@มหาลัย AA เวลา 09.00 นาที
*****(Talk : บอสตัน)*****
"วันนี้เลิกเรียนกี่โมง"จากเหตุการณ์เมื่อเช้าจนตอนนี้ผมกับพิลินก็เดินทางมาถึงมหาลัยได้ทันเวลาพอดิบพอดี
"สิบเอ็ดโมงครึ่ง ถามทำไม?"
"ป่าวคับ วันนี้พี่อาจจะไม่ได้มาหาเรานะงานยุ่งมากเลย ถ้าคิดถึงก็มาหาได้ที่ห้องชมรมเพราะพี่น่าจะอยู่ที่ห้องนั้นทั้งวัน" ผมพูดเผื่อใว้ ก็อยากให้น้องมันมาหาบ้างนิหว่า
"คะ ลินไปเรียนแล้วนะเดี๋ยวสาย" น้องมันพูดจบก็เปิดประตูรถลงไปเลย
ทุกคนอาจจะยังคงสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้มันก็เป็นอย่างที่ทุกคนรู้ๆแหละคับแต่ผมกับน้องยังไม่ได้มีอะไรกันนะคับถ้าน้องมันไม่ห้ามก็อาจจะมีแต่ก็นั่นแหละคับยังไงซักวันมันก็ต้องเกิดขึ้นแน่นอนก็ผมชอบน้องมันเข้าให้แล้วชอบมากด้วย ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง พอรู้ตัวอีกทีก็ชอบแล้วหึงมันไปซะหมดขนาดพี่ชายแท้ๆของน้องมันผมยังหึงเลย ไม่อยากให้มีใครได้หอมแก้มใสๆนั้นนอกจากผมแค่คนเดียว
@ลานกิจกรรมตึกวิศวะ เวลา 12.00 น.
จริงๆวันนี้พวกผมไม่มีเรียนกันหรอกแต่ก็ต้องมาช่วยกันเตรียมงานรับน้องนอกสถานที่ครั้งแรกของคณะเราด้วยความที่ไม่มีรุ่นพี่ทำกันมาก่อนพวกเราจึงต้องเริ่มต้นกันใหม่หมด ไม่มีที่ปรึกษา ต้องเรียนรู้ทุกอย่างกันเอง แต่ก็แอบตื่นเต้นไม่รู้ว่าตัวแสบของผมจะชอบหรือปล่าว เอาจริงๆผมก็เดาพิลินไม่ออกบางทีก็เหมือนจะชอบผมแต่บางทีก็ไม่ อย่างเรื่องเมื่อเช้าลินก็ดูไม่ได้ปฏิเสธการจูบของผมนะ เอ๊ะหรือผมคิดไปเอง แต่หลังจากออกมาจากห้องกันแล้วน้องมันก็คุยกับผมอยู่นะ ผมก็เลยไม่รู้ว่าโกรธหรือไม่โกรธกันแน่ แต่ที่แน่ๆตอนนี้เริ่มคิดถึงละเดินออกไปหาหน่อยแล้วกัน
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงพอดีที่หน้าคณะคนก็จะเยอะๆหน่อย แต่เอ๊ะนั่นไงกลุ่มน้องมันนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ดูท่าทางน้องมันจะคุยกับเพื่อนๆอยู่ผมเลยว่าจะไม่เข้าไปกวนดีกว่านั่งมองอยู่ตรงนี้ก็ได้ ผมกับเพื่อนเลยช่วยกันหอบงานออกมานั่งทำกันที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าห้องชมรม ไม่รู้คิดถูกหรือผิดที่มานั่งตรงนี้เพราะวิวตรงหน้ามันทำให้ผมเห็นน้องชัดเจนก็จริงแต่มันก็ทำให้ผมเห็นสายตาของผู้ชายคนอื่นที่มองน้องมันด้วย หึงเว้ยย
