Chapter 3: I’m not Slut

Chapter 3: I’m not Slut

(Angie POV)

Nang magising ako sa katotohanan na, yung binasag ng lalaki… Yun ang regalo ni Mama sa akin ng makapagtapos ako sa kolehiyo. Nataranta akong pulutin ito, at di namalayan na basang-basa na talaga ang pisngi ko ng aking luha. Lahat ng bagay na ibinibigay sa akin ng mga mahal ko, pinapahalagaan ko. Bakit kailangan pa basagin ng lalaking to ang phone ko.

Umangat ang paningin ko sa kanya. Siya naman, napapasabunot sa sarili, hangang sa napatitig siya sa akin. Nang biglang kinampihan ng ulan ang aking luha, lalo na… ang hardin na’to wala namang bubong.

“Anong ginawa sayo ng phone ko… Bakit mo binasag!?” Nangangalaete kong tanong sa kanya. May nagtangkang payungan siya ng tinulak niya ito palayo sa kanya. Hinayaan niyang mabasa rin ang sarili.

“Di naman yan mamahalin para mangalaete ka ng ganyan Miss. Kahit ilang unit ng phone at kahit yung mamahalin pa, kayang-kaya ko ibigay sayo!”

“Nagkakamali ka…” Nahihirapan na akong huminga dahil sa kakaiyak. “Walang-wala sa ipapalit mo sa akin ang phone na’to.” Saka tumayo na ako. Muli siyang tinitigan… pero wala na akong lakas para magsalita pa. Basang-basa na ako. Tinalikuran ko na siya, at mabuti na lang wala nang humarang sa dadaanan ko. Nanatiling hawak ko ang pira-pirasong phone ko.

Nais ko nang magising sa bangungot na’to. Ano bang ginawa ko, para deserve kong mangyari ang lahat ng ‘to. Siguro nga may masama akong ginawa, at di piniling patawarin ako ng poong maykapal.

Lutang ang isipan at nakalimutan na ang pabor sa akin ni Julius ng bumalik ako sa silid. Hindi ko na nagawang kumatok at binuksan na ang pinto.

Nang biglang… hindi ko na maihakbang ang aking mga paa dahil sa nakikita ko. Si Julius at Trisha… naghahalikan. Hangang sa tinulak na nga ni Trisha si Julius sa kama. Hinayaang malaglag ang twalyang nakapulupot lang sa katawan niya. Suot niya… yung lingerie na binili namin para sa akin. Para maisuot ko sa harapan ni Julius.

“Trisha, sa kabila ng boung gabi nating lampungan at kaninang naliligo tayo… Ngayon, gusto mo parin?”

“Sa ito naman talaga ang plano natin diba Julius? Ibigay ng tanga kong kaibigan at fiancée mo ang lahat ng ‘to?”

“Ang tanga nga talaga niya. Hindi ko nga halos maisip Trisha kung bakit hindi niya tayo nahahalata.”

“Dahil nga tanga siya diba?” Saka muling niyapos ni Trisha si Julius at ang halikan nilang… sana malunod na silang dalawa.

Tuluyan nang nawala ang lakas ng kamay ko para hawakan ang phone ni Mama, dahil sa nakikita ngayon at narinig ko. Nakuha ko ang attention nila, pareho silang napatitig sa akin, at si Trisha nagmadaling pulutin ang twalya. Ang walanghiya… dapat akin ang twalyang yun.

“Sinong tanga?” Tanong ko na may pilit na ngiti sa aking labi kahit gusto ko na silang sugurin at saktan. Ngunit… wala na talaga akong lakas, lalo na nang ngumiti sa akin si Trisha at traydor na humalakhak. Habang si Julius, napahila lang ng kumot at walang emotion sa mukha niya. Mas piniling isinandal ang likuran niya sa headboard… ng ngumiti rin ito sa akin, at sinabayan nga si Trisha.

Pakiramdam ko talaga, binabangungot parin ako.

“Kamusta ang gabi mo Bess? Unfair naman diba kung ikaw nag-eenjoy sa bisig ng ibang lalaki habang si Julius naghihintay dito mag-isa.” May panunuya sa mga mata ni Trisha.

“Di ko alam ang ginawa ninyo kung bakit nangyari ‘to sa akin. Ano ba ang ginawa ko para pagtaksilan niyo ako ng ganito. Oo na tanga ako. Matagal ko na ngang napapansin na may kakaiba sa inyong dalawa. Ngunit napaka-tanga ko kasi mas pinili kong paniwalaan kayong dalawa. Ikaw Trisha, tinuring kitang matalik na kaibigan, di ko aakalain na gagawin mo ‘to sa akin.” Wala nang luhang tumulo sa aking mga mata… siguro manhid na. Sobrang naninikip na ang puso ko para saluhin ang mga nangyayari sa akin ngayon.

“Hubarin mo ang damit ko!”

