Ngumiti si Frank ngunit tumanggi siya. “Salamat na lang. Hindi ako dapat humingi ng tulong dahil pumipili ako ng regalo para sa lolo ko.”Nagulat si Tidus. “Lolo? As in yung mismong lolo mo?”Hindi niya alam na may lolo pala si Frank!"Siya ang lolo ng aking dating asawa," paliwanag ni Frank. "Malaki ang utang ko sa kanya, at dadalo ako sa kanyang kaarawan kahit na hiniwalayan na ako ng kanyang apo.""I see..." Tumango si Tidus. "Ikaw ay tiyak na isang nagpapasalamat na tao, Mr. Lawrence! Ngunit upang sabihin ang totoo, talagang hindi gaanong mapupuntahan dito. Gayunpaman, mayroong napakaraming koleksyon sa aking tirahan ng pamilya. Ang aking ama ay mahilig sa mga antigo mismo, kaya lahat ay tunay—maaari kang pumili ng mag-asawa ayon sa gusto mo."Talagang nagulat si Frank na si Tidus ay ganoon ka-generate, hindi banggitin na mas mainam na magkaroon ng matatag na rekomendasyon kaysa sa paghahanap ng walang taros."Well, maraming salamat," sabi ni Frank.Ngumiti si Tidus. "Halika
Umiling si Frank. “May oras pa naman bago ‘yun, kaya hindi pa sila nakapili ng lugar.”“Talaga?” Ang sabi ni Gerald. “Kung ganun, bakit hindi na lang sa Riverton Hotel? Isa itong lugar na may mataas na standards—siguradong magugustuhan ito ni Mr. Lane.”Ang Riverton Hotel ay isang puntahan ng mga bisita mula sa labas ng bayan at mga malalaking piging.Bagama't karaniwang mayroong dalawang buwang listahan ng paghihintay para sa lahat, hindi na kailangan kung pipilitin ni Gerald ang ilang mga string.Napabuntong-hininga si Frank. "Siguro sa susunod, Mr. Simmons. Hindi naman ako ang namamahala—ang pamilya ng Lane.""Oh... Oo naman."Nagsagawa sila ng mas maliit na pakikipag-usap kay Tidus hanggang sa gabi, nang magdahilan si Frank.Matapos paalisin si Frank, mabilis na tinawagan ni Gerald si Vicky. "Ms. Turnbull, alam mo bang ipinagdiriwang ni Frank ang kaarawan ng kanyang lolo?""Ano? Hindi ko nga alam na may lolo pala siya," naguguluhan na sagot ni Vicky."Oh, I mean Henry Lane
Ngumiti ang sekretarya ng Chief of General Affairs noong nakita niya si Helen. “Ayos lang ‘yun, Ms. Lane. Ako si Aron Lynch, at marami akong narinig na maganda tungkol sayo, Ms. Lane. Karangalan ko ang makilala ka.”Nagulat si Helen, at naiilang siyang ngumiti.Ganyan na ba siya kakilala, na narinig na talaga siya ng sekretarya ng Chief of General Affairs?"Naku, huwag na nating tumayo si Mr. Lynch. Halika sa loob—pwede tayong mag-usap sa loob," sabi ni Cindy noon.Paulit-ulit na tumango si Helen nang natauhan na rin siya. "Oo, tama iyan. Pumasok ka, Mr. Lynch."Umiling si Aron. "That's unnecessary. Nandito lang ako sa ngalan ng Chief of General Affairs.""I see... At ano ang utos ni Mr. Simmons?" maingat na tanong ni Helen.Tumawa si Aron. "Calm down, Miss Lane. Nabalitaan ni Mr. Simmons na birthday ng lolo mo. Dahil araw ito ng pagdiriwang, inayos niya ang premier banquet hall ng Riverton Hotel para magamit mo—lahat ng gastos, siyempre.""Ano?!"Nataranta ang mga Lanes, haba
Habang kampante niyang tinitingnan ang lahat, nagsalita si Helen, “Ano na? Ano pang tinutunganga natin dito? Magpadala na kayo ng mga imbitasyon sa lahat—sabihin niyo na gaganapin ang kaarawan ni Lolo sa Riverton Hotel!”-Idinaos ang kaarawan ni Henry pagkaraan ng ilang araw. Napakasipag ng mga staff salamat sa tulong ni Gerald, na hindi nagdalawang-isip sa paggastos at kinuha ang pinakamahuhusay na tauhan, at sa mga arrangement niya.Nakasuot si Helen ng itim na damit na may hiwa na hindi malinaw na nakikita ang kanyang mga binti, habang nakatayo siya sa pasilyo upang batiin ang mga bisita.Kahit na ang mga karaniwang maligamgam patungo sa Lanes ay sineseryoso na sila ngayon, dahil hindi lang sinuman ang nakapag-book ng bulwagan sa Riverton Hotel.Isang kalbong nasa katanghaliang lalaki ang humakbang patungo kay Helen na may hawak na regalo. "You really play your cards close to the chest, Ms. Lane. Could've told me sooner that you're throwing a real party here.""Salamat, Mr. V
