Sa bawat araw na dumaan, sa bawat oras na lumilipas, hindi mapigilan isipin ni Zek ang mga nangyayari. Nagising siyang mahal na niya si Liah. Nagbago lahat nang dumating ang dalaga sa buhay niya. Nagbago ang pananaw niya, nagbago ang mga bagay na nasa paligid niya. Ngunit sa isang iglap, sinira ng isang babae ang parangarap niyang buhay kasama ang babaeng mahal niya. Hindi niya kayang mawala si Liah sa buhay niya, gagawin niya lahat at papatunayan niya na hindi siya ang ama nang dinadala ni Laura. Dahil kahit kailan ay hindi siya nagkaroon ng interest sa babae. Hindi niya nakasama sa kama ang babae, kaya napakaimposibleng siya ang ama.
Umalis siya sa kwarto ni Liah, dahil hindi na niya kayang makita na aalis ang babaeng mahal na mahal niya. Tumungo siya sa kanyang silid at nagpahangin sa kanyang balkonahe. Hindi niya mapigilan malungkot, hanggang sa tuluyan na siyang lumuha nang tahimik.
sorry sa mahinang update mga bebe. open din pala ako sa constructive criticism. thank you sa support!
Tangan-tangan ni Liah ang kaniyang pana at alam niyang nasa tabi niya si Lala, tahimik siyang lumabas ng kaniyang silid. Hindi siya mapakali simula nang makita niya ang mga lobong kausap ng ama ni Laura. Pamilyar sa kaniya ang mga lobong iyon. Iyon ang mga lobong nakita niya na bumisita noon sa kanilang kaharian. Nais niyang matukoy kung ano ang kanilang plano, at bakit nila kausap ang ama ni Laura. Nang nakalabas na siya ng palasyo ay agad na nilabas niya ang kaniyang wand at tinawag si Lala. Ilan sandali pa, ang wand ay nag-iba na nang anyo, at bumungad si Lala, na tila tinatamad at antok na antok pa.“Lala, ano ba?” inis na tanong ni Liah sa kaniyang pantas.“Teka, ito na―mag-aanyong ibon na po.” Ilang sandali pa ay nag-anyong ibon si Lala. Agad naman sumakay si Liah sa likod ni Lala. Alam ni Liah ang amoy ng mga lobong ‘yong at kung kailangan niyang gumamit ng portal ay gagamitin niya, p
“Hindi ko alam kung ano ba ang kailangan mo, bakit gustong-gusto mo akong patayin?!” Nanlilisik ang mga mata ni Liah, habang naglalakad patungo sa gawi ni Annabelle. Unti-unti rin siyang lumalabas mula sa pagiging invisible. Bakas sa mukha niya ang galit at selos na namamayani sa kabuan niya. “Sa wakas nagpakita ka na rin! Nagagalak akong makita kang muli!” “Bakit? Gigil na gigil ka na bang patayin ako?” “Ooh?” mapang-insultong sambit ni Annabelle, habang tinatakpan ng kamay niya ang kaniyang bibig. “Pa’no mo nalaman? Ang galing mo namang manghula.” Dagdag niyang pang-iinis, lumapit si Annabelle sa kaniya at bigla niyang sinampal si Liah. “Hindi mo alam? Ha!?” sigaw siya sa mukha ni Liah. “Damn it, Annabelle! Wag mong saktan si Liah!” Sigaw ni Zek. Wala itong magawa dahil nakagapos ang katawan nito ng mga ugat. Nag-aa
Hindi mapigilan ni Liah, ang sarili. Niyakap niya si Zek nang mahigpit hanggang sa lumuha na siya nang tuluyan. Bumuhos ang malakas na ulan. Mas lalo lumakas ang iyak ni Liah sa bisig ng prinsipe. Hindi niya alintana na unti-unti nang nawawalan ng bisa ang kaniyang salamangka na ginamit kay Annabelle. Niyakap siya ni Zek, kahit hinang-hina na ang prinsipe. Naging emosyonal si Liah nang mga oras na iyon. Hindi na niya mapigil ang pagod, pangamba at pag-aalinlagan sa mga bagay. Parang nawawalan na siya ng pag-asa. Sa kaniyang kahinaan mababakas ang unti-unting pag-usbong ng kasamaan. Unti-unti na rin napagtanto ni Liah ang kaniyang pagsubok. Haharapin niya lahat, wag lang mawala ang lalaking pinakamamahal niya. Mas lalo pang lumakas ang ulan at ang ihip ng hangin, isa-isa na rin binabaklas ni Annabelle ang mga ugat sa kaniyang katawan. Tuluyan nang nawala ang salamangka na ginamit ni Liah. Sumilay naman ang ngiti sa labi ni Annabell
Isang malalim na singhap ang pinakawalan ni Lala, bago tuluyang mawalan ng malay. Habang si Ezra ay hindi mapigil ang pagtulo ng kaniyang mga luha. Bumuhos ang malakas na ulan at dumilim ang buong paligid. At lahat ng dahon ng mga puno ay sinasayaw ng hangin patungo sa isang kawalan. Hindi niya maigalaw ang buo niyang katawan at nanginginig ang buo niyang kalamnan. Nang maramdaman ang lamig ay kaniyang napagtanto na malapit na pala sila sa kinaruruunan nila Zek at Liah. At gano’n na lamang ang kaniyang pagkagimbal nang makita sina Zek at Liah, na nakahandusay sa lupa at walang malay. “K-kuya?” mahinang sambit niya. At unti-unting humahakbang ang kaniyang mga paa patungo sa kaniyang kapatid. “A-ate, Liah?” Humahalo ang patak ng ulan sa kaniyang mga luha, hindi niya mapigilan ang impit na pag-iyak. Niyugyog niya ang kaniyang kapatid para magising, pero kahit anong gawin niya ay wala pa rin itong malay.
