Share

Chapter 6

Author: Barbara
last update Last Updated: 2021-08-14 18:43:51

"Kael, gusto mo bang ihatid kita pabalik sa resort? Sobrang basa mo na 'oh." I stopped when he even held my arms, and checked my shorts.

"No, it's okay." I smiled at him in a simper way. 

"Actually, gusto ko nga sanang maligo ngayon sa dagat," Nilagay ko ang magkabilang kamay ko sa bewang ko at humarap sa dagat.

Kita ko sa gilid ng mata ko ang pag kunot ng noo niya, "Huh? Sobrang lamig kaya saka sabi-sabi nila may mga pating daw na dumadami rito kapag gabi. " I turned my gaze at him, and caught him looking at me.

"Bawal ba talaga?" sumimangot ako. Napakagat naman ako sa labi ko nang ramdam ko ang malamig na hangin na pumapasok sa loob ng shorts ko. 

"Bawal talaga dito, Kael. Saka siguro kung sa resort ka maliligo, baka pwede. May mga lifeguards kasi na nakabangay do'n. " he smiled at me, and I just nodded at him.

I don't have the choice but to agree with him.

"Gusto mk maligo?" Tinagilid niya ang ulo niya ng konti at tinaas ang gilid ng labi. Kailangan ko pang iangat ko ang tingin ko sa kanya, so I can clearly see his side face. 

I'll thank the moon for giving a wonderful lighting just to give me a glimpse of his manly physique and how his eyes glint.

Shit.

What am I saying? I am absolutely crazy.

"You already told me I'm not allowed to swim..."

"Ihatid na nga lang kita sa resort, " he held my hand, and stepped to go but I didn't even took a single step to follow him.

" I don't want to go back–for now?" I stared at his confused eyes.

" Huh, bakit naman? Baka hinahanap ka na ng mga kaibigan mo. " may pag-aalala sa boses niya.

I shook my head, and gave him an assuring smile "Don't worry, they won't."

Binitawan niya ang kamay ko at seryosong nilagay ang isang kamay sa bulsa niya.

"Sana ka ngayon magbibihis at matutulog? Tignan mo, sobrang basa ng short mo. "

I stared at him a little longer, until he stopped talking, realizing what I think I'm going to do.

"Huwag mong sabihin na makikituloy ka sa b-bahay?" nauutal niyang tanong.

Ngumisi ako at dahan-dahang tumango, " I think there's nothing wrong with that, isn't?" I stepped forward and raised my brows.

" Pero para hindi ka magiging komportable sa bahay?"

"You're asking me like that, so I can change my mind to stay at your house, tama ba? " I crossed my arm, and even though only the light of Luna gave a gleam to ours, I could see how he looked away to me.

"Nag-aalal lang naman ako sa'yo, Kael." I clenched my jaw when he's low and clear voice seems like a music to my ears.

"Oh, really? Then, let me stay at your house if you really are concerned about me." I grabbed his arm, and walked when I realized I didn't know where his house was.

"Let me follow you." I shyly smiled, but the thing that made my heart drop when he suddenly patted my head and held my hand.

Hindi ko alam kung alam niyang gay ako, and I admit that I like him. I don't want to deny it dahil ramdam o naman talaga pero wala akong planong sabihin sa kanya. Kumbaga para bang secret crush lang–it makes me feel like a highschool kid. 

Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa kanya na he's too gentle and he's good-looking and at the same time–independent. Never in my life meet a guy who works for his needs, and never depend of his parents or relatives. Mayaman naman ang angkan nila, but he chooses to live like this.

He's mature, and responsible.

And, that's what I like to a guy.

And about Isaac? I don't know. I can't reach any romantic feelings towards him for what he did to me earlier. So immature and impatient.

"Kapit ka ng mahigpit, Kael. Baka mahulog ka diyan, wala pa naman akong helmet." sumakay siya sa motor niyang halata na ang kalumaan. Dahan-dahan akong sumakay sa likod ng motor niya nang binuksan na niya ang makina nito, at kumapit sa may balikat niya nang umangkas na 'to.

