I’M SPINNING my ballpen on the table. Hinuhulaan ko kung anong direksyon ang susunod na ituturo nito. This is how I calm myself. Kagat ko rin ang ibabang labi, and slightly sipping it and I can still taste her.
Fuvk it!
Lalaki ang hanap ko, hindi babae!
“Good morning, Miss Mia! Na-miss niyo ba ako sa buong magdamag? Kahapon lang tayo huling nagkita. Anong iniisip niyo?”
Napapikit ako nang mariin nang marinig ang boses ni Nanette. Malakas na nakakabulabog ng isip, kahit wala sa mundo ang huwisyo, makababalik nang wala sa oras kapag narinig ang boses niya.
Kabaligtaran siya ni Ellyna.
Speaking of the bȋtch. Kailan ko kaya maiisipan na mag-dayoff? Gusto ko rin makausap ang babaeng iyon. I want her to slap me and say, “lalaki ang hanap mo, Mia.”
Pero hindi rin malabo na magkagusto ako sa babae.
Hindi rin pwede na magkagusto ako sa babae.
Actually, ako ang malabo. It was just a few hours tapos magko-conclude ako na gusto ko na ang nameless woman na iyon. At isa pa, kabit siya! I bet she used me to escape from the wrath of the legal wife.
Gagamitin akong excuse kapag nagkahulihan ulit sila at sasabihin na ako ang kasama niya nang gabing iyon. May ebidensya pa naman.
Fuvk!
Hindi ako nakainom nang gabing iyon, pero…
“I left a kissmark.”
I heard gasping on my side. Dahan-dahan akong tumingin at nakita si Nanette na gulat na gulat.
Wait, did I just say it out loud?!
“M-Miss, hindi naman po kita pine-pressure na mag-boyfriend na. Bakit naman agad-agad, may tinaniman ka na ng kissmark?”
Wala sa sariling pinagmasdan ko ang kabuuan ni Nanette to test myself kung babae nga ba talaga ang gusto ko.
Her face is average—soft-angled and thick eye brows, a pair of roundish-almond brown eyes, pointed nose, thin pink lips. Bumaba ang tingin ko sa pangangatawan niya—may kapayatan, but she still has the curves on the right places, maging ang dibdib niya ay umaayon sa kapayatan niya. Hindi gaanong malaman, hindi rin gaanong kaliit. It can still be fun to play.
“Miss Mia, nakapasa po ba sa panlasa niyo?” she asked. Her brows moving up and down, anticipating my answer.
I smirked.
“Ok naman.”
But if I were to bed a woman, I would love to have the same body size—plus with thick thighs.
“No!”
Napatayo ako sa upuan ko na nagpagulat kay Nanette.
Ramdam ko na tila kinakapos ako ng hangin. Why?
Am I really into girls?
No!
Ma-try nga mag-bar mamaya. Maghahanap ako ng lalaki. I won’t accept this change that easily!
Pagkatapos kong magmahal ng lalaki sa loob ng halos dalawa’t kalahating dekada, nang dahil lang sa babaeng iyon, mababago ang sexual preference ko?
“It’s a big no!” I said hysterically.
Napasampal pa ako sa sariling pisngi to wake myself up in reality. Tama! Nananaginip lang ako.
Wala akong nakitang babae sa eskinita.
Wala akong tinulungan na babae kagabi.
At wala akong nakahalikan na babae.
“Wala!”
“M-Miss, ok na po. Hindi niyo naman po kailangang bawiin ang sinabi niyo na para kayong baliw—“
Marahas akong napatingin sa gawi ni Nanette. Her scared face somewhat makes me guilty.
“I’m sorry. I wasn’t talking about you.”
Humugot ako ng isang malalim na hininga bago bumalik sa pagkakaupo. Napahawak din ako sa butones ng suot kong damit to make sure na kumpleto pa sila. Ang pakiramdam ko kanina, sumikip ang dibdib ko tapos biglang lumuwag.
Mukhang habang tumatanda ako, lumalaki ang dibdib ko.
I laugh at my crazy thoughts.