"ไอ้บอสตกลงเรื่องมึงกับพิลินนี่ยังไงวะ"พีทเพื่อนผมถามขึ้น
"ก็ไม่ยังไง"ผมตอบแบบส่งๆเพราะสายตาผมจ้องน้องอยู้
"ก็ไม่ยังไงนี่มันยังไงวะ ตั้งแต่มึงชวนพวกกูออกมามึงยังมองน้องมันไม่หยุดเลยนะเว้ย"
"ระวังนะมึงเดี๋ยวจะมีหมามาคาบไปแดก"ไอ้ซีโน่พูด
"เห้ย!กูว่าไม่ทันละเชี้ยบอส ไอ้ตี๋นั่นเดินมาหาพิลินแล้วเว้ย"ไอ้กายรีบชี้ให้ผมดู
****(Talk : พิลิน)****
สวัสดีเพื่อนๆถึงเวลาของพิลินซะทีวันนี้ฉันเลิกเรียนเร็วเลยชวนเพื่อนๆแก๊งค์นางฟ้าของฉันออกมานั่งรับลมกันที่ลานกิจกรรมของคณะ แต่ก็เป็นธรรมดาของคนหน้าตาดีอะเนอะที่จะมีหนุ่มๆมากหน้าหลายตาเข้ามาทักทายขอไลน์บ้างขอเบอร์บ้างแต่ฉันให้ได้เต็มที่ก็แค่ไอจีอะ เบื่อจังเป็นคนสวยเนี่ย แต่สายตาดันหันไปเห็นพวกพี่บอสที่กำลังขนของออกมาจากห้องกิจกรรม ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอชลลี่บอกว่ามีผู้ชายโต๊ะตรงข้ามมองมาทางฉัน ฉันก็เลยคิดอะไรสนุกไรสนุกๆออก ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นกำลังเดินมาทางฉันพอดี หน้าตาก็โอเคนะแก แต่มันไม่ใช่อะไม่รู้ทำไม อย่างฉันคงต้องแบบพี่บอสมั้ง 555
"หวัดดี "เค้าพูดได้แค่นั้นก็ยิ้มแล้วยกมือขึ้นจับท้ายทอยของตัวเอง แบบเขินๆ
"ค่ะ"ฉัตนตอบไปเพียงสั้นๆ พร้อมแบนสายตาไปทางพี่บอส
"เราชื่อพี เทอละชื่ออะไร"
"พิลิน"ฉันพูดแล้วยิ้ม ยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดละ
"เราอยากรู้จักพิลินมากกว่านี้ เราขอไลน์ได้ปะ" อร้ายยเข้าทางเลย -//-
"ได้สิ เอาโทรศัพท์เธอมาละกันเดี๋นวเราพิมไอดีให้"พอฉันพูดจบเขาก็รีบยื่นโทรศัพท์ให้ฉันทันทีแต่ฉันยังไม่ได้รับมาก็กลับมีคนแย่งมือถือไปก่อน
"พี่บอสจะทำอะไรส่งโทรศัพท์มาให้พิลินนะ"ฉันทำเสียงดุใส่พี่บอสแต่พี่แกกลับพิมพ์บางอย่างใส่โทรศัพท์เครื่องนั้น
"อ่ะไลน์กูเอง...มีไรทักมาละกัน ไปกับพี่เดี๋ยวนี้นะพิลิน"พี่บอสพูดจบก็ดึงมือฉันให้เดินตามพี่เขาไปทันที
"พี่บอสจะพาลินไปไหน"ฉันถามขึ้นเพราะตอนนี้เราสองคนขึ้นมาอยู่กันบนรถของพี่บอสแล้ว
"นั่งนิ่งๆเลยนะลิน เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน" แกทำไมพี่บอสดุฉันอะ