"Why do you sound like you don't trust me?" I laughed.

" Hindi naman sa wala akong tiwala sa'yo, nag-aaala nga lang ako diba." hinuli niya nag magkabilang kamay ko at pinulupot sa bewang niya.

"Hindi ka ba na co-conscious kung niyayakap kita ng ganito?" I asked him while starting to turn his motor.

"Hindi naman." He shook his head.

"What if sasabihin kong gay ako. Would you let me hug you like this again?" I half-confessed.

I don't have the worries to tell him or even being afraid of what might he's his reaction if I told him the truth.

Kung hindi niya ako matatanggap as being gay, I can forget him and move-on easily. 

"Oo naman. Kahit bakla ka, tanggap kita at kahit ilang beses mo pa gustong yumakap sa'kin, pinahintulutan kita." Ngumisi ako nang marinig ang pilyo niyang boses.

" You have a sweet tooth."

" Totoo naman talaga. Basta ikaw, Kael. Kahit anong gusto mo, gagawin ko."

" Why so cheesy, Rico." We laughed and hugged him tightly when I felt the cold wind at my body passed.

Sobrang tahimik ng kalsada, at puno ng mga punong-kahoy ang gilid ng kalsada at kakaunti lang ang makikitang bahay sa lugar. May mga ilaw naman sa daan na nagpapabigay liwanag ng daan, at kasabay naman ng matinis na tunog ng motor ni Rico ay ang mga kuliglig sa paligid.

Until, my attention was caught by this strange and mysterious old streetlight again that made me feel the heaviness inside my head. I looked away, and noticed the soft groan of Rico.

"Okay ka lang, Rico?" I asked him.

He replied me a slight nod, "Oo, okay lang naman. Medyo ramdam ko na masusuka ako."

Hindi na ako nagsalita ko nagtanong kay Rico about the strange things I felt that I assumed he always felt it too. Ilang minuto lang from the streetlight, dumating na kami sa bahay ni Rico. Kahit maliit at gawa sa pinagtagpi-tagping kahoy ng bamboo, I can see how it so lively because of the lights and the flowers that can be seen all the side of his house. May mga nakasabit namang mga parol sa labas, at may asong agad na tumalon kay Rico.

"You really live alone here?" I was in the middle of taking off my slippers when he stopped me.

"Ipasok mo na lang tsinelas mo." Una siyang pumasok na dala ang tsinelas at sinundan siya.

" Oo, ako na lang talaga ang nakatira dito simula ng nawala na sila lola," nilagay niya ang susi ng motor niya sa parang cabinet na may mga nakalagay sa ibabaw na may mga stuff toys at bulaklak. Umupo ako sa upuan niyang gawa sa kahoy ng bamboo, at sumandal.

I felt nostalgic sitting in this kind of chair. If I'm mistaken, the last time I sat in a bamboo chair was when we visited our grandparents. Bata pa naman ako noon kaya sobrang tagal na. Nakakamiss.

"Ganda ng bahay mo," sabi ko habang pumapakli sa album ni Rico na puro mga childhood photos, at may kasama na sa tingin ko ay grandparents niya.

"Nambola ka pa talaga, Kael. Ito 'oh, magbihis ka muna ng pantulog mo. Huwag kang mag-alala kabibili ko pa lang 'yang brief kahapon, hindi ko pa nagagamit." natatawa niyang paalala at iniabot sa'kin ang damit.

Tinanggap ko ito, and placed the album back.

"Where's your room?" I asked him. He raised his brow, and pointed to a room that had a thin curtain as its door. 

"Magluluto lang ako ng makakain natin. Hindi naman kita sisilipan diyan." tumawa siya.