Sumisikip lang talaga ang damit ko dahil…
“Nanette, mataba ba ako?”
“Miss, mataba o mapayat, maganda ka.”
I glared at her dahil hindi ko gusto ang sagot niya.
“Sabihin mo iyong totoo?” may pagtitimpi na sabi ko.
Umagang-umaga, ayaw ko nang madagdagan ang inis ko. Just say na mataba ako!
“Yes po.”
I pointed the door when I heard her answer. Tumango lang siya at may pilyong ngiti sa labi bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Masakit pala.
Bibili ng bagong damit, o maggy-gym?
Para saan pa? Wala naman akong dahilan para magpa-sexy pa.
I shrugged. I don’t need reason pala to do what I want. I will it for myself. Bakasakaling humaba pa ang buhay ko. Baka hindi pa pinapanganak ang para sa akin.
Again with lovelife, Mia?
Tumingin ako sa time table ko. Wala naman akong naka-schedule na operation sa maghapon.
Tinungo ko ang pinto at sinilip si Nanette.
Nakayuko siya habang nakasandal malapit lang sa pinto. She is humming. Nakikisabay siya sa tugtog na pinapakanta niya sa kanyang phone.
“Nette, I have a favor,” tawag ko sa kanya.
Pumasok ulit kami sa opisina. Nang ilabas niya ang phone sa bulsa, lumakas ang tunog at nabosesan ko ang kumakanta.
“Who’s singing?”
She gasped. She is always excited everytime I ask questions, as if she is happy that I want to know something from her. She’s cute when she’s childish. Buti at hindi siya ganito kapag seryoso na kami sa work.
“Ulan.”
Napakurap-kurap ako sa sagot niya. Ito rin ang kinaiinis ko kapag pinupuri ko siya sa isip ko, puro kalokohan ang lumalabas sa bibig niya pagkatapos.
“Si Miss Mia, hindi marunong ng joke.” She even rolled her eyes at me! “Si Rain po. Paborito ko pong singer ito. Magaling na artista, maganda na, sexy pa, ang ganda ng boses, mabait—“
Nang mapansin niya na nakatitig lang ako sa kanya, agad niyang binawi ang sinasabi at binola pa ako na much better pa ako.
Napailing na lang ako. I don’t know what she sees in me at palagi niyang pinupuri ang isang Mia Dizon na may malagim na nakaraan.
Napangisi ako sa iniisip.
She’s afraid of me, so she is trying to get on my good side. Kung nalaman niya ang tungkol sa paghahabol ko noon kay John, malamang sa malamang, alam niya rin ang tungkol sa pamilya ko. And she had no choice but to put up with me in this small office—as my assistant.
“So Miss, ano pong favor niyo?”
“Yeah, uhm… Since wala naman akong naka-schedule na operation for the whole day, pwede bang ikaw na lang ang mag-check sa mga pasyente ko? Alam mo naman na siguro kung anong gagawin. If not, check mo na lang sa—“
“Got it! I got your back, Miss. Enjoy your day,” sunod-sunod na sabi niya at may malawak na ngiti sa kanyang labi.
“Thanks. I’m going then.”
Sakay na ako ng sasakyan ko nang maalala ko, hindi ko naitanong kung anong full name ng singer na sinasabi niya.
