Chapter 3

Carrine

Sa isang coffeeshop kami nagpunta ni Mr. Saavedra at doon niya sinimulang ipaliwanag sa akin ang tungkol sa kalagayan ng anak niya. Nakinig lang ako at sa totoo lang nakaramdam ako ng awa sa batang tumawag sa akin ng Mommy dati.

“Gaya ng sinabi ko, you will take Simmone’s place habang hindi pa stable si Hunter. Gawin mo ang responsibilidad bilang ina at kapag makakaya na niyang intindihin ang sitwasyon, you can leave!” cold na sabi ni Mr. Saavedra sa akin

“Eh sir, hindi po kaya mas lalong masaktan ang anak ninyo sa gagawin ninyo? Papaasahin niyo siya sa isang bagay tapos bigla niyong babawiin? Hindi ba mas mahirap po yun?” tanong ko sa kanya pero tinaasan lang niya ako ng kilay

“Kung magta-trabaho ka sa akin, I won't allow you to ask questions nor question my decisions!” 

Buhat kanina, ni hindi ko man lang yata nakita na ngumiti ang mamang ito. Yung parang pinaglihi siya sa sama ng loob at palaging galit sa mundo. 

Hindi yata kaya ng kunsensya ko ang gusto niyang mangyari lalo pa at batang inosente ang involved. Marami pa namang trabaho diyan na pwede kong pasukan kaya minabuti ko na lang na tumanggi.

“Pasensya na po Mr. Saavedra, hindi ko po matatanggap ang alok ninyong trabaho. Pasensya na po!” sabi ko sa kanya saka ako tumayo para magpaalam

“In case you forgot, wala ka ng trabaho, starting today!” cool na sabi niya saka siya humigop ng kape

“Alam ko naman po! Marami namang trabaho na mapapasukan kaysa naman gawin ko ang labag sa kalooban ko.” sagot ko sa kanya 

“Nakasanla ang bahay at lupa ninyo, hindi ba? Yun ang dahilan kaya ka lumuwas ng Maynila hindi ba? Ang tatay mo, may sakit at nangangailangan ng pera para sa pagpapagamot niya, tama ba?” 

Nanlaki ang mata ko sa aking narinig dahil nagawa niyang ungkatin ang mga bagay na iyon. Is he that powerful para magawa niyang hanapin ang pamilya ko sa Lucena?

“Totoo po yun! Kaya nga po ako nagsisikap pero ng dahil sa inyo, nawalan ako ng trabaho!” malungkot na pahayag ko pero ni hindi man lang yata natinag ang damdamin ng taong ito

“I am giving you a chance, Ms. Esguerra! Why don’t you just grab it?” nakatitig siya ng matalim sa akin at nakaramdam ako ng kilabot just by looking at his eyes kaya naman minabuti ko ng magpaalam

“Aalis na ako! Salamat na lang sa offer!” sabi ko saka ako tumalikod 

Narinig ko ang pagtunog ng phone niya and when he answered it at narinig ko ang sinabi niya ay kusang huminto ang paghakbang ko.

“Okay Mommy, papunta na ako diyan. Tawagan niyo agad si Doc Mejares!”

Napalingon ako sa kanya at nakita ko ang takot sa mga mata niya. Mukhang may nangyari sa anak niya at hindi ko naman mapigil ang sarili ko na magtanong lalo at naalala ko kung paano ako yakapin ni Hunter.

“Anong nangyari?” 

“Dinala ulit sa ospital si Hunter!” maikling sagot niya sa akin saka niya ako nilagpasan  at hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin at patakbo akong sumunod kay Mr. Saavedra

Nakita ko ang pagtataka niya pero hindi na niya nagawang magtanong nung buksan ko ang pinto ng kotse niya at agad akong sumakay.  Mabilis ang takbo namin at napakapit na lang ako sa seatbelt ko sa takot na baka mabangga kami.

Nagdasal na nga ako at napapitlag pa nga ako nung bigla siyang magsalita.

