แชร์

CHAPTER 04

ผู้เขียน: lostpen
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2021-10-04 13:10:02

“Hala umuulan,” ang saad ng isa. Napatingin kaagad ako sa glass door nila at nakitang umuulan nga nang malakas. 

“May trabaho pa ako bukas,” I whispered. I glanced at my mother at nakitang nakasandal ito sa upuan habang nakapikit. Napagod siguro.

“Mas lalong lumalakas ang ulan, may bagyo ba ngayon?” Sheria whispered behind me, siya ang naging kaclose ko kanina habang naghihintay kami. Sakto namang pagtanong ni Sheria, biglang napalitan ng isang TV News ang aming pinapanuod na movie kaya napaayos kami ng upo.

“Hala may bagyo nga, pa’no tayo makakauwi nito?” someone said. 

Ang natitira nalang dito ay ang mga katrabaho ni nanay dahil ang mga kapamilya nila ay nauna nang umalis. Ako nalang ang kapamilya na kasama nila ngayon kasi akala ko pa naman mabilis lang ang pag-aantay na gagawin namin pero turns out natagalan pala.

“Buti nalang hindi naabutan ng bagyo ang birthday ni Sir ‘no?” saad ng isa at nagtanguan naman sila.

"Ma'am" Biglaan silang napatayo at dali-daling yumukod, sinundan ko sila ng tingin at nakitang pababa sa hagdan ang asawa ni Sir Trios. Nakapambahay lamang ito ng damit ngunit sa isang sulyap pa lang, malalaman na agad na mamahalin ito.

“Nay gising,” Mahina kong niyugyog si nanay at agad naman itong nagising. Tumayo rin ito kaya sumunod nalang ako. 

“Sorry for the inconvenience, sobrang natagalan ang paghihintay niyo,” may pagsisisi sa tinig nito. Umiling naman kaagad ang iba at sinabing ayos lang daw. 

“Naabutan tuloy kayo ng malakas na bagyo, dito na lang muna kayo magsitulog ngayong gabi, ok lang ba?” she asked. 

"Ok lang po naman, dito naman talaga kami natutulog.” Ang saad ng isa at tumawa. 

“Sige, ok lang po ma’am pero kasi ano..” saad ng mayordoma at sinulyapan kami.

“Bakit 'nay?” ani ni Ma’am Heyre.

“Kulang po kasi ng isang higaan para kila Jessa at sa anak niya, hindi na po kasya sa maids quarter.” sagot niya.

“Ok lang po ma’am, uuwi na lang kami ng anak ko.” My mother instantly said.

“No, hindi pwede. Malakas ang bagyo at baka ano pa ang manyari sa inyo.” 

“Sa guest room nalang muna kayo, ok lang ba?” 

“Nako, hindi na po ma’am.” Iling ni nanay.

“No, I insist. Alam mo naman kung saan ang mga guestroom diba? Mamili ka nalang dun at may mga extra damit rin sa cabinet.” saad nito kaya wala nang nagawa si nanay kung hindi tumango na lamang. 

“Kayo kailangan niyo ba ng mga damit?” she asked. Nagsiiling naman kaagad sila at sinabing may extra damit daw sila sa maids quarter. 

“Magpahinga na lang muna tayong lahat at bukas ko nalang ia-announce ang sasabihin ko, alam kong pagod na rin kayo kaya magsihimlay na tayo sa mga kama natin.” biro nito.

Nanay is silently sleeping on the bed, it's already one in the morning but I'm still awake. I forgot to ask some water earlier, and now, I'm thirsty as hell and I couldn't sleep. I already accustomed that before I go to sleep, I must drink a water first. Kanina ko pa nginingitngit ang kuko ko, gustong-gusto ko gisingin si nanay ngunit alam kong pagod siya kaya ‘wag nalang. Bumuntong hininga ako at napag-isipang ako nalang ang kukuha ng tubig sa kusina. Natatakot kasi ako baka may tao pa sa ibaba at sabihing magnanakaw ako o kung ano pa.

Kanina lang tumilak ang ulan, mga bandang alas dose. 

Nasa second floor ang guest room na tinutuluyan namin ni nanay kaya’t kinakailangan pang bumaba, walang ingay akong bumaba at bitbit ang cellphone. Tahimik na ang buong bahay, medyo makulimlim kasi ang ilaw kaya hindi ako gaanong nakakakita. 

“Kapag talaga may makakita sa’kin dito mapagkakamalan talaga akong magnanakaw.” I whispered. Sino ba naman kasi ang mukhang tanga ang maglalakad sa gitna ng malaking mansyon at may dalang flashlight pa. 