Nautal si Helen, “M…Masaya ako na nakapunta ka.”Gusto niyang bumawi pagkatapos ng naging hindi pagkakaunawaan nila ni Frank noon ngunit hindi niya alam kung saan siya magsisimula.Gayunpaman, hindi siya sinulyapan ni Frank nang dalawang beses, at lumingon siya habang papunta sa loob ng bulwagan.Humalakhak si Zeb sa pasukan noon. "Hoy, anong regalo ang dala mo?"Sinamaan siya ng tingin ni Frank. "Kailangan ko bang sabihin sayo?"Malamig na tawa ni Zeb. "Haha! Nag-aalala lang na wala kang kayang bayaran para sa ika-80 kaarawan ni Mr. Lane. Pahiram ba kita ng pera?"Sinulyapan ni Frank ang kasalukuyang kahon na hawak niya at masasabing isa itong vase sa laki nito.Ngumisi siya. "Ano, bumili ka ng isa pang vase? Mag-ingat ka at huwag mong pagtripan ang sarili mo this time.""Fuck off..." putol ni Zeb, kahit na hinihigpitan niya ang hawak sa regalo niya.Ngumisi si Frank habang papasok sa banquet hall.Si Henry ay nasa host table, nakapikit ang kanyang mga mata upang magpahinga
Agad na hinila ni Gina si Zeb papunta sa tabi niya, “Sa wakas nandito ka na, Mr. Larkin. Tara, maupo ka.”Agad ding inihain nina Cindy at Peter sa kanya ang mga inumin at sigarilyo, isang pribilehiyong hindi kailanman natamo ni Frank.Agad namang napalingon si Gina kay Henry. "Ang lahat ng ito ay dahil kay Mr. Larkin kaya nakapagdiwang tayo ng kaarawan mo dito. Dapat mas pahalagahan mo siya.""At sayo na ‘to," suminghal si Henry. "Hindi ko hiningi ‘to—sa nakikita ko, mas mabuti pa kung hindi ako nagkaroon ng party.""Oh, ititigil mo 'to? Kami ang magmumukhang masama kapag wala kaming ginawa," ang sabi ni Gina.Si Frank naman ay nakasimangot.Alam niya ang isa o dalawang bagay tungkol sa Riverton Hotel, at nag-alinlangan siyang may awtoridad si Zeb na humila ng mga string."Nag-book ba talaga siya nitong hall?" nagdududang tanong niya."Sino pa ba ang magkakaroon, kung hindi siya? Ikaw?" Binaril ni Peter."Dumating sa amin ang secretary ng Chief of General Affairs. Ano, nagsese
”Malaking halaga na ang isang milyon!” Ang sigaw ni Peter. “Pero mukhang barya lang ‘to para sayo.”"Naku, maraming salamat, Mr. Larkin." Ngumiti si Gina bago lumingon kay Henry. "See? Iyan ang regalo ni Mr. Larkin para sa iyo."Kinuha ni Henry ang isang magnifying glass para pag-aralan ang pattern bago nagtanong, "Ilang taon mo ito sinabi?"Ngumiti si Zeb. "Isang siglo. Gusto mo ba, sir?"Tumango si Henry. "Hindi ito masama…"Sa kabila ng hindi pagkagusto kay Zeb, interesado pa rin siya sa mga antigong bagay na may ganoong halaga.Si Frank, gayunpaman, ay nakasimangot. "Isang daang taon na 'yan? Parang hindi naman."Maaaring tumigil ang puso ni Zeb kahit na napalingon siya kay Frank sa gulat. "Anong pinagsasabi mo?"Ang tunay na plorera na binili niya noon ay nauwi sa pira-piraso—sa pagkakataong ito, bumili siya ng isang bootleg item.Gayunpaman, tiniyak sa kanya ng may-ari ng stall na kahit na may advanced na teknolohiya, tanging mga espesyalista lamang ang nakakakita ng pag