หลังจากที่พี่บอสพูดจบฉันก็ไม่กล้าพูดต่อเลยจ้า ตอนนี้พี่บอสน่ากลัวมากจริงๆง่ะ และแล้วพี่บอสก็ขับรถออกมาจากมหาลัยมุ่งหน้าออกชาญเมืองนี่พี่บอสจะพาฉันไปไหนกันเนี่ยแต่ฉันก็ไม่กล้าถามออกไปกลัวโดนดุเลยได้แต่นั่งเงียบๆมาจนถึงคอนโดแห่งหนึ่งพี่บอสเลี้ยวเข้ามาจอดที่ลานหน้าคอนโด
"ลงมาได้แล้วพิลิน" พี่บอสจอดรถเสร็จก็รีบเดินมาเปิดประตูรถให้ฉัน
"ที่นี่ที่ไหน พี่บอสพาลินมาทำไม"ฉันยังคงนั่งกอดอกอยู่บนรถ
"ลินจะลงมาเองหรือจะให้พี่อุ้มเลือกเอานะแต่พี่ให้เวลาลินแค่3วิ 1...2..."พี่บอสทำท่าจะอุ้ม
"ไม่ต้องลินเดินเองได้"ฉันพูดพร้อมก้าวขาลงจากรถ
ตอนนี้ฉันก็ได้แต่เดินตามแรงดึงของพี่บอสแต่ดูเหมือนอารมณ์พี่บอสจะเย็นลงมากแล้วนะเพราะแรงดึงของตอนนี้กับที่มหาลัยมันต่างกันมาก พี่บอสพาฉันขึ้นลิฟมาที่ชั้น33 นี่คงจะเป็นคอนโดพี่แกแน่เลยแล้วเค้าจะพาฉันมาทำไมละเนี่ย
"พี่บอสพาลินมาที่นี่ทำไมเนี่ย"ฉันถามออกไป เพราะพอมาถึงพี่บอสก็นั่งลงที่โซฟากลางห้องแต่ก็ไม่พูดอะไรกับฉันซักคำ
"พี่ต้องคุยกับเราให้รู้เรื่อง เราทำแบบนั้นทำไม"
"ทำแบบไหน??"
"ก็ไอ้ที่ให้ไลน์ไอ้หน้าตี๋นั่นไง"
"ก็เค้ามาขอ ลินก็ให้ ลินโสดลินจะทำอะไรก็ได้"
"แต่เมื่อเช้าเราพึ่งจูปกันเองนะลิน ลินควรจะรู้ได้แล้วนะว่าพี่คิดยังไง" พี่บอสพูดจบก็เดินหนีฉันขึ้นไปชั้น2ทันทีเลย
"เอ้า!!งอนหรอวะ ก็ใครจะไปรู้ละว่าจูบกันแปลว่าต้องชอบกัน"นี่ฉันต้องง้อพี่แกใช่ไหมเนี่ยแล้วง้อยังไงเกิดมาก็พึ่งโดนผู้ชายงอนก็วันนี้แหละวะ
และแล้วฉันก็ตัดสินใจเดินขึ้นมาหาพี่บอสที่ชั้น2เพราะลองจะเดินออกจากห้องกลับคอนโดและมันออกไม่ได้ก้ฉันไม่รู้รหัสประตูของพี่บอสนี่หน่า เอาวะขึ้นไปดูใจแกหน่อยไม่รู้งอนไปถึงไหนละ
"ก๊อกๆ พี่บอสคะ "ฉันพูดเสียงหวาน จริงๆก็เคาะไปยังงั้นเพราะพี่บอสเปิดประตูทิ้งใว้
เงียบ !! พี่บอสแค่เงยหน้ามามองแค่ก็ไม่พูดอะไร ก้มหล้าเล่นโทรศัพท์ต่อ เอาไงละทีนี้ทำไมไงดีคิดสิคิดพิลิน ติ้ง!(เสียงความคิด) ฉันยืนสูดหายใจอยู่พักใหญ่จึงตัดสินใจเดินไปหาพี่บอสที่เตียง แต่มันไม่หยุดอยู่แต่นั้นเพราะฉันดันไปนั่งครอมตักพร้อมหันหน้าเข้าหาพี่บอส พี่บอสดูตกใจนิดๆแต่ก็ยังคงเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ต่อ