When I already finished drinking some water, I was about to climb upstairs but I automatically stopped when I noticed that the glass door is slightly open.  Hindi ba 'to sinara o may gising pa ba? 

Aalis na sana ako ngunit napakagat ako sa labi ng nasulyapan ko ang pool area. Parang ang ganda kasi sa pakiramdam ngayon na ilubog sa tubig ang mga paa habang ginagabayan tayo ng katahimikan. Nagdadalawang isip ako kung pupuntahan ko ba ngunit nanaig ang ninanis ng puso ko, ang puntahan ito.

Maingat akong naglakad, umupo sa gilid at nilublob ang paa, napahagikgik ako nang maramdaman ang ginhawa at ang lamig ng tubig.

Wala naman sigurong magagalit kung maliligo ako dito diba? I shook my head several times for what I think. I was about to stand up but I quickly sat again when the coldness of the water temp me more. Bahala na basta gusto ko maligo.

Pero paano kung may makakita sa’kin? At tsaka, wala na akong ibang damit.

Malungkot akong umiling at nagsimulang tumayo, magsisimula na sana akong maglakad ng may naisip ako. Wala naman yatang tao na dito dahil ang lalalim na nang gabi kaya wala sigurong makakakita sa’kin na nakahubad? Napangisi ako sa naisip at  nagsimulang inangat ang puting bestida na nakuha sa cabinet sa guest room. Lumilinga pa ako sa paligid at nang makitang wala akong mahagilap na kahit anong anino, sinunod ko ang aking bra at naiwan nalang ang underwear. May maraming mga damit at underwear kasi do’n sa kwarto, halatang bago pa kaya mangunguha nalang ulit ako ng underwear, susuotin ko nalang ulit ang bestidang nakuha ko.

Napapikit ako at nagsimula nang ilublob ang buong katawan sa tubig. Lumalangoy pa ako na para bang nasa sariling bahay ako. 

The cold wind of the evening gives me serenity, the warmth of the the pool gives me peace. This is one of the mainly reason why I  prefer the night time rather than the sunny day. The night gives me solace, for the past few years, night always gives me comfort. I prefer when it’s raining in the evening, especially if I am in pain. For me, the sunny day symbolizes another day which means, we need to gather ourselves and we must start sailing in our own boat. Kumbaga mas mahihirap ang ginagawa natin sa umaga at sa pagsapit naman ng gabi, ang gabi ang ating pahinga.

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Seek of Solace   CHAPTER 13

    "Exactly your favorite flavor, just like what you said." ani nito at sinenyasan akong kunin."B-bakit mo ako binibigyan?" tumikhim ako at pilit na tinatagan ang boses."Kasi gusto ko." simpleng sagot nito bago kinagat ang ibabang labi. Hindi rin nakaligtas sa'kin kung paano namula ang tenga nito."Ayaw mong kunin? Sge ka, magtatampo ako." nakanguso nitong sabi. Narinig ko naman ang hagikgikan likod ko. Damn, did he really pouted?!"T-Thankyou," ani ko at kinakabahang kinuha ang nakalahad na milktea."And.. Give this to your friends," ani nito at binigay ang plastic na dala niya. Kahit kinakabahan, walang masabi at hindi parin naproseso ang mga nangyayari, kinuha ko parin ito at lutang na ibinigay sa dalawa."Salamat po, kuya." ang mahinhin nilang ani. Kung hindi lang talaga ako wala sa sarili ngayon, kanina pa ako tumatawa, silang dalawa? Kailan pa naging mahinhin?"Hindi ko alam kung ano ang favorite flavor niyo kay

  • Seek of Solace   CHAPTER 12

    Umiling lamang ito na may nakaukit na ngisi sa labi."Tara, turuan kita." aniya."Huh? Nang alin?" nalilito kong ani. Nakakahiya aminin ngunit nakakakaba talaga ang presinsya niya."Basketball, ayaw mo?" Mabilis naman akong umiling, ayaw ko talaga maglaro ng basketball, paniguradong palpak agad ako."H-huwag nalang, hindi talaga ako marunong." nahihiya kong ani. Ngumiti naman 'to sa'kin, gagi ang gwapo talaga!"Kaya nga tuturuan kita diba?" he chuckled."Ayaw ko talaga.""If that's what you want." ani nito at tumayo na papunta sa gitna ng gym kung saan lahat sila ay naglalaro na.Napanguso naman ako, akala ko talaga masungit siya, mabait naman pala at palakaibigan.I licked my lips when I suddenly felt craving for a milktea. Nakakapagod talaga 'pag nakaupo lang."Hindi pa kayo tapos?" ang bungad na tanong ko kay Astrid. Umiling ito at kinuha ang tumblr niya.