I FEEL LIKE I am alive but not living my life. Ngayon ko lang na-realize, hindi ako mahilig sa music, sa movies, at fangirling! How did I fuvking spend my teenage and twenties?!“Oh my gosh, wala ba akong ibang ginawa noon kung hindi ang habulin ng tingin si John?”That is fuvking crazy!Looking back, it feels like I lost my life. Ni wala akong topic na maishe-share sa isang tao bukod sa line of work ko. And I won’t fuvking brag about how madly in love I was with John. That’s gross!I let out a frustrated sigh.They are right, nasa huli talaga ang pagsisisi. Huli na nang mapagtanto ko na wala akong io-offer bukod sa virginity ko. Ang boring kong tao!Pagpasok ko sa unit ko, as usual, sinalubong ako ng nakabibinging katahimikan. Sa mga susunod na araw, magbabago na. Bibili ako ng speaker at walang sawang patutugtugin ang kanta ng singer na iyon.What was her name again?Rain?Screenname ba iyon? Useless kung kikilalanin ko siya as a celebrity. I want to know her as an ordinary person,
IT FEELS LIKE the pain from the fuvking gunshot disappear when our lips met. Mababa ang tolerance ko sa alak pero gusto ko lang ikalma ang sarili ko by drinking a can or two. Tapos ito ang mangyayari?I just looked in her eyes para sana magpasalamat, pero nang magtama ang mata namin, I wanted to be in her arms again. She is the woman I just met on the road when I was on the verge of death. Siya lang naman ang laman ng balita na si Mia Dizon. And kissing her is the most ridiculous thing I’ve ever did! However, for some reason, I don’t want to pull from the kiss. In fact, I want to explore her insides. I forcefully thrust my tongue and she gave way, sucking my lower lip as if it was the most delicious thing she had ever taste. Epekto pa ba ito ng alak, o sadyang masarap lang talaga siyang humalik?The last time I kiss a woman was—“Ah…” Nanlaki ang mata ko nang magpakawala ako ng impit na ungol.Bumaba ang labi niya sa leeg ko. She is kissing my neck hungrily. Nanatili lang nakaalalay
LOOKING AT HOW my daughter is anticipating my yes, I have no choice but to do so.“Remember to behave, huh? Baka nga wala sa pad niya si Miss Mia. She is a doctor, you know.”Sinusuklay ko ang buhok ni Cornelia para ayusin ulit ang wig niya, habang nililinis niya ang makapal niyang salamin. I remember I was given thirty minutes, pero kahit ngayon lang, gusto kong maging priority ang anak ko. Bahala na ang manager ko na maghintay at mag-adjust.“Nakasabay ko po siya sa hagdan. Sira po iyong lift.”“Oh!”Good excuse for me. Kapag sinuswerte nga naman.Pumili siya sa walk-in closet niya ng isang royal blue sleeveless mini-dress. We both love any shade of blue because it’s calming to look at.Maging ang buong bahay namin ay more on blue—from the wallpapers, flower vase, the couch, and the carpets, pati na ang curtains at beddings.“So? Paano ka makikipaglaro kay Miss Mia? Kakatukin mo siya?” “She gave me her number.”Fuvk it! Mas mabilis pa ang anak ko kaysa sa akin.Oh well, I don’t car
“JUST ACCEPT the offer, Summer! Huwag ka nang magmatigas, pwede? Para na rin iyan sa anak mo. May naipon ka namang pera sa nakalipas na taon na pagtatrabaho. Makaka-survive ka naman siguro sa tatlong buwan, ano?”That’s what Madam Denver said. Pero hindi ko pa rin maiwasang hindi magduda sa biglaang pagdesisyon niya. He didn’t even ask for my opinion.Umuwi na lang ako sa bahay. Pagbukas ng pinto, walang Cornelia na sumalubong sa akin. Sabi ko, dito lang sila! Kinuha ko ang phone ko pero binaba ko lang din agad. If I were to call my daughter now, tapos nag-e-enjoy siya kung nasaan man siya ngayon kasama si Mia, baka masira ko lang ang mood.Hintayin ko na lang siyang umuwi.Ayaw ko rin naman katukin si Mia sa unit niya. Nahihiya ako sa ginawa ko kagabi.Pumunta na lang ako sa mini-studio ko rito sa bahay. Now that I have three months off, hindi ko rin magagawang magpahinga. Ramdam ko na ang pagka-miss sa araw-araw na shooting at recording.“Maybe, I was never meant to be a mother.”Ne