"พี่บอสขาาา ลินขอโทษลินรู้ว่าลินผิดยกโทษให้ลินนะคะ"ฉันเริ่มด้วยการค่อยโน้มคอพี่บอสลงมาประกบกับปากของฉันเมื่อพี่บอสก็ยังคงนิ่งฉันจึงเริ่มขยับสะโพกของตัวเองขึ้นลงจนได้ยินเสียงพี่บอสครางในลำคอ
"อ้าห์......."ฉันรู้ละว่าพี่บอสกำลังมีอารมณ์เพราะตอนนี้น้องชายพี่บอสเริ่มพองขึ้นมาเรื่อยๆ นึ่งนักใช่ไหมพิลินจะทำให้พี่บอสคลั่งเลยคอยดู
"หายโกรธลินนะคะคนดี"
"ใครสอนให้ อ่าห์ ง้อด้วยวิธีนี้เนี่ย " พี่บอสเริ่มพูดติดขัด
"แล้วพี่ชอบไหมละคะ ไม่ชอบงั้นลินกลับละ" ฉันทำท่าจะลุกขึ้นแต่พี่บอสกลับจับเอวฉันกระแทกลงมาจนฉันเองที่ครางเสียงหลง
"อ้าาา พี่บอสเบาๆสิไอ้นั่นของพี่มันทิ่มลิน"
"เราทำมันตื่นยังไงก็ต้องรับผิดชอบ"พี่บอสดึงฉันเข้ามาจูบอย่างรุนแรงและดูดดื่ม พี่บอสค่อยๆไล่ลงมาจากปากลงมาที่คอ พร้อมทำรอบคริสใว้ทุกจุด ไอ้พี่บอสบ้าฉันจะออกไปไหนได้ไหมเนี่ยต้องเต็มคอแล้วแน่ๆ กระโปรงนักศึกษาทรงพีชยาวถูกร่นขึ้นมาโชว์ผิวขาวละเอียด มือที่โอบกอดเลื่อนต่ำลงมา ลูบที่ซอกขาอ่อนด้านในของฉัน
"แฮ่ก...แฮ่ก...พี่บอสลินทรมานจัง" ฉันหายใจหอบถี่เพราะตอนนี้่ร่างกายของฉันต้องการพี่บอสมาก
พี่บอสเองก็ไม่รอช้า เขาก้มลงจูบไปที่ซอกคอ ส่งปลายลิ้นเลียที่ใบหู พร้อมทั่งปลดเสื้อผ้าของฉันออกทั้งหมดด้วยมือข้างเดียว และก็ตามมาด้วยถอดชุดของตัวเองจนหมด
"ลืมตาสิพิลิน" พี่บอสกระซิบบอก
"ไม่เอาอะลินอาย" ฉันลืมตาขึ้นมาแต่ไม่กล้ามองพี่บอส ก็ใครจะไปกล้ามองหละเหลือแต่ตัวล่องจ้อน ใครจะไปคิดว่าน้องชายของพี่บอสจะใหญ่โตได้ขนาดนี้ มันจะเข้ากับของฉันได้หรือปล่าวก็ไม่รู้
"อายทำไม พิลินสวยมากเลยรู้ไหม สวยไปทั้งตัวเลย" พีี่บอสยกมือขึ้นมาบีบทรวงอกอย่างเอาใจ พี่บอสเริ่มสอดนิ้วเข้าไปที่กรีบกุหลาบของฉัน พี่บอสค่อยๆสอดเข้าไปทีละนิ้ว ชักเข้าชักออกช้าสร้างความเสียวซ่านให้กับคนที่ไม่เคยผ่านประาบการณ์แบบนี้อย่างฉันได้เป็นอย่างดี
"อ๊ะ...พี่บอส" ฉันเริ่มพูดไม่เป็นภาษา สะโพกงามลอยขึ้นตามจังหวะที่พี่บอสมอบให้
"ลินจะไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม แต่ถึงเปลี่ยนก็คงไม่ทันแล้วแหละ"พี่บอสพูดจบก็เร่งจังหวะนิ้วให้เร็วขึ้น ไม่นานร่างของฉันก็กระตุก
"อ้าห์พี่บอสลินไม่ไหวแล้ว เร็วอีกๆ" เมื่อพี่บอสส่งฉันไปถึงฝั่งฝัน เขาก็จับร่างของฉันพลิกให้หันกลับมาหาเขาอย่างง่ายดาย แล้วค่อยสอกแกนกายเขามาในรูของฉันช้าๆ