”Tingnan natin!”Naging interesado ang lahat dahil nagustuhan ng husto ni Henry ang regalo ni Frank, ngunit nadismaya sila noong nakita nila na isa itong painting.Inilibot ni Gina ang kanyang mga mata. "Ano ang kahanga-hanga tungkol doon?""Eksakto." Kinagat ni Peter ang kanyang mga labi. "Ang ilang mapurol na mga kuwadro ay nagkakahalaga ng mas mababa kaysa sa plorera ng porselana."Kumunot ang noo ni Henry. "Dull painting? It's an Alfie Bronx piece—nakatapos ka na ba ng pag-aaral, hindi mo alam kung sino siya?"Tinuro ni Cindy si Frank. "Ano, dahil lang sa sinabi niya? Pwede niyang sabihin na gawa ito ni King Arthur!""Haha!" Tumawa si Zeb. "Sir, I don't mind telling you but paintings are easiest to fake, lalo na kung luma na. No canvas would be preserved this well—the way I see it, it's fake."Paulit-ulit na tumango si Gina at ang iba. "Exactly. Mr. Larkin is right."Wala silang kaunting ideya tungkol sa antigo o sining, ngunit kung sinabi ito ni Zeb, dapat nga."Itapon mo
Si Edon ay handang ituro ang ilong ni Chet at magalit, ngunit natigilan siya nang kalmadong sinabi ng kanyang kapatid, "Nandito ang pinuno ng Martial Alliance sa ating tahanan.”"Ano? Ang pinuno ng Martial Alliance?! Ibig mong sabihin…""Oo." Tumango si Chet nang malungkot, tinitingnan ang gulat na reaksyon ng kanyang kapatid bago dagdagan, "Siya ay nasugatan, halos nawala na ang kanyang pagsasanay.""Kung ganun, ang spiritron vein…""Wala ito sa kanya," sagot ni Chet.Habang lumabas ang pagkadismaya sa mukha ni Edon, nagpatuloy si Chet nang kalmado, "Alam ko kung ano ang iniisip mo—sa katunayan, iniisip ko rin ito nang matanggap ko siya. Gayunpaman, binitiwan na niya ito bago siya dumating, at ang Martial Alliance ay nawalan ng mahigit isang daang martial artist sa laban. Wala namang kakulangan sa mga ranggo ng Ascendant, at siya lamang ang nakatakas, halos patay na."Bumuntong-hininga nang malungkot, nagwakas si Chet, "Para sa akin, malinaw mula dito na ang spiritron vein ay ma
Matapos mag-alinlangan nang ilang sandali, tumingin si Helen kay Frank, namumula ang kanyang mga pisngi habang nag-aalangan, "D-Darling… Gusto ko rin ang nakuha ni Vicky…”"Hahaha! Sinasabi ko na nga ba!"Sumigaw si Vicky nang bigla siyang lumitaw sa likod ni Helen, nakangiting masaya habang nakayakap ang mga braso sa kanyang dibdib."Sabihin mo na kasi. Hindi ka ba nahihiya, palaging kinakabahan sa edad mo, Ms. Lane?""Umayos ka!" sabay talikod ni Helen kay Vicky at nagalit.Nang lumingon si Helen, nakita niyang si Frank ay nasa harap niya, nakayuko upang bigyan siya ng mainit na halik sa noo.Habang inabot niya nang walang isip ang kanyang noo, tumingin siya pataas at nakita ang ngiti ni Frank.Namumula sa kahihiyan, humarap siya at umalis, humihikbi. "Sige na, tama na yan! Oras na para sa hapunan!"Kahit na hinahabol niya ang tumatawang si Vicky sa loob, tumingin si Vicky kay Frank. "Bumalik ka agad.""Oo." Tumango si Frank, nakangiti.Mamaya, habang kinuha ni Helen ang isan
Si Carol ay tiyak na kontento sa buhay—ang kanyang anak na babae ay ngayon ang pinuno ng Zamri Hospital, ang kanyang anak na lalaki ay ligtas sa ibang bansa, at nakahanap siya ng bagong kapareha kahit na siya ay nasa katandaan na.Si Nash ay kontento tulad ni Carol, kahit na mayroon lamang siyang isang dahilan para mag-alala sa kanyang hindi mapigilang anak na si Kat.Sa kasalukuyan, siya ay nananatili sa Riverton kasama si Noel York at kasali sa produksyon ng isang pelikula.Habang nagrereklamo si Nash na hindi ito isang matatag na trabaho, nakangiti siya mula tenga hanggang tenga kahit na sinasabi niya iyon.Syempre, pareho silang dalawa ni Carol na may utang na loob kay Frank para sa lahat ng iyon.Mula sa isang tiyak na pananaw, siya na ngayon ang kanilang ampon na anak."Oo nga, saan ka pupunta nang ganitong kalalim na ng gabi, Frank?" tanong ni Nash habang nagdadala ng mga gamit sa kusina."Hehe… Isang maliit na biyahe lang sa Norsedam," hindi nagbigay ng detalye si Frank pa