  • Seek of Solace   CHAPTER 11

    I am currently sitting in the benches while watching my classmates doing their stuffs. From what I heard earlier, they have twenty minutes to learn the different kinds of dribble then they will show it to Sir Gab individually, their grades depends on how they perform. Buti nalang talaga at hindi ako kasali, siguradong palpak na kaagad ako."Ang hirap naman, ayaw ko na nga!" I heard Keisha shouted, gano'n rin ang iba, nagrereklamo dahil mahirap daw. Napangiti ako nang makitang hindi nagpapractice si Astrid at Tin ngunit nagpapaligsahan ang dalawa sa basketball. Hindi nga sila nagpaturo sa mga players at agad agad silang nagperform sa harapanan ni Sir Gab, napalakpak naman kaagad 'to. Hindi halata sa sa itsura nang dalawa na marunong pala 'tong maglaro ng basketball."Luv, sali ka dito!" I heard Astrid shouted, umiling naman ako. Umirap naman ang dalawa sa'kin.Kanina pa ako pamasid masid sa kanila, hindi rin mapigilan ng mga mata ko na tignan si Ferej

  • Seek of Solace   CHAPTER 10

    Napapikit ako dulot sa kahihiyan. "Sir Gab, bakit kaya?" natatawang tanong ni Tin at may himig na panunukso. Pinandilatan ko siya ng mata ngunit ang bruha kinindatan lang ako. "Ok, you may sit down Paige." natatawang ani ni Sir Gab. Tinawag naman nito ang mga basketball players na magiging instructor namin. Ewan ko ba kay Sir, pwede namang pag-aralan nalang namin 'to at wala nang laro laro pa, dahil accept it or not, hindi talaga masyadong maalaman ang mga babae sa palaruang ito. Nakuyoko naman akong bumalik sa upuan, bahagya kong pinatid sa paa si Tin na bahagyang nagulat. Napangisi naman ako. May labing-dalawa na magtuturo sa'min ng mga iba't-ibang angulo ng paglalaro ng bola, ang tamang paggamit nito at ang mga posisyon. "We will just have a quick review, is it ok?" tanong ni Sir Gab sa mga basketball players ngunit hindi ko sila magawang lingunin. "I already told you yesterday that you must review the basketball lesson,

  • Seek of Solace   CHAPTER 09

    Tumutulo na ang pawis sa noo ko habang nagmamadaling sumagot sa biglaang quiz namin. Ilang minuto na rin akong nakatulala kanina at hindi napansin ang oras kaya nagmamadali akong magsagot ngayon. Sabi ko na nga ba may surprise quiz ngayon. Hindi ako kabado dahil malapit na ang pasahan ngunit kabado ako dahil alam kong pagkatapos nito, PE class na namin."Finish or not finish, pass all your papers!" Napabuga ako ng hangin nang matapos ko na ang isang sentence na sinasagutan ko.Nagsitayuan na kaming lahat pagkatapos lumabas ni Ms. Liah. Rinig ko ang pagtatawanan at pang-aasaran sa mga kaklase ko, lalo na ang mga babae. Excited kasi sila sa magaganap na basketball ngayon dahil binalitaan ko sila kahapon na maaaring ang mga basketball players sa school ang magtuturo sa'min, hindi nga nila napigilang humiyaw pagkatapos kong isambit ang announcement. Binalingan ko sila ng tingin at nakitang abala sila sa paglalagay ng kolorete sa mukha."Bih

  • Seek of Solace   CHAPTER 08

    "Magkakilala ba kayo, luv?" Astrid asked while munching her food. Tignan niyo itong babaitang 'to, kahit kailan hindi nauubusan ng pagkain. Hindi ko nga alam kung saan nito nilalagay ang mga pagkaing kinakain nito, ang payat ba naman. Hindi naman sa sobrang payat, ang ibig kong sabihin, sadyang mahubog lang talaga ang katawan niya at nakaka-kuryoso lang kung saan napapapadpad ang mga pinagkakain nito."H-hindi ah, hindi kami magkakilala." iling ko. Hindi naman talaga kami magkakilala diba? We don't even know each other's name, aksidente lamang kaming nagkaroon ng komunikasyon noon at hanggang doon lang 'yun."Weh? You don't know each other? Bakit kayo nagkatitigan earlier?" Ayan na naman tayo sa pagiging conyo niya."Nagkatitigan lang, kilala na agad ang isa't-isa? Hindi ba pwedeng nagkatitigan dahil may mata kami parehas?" Sinamaan ako nito ng tingin at binato ng chips na kinakain niya.Nandito parin kami sa gym at hinihintay si T

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status