"อ่ะ...เจ็บ พี่บอสลินเจ็บ"ฉันร้องด้วยความทรมาน พี่บอสจึงหยุดพัก ก้มลงดูดนมของฉันเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ ฉันก้มลงไปมองช่วงรอยต่อของฉันกับพี่บอสปรากฏว่ามันเข้าไปยังไมาทันถึงครึ่งเลย ฉันจึงตัดสินใจจับควยของพี่บอสยัดเข้ามาให้รอของฉันทีเดียวมิดลำเลย
"อ๊าาา อืมมมมม" พี่บอสจับแช่ใว้จนฉันเริ่มอึดอัดจึงสั่งให้พี่บอสขยับ
หลังจากนั้นเมื่อความเจ็บพี่บอสก็เริ่มขยับเข้าออกช้าบ้างเร็วบ้างแล้วแต่อารมณ์จะพาไป ตอนนี้ฉันรู้แต่ว่ารูฉันตอดรัดควยของพี่บอสได้เป็นอย่างดี
"อ๊า อืมมมม อะพิลินพี่ไม่ไหวแล้ว ขอแตกในนะ"พี่บอสครางเสียงต่ำ และไม่รอฟังคำตอบแต่อย่างใด เพราะพี่บอสได้แตกในใส่ตัวฉันไปแล้ว มังกรพ่นพิษขาวขุ่นออกมาจนเต็มรู มันดูยังไม่สงบแต่ใครจะสนหล่ะมังกรตัวนี้มันทำฉันระบมไปหมด นอนดีกว่าหมดแรงงง
(PIILYN)2 ปีต่อมา…และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่ฉันเรียนจบปริญญาตรี ฉันทำความฝันที่ตั้งไว้ตั้งแต่ก่อนมีลูกสำเร็จแล้ว ปริญญาใบแรกของฉันที่ตั้งใจจะให้พ่อกับแม่“ลูกของม๊าสวยที่สุดเลยลูก”ฉันใส่ชุดครุยแล้ววีดีโอคอลกับมาม๊าที่ตอนนี้ยังเดินทางกลับไทยไม่ได้ดู“ลินทำได้แล้วนะคะม๊า แต่มันอาจจะช้าไปซักหน่อย”“จะช้าหรือเร็วม๊ากับป๊าก็ภูมิใจในตัวหนู”คำพูดมาม๊าทำน้ำตาฉันไหลทั้ง ๆที่ฉันทำตัวไม่ดีเลยมีครอบครัวก่อนที่จะเรียนจบแต่เอาจริง ๆฉันก็ไม่เสียใจเลยนะเพราะเจ้าแสบทั้งสามกับพี่บอสคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตฉันถ้าไม่มีสี่คนนี้ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ ถึงเวลาแล้วนะ”“ค่ะ”วันนี้เป็นวันรับจริงแต่ด้วยทางมหาลัยจำกัดคนทำให้เหลือแค่พี่บอสคนเดียวที่ไปกับฉันได้ ส่วนลูก ๆและคนอื่น ๆค่อยกลับมาถ่ายรูปพร้อมกันที่บ้าน(มหาลัย)“แก๊งค์นางฟ้าจบช้าแต่จบนะ”ชลลี่หมุนตัวไปมาวันนี้นางร่าเริงมาเพราะแฟนนางยังไม่ได้บินกลับเยอรมัน เรามากันเป็นคู่ ๆเพราะมหาลัยอนุญาตให้เข้ามาแค่นี้พิธีรับปริญญาเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและรวดเร็ว ๆมาก ๆหลังจบงานเราเลยมาพักผ่อนกันที่ผับเดิม ไม่รู้ว่าตั้งแต่กลับมาเรียนฉัน
