Chapter Four

 

Black Sheep

 

Nakangisi si Christelle habang nakaharap sa laptop niya at naglilikot ang mga daliri niya sa keyboard. Nasa screen na kaharap niya ang isang camera matrix na nagawa niyang i-hack, kaya maganda na naman ang mood niya. Chineck niya ang mga lugar na sakop ng mga camera habang iginagalaw niya ang ulo kasabay ng tugtog na naririnig niya mula sa suot na headphones.

Nasa kalagitnaan siya ng ginagawa niyang iyon nang bigla na lamang pumasok sa kwarto niya ang ina. Mabuti na lamang at nakaharap siya sa pintuan habang nakaupo sa kama kaya agad niyang sinara ang laptop na nakapatong sa mga hita niya at tinanggal ang headphones na suot sa ulo.

Her mom released a disappointed sigh. "Christelle, bakit hindi ka pa nakabihis? It's your grandmother's birthday party tonight. Tumayo ka na diyan at mag-ayos ka na. Then, go to my room so I can put make up on you and fix your hair."

Palabas na sana ang ina nang biglang sumagot ang dalaga. "I'm not going."

Natigilan ang babae at agad na hinarap ang labing-siyam na taong gulang niyang anak. Napabuntong-hininga siya, bago naupo sa kama. "Anak naman... We have to go. You have to go. Dapat kumpleto tayo dun. Birthday ng lola mo."

Binuksan muli ni Christelle ang laptop niya na nakapatong sa unan sa ibabaw ng mga hita niya. "Hindi niyo naman ikakamatay kung hindi ninyo ako kasama eh. I'm practically invisible most of the time, so nobody will notice if I'm not there."

Nagsalubong ang mga kilay ng ina. "Christelle, ano ba 'yang mga pinagsasasabi mo?" Umiling-iling na lamang ito, bago tumayo sa kama. "Just please get dressed, bago pa tayo maabutan ng daddy mo na ganito. Kanina pa niya tinatanong kung nakabihis ka na –"

"What's happening?" ani ng tinig na nagmula sa ama.

Nang pumasok ng kwarto niya ang lalaki, alam ni Christelle na masisira na naman ang gabi niya. She rolled her eyes, closed her laptop, and crossed her arms as she waited for her father to spit fire and reprimand her for being 'different'.

Nang mapansin ng ama na hindi pa siya nakabihis, nagsalubong ang mga kilay nito. "Bakit hindi ka pa nakabihis?"

"I told Mom already. I'm not going," Christelle replied nonchalantly.

"Get dressed, young lady."

"I told you already. I am not going," the young lady replied, emphasizing each word on her last sentence.

"Whether you like or not, you're going with us at the party. At kung pwede lang naman Christelle, iwasan mong ipahiya kami ng mommy mo... Please behave like a lady, and act like you're a worthy member of this family. Bakit ba kasi hindi mo kayang tumulad sa mga kapatid mo?"

Christelle hated it when she is compared to her older siblings, pero nasanay na siyang marinig iyon kaya parang wala na lang sa kanya ang lahat. Naiinis pa rin siya, pero palagi nang kalmado at malamig ang mga tugon niya. She just stopped caring about it, to be honest.

"Baka siguro ampon niyo lang ako kaya ganun," she replied sarcastically as her fingers tapped on her keyboard. She did not give a damn even if her parents are talking to her.

Nagtaas ng boses dahil sa inis ang padre de pamilya ng tahanan nila. "Christelle!"

Agad na pumagitna sa mag-ama ang ina ng dalaga, at agad nitong kinalma ang asawa. "Robert, ako na ang makikipag-usap sa kanya... Please. Just leave us."

"Pagsabihan mo 'yang anak mo, Carmina..." gigil na saad ng lalaki, "Hindi ko gusto ang tabas ng dila ng batang 'yan..."

Pagkatapos noon ay tuluyan nang umalis ang tatay niya, kaya muling naiwan sa kwarto si Christelle at ang ina. Naramdaman ng dalaga ang matalim na titig na ibinibigay sa kanya ng ina, pero wala na siyang pakialam doon at ipinagpatuloy na lamang ang ginagawa niya sa laptop.

"Umayos ka nga, Christelle... Gaya ng sinabi ng daddy mo, huwag mo naman kaming ipahiya mamaya."

