CHAPTER 03
"And that is not going to happen, Lyden." Agarang pagsagot ko. "Kaya hindi ko magawang sabihan si Morgan ay dahil na rin sa magiging kalabasan. Kung ibubuking ko sila, Mateo and Rose will leave happily, lalo na't sa ngayon ay alam kong unti unti nang nawawalan ng pakialam si Mateo sa mana niya."
A few days had passed after we went to their mansion, ay mas lalong naging malamig si Mateo sa akin, there are times that he will go back to our house with a lot of hickeys on his neck. He knows that I will never react to that, so he didn't even try to cover it up.
Ipinagwawalang bahala ko na lang 'yon kaysa sa dumada ako gayong alam ko namang walang pakialam si Mateo. Buti na lang din ay mabilis na gumana ang utak ko, I know Mateo will be irritated if I mess with him, at mailalagay ko lang rin ang sarili ko sa isang delikadong sitwasyon, I don't want it. I don't want it to happen.
"Kaya mo pa?" Lyden reached my hand.
"Kakayanin ko pa." Tipid kong sagot na ikinailing niya.
"Your husband doesn't deserve you. Vejar will never deserve a Fabian like you, Fayra. Sana matauhan ka."
I smiled weakly at her. Napaupo ako sa tabi niya at isinandal ang ulo ko sa backrest, kasabay naman nang matiim kong pagtitig sa kaniya, Lyden raised her eyebrows at me and gave me the what the fuck look.
Hindi man nagsasabi sa akin si Lyden simula nang maikasal ako ay ang balita naman na ang mismong lumalapit sa akin. I don't want to brag about this to her right now, but I know that she needs comfort.
"And he doesn't also deserve you, Lyden. Kung tanga ako mas tanga ka rin ata." Walang pakundangang saad ko na ikinalaglag ng panga niya.
"A-Anong pinagsasabi mo ja'n? Ikaw lang ang tanga sa ating dalawa 'no." Nguso niya.
Gusto kong matawa sa reaksyong ibinigay sa akin ni Lyden. Halata talagang may hindi siya sinasabi sa akin, ni hindi nga ako ngayon matitigan sa mga mata. Panay ang iwas na para bang hindi ko pa siya kilala.
"Just tell me what happened, Lyden. I won't judge you the way you judge me." Ngiwi ko sabay iling.
"May katotohanan naman 'yong judgement ko."
"Oh siya, sabi mo 'e." Suko ko na dahil kung masesentro lamang ang usapan namin doon ay uuwi akong walang makukuha na hinanakit niya. And I don't want that, gusto ko bago ako makauwi ngayon ay kahit papaano ay nakapaglabas siya nang sama ng loob.
Lyden smirked and poked her tongue out slightly. There is a brief pause, but I can tell she is about to say something to me.
Payak siyang natawa kinalaunan.
"You and Rose were by my side when I had my first heartbreak," she says, "But look at the turn now. You are the only one who can take my pain away. I-I still want those moments back, but seeing how Rose has forgotten our friendship and is ruining your marriage, I want to choke her until she begs me to stop."
Hindi ako umimik.
Sinariwa ko ang sinabi niya. Her first heartbreak, andoon kami ni Rose. Natatandaan ko pa kung papaano sinampal ni Rose 'yong ex niya at 'yong ipinalit kaagad kay Lyden na pinaghihila niya ang buhok kaya naman nagkagulo sa labas ng campus.
Rose didn't even blink when we got into the guidance office later on. She was furious during that time and used her surname to control the university... Even though she'll face punishment once her parents know about her actions.
Napangiti ako. Those days, our bond together was so strong. We got each other's backs, kahit hanggang saan kami umabot. Nagtatakipan kami, walang nag-iiwanan at sabay sabay na nangakong hindi kami masisira kailanman.
But looking at us now, Rose and I... Malabo. Malabo na kaming makabalik sa dati. I love Mateo so much. Since the day I met the Vejar's, bago pa man siya maipakilala ni Rose sa akin na manliligaw niya. I already knew him and liked him, and that turned into love, kaya naman pinatulan ko ang kasal.
I can't let him go. Not now. Not tomorrow. Kailanman ay hindi ko siya bibitawan kahit kapalit pa ang pagkakaayos namin ni Rose. There's already a big hole between Rose and I; it can't be fixed. It needs replacement and truly needs abandonment.
At isa pa, hindi lahat ng nakaraan ay dapat ayusin. May mga bagay na sadyang kailangang mangyari na hindi na muling maitatagpi sa nakaraang pilit na yinuyupi.