(PIILYN)@สนามบินสุวรรณภูมิ“ชลลี่!!ทำไมแกต้องลากฉันมาด้วย”ฉันกำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปมหาลัยแต่นังชลลี่มาแอบอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มาขวางหน้ารถดีที่ฉันเบรคทันไม่งั้นคงต้องพานังชลลี่ไปส่งที่วัดแทนจะมาที่สนามบิน“วินาทีแรกที่ฉันได้เจอกับแฟนมันต้องมีคนเก็บภาพให้ ซึ่งคนที่ฉันไว้ใจให้รับหน้าที่นี้ก็คือแก”ชลลี่ลากฉันมาถึงทางผู้โดยสารขาเข้าประเทศแล้วจัดแจงจุดที่จะให้ฉันยืนเพื่อรอเก็บภาพให้มันเรายืนรอกันซักพักแฟนของชลลี่ก็เดินออกมาแต่ด้วยความที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาจริง ๆเลยต้องเล็งอยู่นานเหมือนกันแต่สุดท้ายมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีโดยที่วันนี้ฉันก็ต้องโดดเรียนเพราะมัน สามีฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ยเพราะเขาไปทำงานก่อนตั้งแต่เช้า(BOSSTAN PUB)ก๊อก ๆฉันเคาะประตูและโผล่หน้ามาให้พี่บอสเห็น เพราะการมาของฉันวันนี้พี่บอสยังไม่รู้“ทำงานอยู่หรอคะ”“ทำไมมาไม่บอก”ฉันเดินเข้ามาหาพี่บอสเขาดูไม่ตกใจที่เห็นฉันมา แต่ดูจะโกรธ ๆมากกว่าที่พึ่งมารู้หลังจากฉันมาอยู่ที่นี่แล้ว“ลิน..”ฉันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเพราะมันก็ผิดจริง ๆแต่ฉันไม่ผิดนะชลลี่ต่างหากที่ผิดมันวุ่นวายจนฉันลืมบอกพี่บอสไปเลย“เดี๋ยวนี้
(PIILYN IN BOSSTAN PUB)ฉันอยู่กับพี่บอสจนเลิกงานและตามมาต่อที่ผับ และด้วยความที่ฉันไม่ได้มาที่นี่นานแล้วยังใส่ชุดนักศึกษาเข้ามาอีก พนักงานบางคนที่ไม่รู้จักฉันรีบปรี่เข้ามาหา“สาวน้อยมาสมัครงานหรอครับ”“เอ่อ…”ฉันมองไปข้างหลังแต่พี่บอสยังไม่เดินตามเข้ามา ฉันเลยไม่รู้จะพูดยังไง จะเช็คเรตติ้งหรือจะบอกความจริงดี“ถ้ามาสมัครงานพี่ช่วยได้นะ พี่สนิทกับผู้จัดการพูดแค่คำเดียวเขาก็รับน้องเข้าทำงานแล้ว”ฉันยืนฟังนายคนนั้นพูดพึ่งรู้ว่าพี่บอสมีลูกน้องตลกๆแบบนี้ด้วย คลายเครียดดีเหมือนกัน ฉันแค่ใส่ชุดนักศึกษามองกันไม่ออกเลยหรอว่าฉันเป็นคุณแม่ลูกสามแล้วนะ“พี่ขอเบอร์ไว้หน่อยแล้วกันเผื่อน้องเหงาเราจะได้คุยกัน”นายคนนั้นยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน“ทำไมยังไม่ขึ้นไปข้างบน”ฉันกำลังจะรับโทรศัพท์มาจากนายคนนั้นแต่พี่บอสเดินมาพอดี พี่บอสเอามือคว้าเอวฉันแล้วดึงเข้าหาตัว“มีคนขอเบอร์ค่ะ”“ห๊ะ..!!”