Pumasok ako sa tinuro niyang kwarto, at pinagmasdan ang kwarto niya. Kahit hindi naka tiles ang sahig ng bahay niya, I can see how it is so clean, and his clothes were organized at his plastic cabinet. 

After I changed my clothes, I went directly to Rico who's slowly pouring the hot soup into a small bowl. 

"Kumakain ka ba ng sopas?" I gulped when he raised his gaze while still pouring. 

" Oo naman. My grandmother's used to cook that for us." umupo ako sa kaharap niyang upuan, at tinitignan lang ang bawat galaw niya.

"Talaga? Pareho pala tayo. Kung pwede nga lang sana, ito ang kainin ko buong araw." he chuckled and stood up to get a small jug and pour water to a glass bottle and gave it to me.

"But, sadly never na akong nakabisita sa lola ko. Hindi na kasi pumapayag sila dad." I laughed bitterly.

" Ito, sa'yo oh. Dahan-dahan lang sa pag kain ha." Paalala niya at nilagyan ng kutsara ang mangkok ko na may lang mainit-init na sopas. Tumango ako at tinikman ito.

"Ang lungkot naman. Alam mo, natatawa ako kasi kung bakit sa panahon ngayon; ang komportable ng mga basta kung sagot-sagutin ang mga lolo o lola nila. Oo, aaminin ko na ganyan din ako noong bata pa ako, pero habang tumatanda ako, narealize ko ang mga bagay na mga nagawa nila sa'kin." I nodded at him, agreeing of what he said.

"I agree with you. Ngayon nga, my Tita told me who's with my lola today, her son kept on shouting to our lola when he did not like what our lola did to him." I rolled my eyes.

" Respect is slowly fading to the people who've been blinded by technology." I stated my opinion.

" Masarap ba?" tanong niya habang naglalagay na ng ikalawang sandok niya ng sopas.

Mag thumbs-up ako, sabay tango.

"Sobra! Siguro, I'll betray lola for now."

"Sure ka na talaga dito ka matutulog, Kael?" nahihiya niyang tanong sa'kin.

Nilibot ko ang tingin sa loob ng bahay niya, at bumaling ulit sa kanya.

"I think there's nothing wrong with your house. The roofs are still there above, " turo ko sa bubong, " And you're here with me, who's concerned to me, right?" I turned my eyes to my food, hiding the embarrassment on my face, and even though I'm not looking at him I saw how he shook his head with a smile on his face.

"Kung siguro hindi ka lang mayaman, Kael. Baka iisipin kong may gusto ka sa'kin. Sino siguro sa ating dalawa ang sweet tooth?" pinatong niya ang magkabilang siko niya sa lamesa, at uminom ng tubig.

Mahina akong humalakhak, "Kung siguro hindi ako mayaman? Anong ibig mong sabihin."

"Diba kasi, kapag mayaman dapat ang gugustuhin niya, ang katulad niya ring mayaman. At ganon din sa aming mga mahihirap."

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya, "who told you that?"

He shrugged, "Ewan ko, ba. Wala naman eh. 'Yan lang ang tingin ko sa pagmamahal. Pwede tayo sigurong magkagusto pero bawal kayong magkatuluyan." he continued.

" It's not true. Love has no limit and boundaries. You can love whoever you want."

Tumango isya, at tumayo at nilagay ang mangkok sa lababo, " Siguro sa taong gustong magmahal at nagmamahal, 'yan ang masasabi. Pero paano ang ibang tao? Kahit hindi sila yung nagmamahal, hinuhusgahan at binabab nila." kahit nakatalikod siya at naghuhugas ng pinagkainan, I can sense the pain to his words.

" Broken ka ba?" he looked at me slightly.

"Hindi naman. Naalala ko lang kasi ang mga nagugustuhan ko dati. Hindi ko naman alam na mga mayayaman pala sila, kaya chismis sa kamila. Pineperahan ko raw."

After I ate, tumayo na rin alo and went to the sino where Rico is.

" Babae?" I asked him, looking at him.