“Angie…” Si Julius na bumangon na sa kama, at naka-underwear lang ito. Ang underwear din niyang binili namin ni Trisha para sana kagabi. “Sayang naman kung hindi maisusuot ang damit na yan. Saka mas bagay kay Trisha ang lingerie na yan kesa sa’yo. Sabi ko di’ba sa’yo, yung mga manang na style, yun lang ang nababagay sayo.”

“Julius…”

“Ngunit kahit ano man ang nangyari kagabi sayo… at sa nakita mo ngayon, patas lang diba? Wala kang rason upang magalit ka sa amin, dahil kasalanan mo din naman. Naghintay ako sayong pagbabalik Angie, pero ayun nga nakipaglandian ka sa ibang lalaki. Nagustuhan mo bang iba yung kumuha ng kayamanan mong ini-ingatan? Dapat di’ba ako ang magalit sa’yo?”

Nagpipigil ang kamay ko na saktan ang isa sa kanila. Ngunit… sadyang mahal ko lang sila para nga hindi sila saktan lalo na si Julius.

“Papatawarin kita Angie. At lilipas ang araw na ito na parang walang nangyari. Mananatili tayong nasa relasyon. Mahal mo ako. At ayaw mo akong nakikitang nahihirapan diba? Saka may plano na tayo. Kailangan ba nating sirain yun? Ilang buwan na lang makukuha ko na ang resulta ng board exam, at makukuha ko na din ang lesensya ko sa pagiging abogado. Manghihinayang ka sa akin kapag pina-iral mo ang kitid ng ulo mo. Saka mawawala kami ni Trisha sa buhay mo.”

“May punto nga naman Bess si Julius. Makinig ka sa kanya. Para rin naman sa kabutihan mo.”

Hinawakan ni Julius ang baba ko… “Babe, nasaan na ang hinihingi kong agahan? Gutom na ako.”

“Yung agahan mo… Nakalimutan ko.”

“Hahaha. Yan ang nagagawa ng lutang Julius. Saka basang-basa siya, saan siya galing? Wag mong sabihin Angie bumalik ka sa lalaking yun?”

“Angie naman… Ako ang priority mo diba? Alam mo naman importante ang agahan ko. Sige na, ikuha mo na ako.” Napatalikod naman ako sa kanya… ng hindi ko pala nasarhan ang pinto, di ko inaasahang meron palang nakasunod sa akin. Nanlilisik ang kanyang mga mata… hindi sa akin, kundi sa mga kasamahan ko.

“Oh! Siya ba ang umangkin sayo kagabi Angie?” Pang-aasar na tanong ni Julius nang mapansin rin niya ang strangherong nakatayo sa labas.

“Kamusta naman pare ang performance ng girlfriend ko?” Ngumisi ang stranghero sa kanya. “Mga walanghiya kayo. Pero kahit ganito ang ginawa ng girlfriend ko papatawarin ko siya. Lalo na di ko naman kayang pakawalan ang mapagmahal kong girlfriend. Andito ka ba para samahan siya magpaliwanag sa akin?”

“Julius…” Si Trisha. Napasinghap siya ng makita niya kung sino itong nasa pintuan. “Siya ba? Infairness bess di ka lugi.” Ngunit hindi parin maalis ang masamang titig nito sa dalawa.

“Pare wala nang kailangan ipaliwanag pa. Naintindihan ko. Babe, ikuha mo na kami ng agahan.”

“Yung mabubusog kami Angie.” Si Trisha. Di ko alam ang gagawin ko, kundi sundin sila at hilain na rin ang stranghero paalis. Ngunit pinigilan ako ni Julius…

“Wag ka munang babalik dito Angie, may kailangan lang kami tapusin ni Trisha.” Kung sukatan nga ng talino sa pagmamahal, ako yung wagas kung umibig… at napakatanga. Gusto ko man umiyak sa harapan ni Julius ngunit di ko magawa… Naninigas ang puso ko para pairalin ang emotion ko ngayon. 

Napatango ako.

Pero… Nagulat na lamang ako ng biglang tinulay ng stranghero ang distansya namin, at hinila ako kay Julius saka malakas niyang sinuntok sa mukha si Julius dahilan upang bumagsak ito sa sahig. Di ako makakilos… hawak niya ang kamay ko… mainit. Habang si Trisha, siya na itong umalalay kay Julius na napamura sa inis at bumangon upang gumanti, ngunit humarang na sa kanya ang ilang tauhan ng stranghero.

“Gulpihin niyo sila.” Utos ng stranghero na halos kumilos kaagad ang mga tauhan niya.

“Tumigil kayo!” Inalis ko mismo ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko. Tarantang nilapitan si Julius.

“Di mo alam kung sino ang binabanga niyo!” Si Julius na pilit bumangon at susugurin ang stranghero ngunit parehong pinigilan namin siya ni Trisha. “Kakasuhan kita! Sino ka ba para maghimasok sa di mo naman silid! P*****a!”

Ngunit bigla na naman siyang sinuntok ng isa sa tauhan ng stranghero, kaya muling bumagsak sa sahig. Nilapitan kami ng stranghero, at inapakan nito ang binti ni Julius na ako na mismo ang nagmamakaawa sa kanya dahil hinila na kami ni Trisha palayo sa kanila.