Napakibit-balikat si Christelle at bahagyang napangisi habang nakapako pa rin ang mga mata sa laptop. "Eh 'di huwag niyo na lang akong isama. Andami niyo namang issues, eh simple lang naman ang solusyon. Ako lang naman ang ikinakahiya niyo, hindi ba? Eh 'di dito na lang ako sa bahay."

Her mother rolled her eyes in frustration. "Kung hindi ka namin isasama, mas lalong mag-iisip ng masama ang ibang kamag-anak natin tungkol sa amin at sa pamilya natin, Christelle. Marami nang usap-usapan tungkol sa'yo at sa pagiging sutil mo. Issue rin sa pamilya natin na hindi ka pa rin nag-aaral ng medicine kagaya ng mga kapatid mo. And you know your father's reputation as a doctor, right? Everything you do affects him and our family's name because you're his child."

Christelle felt a jab in her heart when she heard that, but since she's so used to it, she recovered right immediately. "Ang malas niya naman pala talaga dahil naging anak niya ako. Tsaka problema ko pa pala ang reputasyon niya? Issue niyo 'yun 'no, hindi naman sa 'kin."

Napahinga na lamang nang malalim ang nanay niya, who seemed to have given up on the debate going on between the two of them. "Ah basta... Sasama ka sa amin. Now get dressed because you're still going with us... whether you like it or not."

Nang tuluyang makaalis sa kwarto niya ang ina, napahiga na lamang si Christelle sa kama at napatitig sa kisame ng silid niya. As a part of the Domingo clan – a surname that is prominent in the medical field – nagkaroon siya ng isang moral obligation na dapat niyang sundan ang yapak ng mga magulang at kapatid bilang mga doktor at bilang mga pretentious na tao.

Hindi niya iyon gusto dahil una, wala naman siyang interes na mag-aral ng medisina; at pangalawa, hindi naman siya mapagpanggap gaya ng mga magulang, mga kapatid, at mga kamag-anak niya.

Christelle Domingo is considered as the black sheep of their wealthy and conservative clan that owns one of the biggest hospitals in the country, as well as a successful pharmaceutical company. While her siblings are either licensed doctors or currently studying medicine, nasa bahay lang siya palagi at nakaharap sa laptop niya.

Her parents think of her as useless and lazy just because she's just always in front of her laptop. Little did they know that the youngest Domingo is an excellent hacker whose services are always in-demand. Mukha lang siyang walang ginagawa, pero mas malaki pa ang kinikita niya sa mga kapatid na doktor.

Pero dahil close-minded ang pamilya niya, alam niyang hindi ico-consider ng ama na isang career ang trabaho niya bilang hacker. Hindi nito kailanman mapapansin ang totoo niyang galing sa teknolohiya, at bagkus ay palagi lamang nitong pupunahin ang pagiging sutil niya.

Napapikit na lamang siya, at nilingon ang asul na damit na isusuot niya para sa party mamaya. She hissed in annoyance, before sitting up.

"Damn it..." she finally uttered, before getting off her bed and taking the dress in her hands.

 

***

 

"Okay lang po ba kayo, ma'am?" tanong sa kanya ng isa sa mga babaeng servers sa party na iyon para sa lola niya. Kumukuha kasi siya ng pagkain noong mga sandaling iyon, pero natulala siya sa kalagitnaan ng ginagawa niya dahil sa stress na nararamdaman niya. Pakiramdam niya kasi ay masusuffocate siya habang tumatagal siya sa lugar na iyon.

Isang ngiti ang itinugon ng dalaga sa server na may katangkaran at may magandang mukha. "Okay lang ako..." tugon niya bago bumalik sa upuan niya habang dala ang pagkain na kinuha niya.

Gaya ng inasahan ni Christelle, invisible na naman siyang muli sa party na iyon. Wala naman siyang pwedeng kausapin na kamag-anak dahil maliban sa hindi niya naman ka-close ang mga ito, hindi niya rin ito gustong makita at lapitan. Puro lang kasi kaplastikan ang mga sasabihin nito, at kunwaring kukumustahin siya pero ang totoo ay nangangalap lang ng mga bagay na pwedeng i-chismis sa iba pa nilang mga kamag-anak. Siya kasi ang paboritong topic ng mga ito, lalo na ng mga tiyahin, dahil na rin sa pag-uugali niya.

But she shrugged it off, and just focused on her food while her siblings mingled with her cousins, and her parents chatted with her aunts, uncles, and grandparents.

"Drinks, ma'am?" tanong ng isang lalaking waiter na lumapit sa kanya. He was tall, has really sharp features, and is quite good-looking. May hawak itong tray na may mga baso ng champagne.

Isang matamlay na ngiti ang itinugon ni Christelle bago umiling, kaya iniwan din siya ng waiter na iyon pagkatapos. Sinundan niya ng tingin ang direksyon na tinahak nito, kaya sumalubong sa mga mata niya ang ama na kausap ang mga tiyuhin niyang doktor at nagtatrabaho sa ospital na pag-aari ng angkan nila.

Napabuntong-hininga na lamang siya sa inis. She's a part of the family and is present at the party, but her presence is not felt and she knows that she doesn't belong there.

Tiningnan niya ang phone na hawak niya. Alas otso pa lang ng gabi. Hindi pa naman ganoon ka-late pero inaantok na siya. Tinatamad na siyang pagmasdan ang pakikipag-plastikan ng mga kamag-anak niya.

I need to leave this place... aniya sa sarili habang pinaglalaruan ng tinidor ang pagkain sa plato niya.

Maya-maya ay naramdaman niya ang kamay ng ina sa braso niya, at pilit siya nitong pinatayo mula sa kinauupuan.

"What again, Mom?" naiinis na tugon ni Christelle sa ina.

"Tumayo ka diyan at hinahanap ka ng Daddy mo. Halika rito..."

Wala nang nagawa pa si Christelle nang hilahin siya ng ina palapit sa tatay niya na kausap ang mga tiyuhin at pinsan niya. Nang makarating sila doon ng ina, agad siyang hinigit ng ama palapit at iniharap sa mga kamag-anak nila.

"...Christelle is definitely going to medical school. I am just letting her do what she wants for a few years, you know... I mean, ganun naman dapat, hindi ba? We let our kids do what they want, kasi hindi magtatagal magsasawa rin naman sila. You let them enjoy it to the fullest, and when the excitement dies down, they can focus on a new goal. Itong bunso ko, she's going to start medical school next year. Mapapasa niya naman ang entrance exam, definitely. This child is smart... Kahit pa medyo pasaway, she will always uphold the family tradition, and become a doctor just like her parents and siblings... Hindi ba, Christelle?" tanong sa kanya ng ama na nakangiti habang binibigyan siya ng isang nagbabantang tingin.

Tinaasan lamang ni Christelle ng isang kilay ang ama. "I am not going to medical school next year, because I don't want to be a doctor." She sighed in frustration. "Dad, hindi pa ba kayo nauumay? Lahat na lang sa pamilya natin, doktor. Nag-anak ba kayo para gumawa ng pamilya o para maging factory ng mga doktor na magtatrabaho sa ospital ng angkan natin?"

Nagsalubong ang mga kilay ng ama na agad siyang binulyawan. "Christelle! What the heck are you saying? Ano na naman ba ang tumatakbo sa isip mo..."

Hindi na pinakinggan pa ni Christelle ang mga sinasabi ng ama na alam niyang galit na galit sa kanya, at nagtuloy-tuloy lang siya sa paglalakad palabas ng venue ng party. She took off her high heels, freed her hair from the tight bun her mother did, wiped the make up on her face with the back of her hand, and walked barefoot towards the elevator.

Pinindot niya ang button para sa ground floor, pero bago pa man magsara ang mga sliding doors, biglang pumasok ang isang babae at isang lalaki na nakasuot ng uniporme ng waiters. Nagtaka siya dahil nakita niya na ang dalawang iyon sa party. Ang babae ay ang server na pumuna sa pagkatulala niya habang kumukuha ng pagkain, habang ang lalaki naman ay ang nag-offer sa kanya ng inumin. Dahil sa realization na iyon, ramdam ni Christelle na may kakaiba sa mga kasama niya kaya bigla siyang kinabahan.

"Codename Black Sheep, right?" tanong ng babae na nakatayo sa kanan niya habang nakasandal sa glass panel ng elevator.

Biglang kinabahan si Christelle nang marinig mula sa babae ang codename na ginagamit niya bilang hacker. "A-ano ba 'yang sinasabi mo?"