"It's ironic that I dislike what Rose has done to you. It's funny to think that I want to hurt her for hurting you, but to tell you right now... We're the same."
Agad na nangunot ang noo ko nang basagin ni Lyden ang hunahuna ko.
"But I don't know if he has a wife when I entered this relationship; I only found out yesterday." She smiled, but her face was filled with pain.
Mas lalo akong hindi nakapagsalita. All this time, akala ko maayos na siyang lalagay sa tahimik kasama ang fiancé niya. Ngunit malaking dagok pala ang kapalit ng bawat sandaling ipinapadama nito dahil may kaakibat na sabit. Akala ko, ayos na. Perpekto.
"He cheated. He lied... Can I call Rose right now and tell her to punch my fiancé?" She laughed as she wiped her tears.
"Do you want us to drink for you to ease the pain?" Alok ko.
Umiling siya. "No. Mateo will get mad at you if you come back home drunk as shit. I know you, Fayra. Bago pa ako malasing, bagsak ka na. Alam ko na rin kung saan tayo hahantong nito pagkatapos. Ako pa rin sa huli ang mag-aasikaso sa 'yo, imbes na ako ang asikasuhin mo." Ngiwi pa niya sabay hagis sa akin ng naka-sealed na pop corn.
I opened it and grabbed as much as I could with my fingers. "I'm not leaving tonight. I'm staying with you."
"Sira ka ba? Paano ang asawa mo---"
"Rose was there." I cut her off.
"Where?"
"In our house---"
"What?!"
"Mateo wants her there for the meantime, wala kasi si Morgan dahil out of town nito para sa project nilang magpipinsan, hindi umayon si Mateo doon dahil planado na niya ang lahat." Kalmadong kuwento ko.
"Then it's fine for you?"
I shook my head. "Nope, it's not fine with me. It's never been fine with me to see my husband flirting with his sister-in-law."
"Then what are you doing here?" Panlalaki ng mga mata niya sa akin. "You are supposed to go back now and get what belongs to you. Get your ass up now and take what's yours."
Tinitigan ko sandali si Lyden bago muling ngumata. Ipinatong ko pa ang isang binti ko sa mini table niya at humarap sa television.
"I want to rest for now, Lyden. I want peace for my soul, my heart, and for my mind. Atsaka na ako babalik doon kapag kaya ko na, pagkaya ko nang ipaintindi sa sarili ko ngayong gabi na makakasama ko si Rose sa iisang bubong."
"So magtatagal ka dito?"
"Hindi. Hindi ako puwedeng magtagal. Kailangan ko lang maintindihan at pahabain ang pasensiya ko ngayong gabi. Hindi rin naman ako papayag na masolo niya ng lubusan ang asawa ko. Baka masampal ko ulit siya."
Hindi kumibo si Rose. Lumapit ito sa akin at yumakap.
"Don't pity me, Lyden. I can handle myself properly. Hindi pa naman ako nagpapakababa sa kaniya para kaawaan mo ako. Don't feel sorry for me because I'm not yet begging or kneeling---"
"Bakit may plano ka? May plano kang magmakaawa at luhuran ang walang puso mong asawa?" Hiwalay niya sa akin sabay pitik sa noo ko. "Don't you dare, Fayra." Mahihimigan ang pagbabanta sa kaniyang boses. "Don't kneel on that Vejar! Don't you ever dare kneel for him to choose you. I'm warning you, Fayra."
Days have passed since I saw his hickey, which was most likely done by Rose. I looked in the mirror and spoke like an idiot. It hurts to see that I'm here, but he's still going back and forth to Rose. It hurts to see how in love he is with Rose when it should be me. It's difficult to accept the truth, but it's even more difficult to accept the fantasy I had for my marriage life.
There are some advantages and many disadvantages. Mateo Vejar is the most difficult to come across. I was willing to do it if begging and kneeling for him was the only way for him to feel sorry for me and decide to stay for a little longer. I'm willing to degrade myself just for him and because... Because I love him that much.
I smiled bitterly at Lyden. I'm not giving her any more assurances that she wanted. On the contrary, I'm assuring her of one thing that I'll do for sure one day.
"If I am left with no choice, rather than that, I will do it, Lyden. I will."
