Advertise
Nang makarating ako sa office ni Daddy ay nakita ko ang secretary niyang nasa pwesto ko na, binalingan ko si Daddy.
"Oh! You're here!" tumango lamang ako
Tagaytay"We're going to Tagaytay," he announced."What?!"Ngayon ay nasa kotse niya kami pauwi sa amin, pagkatapos ng nangyari kagabi ay iniwasan na namin ang usapan na tungkol kay Grace. Kapag mas lalo kong pinipilit, lalo lang siya naa-asar sa akin at hindi nagsasalita."We also talked about it with your Dad, ang sabi ko ay isasama kita sa Tagaytay. You with your team also have a seminar in Tagaytay, right?" He said and I nodded. Gusto ko sana tanungin kung paano niya nalaman iyon, but knowing that he talked my Dad maybe he confess it."Lahat ba kayo sa team niyo?""No, the head wants me, Bri and Cassie to go there. Ayaw nga lang pumayag ng dalawa dahil tinatamad silang um-attend sa mga seminars," I sighed when I remember the faces of the two when they declined the offer."Ikaw?""May choice pa ba ako
Trip"Well, the seminar won't end without a raffle. Are you guys ready?!"Th
Wish"Kuya safe ba 'toh?" maluha-luha kong tanong.Wala akong nagawa nung nahila ako ni Evan papunta dito sa may Zipline, hanggang ngayon ay nangangatog pa rin ako sa sobrang ka
Revenge"Paano mo ba nakilala iyan si Evander?" tanong ni Hyacinth.This is our last day and seminar, sa buong linggo na andito kami ang ginawa lang namin ay gumala tsaka um-attend sa seminar. Marami kaming nababalitaan tungkol sa company pero kapag tinatawagan ko si Dad ang sagot niya lagi sakin ay "Don't worry, I'll take care of it.""Oo nga! Bili na, huwag na tayo makinig." Bulong ni Bri.Tiningnan ko ang dalawa na pinagigitnaan ako, napahilot ako sa aking sentido dahil sa hiya. Napaka-demonyo na talaga."Ayoko, makinig nga kayo!""Sige na kasi! Maraming nacu-curious sa inyong dalawa ni Evan eh," Bri."Fine! Basta huwag kayo magpapahalata na nagdadaldalan tayo, nakakahiya na!" Umupo naman silang dalawa na tuwid at tumingin sa harap kunwari ay nakikinig.Wala na akong nagawa, kung hindi i-kwento ang lahat sakani
BloodBlood.The one of the strongest fluid inside of our body. There's blood everywhere. I look at Bri and Hyacinth who's crying right now. I felt the fluids streaming down on my face, I can't even move my legs that is aching now."C-call Ambulance p-please.""We need help."Is it the end of us? Bigla kong naalala ang lahat ng nangyari, the moment with my family and Evan. Kung gaano kami kasaya sa Cebu at umuwing masaya dito sa Maynila, I remember how Evan claimed me as his. Naalala ko rin ang mga kaibigan na naiwan ko simula nung nag-cruise ako.Ganito ba kapag malapit nang mamatay? Maaalala mo ang lahat ng nangyari sa buhay mo?Sana pala hinayaan ko nalang si Evan na gawin ang gusto niya para lang makasama siya sa huling hininga ko. I want to see and hug him for the last. Sana pala niyakap ko nalang siya
Like"You still need a lot of rest, Claire. Hindi pa rin magbabago ang desisyon ko, may oras ka pa para pumayag. Magpapakasal ka kay Achilles sa ayaw at sa gusto mo," he coldly said and walked out.
SpaceIto na yung araw na kailangan na namin ihatid sa huling hantungan si Mama. Alessandro also helped with my Mom's burial, he's always on my side everyday that's why Tita and Dad know him.I am silently crying while the priest is blessing my mom's burial. Dad and Tita Anya is on my side, Tita Anya is crying too while Dad is comforting me. I know how badly he want to cry but he wants to be strong for us.The priest called my Father first, for the speech. He immediately went straight at the center and looks at everyone, his eyes were bloodshot and he's face are getting red."Thank you everyone for coming and being with my wife until she reached this. My wife..." Tumikhim siya at pinipigilan maiyak sa sasabihin. "My wife is the precious thing that ever happened to me. Almost 2 decades..." his voice suddenly broke. "Almost 2 decades we seperate because of my
Rest"Babalik na ako sa loob," I announced.Tumayo ako at napangiwi ng maalala ko na may sugat nga pala ako sa binti, inangat ko ang kaliwang binti ko. I heard him sighed and carried me again."Kaya ko na, ibaba mo na ako." I grunted.Tumingin siya sa akin bago umiwas. "You can't, pagtayo mo pa lang hindi mo na kaya eh. You should deal with the wheel chair, why did you choose crutches huh?" halata ang inis sakanyang tono ng boses."So what? Wala ka na do'n," matigas kong sabi nung binaba niya ako sa sofa dito sa salas.He didn't leave his eyes on me, nakahawak pa rin siya sa likod at binti ko. Mariin siyang nakatitig sa akin, at hindi ko alam kung bakit hinahayaan ko lang siya gawin iyon.He clenched his jaw and let go of my legs. Bigla nalang siya lumapit sa akin, hanggang sa maduling kami kakatingin sa is