"Nakuha ko ang information mo kay Jackson. Naging kliyente mo siya, hindi ba?" tanong ng magandang babae sa kanya.

Tumango ang dalaga, na nakahinga na nang maluwag nang marinig ang pangalan ng isa sa mga naging kliyente niya. "Ano bang kailangan ninyo?"

Nginitian siya ng lalaking nakatayo sa bandang kaliwa niya. "We're going to steal something, and we need an excellent hacker for that. We thought you would be a good addition to the team. Maganda ang mga feedback sa'yo ng mga naging kliyente mo, so we thought we could try your services too and experience your awesomeness firsthand."

Napangisi si Christelle habang nakatingin sa bandang taas ng elevator. Nasa ikalawang floor na sila ng building. "Magkano ba ang parte ko?"

Binigyan siya ng makahulugang tingin ng lalaki. "More than enough... so you can live away from your shitty family."

Pagkatapos sabihin iyon ng lalaki, sakto namang bumukas ang elevator. Napangisi si Christelle, bago binigyan ng tingin ang dalawang estrangherong kasama niya.

Nagpalitan sila ng mga makahulugang ngisi, bago sabay-sabay na lumabas ng hotel na iyon. Sinuot muli ni Christelle ang heels na bitbit niya, bago sila pumwesto sa parking lot ng hotel para makapag-usap nang maayos.

"I would love to be a part of your team," she responded as she walked with them, "Count me in."

"Good, really good..." ani ng lalaki na pinagmamasdan siya. "And by the way, sorry for calling your family 'shitty'..."

Napakibit-balikat na lamang si Christelle. "It's fine. They're shitty after all, so no need to say sorry..." Nginitian niya ang mga ito, "Hindi ko na ata kailangang ipakilala ang sarili ko sa inyo. From the looks of it, you already know who I am. Kayo ang dapat magpakilala sa 'kin."

Malapad ang ngiti sa mukha ng lalaki nang makipagkamay siya sa dalaga. "I'm Lucas, and this beautiful woman with me is Alessa..."

"Girlfriend?" she asked bluntly.

"Of course not!" agad na tanggi ng babae na ipinakilala bilang Alessa, bago binigyan ng matalim na titig ang lalaking kasama. Pagkatapos ay ibinaling nito ang tingin sa kanya, at binigyan siya nito ng isang card kung saan may nakasulat na isang address. "Let's meet each other there next week, para mapag-usapan na natin ang plano. Diyan mo na rin makikilala ang iba pang mga kasama natin sa trabahong 'to."

Tumango-tango si Christelle habang binabasa ang nakasulat sa card. "Okay. No problem. I'll be there."

Pinagmasdan siya ni Lucas mula ulo hanggang paa, "Um, gusto mo bang ihatid ka namin sa inyo? You're wearing a dress and you look totally uncomfortable with it. Traffic pa naman. Awkward naman kung magcocommute ka na ganyan ang itsura mo."

"Okay lang ba?" tanong niya sa lalaki.

Nginitian siya ni Alessa. "Oo naman... You're a part of the team now, remember?" Magkakasabay silang naglakad palapit sa isang kotse na naroon sa parking area. "Tara na?"

Christelle nodded like an excited little girl when she saw the car. "Sige ba... Ay, sandali lang –"

Natigilan si Lucas sa pagbukas ng pinto ng driver's seat. "Bakit?"

Inilabas ni Christelle ang phone mula sa clutch bag na hawak niya, bago tiningnan ang palapag ng hotel kung saan naroon ang function hall na venue ng party ng lola niya.

"I just need to turn off the lights before I leave..." nakangising tugon ng dalaga, bago nito pinindot ang kung ano sa phone niya.

Nanlaki ang mga mata ng dalawang kasama niya nang biglang dumilim ang buong palapag na iyon. Dinig nila mula sa baba ng hotel ang sigawan ng mga tao sa party dahil bigla na lamang nawalan ng kuryente sa function hall ng hotel.

Lucas chuckled as he gave her an admiring look, "You really are something, young lady..."

Umiling-iling na lamang si Alessa habang nakangisi, "Tama nga si Jackson... You're pretty mischievous."

Christelle heaved a sigh of contentment as she chuckled while looking at the pitch dark hotel floor where the function hall is located.

"A black sheep shall live up to its reputation, right?"