“ขะ ขอโทษครับบอสผมไม่รู้จริงๆว่านี่เป็นเด็กบอส”“พิลินไม่ใช่เด็กแต่พิลินเป็นเมียฉัน นายกำลังจีบเมียฉันงั้นหรอ!!”พี่บอสจ้องนายคนนั้นฉันรู้ว่าเขาไม่ได้จริงจังเลยไม่ได้ห้าม นายคนนี้ก็ตลกแค่เห็นฉันเดินเข้ามาก็พุ่งมาจีบเลย“ขึ
(PIILYN)หลังจากหยุดเรียนไปทำหน้าที่แม่เกือบๆสามปีวันนี้เป็นวันแรกที่ฉันได้กลับมาเรียนอีกครั้งพร้อมเพื่อนๆอีกสี่คนบอกตรงๆมันเหมือนได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง ได้ใส่ชุดมหาลัยได้มีตารางเรียน ตื่นเต้นสุดๆ“ที่รักครับ ทำไมกระโปรงมันสั้นจังไม่มียาวกว่านี้แล้วหรอ”พี่บอสเตรียมตัวกำลังจะไปทำงานแต่พอเห็นชุดนักศึกษาที่ฉันใส่เขาก็เดินวนไปวนมา ดึงๆที่ปลายกระโปรงเหมือนจะให้มันงอกออกมายาวขึ้นอย่างนั้นแหละ“วันนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอคะ ทำไมไม่ไปซักทีเดี๋ยวสายนะ”ฉันเดินไปขยับเนคไทให้พี่บอส ตั้งแต่ได้เลื่อนขั้นเป็นประธานบริษัทพี่บอสก็เป็นคนตรงต่อเวลามากๆไม่ว่าจะมีประชุมเช้าขนาดไหน พี่บอสก็ไม่มีสาย ทั้ง ๆที่บางคืนงานที่ผับก็ลากยาวมาเกือบเช้า“เสื้อก็ตัวเล็ก พิลินมีลูกแล้วนะจะใส่เสื้อผ้าไซส์เดิมได้ยังไงดูสิ!! หายใจออกไหมเนี่ย”พี่บอสไม่ตอบคำถามแต่วิจารณ์ชุดที่ฉันใส่ต่อมันจะอะไรนักหนาฉันก็ใส่เหมือนนักศึกษาทั่วไปที่เขาเคยชอบมองนั่นแหละ พี่บอสดึงๆตรงหน้าอกแล้วพึมพำ งี่เง่าไม่ยอมให้ฉันออกจากห้องถ้ายังแก้ไขชุดนักศึกษาที่ทั้งรัดทั้งสั้นไม่ได้“ดึงยังไงมันก็ไม่ยาวไปกว่านี้แล้วค่ะ ไหนพี่บอสบอกจะให้อิสระกับลินไ
6 เดือนต่อมาฟู่ววววว !!! หลับกันซ่ะที ฉันเป่าลมออกจากปากด้วยความเหนื่อยล้าจากวันนั้นมาจนถึงตอนนี้ก็6เดือนกกว่าๆแล้วที่เด็กๆทั้งสามลืมตาขึ้นมาดูโลก ถามว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยไหมอยากบอกว่าโครตเหนื่อยแล้วนี่ฉันดันมีทีเดียว3คนแต่ก็ยังโชคดีที่ฉันมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่ดี ทุกคนมักจะแวะเวียนมาเยี่ยมหลานๆมาช่วยฉันเลี้ยงเกือบทุกวัน ดังเช่นวันนี้"จ๊ะเอ๋!! เด็กๆป้ามาแล้วจ้าา"ชลลี่เปิดประตูมาก็ตะโกนเสียงดัง!!!