"Hindi ka pa ba uuwi dito hija? Masyado nang sinosolo ng kalaguyo ng asawa mo ang dapat na sa iyo. Aba'y, Fayra. Umuwi ka na."Napabuntong hininga ako sa naging salita ni Manang Celly. Halata sa boses niya ang matinding inis. Ngunit ano namang magagawa ko? Ni hindi ko pa nga alam kung handa na ba akong makaharap silang dalawa. Kakayanin ko ba? Nasapo ko ang noo ko. It's so hard to decide when I'm torn between all the choices."Antabayan niyo na lang ho ako mamaya, Manang. Uuwi ho ako." Lakas loob kong saad na ikinatuwa naman ni Manang Celly sa kabilang linya."Oh, siya sige. Ako nang bahala dito, tumawag ka kapag malapit ka na. Hindi ko kayang pakisamahan ang babaeng ito, kaya't mabuti talagang makauwi ka na."Sandali pa kaming nagkausap ni Manang, pagkatapos ay ako na rin mismo ang nagbaba sa tawag. Nilingon ko si Lyden na nakamasid lang habang nagtitimpla ng kape namin. Ngumiti ako sa kaniya at lumapit sa hapag.Wala kaming kibuan. Hindi na rin ako nagtangka pa dahil dumating ang fi
Ako naman ay muling bumalik sa pagkain ko't panay ang tapik sa lamesa nang mabosesan ko ang hindi ko inaasahang panauhin kailanman. "Hon, nakikiliti ako, tumigil ka nga muna!" Pasigaw na suway nito ngunit sinundan ng malalanding hagikhik. "Ang bango bango mo, talagang pinaghandaan mo ako ah." Napaarko ang kilay ko sa narinig, tumayo ako at inilapag sa sink ang platong pinaglagyan ng pinagkainan ko. Isang makahulugang tingin naman ang iginawad ni manang sa akin bago ako tuluyang makalabas ng kusina. "S-Stop, Mateo! Gosh, s-stop!" Halinghing pa na mas lalong nakapagpataas ng aking kilay. Dirediretso akong lumiko sa pesteng pasikot sikot na bahay na ito, ngayon lang ako nainis sa bahay dahil sa pagkalaki laki nito, hindi ko man lang mabilisang masisilip kung ano ang nangyayari sa ibang pasilyo ng kabahayan. "Kuya Mateo!" Dinig kong sigaw ni Mira sa pangalan ng aking asawa. Sumakto din na nasa bakuna na ako ng sala at doon ko nakita ang nakapatong kong asawa sa dati kong kaibigan.
Manang Celly's POV"Kawawa naman ang anak nila Sir, Francis. Keganda gandang bata, inaalipin nang pag-ibig niya sa isang Vejar."Napaharap ako kay Jose at sinang-ayunan ang kaniyang sinabi."Ewan ko ba naman din sa batang 'yon. Masyadong malakas ang naging tama sa bunsong apo ni Don Madeo. Kung ako ang tatanungin, may mas gwa-gwapo pa naman siguro kay Mateo. Hindi lang naman Vejar ang may makisig na pangangatawan at kagwapuhang taglay." Ngiwi ko at pinasadahan ng tingin si Fayra na inaasikaso ang pagdidilig sa kaniyang mga halaman kasama si Mira.Bawat hinanakit ng batang ito ay alam ko. Bawat iyak niya ay lagi kong naririnig. Ang bawat emosyong pinapakawalan niya ay alam ko dahil hindi niya kayang itago 'yon. Kung titingnan siya ngayon, animo'y walang dinadala na mabigat sa loob. Animo'y masaya sa kaniyang buhay may asawa ngunit ang totoo ay hindi.Napabuntong hininga ako at inabot kay Jose ang sandok para sa ginataang papaya na ni-request ni Mateo para sa kanilang tanghalian."Kawaw
"Hindi ko nga akalaing makikita ko ang ngiti sa labi ng batang 'yan, kung hindi dahil sa 'yo baka hanggang ngayon ay nangangapa pa rin sa nakaraan niya si Mira."Isang magiliw na pagkakangiti ang iginawad ko kay Sister Arlet. Tuwa at labis na kasabikan kay Mira ang isinalubong niya sa amin kanina sa bakuna pa lamang ng bahay ampunan. Agad niyang iginaya si Mira sa mga bata na nakasama nito noon na magpahanggang ngayon ay wala pa ring pamilyang gusto silang kupkupin."Ako rin naman po, Sister Arlet. Kung hindi dahil kay Mira ay baka nangungulila pa rin ako na magkaroon ng nakababatang kapatid, maging sila mommy ay gano'n din ang nararamdaman. Laking pasasalamat ko na lang po talaga at hinayaan niyo kaming alagaan si Mira." Inabot ni sister ang kamay ko't mahina iyong pinisil. Muli akong napangiti kay Sister Arlet at sinuyod ng tingin ang bagong ayos na bahay ampunan. Kung noon ay halos lilingunin mo lang ang buong pasilyo ay makikita mo na lahat ng bata, ngunit ngayon, napakalaki na n