Pinanatili ni Frank at Lanecorp ang mababang profile habang hinihintay nila ang bagyo.Habang lumipas ang dalawang buwan, unti-unting kumalma si Zamri nang umalis ang spiritron vein sa lungsod, na makikita sa kawalan ng mga martial elites na tinatanggap sa Zamri Hospital.Gayunpaman, hindi ang spiritron vein ang alalahanin ni Frank—sa halip, ito ay si Silverbell.Siya ang pinuno ng Martial Alliance, may sariling lakas at maraming mga martial artist sa ilalim ng kanyang pamumuno.At gayunpaman, nag-aalala si Frank nang marinig niyang hindi na pag-aari ng Martial Alliance ang spiritron vein.Kahit na nakakainis ang isip na iyon, nakatanggap si Frank ng tawag mula kay Fenton—ama ni Silverbell—isang hapon."Master Frank." Kalma si Fenton na parang dati, pero sapat ang talas ni Frank para mapansin ang bahid ng pag-aalala."Magsalita ka," sagot ni Frank, mas kalmado at hindi gaanong nag-aalala.Pagkatapos ng lahat, tunay na natutunan niya na may mga tao na mas malakas kaysa sa kanya
Ang mga babae ay nakaramdam ng paghamak kay Winter habang hindi nila alam kung saan sila dapat mag-intern.Nang marinig ni Frank ang kanilang pag-uusap, nakita siya ni Jessica at nag-double take. "Hey, hindi ba't kapatid ni Winter 'yan?"Gayunpaman, hindi nagtagal ay siya'y nagbiro. "Talagang ginawa mo ang lahat para lang makakuha ng trabaho ang kapatid mo!""Oo nga, ipinadala mo siya na parang regalo sa kama ng isang matandang lalaki… Wala nang hihigit pa sa iyong tiyaga."Ang pang-aasar ay nag-iwan kay Frank na nalilito, bagaman agad niyang napagtanto na nagkamali sila ng pagkakaintindi habang patuloy silang nagkukwentuhan.Si Winter ay talagang may kakayahang maging pinuno ng Zamri Hospital—sa katunayan, sapat na sapat ang kanyang kasanayan sa medisina, at hindi niya kailangang gumamit ng anumang hindi kanais-nais na paraan.Habang nanatiling nagdududa ang mga babae sa kabila ng mga sinabi ni Frank, hinila lang sila ni Frank para makita si Winter upang siya na mismo ang magsab
May isa lamang porsyentong tsansa si Gus na mabuhay, pero may isang bagong graduate na inakalang kasintahan ni Gene na nagtagumpay sa tsansang iyon?!Grabe, kaya na ngang makipag-usap ng lalaki ngayon!Pakiramdam ni Paco na parang gumuho ang kanyang mundo, na parang ang mga dekadang kaalaman niya sa medisina ay walang halaga sa ilang mga bata.Sa paligid niya, ang kanyang mga katulong ay nakatitig sa gulat.Hindi nagawa ni Paco! Ano ang nagbigay sa kanilang dalawa ng karapatan na magtagumpay?Posible bang mas magaling pa ang kanilang mga kasanayan sa medisina kaysa kay Paco kahit na mas kulang sila sa karanasan?"Alam mo ba ang pangalan na Frank Lawrence?"Si Gus ay sumagot kay Winter at Jean Zims, kahit na nakapikit pa rin ang kanyang mga mata."Frank Lawrence?"Nagpalitan ng tingin sina Winter at Jean."Siya ang kapatid ko," sagot ni Winter."Siya ang aking mentor," sabay na sinabi ni Jean.Tumango si Gus at huminga ng malalim. "Kung ganun siya nga talaga ‘yun… Muli niya
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi