ใครเขาอยากให้มายุ่งกับเมียรักล่ะ พายุหรือนาวาโทพายุที่พูดถึงก็คือลูกชายคนรองของพ่อเลี้ยงอิทธิพล ที่แต่งงานกับคะน้าพี่สาวของวันจันทร์ (ทั้งสองอยู่ในเรื่องลวงรักแฟนเก่านะคะ) "คุยกับผมมาได้เลยครับ ไม่ต้องเกรงใจเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" พ่อเลี้ยงอิทธิพลเห็นสองสามีภรรยากระซิบพูดคุยแถมยังมองมาที่ท่าน "กระผมคิดว่าท่านสนใจลูกสาวคนกลางของกระผมใช่ไหมครับ" "ใช่" "นั่นไงฉันว่าแล้ว ถามต่ออีกสิ" คนเป็นภรรยาสะกิดสามีให้พูดต่อ "ลูกสาวผมยังไม่เคยมีแฟน ถ้าคุณท่านสนใจเราคงต้องคุยเรื่องราคากันหน่อยครับ" "?" อิทธิพลคิดไว้แล้วว่าพ่อกับแม่ของลูกสะใภ้ต้องเป็นคนแบบนี้แน่ แต่ทำไมดูลูกสาวทั้งสองไม่เหมือนพ่อแม่เลย "ได้สิ" "พ่อๆๆ" ศรีไพรสะกิดสามีไว้ก่อน เพราะถ้าพูดเรื่องเงินต้องให้แบ่งกันลงตัว "อะไรของมึงวะเงียบไว้เถอะน่า!" "คนพี่ได้สองล้านคนน้องห้าม น้อยหน้ากันเข้าใจไหม" ศรีไพรยังกระซิบบอกสามี "ได้ๆๆ" พอตอบภรรยาแล้วบุญนำก็หันมาหาพ่อเลี้ยงอิทธิพล "คุณท่านคิดว่าจะให้ผมได้เท่าไรครับ" "พวกคุณจะไม่ถามเลยเหรอว่าผมต้องการลูกสาวพวกคุณไปทำอะไร" "เรื่องนั้นแล้วแต่คุณท่านเลยครับ ผมอยากให้คุณท่านเอ็นดูลูกสาวผมให้มากก็พอแล้ว" บุญนำคิดว่าพ่อเลี้ยงอิทธิพลคงอยากได้ลูกสาวตัวเองไปเป็นอนุภรรยา "เรื่องนี้เรารู้กันแค่สามคน พวกคุณทำได้ไหมล่ะ" "ได้สิเจ้าคะ" ศรีไพรตกปากรับคำไปอย่างไว "งานแต่งเจ้าพายุเสร็จเราค่อยคุยเรื่องนี้กันอีกที" พูดจบพ่อเลี้ยงอิทธิพลก็เดินเข้าไปหาเจ้าบ่าวเจ้าสาวเพราะใกล้ฤกษ์ส่งตัวเข้าหอแล้ว "คนจะรวยช่วยไม่ได้ อยู่ดีๆ บุญเก่าก็นำพา" "นำพาอะไร เงินที่ได้ไปเอาไปเล่นการพนันหมดหรือยัง" เงินที่ศรีไพรพูดถึงก็คือเงินหนึ่งล้านบาทที่แบ่งกับสามี "คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวเรื่องเงินของกันและกัน ตัวเองก็ใช่ย่อยที่ไหน" "อย่ามาพูดมากนะเห็นไหมนั่นเขาจะส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้วรีบไปสิ!" พอสามีพูดให้บ้างก็รีบหาเรื่องเลี่ยง หลังส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอเสร็จ ญาติที่มาจากทางไกลก็กลับมาพักโรงแรมเดิม "ผมกลับก่อนนะพ่อ" "แกจะรีบกลับไปไหนรอกลับพรุ่งนี้พร้อมกัน" "งานแต่งจบแล้วทำไมต้องรอด้วย พ่ออยากอยู่ก็อยู่ต่อเองสิ" "ไอ้ใหญ่!"Seryosong nakatingin si Detective Ybañez sa kaniyang computer, malalim ang iniisip nito lalo pa't patungkol ito kay Maricar. Nabaling lamang ang kaniyang atensyon sa iba ng lapitan siya ni SPO1 Angeles.May inilapag itong envelope na naglalaman ng impormasyon patungkol sa ibang kaso na hawak nila, "Detective, ito po pala 'yong files na pinapahanap mo para sa ibang kaso," kasuwal na sambit nito.Kinuha ito ni Detective, at binasa ang nilalaman. Kumunot ang kaniyang noo nung mabasa ang ngalan ng isang pamilyar na tao, dahil du'n, may kung anong sumibol na kutob sa kaniya dahilan upang pagsuspetsya-an niya ito.Tinignan niya si SPO1 Angeles, "I-email mo agad sa'kin, lahat ng impormasyon tungkol sa kasong ito." Seryosong sambit niya bago kunin ang susi ng kaniyang motor.Ramirez, bakit pamilyar ka sa'kin?Sa hindi inaasahan, may nabangga siyang tao, kung kaya't napahinto ito sa paglalakad, "Sorry Miss, ayos ka lang ba?" Tanong nito haban
WARNING: This story contains violence and mature contents.Readers discretion is advised.Tahimik ang buong paligid, tanging pagpatak ng tubig mula sa gripo lamang ang maririnig. Ang atensyon naman niya'y nasa ipad lamang, malalim ang iniisip nito at napupuno nang mga katanungan ang kaniyang isipan.Lahat ng ito… Totoo ba? Lahat ng sinabi nila noon, ay kasinungalingan lang? May iba ba na nakaka-alam nito? Aniya sa sarili.Nabaling lamang sa iba ang atensyon niya nung biglang tumunog ang kaniyang cellphone, kinuha niya ito mula sa jacket na kaniyang suot bago sagutin ang tawag.[Ybañez, hihingi ako ng pabor sa'yo,]Binalot ng pagtatakha si Roswell Ybañez nung madinig ang sinabi nito kasabay nu'n, ang kuryosidad, "Himala, humihingi ka ng pabor?" Sambit nito.[I don't have enough time to explain myself, Detective Ybañez,]Gumuhit ang mapanlokong ngisi, "If I don't? What should you do?" Sambit niya.[Then… I'll figure out wh
