ASHTON'S POINT OF VIEW “Ashton!”Hindi ko pa nga naimulat ang mga mata ko ay ang malakas na sigaw na kaagad ang narinig ko mula kay Mommy. Kahit nakakarindi ang boses ni Mommy ay ganyan naman talaga siya. Wala na akong magagawa tungkol diyan. Kadalasan ay hindi ko nalang siya pinapansin.“Ayaw mo talagang gumising?!” rinig na rinig ko ang matinis na boses nito ngunit wala akong sapat na lakas para imulat ang aking mga mata. Masyado akong pagod sa mga nangyayari tapos ang tagal pa namin umuwi kagabi dahil kung ano-ano pa ang pinag-uusapan nilang detalye tungkol sa kasal namin.“Ouch! Mom! That hurts!” Hiyaw ko ng hinampas niya ng unan ang ulo ko. “Mom!” I almost screamed when she never stopped.“Bakit ba?! Ang aga-aga pa!” malakas na reklamo ko. “Maaga? My God Ashton! It's already eight!” she exclaimed in a very sharp noise.“So what?!”Umilag ako nang magtangkang hahampasin na naman niya ako ng unan na hawak niya pa rin. Inis na inis na itong nakatitig sa 'kin habang nakapameywang
ASHTON'S POINT OF VIEW “And now you're acting like an independent woman when in fact you're just a spoiled brat,” walang emosyong saad ko. I was so caught up with her clumsiness! Ang daming kaartehan sa katawan. Just earlier she ran away from me and with all my strength I ran after her. Though part of it was my fault because I scared her. I was scared that something might happen to her and the blame will put all on me. Hindi lang ama niya ang papatay sa akin pati na rin ang pamilya ko lalong-lalo na si Mommy! Baka itakwil pa nga ako no’n! And now, she sprained her foot, I carried her all the way here. Tapos ngayon ituturing niya akong personal assistant niya?! Hindi man lang marunong mag-please or whatever. Tss!“Excuse me! Anong sabi mo?!” malakas at matinis na boses na namang sigaw niya. Kailan ba hihinahon ang boses nito kapag kaming dalawa lang?“Tss. Spoiled brat na umaasa lang sa ama,” dagdag na pang-iinis ko pa bago ko siya tinalikuran at umalis sa harapan niya. I knew I hit h
ASHTON'S POINT OF VIEW“What the hell are you doing with your life, Ashton?!” My Mom's angry voice greeted me as I step my foot inside our house. Here we are again. I just shrugged and went straight to my room. Nabalitaan niya kasing halos bagsak ko lahat ng subject ko ngayong school year. Hindi ko nalang siya pinansin at dumiretso nalang ako sa paghakbang papunta sa loob ng aking kuwarto. Isang mahabang litanya na naman ‘to. Ang tagal pa naman niyang tumigil. I just wonder how mothers can't be tired of rebuking all throughout the day or even the whole night! Ako nga ay napapagod sa simpleng pagsasalita lalong-lalo na kapag nagpapaliwanag.“Wala na ngang ambag ang ama mo sa pamilya natin! Pati ba naman ikaw?!” habol niya pa. Tss. Hindi ko na kasalanan ‘yon. Hindi ako ang pumili sa kaniya bilang kabiyak ko. Bakit kasi pinili mo siya? E wala naman siyang kwenta bilang isang asawa at ama!Pagod kong ibinagsak ang aking katawan at ipinikit ang mga mata para magpahinga ngunit naudlot iyo
M A L I A ' S P O V "Malia, are you done?" Dad's voice pulled me up from my deep thoughts. I looked at my whole reflection in the mirror and feigned a smile before composing myself. Huminga muna ako ng malalim bago sumagot. "Uhmm. Patapos na po!" Kaya mo 'to, Malia! Ikaw pa! I lost my mom at a young age and I managed to grow up because I have my dad. I couldn't imagine myself being alone in this harsh world. I just couldn't live alone. Hindi ko alam kung kakayanin ko lahat ng ibabato ng mundo sa 'kin kung wala ang ama ko. He is my shield when everything is chaotic. He covered me and kept me safe... until now. Ngayon, panahon naman para siya ang aking poprotektahan at pangangalagaan. "Wow! You looked prettier everyday. Magkamukhang-magkamukha talaga kayo ng Mommy mo," he complimented, smiling. Hinawi nito ang mga natitirang buhok na humarang sa mukha ko at tinitigan ako na parang ako ang pinakamagandang babae sa buong mundo. "Siyempre! Anak niyo ko ni Mommy e! Kanino pa ba ako