"Fayra! Open this fucking door! Fayra!" Bumalikwas ako sa pagkakatihaya ko nang marinig ang sunod sunod na malakas na pagkatok mula sa labas ng kwarto ko. Galit na galit ang bawat tunog na ibinibigay ng lakas ni Mateo sa pinto ko. Napalabi ako sa isipang nasa akin man ang susi ng silid ko ay alam kong makakagawa pa rin siya nang paraan para makapasok at tuluyan akong makompronta. Kinuha ko ang phone ko at dali daling nagpadala ng mensahe kay Sister Arlet na huwag na munang ihatid si Mira dito sa bahay. Ayaw kong masaksihan niya ang pagsigaw at ang galit ni Mateo. Itinabi ko kalaunan ang aking phone at ilang beses na bumuntong hininga habang nakatunghay sa pinto ko na para bang nakikita ko doon ang asawa kong nagrurumagudo na sa kaniyang galit. Galit dahil isinama ni Don Madeo ang mahal niyang si Rose dahil sa aking sinabi. Pagkainis at labis na pagkaselos ang nag-udlot sa akin upang gawin 'yon sa kanila. Kailangan kong gawin 'yon dahil asawa ako at kabit lang naman siya. Kung ako k
“I got a call from Lolo right away. Wala pa nga akong ilang araw sa States na-m-miss niya na agad ako? Ang tindi ng matandang 'yon. Hindi halatang paborito niya ako ah.” Napangiwi ako sa sinabi ni Morgan. Tinapos ko muna ang pagti-timpla ng juice bago ko siya nilingon. “Niloloko mo na naman ang sarili mo. Parehas na'ting alam na si Mateo ang paborito ng lolo niyo.” Isang mahabang pagnguso ang ginawa ni Morgan sabay senyas sa akin na bigyan ko siya sa tinitimpla ko. Napalabi ako at inabutan ng isang basong juice si Morgan. Ilang araw simula nang mapauwi siya kaagad ni Don Madeo ay dito naman siya ngayon dumiretso. He was supposed to talk to my husband, but he's not here, probably nasa kompanya niya dahil tinambakan siya ni Don Madeo ng mga papeles. Mas maigi nga 'yon, he's busy with his own company rather than being busy because of Rose. “As if you don't know why Don Madeo called you.”Naupo ako sa tabi niya at inumpisahang buksan 'yong chips na dala niya. “Ang sabi niya sa akin a
“What if one day . . . What if one day magising ka na lang na 'yong mga taong akala mo totoo ang ipinapakita sa 'yo ay huwad pala, can you forgive them?” Napalingon si Morgan sa akin sa kasagsagan nang kaniyang pagmamanaeho. “Naka-ayon sa sitwasyon ang magiging desisyon ko kung sakali man, Fayra. Kung masyadong masakit, hindi ko ata kaya.” Sunod ang mahina niyang pagtawa na napapailing pa. “Bakit mo naitanong?” “Bigla lang sumagi sa isip ko. Gusto ko lang rin malaman kung magpapakatanga ka ba kung mismong ang sinisinta mo ang nasa posisyong tinutukoy ko.” “Give me an example then, and I will answer it truthly fully. ” Tinantsa ko ng tingin si Morgan. Nang makampante ako ay isang buntong hininga muna ang ginawa ko bago umayos sa pagkaka-upo. “What if si Mateo . . .” I mumbled, and gazed at him. “Go then,” senyas niya. “What if he was l-lying to you all this time? Like, the aura he's giving you . . . j-just a stage at all?” Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi sa katanungang
Sexual Scene! I could see my husband's hands advancing toward Rose's bare back from where we were standing. On Mateo's table was her dress. She was completely exposed, and her arms were wrapped tightly around Mateo's neck. I can't help it; I'm going to cry quietly so as not to disturb them. My husband's mouth was on her body, kissing and sucking her skin like a newborn begging for milk. They both groan in satisfaction as they share their alluring agony. “F-Fuck me harder, M-Mateo . . .” Rose's voice suddenly filled the whole room while she was grinding at my husband, who was guiding her to move up and down.Wala sa sariling nabitawan ko ang lunch box na dala dala ko na nagsanhi nang nakakabinging ingay sa buong kwarto. Napahinto ang dalawa at gano'n na lamang ang panlalaki ng kanilang mga mata nang makita kami.Salit-salitan ang naging tingin sa amin ni Mateo. Maging si Rose ang gano'n din. “K-Kuya,” gulat na sambit ni Mateo habang hawak hawak ang braso ni Rose na ngayon ay pinipil