“What are you doing?” sabi niya sa akin kaya napailing na lang ako

“Nagdadasal….”

“What?” tanong niya at dahil sa kalsada siya nakatingin, nabistahan kong mabuti ang mukha niya sa ganung anggulo.

Hindi maipagkakailang gwapo at mabango siya ha! Matangos ang ilong niya and his skin is fair, lalaking-lalaki ang dating! Makinis din siya and his lips is so….red! Medyo wavy ang buhok niya at bagay na bagay ang gupit niya sa hugis ng kanyang mukha. His beard is shaved nicely and it compliments his dark aura. Misteryoso, cold, arrogant and dangerous and it is well displayed by his eyes.

“It’s rude to stare, woman!” sabi niya sa akin kaya napakurap ako at pakiramdam ko kinain ng pamumula ang dalawang pisngi ko

“Sorry…” napangiwi na lang ako saka ako bumaling sa bintana  dahil nahihiya ako sa kanya

‘Diyos ko, Carrine, titig pa more!’

“Ano ba ang pagdarasal mo?” tanong niya sa akin kaya muli akong napatingin sa gawi niya

“Na ayoko pang mamatay!” napangiwi na lang ako lalo at nakita ko ang pagsimangot niya

Hindi na ako nagsalita dahil baka tuluyan na akong sipain ni Mr. Saavedra palabas ng kotse. Nang makarating kami sa ospital ay sumunod ako sa kanya as soon as he parked the car.

May kausap siya sa phone at agad siyang sumakay sa elevator nung bumukas ito kaya naman hindi ako nakagalaw.

“Ano pang tinatayo mo diyan?” tanong niya sa akin kaya umiling na lang ako

“Hindi na pala ako sasama!” sabi ko sa kanya kaya nakita ko na naman ang talim sa mga mata niya

“Pinaglalaruan mo ba ako, Ms. Esguerra? May emergency case ang anak ko at wala akong panahon sa pag-iinarte mo!” bulyaw niya sa akin kaya napalunok na lang ako

Ano ba naman kasi talaga ang pumasok sa isip ko at sumama pa ako dito.

“Dammit!” narinig kong sabi niya kaya naman nakaramdam ako ng takot at pumasok na agad ako sa loob

Pagsara ng elevator ay pinindot ni Mr. Saavedra ang twenty kaya naman naisip ko na mahaba-habang biyahe ito. Hinawakan ko ng mahigpit ang bag ko saka ako huminga ng malalim. Ipinikit ko ang mata ko dahil nagsisimula na akong pawisan ng malamig.

“Okay ka lang?” tanong sa akin ni Mr. Saavedra at kahit nahihirapan na ako ay tumango na lang ako 

I held my chest dahil naninikip na iyon at kasabay ng pagbukas ng elevator ay nagdilim na ang paningin ko.

******

Hindi ko alam kung nasaan ako pero base sa amoy ng paligid ay alam kong nasa hospital ko. Naalala ko ang nangyari sa akin kanina at nasapo ko na lang ang noo ko. 

Ano ba ang nangyayari sa akin at nagiging bobo na yata akong mag-isip?

“You can get yourself killed, alam mo ba yun?” 

Napadilat ako nung marinig ko ang malamig na boses na iyon. Napakalamig na tumatagos ito hanggang buto ko.

“Bakit ka sumakay sa elevator if your claustrophobic?” sita niya sa akin nung lingunin ko siya

Nakaupo siya sa tabi ng kama and as usual, galit na naman ang mga mata niya

“So-sorry…natakot kasi ako sayo kanina!” sagot ko kaya at nagyuko na ako ng ulo dahil hindi ko kayang salubungin ang mga mata niya

“Sa akin natatakot ka pero yung mapahamak ka, hindi?” sermon niya sa akin  kaya hindi na lang ako nagsalita para hindi na humaba ang usapan

Hanggang sa maalala ko ang anak niyang si Hunter. Imbes na nandun siya sa tabi ng anak niya, nandito siya at mukhang binabantayan pa ako.