Hindi maintindihan ni Zek kung ano ang nangyayari, hindi niya mahagilap sa isip niya kung ano ang dapat niyang gawin. Inaalala niya ang nangyari kahapon at naalala niyang biglang naglaho ang babaeng tinatawag ni Liah na Annabelle. Palaisipan pa rin sa kaniya bakit lagi sumusulpot ang babae at balak na patayin ang babaeng mahal niya. “Kuya?” Isang boses ang pumukaw sa kaniyang pagmumuni-muni. Sinundan niya ang boses at nakita niya ang kaniyang kapatid. “Ezra? Oh? Bakit?” “Are you ready for your wedding?” masiglang tanong nito sa kaniya. “What? Wedding?” takang tanong niya. “Yeah. You’re gonna marry, Laura? How could you not remember?” Nag-isip ang binata at naalala niya na buntis ang babae at siya ang tinuturong ama ng bata. Iyon ang dahilan bakit sila humantong sa ganitong sitwasyon. Kailangan niya munang ayusin ang gusot na ito bag
Tumungo si Tara at ang reyna sa kulungan, kung saan nila kinulong ang bruha. At habang papalapit sila nang papalapit sa kulungan, biglang lumitaw ang ina ng reyna. “Nabalitaan ko ang nangyari, Airah.” Lumingon naman ang anak niya na hindi na nagulat na bigla na lamang sumulpot ang mahal niyang ina. Habang si Tara ay tahimik na nagmamasaid sa paligid, dahil baka may nagtatagong kalaban sa gilid-gilid. Madilim, masikip at mga batong pader ang kanilang dinadaan. At sa bawat hakbang nila ay binubuksan ni Tara ang mga sulong nakadikit sa pader na bato. Unti-unting lumiliwanag ang paligid. “Paano nawalan ng bisa ang mahikang nilagay ko?” tanong ng inang reyna. Halatang nagtataka ito sa mga nangyari. “Malapit na ang kabilugan ng buwan, Ina, at nagsisimula na silang maghasik ng lagim sa bawat parti ng mundo.” “Naramdaman ko ring nakauwi na ang aking apo, Airah.” Yumuko ang reyna, dahil hindi ni
“Sinadyang putulin ang kaniyang dila para hindi siya makapagsalita, Mahal na Prinsipe.”Hindi nagsalita ang binata, nag-iisip ito kung ano ang gagawin. “May naisip na ako. Para malaman natin kung saan siya nanggaling at kung sino ang nag-utos sa kaniya ito ang gawin natin. Hinila niya papalayo ang kaniyang sundalo at dinala sa labas ng kulungan. Nang matapos nilang mag-usap ay napagpasiyahan nilang hayaan ang lalaki. Pinakain at binigyan nila ng tubig para bumalik ang lakas nito.“Kailangan natin romonda sa buong paligid ng kaharian para siguraduhin ligtas ang mga tao at ang ibang lahi na nandito sa territoryo ko.”“Masusunod, Mahal na Prinsipe.Paano nga pala ang pagliligtas sa anak ng Duke?”“Ganito makinig ka, papalayain natin ang bihag natin at do’n tayo gagawa ng aksyon. Susundan natin ang bihag hanggang sa ma
Biglang nag-vibrate ang tracker ni Zek, na inilagay niya sa kaniyang bulsa. Alam niyang may kalaban sa paligid kaya minabuti na rin niyang e-vibrate mode ang tracker niya para hindi makagawa ng ingay. Agad niyang inalerto ang kaniyang mga kasama sa pamamagitan ng paghatid ng coordinates at para ma-secure ang bawat perimeter nila. Kailangan nilang mag-ingat, dahil hindi tao ang kanilang kalaban. Nang makuha na ng mga kasama niya ang signal ay hindi na sila nagsayang pa ng oras. Agad silang naghanda at naging mas alerto. Ngunit sa kabilang parti ng gubat ay may dalawang babaeng nag-uusap, nakakubli sa isang malaking puno. "Kailangan ko ng bumalik sa Verona, Ina. Siguradong hinahanap pa rin nila ang katawan ni Liah." "Sige, anak kailangan ko na rin puntahan ang kapatid ng prinsipe, kailangan na na