จนฉันต้องรีบวิ่งไปเอามืออุดปากมันใว้เพราะกลัวว่าเด็กๆจะตื่น"เบาๆสิเดี๋ยวก็ตื่นกันพอดี"ฉันเอ็ดชลลี่เพราะกว่าจะเอาเข้านอนได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย"ก็ฉันไม่รู้นี่หน่า"ชลลี่พูดเสียงเบาลงก่อนที่พวกเราจะเดินออกมาคุยกันข้างนอก"แล้วนี่ทำไมวันนี้มาแค่สองคนยัยเคทไปไหนอะ"ฉันถามถึงยัยเคทเพราะปกติยัยนี่จะต้องมาที่นี่ทุกวันเพราะติดพายุมากๆแต่วันนี้กลับไม่เห็น"ไปทำธุระแทนนินิวแต่คงจะตามมาเย็นๆ"ชลลี่พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัวเหมือนที่ทำทุกวันตอนนี้เราทั้ง5คนยังไม่ได้กลับไปเรียนเพราะฉันยังไม่ลงตัวในหลายๆเรื่องและเพื่อนๆทุกคนยังยืนยันว่าจะรอฉันแต่ฉันต้องกลับไปเรียนแน่นอนเพียงแต่ตอนนี้ฉันพึ่งรับพี่เ
7 เดือนต่อมาตอนนี้ฉันท้องได้ 39 Week อีกไม่นานเจ้า3กุมารก็จะได้ออกมาวิ่งเล่นนอกท้องแม่แล้วจะซนกันขนาดไหนน่ะฉันนั่งยิ้มอยู่คนเดียวระหว่างรอพี่บอสมารับออกไปข้างนอก ตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ที่เดิมคือคอนโดฉัน พี่บอสเคยพูดเรื่องซื้อบ้านอยู่หลายครั้งแต่ก็เงียบไปเพราะยุ่งๆกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องงาน"มาแล้วครับรอนานไหม"พี่บอสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา"ไม่นานค่ะ วันนี้เราจะไปไหนกันหรอ"ฉันถามเพราะพี่บอสบอกแต่ว่าจะพาไปข้างนอกแต่ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน"บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ"พี่บอสเดินมาประคองช่วยฉันลุกขึ้นจากโซฟาเพราะตอนนี้ท้องฉันใหญ่มากจะทำอะไรทีก็ลำบากไปหมดจากนั้นพี่บอสก็พาฉันขับรถมาทางบ้านพ่อแม่ของเขาฉันก็เลยคิดไปว่าคงมาหาป๊ากับม๊านั่นแหละเลยไม่ได้คิดอะไรก่อนจะหลับตาลง ไม่รู้ช่วงนี้เป็นอะไรฉันขี้เซาชะมัดหลับได้ทุกที่"พิลินตื่นๆถึงแล้วครับ"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแต่เอ๊ะ!!นี่มันบ้านใครเนี่ยไม่คุ้นเลย"ที่นี่ที่ไหนคะ??"พอตาฉันปรับสภาพกับแสงได้จึงหันไปถามคนข้างๆ"บ้านของเราไง"พี่บอสส่งยิ้มหวาน(เซอร์ไพรส์)!!!! ฉันหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นบริเวณหน้ารถก็เห็นเพื่อนๆทั้งของฉันและของพี่บอสยืนอยู่"นี