MALIA'S POV "I like him, Tita." I endured the cringe feeling and managed it to sound oblivious. Sinadya kong itono iyon na para bang hindi big deal sa 'kin ang pagpapakasal sa anak niya. Also, I don't want her son to be offended in front of our family that's why I told them that I like him kahit hindi naman talaga. Napansin kong natigilan sa pagsubo si Ashton at tumingin sa 'kin. He raised his one brow and looked at me intently. He gave me a what-are-you-saying look. I just shrugged as a response and then I continued eating my food. Tumahimik ang mesa saglit bago ito binasag ni Daddy. Lahat kami napabaling sa kaniya. "We already set the date of your wedding, Ashton and Malia." Daddy informed. "Dad..." "We already picked the date, Ija," my attention was shifted on her, Elizabeth, the mother of Ashton. Sumingit siya na napakalaki ng ngiti na para bang sobrang saya niya dahil sa sinabi ni Daddy. Tumungo ako't humigpit ang hawak ko sa kutsara't tinidor. "Ikakasal na kayo next month
M A L I A ' S P O V Literal na hindi maiguhit ang mukha ni Ashton habang nagmamaneho ng sasakyan. His eyes were too focus on the road. He held the steering wheel tightly, making his prominent veins visible. Nagtatagis ang bagang nito kaya hindi ko nalang pinansin at itinuon nalang ang atensyon sa phone at kalsada. Tahimik lang akong pasulyap-sulyap sa aking phone at sa daan. I hummed while readying my camera. The most exciting part of the trip is the taking of photos behind each sceneries. I like to capture every moments. I love to have memories while the breathtaking view is behind on me. I don't know my life span. Mas mabuti nang may maihahabilin akong mga bagay na makikita ng mga mahal ko sa buhay. Katulad na lamang ng kay Mommy. The only memory of her remained was the polaroid photo of the two of us. Siya ang nagturo sa 'kin sa photography at design. I can't help myself not to smile while checking my camera. I'm super excited because this trip will gonna be amazing! I love isl
M A L I A ' S P O VJust what I guessed, the island is more quite and serene. It was a combination of the color blue and green. Mula dito sa kinatatayuan ko ay kitang-kita ko ang nagpuputian at kumikintab na mga buhangin. Parang ang sarap kaagad humilata doon habang basa ang katawan. My swimming cell is now too excited to get soak under the dark blue water. Ang laki ng ngiti ko habang pinagmamasdan ang kabuuan ng isla.I am too excited that I forgot my sprained feet. I attempted to stand up and get off the boat but I instantly flinched and get back to my previous position. Agad na nawala ang ngiti ko habang nakatingin sa aking paa."Badtrip ka naman oh!" Bulong ko sa sarili.Ginalaw-galaw ko ito at hinilot para naman kahit papaano ay makapaglakad na ako at ma-enjoy ko ang tanawin. Masakit talaga. Literal. Pinipigilan ko lang ang mukha ko na hindi gumawa ng kahit na anong reaksyon."Pwede pong patulong sa mga gamit namin, Manong?" My attention was shifted on Ashton as he asked Manong fo
MALIA'S POV"We can talk later. Take a rest first." I managed to submerge myself in a deep sleep before anxiety and overthinking will take over. Siguro sa sobrang pagod ay nakatulog kaagad ako ng mahimbing. Nararamdaman ko iyon dahil isang tahimik at matiwasay na paglalakbay ang matulog pagkatapos mapagod ng sobra. Sleeping is everyone's temporary escape from all the chaos of reality but why does no one wants to sleep forever?When I opened my eyes, that's when I realized that I am facing my painful reality. I had sleep for a long time but I am still restless. Tulala akong napatitig sa kisame ng kuwarto habang iniisip kung ano na ang susunod na mangyayari. Parang kay bilis lumipas ng araw at napakaraming pangyayari kaagad ang naganap.Kahit ang bigat ng pakiramdam ko sa katawan ay kinaya ko paring tumayo at lumabas ng kuwarto. Unang bumungad sa 'kin ang nakakasilaw na liwanag ng araw. Ang init. Sobrang init. Nagtataka lang ako sa paligid dahil sobrang tahimik nito. I saw Ashton and t