“Mr. Julius An ang pangalan mo diba? At ang tumawag kanina sa babaeng tanga ay si Mrs. An, ang nanay mo. Sinabi lang naman niya sa tangang girlfriend mo na hiwalayan ka na niya sa lalong madaling panahon. Ngunit dahil tanga siya at handang magpakatanga… Ahahaha. Mananatili siya sayo. That’s exactly a bulsh*t~!” Saka isang malakas na sipa upang mamilipit si Julius.

“Hoy tangang babae. Nararapat lang to sa kanya, wag kang maging concern kasi kahit kailan hindi siya naging concern sayo. Huling-huli mo na kanina ang kahuyapan na ginawa nila sa’yo. Matalik mo siyang kaibigan…” Turo niya kay Trisha. “At heto ang lubos mong minamahal na lalaki kesa sa sarili mo, ay talaga bang deserve nila ang kapatawaran mo. Ngayon lang ako nakakita ng tangang katulad mo. Kung ako sayo sinabunutan ko na ang babaeng yan.” Nang lumapit siya sa akin. “Matagal ka na nilang ginagamit, ayun na rin sa nadatnan nating pinag-usapan nila.”

Saka nito hinablot ang kamay ko, at kinaladkad ako nito palabas ng silid, kahit ng pumu-protesta ako. Sinalubong siya ni Michael at ilang kasamahan nitong lalaki, inabot sa kanya ang twalya ngunit hindi nito pinansin. Bumukas ang VIP elevator. At di ko alam kung saan niya ako dadalhin…  Hangang sa bumukas ang pinto, at narito kami ngayon sa rooftop. Sumalubong kaagad sa akin ang malamig na hangin.

Hinila ako nito palabas. Ramdam ko ang inis niyang nararamdaman… O ang sarili ko ata.

“Sumigaw ka.” Biglang bitaw niya sa akin sa pinaka-gitna ng helipad. “Pakawalan mo ang katangahan mo.” Sinasabi niya ito sa akin habang nakatalikod siya. At ako, nakatitig sa kanya. “Hayaan mong umiyak ka. Ibuhos ang lahat ng mapapait na nangyari sayo.”

Sa mga sinasabi niya sa akin, namumuo na ang luha ko ulit sa aking mga mata. “Minsan hindi naman natin talaga kasalanan maging tanga. Sadyang naniwala lang tayo sa mga taong akala natin inaalala nila ang ating nararamdaman. Yun pala… hindi. Paulit-ulit lang tayo bibiguin, hangang sa maging tanga na nga tayo.” Napamulsa siya… Habang ang mga mata ko abala na ngang umiyak.

“Hindi tayo ang tanga… Sila. Tayo yung nagmamahal sa kanila ng lubos… tayo yung handang maging tanga sa paningin ng iba. Pero di natin alam yung mahal natin, tinatrato tayong tanga. Pero sabi ko nga sila ang tanga, dahil sa oras na magising tayo sa katotohanan na nagmamahal sa kanila, di tayo magdadalawang isip na talikuran sila. Wag natin hayaan na paulit-ulit na lang natin ginagawa nila tayong tanga.”

Humaguhol ng iyak. Nanghina ang tuhod ko, dahilan upang mapa-upo ako. “Sige lang… Umiyak ka lang. At pagkatapos, ipunin mo ang lahat mong lakas para harapin sila ulit ng malinaw ang mga mata at di nagbubulagbulagan sa katotohanan. Wag mo na silang hayaan na gawin ka pang tanga. Maawa ka naman sa sarili mo.”

Di ko na napigilan… bigla na lang ako napasigaw sa sobrang galit na hindi ko napansin kanina. At naalala ko ang mga bagay na ginawa ni Trisha at Julius na tinakpan lang ng paliwanag nilang mas pinili kong pakingan kesa sa sarili kong kutob. Sa nagtiwala nga ako sa kanila diba?

Nang bigla ring sumigaw ang stranghero. Saka humarap siya sa akin na may ngiti sa kanyang labi. Tumawa siya na parang pinagtatawanan nga talaga niya ang katangahan ko. Napapa-iyak akong tumatawa rin. Bakit masyado akong nabulag sa pagmamahal at tiwalang ibinigay ko sa aking matalik na kaibigan at sa kasintahan ko na kahit kailan hindi man lang niya sa akin ipinaramdam ang pagmamahal. tama. Ginamit lang nila ako. 

Di ko namalayan nakalapit na sa akin ang stranghero at inilahad ang kamay niya sa harapan ko. “Kung di mo tatangapin ang perang ibibigay sayo, hayaan mo na ipaghiganti kita. Di naman sa naniniwala akong innosente ka sa nangyari sa ating dalawa kagabi. Sadyang kailangan mo ng tulong para turuan ng leksyon ang mga taong tinuring mong mas mahalaga pa sa buhay mo. Com’on, get up.”

@DeathWish