CORNELIA is a good girl. Marami kaming pagkakatulad. Tulad nang madalas naiiwan na mag-isa. I learned na sa unang ilang taon, ang lola niya ang nag-alaga sa kanya. Nang mamatay ito, kumuha ang mommy niya ng katulong, but for some reason, pinaalis niya ang katulong at tinuruan siya ng mga gawaing bahay—tulad ng pagsaing sa rice cooker, at pagwawalis.Sa pagsaing pa lang gamit ang rice cooker, kinakabahan na ako sa pakikinig. Pero sabi naman ni Cornelia, four years old na siya at bantay sarado rin ng CCTV ang buong kabahayan, kaya feel safe siya. At alam niya na kung may mali siyang nagawa ay agad siyang tatawagan ng mommy niya.Kahit pa palagi siyang iniiwan ng mommy niya para sa trabaho, never niya ikinaila na anak siya ng nanay niya.“Summer Braganza.”I looked for her profile pero walang lumalabas. Maging si Cornelia, wala ring social media accounts. Masyado silang private. Kahit madaldal si Cornelia, ramdam ko na pili lang ang sinasabi niya. Ni hindi niya man lang binabanggit kung
NABATO ako sa kinatatayuan. Ramdam ko na rin ang paglambot ng tuhod ko.“Tita?”Bigla akong natauhan nang tawagin ulit ako ni Cornelia. I need to gather myself!Dali-dali kong nilapitan si Rain—I mean, Summer Braganza—at itinaas ang kanyang damit. Pinalitan naman ang benda niya pero halatang basta-basta lang. Siya ba ang gumawa nito?Kapalpakan ko dahil hindi ko man lang binigay ang number ko sa kanya. Sana kahit papaano ay natulungan ko siya. She should at least have her wound check the next day!Fuvk it! There’s no use if she should do this and that now.Buti at tinawagan ako ni Cornelia. Ano na lang ang mangyayari sa kanya kung hindi niya anak ang batang ito?Pinalabas ko muna ng kwarto si Cornelia. I can’t let her see this blood in her mother’s body. Baka ma-trauma siya.Mabilis kong tinanggal ang benda niya at pinalitan. Agad din akong tumawag sa OMH para madala si Summer sa ospital. Nilalamig na siya, at ramdam ko na ang bahagyang panginginig at paninigas ng braso niya.God, ple
I AM NOT someone’s lover. At least, not yet. Hindi ko pwedeng unahin ang curiosity ko sa nararamdaman ko na bago lang din sa akin. “When it comes to her, might as well forget your dream. Hindi ko kayang kalabanin ang mga halang ang kaluluwa at mamamatay-tao.” I sighed. So this Loida bȋtch is someone who judge people based on opinions of majority. Wala naman akong pinatay, baka siya pa ang una. Kahit gusto kong i-delete ang message niya dahil ayaw kong makita iyon ni Summer, hinayaan ko na lang. Bahala na si Summer kung anong gusto niyang paniwalaan. This is Summer’s second day in the hospital. May mga guard ako na itinalaga sa room niya. Mahigpit ko rin na ipinagbawal ang bisita para sa kanya. Mukhang wala nga ring bibisita sa kanya na kamag-anak dahil si Cornelia lang ang naroon palagi sa tabi niya. Support naman si Nanette sa ginawa ko dahil ayaw niyang masira ang image ng idol niya. Ngayon nga at inuulan ako ng tanong. “So, anak talaga ni Rain si Cornelia? Sinong ama? Kilala n
AFTER THREE days of sleeping, Summer woke up. Nasa school ang anak niya at si Loida ang nagbabantay sa kanya ngayon. Hindi rin pumasok ngayon si Nanette dahil sa hang over. Pasalamat siya at wala akong scheduled operation ngayong araw, kung hindi, hindi na siya makakaulit sa girls’ nightout.Kaaalis lang ni Doc Marga kaya pumasok na ako.“Summer, how are you?”“Mia?” Garalgal ang boses niya.Kahit nasa tabi niya si Loida para pagsilbihan sana siya, nagsalin ako ng tubig at ako pa ang umalalay kay Summer sa pag-inom.“At your service,” nakangiting sabi ko. “So, anong sabi ng doctor?”“Overfatigue,” tipid niyang sagot. Hindi rin siya makatingin kay Loida na tila takot siya na baka may masabi siyang iba.Tinapunan ko nang matalim na tingin si Loida. I want her to tell Summer to take a long vacation. Five months is not enough.“Miss Dizon, dahil hindi ka pumaya