"At lalaki," gulat akomg napatingin sa kamya at ita ko ang ngiti sa lani niya na oara namg sikasnai niyang, ‘Yes, you're right!’

"Bisexual ka?" dalawang beses siyang tumango.

"Nice." I whispered to myself while washing my dishes.

"Nice? Bakit naman." tanong niya habang nasa gilid ko nakatayo pa rin.

Nilingon ko siya, at kunwaring tiningnan siya na puno ng pagtataka, "Nice? Wala akong sinabi na nice." I half-pouted.

" Talaga? Okay, sige. Kunwari hindi ko na lang narinig." pilyo siyang nagsalita bago naglakad palayo.

" Matutulog na ako, Kael. Ihahanda ko muna pala ang higaan mo."

" Sana ka matutulog?" I wiped my wet hands with the hand towel, and followed him inside the room.

"Sa sala," 

"Why not here?"

Napahinto siya at kita ang pag-taas baba ng adam's apple niya.

" 'Wag na, baka hindi ka sanay."

"It's okay for me. At isa pa, wala naman yatang malisya para sayo eh. Matutu–" I stopped talking when I realized what word I am going to say next, " Nevermind." umiling sko, at kita ang pagngisi niya.

"Sigr, ganito na lang. Ililipat ko ang higaan ko dito para may kasama ka. Baka natatakot ka lang eh." He walked towards me and messed up my hair again. Pagkatapos, nilagpasa niya ako para isara ng maayos ang bintana.

"Yung upuan na mahaba?"

Tumango siya, "Oo. Sanay na ako do'n." he winked at me.

Actually, I really am afraid of having someone sleeping beside one bed. It makes me feel like I'm suffocating and drowned. Kaya, ako lang mag-isa sa kama doon sa kwarto ni Mark sa hotel na tutuluyan sana namin sa resort.

And also, about Mark. He kept on texting me kung nasaan ako and I replied to him that I'm going to be okay. But, he still kept on texting me that he's going to explain what he said earlier.

Ayoko munang isipin yon at ipabukas na lang.

‘Goodnight again, Rico.’ I saw inside my head, while staring at Rico's sleepy face. 

He's the stranger I never felt the regret to meet, actually. 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Streetlight (BL)   Chapter 22

    After that night, hindi ko na naman nakita si Rico. I realized that night that Rico regret all of the things he did to me. Ang masakit lang, kahit anong sabihin kong ayaw ko na sa kanta, he kepts on wandering inside my head and it makes me gone crazy."Ate, I'll be gone for maybe two weeks? Hindi ko alam. Basta babalik lang ako kapag nahanap ko na ang hinahanap ko. "Malamig na tinitigan ako ni ate sa mata na ngayon ay nakasandal sa may pintuan, pinagmamasdan akong nagliligpit ng mga gamit ko.It's already one in the afternoon, and even though we have a class today, I ditched. It because of this curiousity of mine about Aries and Marc who had an accident at the streetlight before. I need to trace some connections, and find the answers of all my questions. Hindi na kasi ako makakatulog sa kakaisip kung ano nga ang totoong nangyari noon, at anong kinalaman ko sa kanila.

  • Streetlight (BL)   Chapter 22

    After that night, hindi ko na naman nakita si Rico. I realized that night that Rico regret all of the things he did to me. Ang masakit lang, kahit anong sabihin kong ayaw ko na sa kanta, he kepts on wandering inside my head and it makes me gone crazy."Ate, I'll be gone for maybe two weeks? Hindi ko alam. Basta babalik lang ako kapag nahanap ko na ang hinahanap ko. "Malamig na tinitigan ako ni ate sa mata na ngayon ay nakasandal sa may pintuan, pinagmamasdan akong nagliligpit ng mga gamit ko.It's already one in the afternoon, and even though we have a class today, I ditched. It because of this curiousity of mine about Aries and Marc who had an accident at the streetlight before. I need to trace some connections, and find the answers of all my questions. Hindi na kasi ako makakatulog sa kakaisip kung ano nga ang totoong nangyari noon, at anong kinalaman ko sa kanila.