“Ka-kamusta si Hunter?” tanong ko sa kanya habang nakayuko ay narinig ko ang paghinga niya ng malalim

“OKay na siya, Nag-nosebleed daw siya kanina at nag-panic si Mommy at ang Yaya niya! Pero the doctor suggested that he undergo tests para makasiguro na hindi ito associated sa sakit niya.” malungkot na kwento ni Mr. Saavedra

“Sana maging okay na siya! Pasensya na sa abala, Sir! Okay naman na po ako, uuwi na po ako sa amin!” sagot ko sa kanya saka ako bumangon

Inalalayan naman ako nito at halos mapitlag ako nung muling dumampi ang kamay niya sa akin. Para kasi akong nakuryente.

“Ihahatid na kita!” sabi niya sa akin pero umiling ako

“Huwag na, balikan mo na si Hunter dahil mas kailangan ka niya!” sagot ko sa kanya saka ko pasimpleng binawi ang braso ko

“Okay! Mag-iingat ka! Ako na  ang bahala dito!” tukoy siguro niya sa babayaran ko sa ospital

OA naman kasi! Nahimatay lng ako, private na kwarto pa talaga ako dinala!

Nakaupo pa rin ako sa kama and Mr. Saavedra started to approach the door nung bigla itong bumukas.

“Mommy! Mommy!” 

Hindi ako nakakilos ng pumasok sa kwarto si Hunter habang pigil ito ng yaya niya. Hindi ko alam pero may kurot talaga sa puso ko ang bawat pagtawag niya sa akin ng Mommy.

Patakbo siyang lumapit sa akin at dahil nakalawit ang paa ko sa kama ay doon siya yumakap.

“Mommy! What’s wrong? May sakit po ba kayo?” tanong niya sa akin kaya naman nahawakan ko ang dibdib ko

“Hunter, let’s go muna! Nag-uusap pa ang Daddy mo at ang ale!” sabi ng Yaya niya dahil nakilala ko ito he last time I saw at the mall

“No! Bakit ba ayaw ninyong makasama ko si Mommy! Daddy, diba sabi mo, basta magpakabait ako at magpagaling, ibibigay ni Papa Jesus yung wish ko?” inosenteng tanong ni Hunter sa Daddy niya at hindi naman ito nakapagsalita sa harap ng bata

Alam ko na nahihirapan din ito sa sitwasyon lalo at nawala na ang matigas na ekspresyon sa mukha niya at napalitan iyon ng pag-aalala. Mahal na mahal talaga nito ang anak niya at kitang-kita iyon sa galaw niya.

“Hunter, kasi hindi kasi si…”

“Hunter, halika dito! Gusto kang mayakap ni Mommy!” putol ko sa sasabihin ni Mr. Saavedra dahil hindi yata kayang makita ng mata ko kung paano patayin ng sariling ama ang pag-asa na bakas sa mata ni Hunter

Napatingin sa akin si Mr. Saavedra  at ganun na lang ang ngiting sumilay sa mata ni Hunter nung marinig niya ang sinabi ko.

“Mommy!” sabik na sabik ang paraan ng pagbigkas ni Hunter ng mga salitang iyon at doon ko napagtanto kung gaano nangungulila ang batang ito sa kanyang ina

Hindi ko maiwasang makaramdam ng galit sa nanay ng bata dahil para sa akin, kahit ano pa ang dahilan, hinding-hindi ko iiwan ang anak ko!

Binuhat ni Mr. Saavedra ang bata at inupo iyon sa kama at agad siyang yumakap sa akin. Sobrang higpit ng yakap niya na para bang ayaw na niya akong pakawalan.

“Mommy, pwede po bang huwag ka ng umalis? Please Mommy?” pakiusap pa niya at hindi ko napigil ang luhang dumaloy sa mga mata ko

Niyakap ko si Hunter ng buong puso at alam ko, sa mga oras na ito, mababago na ang takbo sa buhay ko.