Naging matagumpay ang pag-oopera kay Chief inspector Maricar, subali't ito ay na-coma. "Sabi mo maayos lang ang operasyon Doc, pero bakit coma ang anak ko?" Kunot noong aniya nito sa doktor. Huminga ng malalim ang doktor bago tignan si Chief Dwayne Cruz, "Sa kaso po ng inyong anak sir. Malaki talaga ang posibilidad na macoma siya, hindi lang basta sa katawan ang naging problema niya." Paliwanag nito bago kunin sa nurse ang impormasyon patungkol sa kalagayan ni Maricar, "Ayon sa laboratory exams, nagkaroon din siya ng hemorage. Kung sa tutuusin suwerte ang anak ninyo dahil bibihira lang ang nakakaligtas sa ganiyang kalagayan. Huwag kayong mag-alala, maaari siyang magising." Paliwanag ng doktor bago ibalik ang chart sa nurse. "Pero maaari rin na hindi, tama ba ako, Doc?" Aniya ni Chief Cruz bago tignan ang kaniyang
Dahil 'di mapakali si Detective Ybañez patungkol sa confidential case ay pinuntahan nito ang kuwarto kung saan nakalagay ang mga kaso at kaniya itong inisa-isa.Lumipas ang oras hanggang sa inabot na siya ng gabi sa istasyon, pero wala pa rin siyang nahahanap konektado sa kaso ng white rose, kung kaya't humingi na siya ng tulong sa kaibigang Inspector.[Napatawag ka?]"Sabihin mo sa akin… Anong alam mo sa white rose case?" Seryosong aniya bago buklatin ang isang makapal na folder.[Bakit mo—]"Sagutin mo na lang! Importante lang," iritableng sambit niya.Bumuntong hininga ito bago hilutin ang sentido, "Pasensya ka na pre, pagod lang," seryosong ani nito.&n
WARNING: This story contains violence and mature contents. Readers discretion advice.Pagkapasok pa lamang ni Detective Ybañez sa kanilang opisina. Agad na nagsaliksik siya sa computer patungkol sa White Rose Case pero walang lumabas tungkol sa kasong iyon.Inis na hinilamos ang kaniyang mukha bago sumandal sa kinauupuan nito, at pinagkatitigan ang monitor.Nilapitan siya ng isa sa mga katrabaho niya para ibigay ang report paper, kasama ang iilang nakalap na ebidensya laban sa akusado, "Sir, ito na po 'yong mga nakuha laban kay Mr.Buenavidez," sambit niya.Bumuntong hininga na lamang siya bago kunin ang papel, at brown envelope na naglalaman ng impormasyon patungkol sa kasong ibinigay sa kanila.Ilang minuto lang ang lumipas ay na tapos na agad ni De
Tahimik si Detective nung sambitin iyon ng kaibigan bago tanggalin ang braso nito sa kaniyang leeg, "Ano na naman ba ang kalokohan na ginawa mo ha?" Kunot noo niyang tanong sa kaibigan.Napakamot batok ito bago sumilip sa may bintana, nagtatakha man ay hinayaan niya lang kung anong kalokohan ang ikinikilos nito hanggang sa tumigil na lamang siya bigla."Buti naman nagsawa rin kakasunod ang mga iyon," dinig niyang bulong ng kaibigan."Baka gusto mo nang sagutin ang tanong ko Inspector." Sambit nito bago humalukipkip na tignan ang kaibigan.Bumuntong hininga ito bago kunin ang dalang bag, at kaniyang inilabas ang isang folder bago ilapag ito sa mesa.Pinagkatitigan ito ni Detective Ybañez ng ilang minuto bago dumapo ang kaniyang mg
コメント