  • Streetlight (BL)   Chapter 21

    This smile of Rico scares me. ‘Yong tila nagiging blanko ang isipan ko at hindi ko na alam ang gagawin ko. Totoong kinakabahan ako sa mga nalalaman ni Rico na maaring gusto ko ring malaman.I know it sound so weird, pero sobrang kating-kati na akong malaman ang lahat ng ito. Mahirap man paniwalaan, but I don't have any choice.I need to know everything. Kung kailangan kong tiisin ang sakit tuwing nakikita ko si Rico dahil lang sa kuryosidad ko, kakayanin ko.We decided to talk sa may park malayo-layo sa streetlight. Kakaunti na lang ang mga rito, at nakailang hikab na rin ako habang nakasakay sa swing."Ano ba talaga ang reason why this is happening, Rico?" I raised my eyes to the night sky, and hugged myself feeling the cold breeze, even though I already wore a jacket."Nilalamig ka? Gusto mo suotin mo jacket ko?" I took a glance on him, and on

  • Streetlight (BL)   Chapter 20

    World seems so cruel when the time that I wanted to get away from them, the time that they will make themselves close.Nang makita nila akong nakatingin sa direksyon nila, agad akong tinawag ng lalaking kasama ni Rico na Lance nga ang pangalan.Saglit lang kami nakapag-usap dahil sa tinawag na kaming lahat to eat dinner with them. Nasa isang rectangular table kami, at isa-isa kaming nilagayan ng mga sine sa sarili naming mga baso, then the dinner with some topic they talk about na tahimik lang akong nakikinig.Kaharap ko sa upuan si Lance, at katabi niya si Rico na diretso lang ang tingin sa pagkain habang tinatanong siya. And this guy beside him always gazing at him like he's comforting Rico.That's supposed to be me.Before.Pagkatapos naming kumain, agad na akong naglakad palayo sa kanila at nakipag-usap na lang sa mga kakilala

  • Streetlight (BL)   Chapter 19

    "Huwag mo akomg idamay sa kahibangan mo, Rico. The reason why I always faint it's because I'm just tired, okay?"I turned my back on him, and went back to my room. Heavy lump inside my throat, and felt how my blood boils on its limit when I went inside my room. Agad kong sinara at nilock ang pintuan, at doon ko ramdam ang panghihina ng tuhod ko, dahilan ng pagkakatumba ko sa sahig."Why does this turned out like this!!!" paulit-ulit kong hinahampas ang noo ko habang walang tigil na tumutulo ang luha ko.I pursed my lips when I hardly breathe from tearing, and saw my phone kept on ringing while Rico's name is on the screen. Kinuha ko ito bago pinahid ang mga luha ko. I ended the call of him, and thought of blocking his number. Tinitigan ko pa ito ng matagal habang ramdam ang pagsikip ulit ng dibdib ko.Instead of answering his calls, I looked for Alexa's number...&n

  • Streetlight (BL)   Chapter 18

    Why do people need to lie?Well for me, I used to lie to someone, so it can cover up the pain it will cause. And sometimes, I need to lie to protect myself and the others.But, if I ask Rico why he lied to me...Ano kaya ang dahilan kung bakit kailangan niyang magsinungaling sa akin.Sobrang occupied ng utak ko sa mga tanong and this madness I felt to him.While this gold family is sitting in front of us, Rico is now sitting near us. I can even see the blank expression on his face.I'm not sure kung alam na niya bang papa niya si Mister Agoncillo, or just lied to me na Tito niya lang siya.Ewan. Parang ang hirap nang mapagkakatiwalaan ang lalaking ‘to. Kababago ko pa nga lang na malamang may iba siya, nadagdagan na naman ang sabi na pagiging anak niya ni Mister Agoncillo.Hindi

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status