Dumeretso ako sa café, like what I always do. Routine ko na rin iyon simula nang magkaroon ako ng business na ito pagkatapos kong pumunta as cafe ay saka pa lang ako papasok sa school.I was walking in the hall way when students becomes on rush, walking towards the same direction. Hindi ko na iyon pinansin at dumeretso na sa toom and I discover that it's locked.Anong meron?"Wala tayong klase, hindi ka ba na-in form?" Agad akong napalingon kay Katelyn na ngayon ay katabi ko na."I didn't know.""Ngayon alam mo na, tara na lang sa cafeteria. Let's eat. 'Di ka pa kumakain." Nilingon ko naman siya."Hindi na kita naabutan, nang gumising ako ay nakaalis ka na. Medyo tanghali na rin kasi ako nagising kaya hindi na kita naipagluto ng breakfast." Hindi ko na lang siya pinansin at tahimik na lang akong na naglakad. Himala at tahimik sa cafeteria, it only means he's not here.Good, mabuti naman at magiging peaceful ang araw ko. Sana lang at huwag na muna siyang magpakita sa akin.Nasa kalagit
It's Saturday.Tanghali na akong nagising, marahil ay dahil sa nangyari sa akin kagabi, naligo lang ako at nagbihis saka nagpasya nang bumaba. Naabutan ko si Katelyn sa salas at seryosong nanunuod ng tv.Napalingon naman siya sa Akin nang tuluyan na akong nakababa."Morning, Reign.""What are you watching? You look so serious.""May panibago na naman kasing biktima, natagpuan malapit sa bar, and from the information I got about your step sis, she's her best friend."Napangisi ako sa nalaman. Mukhang malapit sa kaniya ang kamalasan ngayon. Inuubos ang mga natitirang kakampi niya."Katulad ng mga naunang biktima ang nakuhang mga sugat niya.""I don't know if I want to thank the one behind her death or not," I shrug as I said that and made my way to the kitchen, agad naman siyang sumunod sa akin at ipinaghain ako ng almusal."May idea ka ba kung sinong gumagawa nito?" I was about to speak ng may maalala akong isang tao.Why the heck am I thinking of him?Ano bang nangyari sa isang 'yun at
I woke up with the same feeling. Coldness embraced my skin and that familiar scent filled my nose.Nawala na ang panghihinang naramdaman ko dahil sa ginawa ko kanina. Nilibot ko ang paningin ko habang nanatiling nakahiga and when I turned my head on my left, I saw Sage sleeping.Nakadapa siya at nakabaling ang ulo paharap sakin kaya malaya kong napagmasdan ang mukha niya, nahaharangan ng magulo niyang buhok ang mata niya that made him hot as hell. He has this black hair with a gray highlights na bumagay sa kaniya.It's no wonder why girls are attracted to him; he's a man that girls would kill for. Despite the fact that he has a bad reputation.Mukha pa rin naman siyang anghel, lalo na kapag tulog.Bahagya akong naupo at sumandal sa headboard, ngayon ko lang napansin na wala pa rin siyang tshirt na suot, natatakluban ng kumot ang ibabang bahagi ng katawan niya revealing his bare back.Napansin ko ang malaking tattoo sa bandang ibaba ng likod niya, sa may baywang.It's a phoenix inside a
SHENLO"Wait," pagpapahinto ko sa patuloy na pagmamaneho ng driver ko.Kita ko mula sa bintana ng kotse ang isang babaeng nakaupo sa isang sulok ng isang cafe katabi ng glass wall. She's busy facing her laptop while a coffee frappe is placed on the right side of her hand. She's too focused on what she's been doing. Salubong ang kilay nito at tila may problemang dinadala."I am going inside. Mauna na kayo sa bahay. Mag c-commute nalang ako pag-uwi," bilin ko sa driver at tumango naman ito. Bumaba na ako at marahang sinara ang pinto, nanatili akong nakatitig sa babae at bigla na lamang akong napangiti.I see, so you owned this cafe, Reign Mcdemort.Unang beses ko pa lang makita ang babaeng 'yan ay napansin ko na agad ang pagiging ilag niya sa iba. She's so far away that you will die just to get in touch with her. She's pretty interesting. She has this cold personality that would give you a thrill.When I first saw her, I still remember the first question that formed in my mind. What's b
REIGN Maingat kong iminulat ang mga mata ko, my body aches. Dahilan para mapaayos ako muli ng higa. The smell of rose filled my nose. Sandali? I don't remember putting a vase of roses inside my room. I don't think Katelyn will put some roses in my room either. When I finally realized the changes in things inside, agad akong napabangon. This isn't my room! Dark blue ang lahat ng gamit at tulad ng hinala ko ay may mga rosas sa vase na nakapatong sa tabi ng side table. Its petals are starting to fall. Lumapat ang paa ko sa malamig na sahig as I tried to stand. My legs wobbled, which made me fall and land back on the bed. I groaned, when suddenly the door chimed. I heard footsteps walking towards me. "Salamat naman at gising ka na." "What am I doing here? How did I end up...in this place?" "I heard your cry. Ayoko sanang makialam pero, I can't just stand there hearing you cry in pain. Kaya pinakuha kita kay Zeus, at pinadala dito." "You don't need to do this; this is my choice
Bumalik ako sa café nang wala sa sarili. Naghintay ako sa labas hoping that at any minute, Katelyn will run towards me with her smile on her face like she never sees me in a year.And I just end up disappointed.Halos paubos na ang mga tao dahil lumalim na rin ang gabi ngunit wala pa ring dumating na Katelyn.Ipinasara ko na ang cafe sa isa kong staff, at isa-isa na rin silang nagpaalam sa akin habang ako ay nanatiling nakaupo sa labas at naghihintay.Hours passed and when I was about to give up waiting and leave.I heard a howl.Pinakinggan kong mabuti ang pinagmulan noon at mabilis na sinundan hangang sa makarating ako sa gubat.Malayo-layo na ito sa bayan at kakaunti ang dumaraang sasakyan sa highway na katabi ng gubat na ito. Maingat kong pinakinggan bawat alulong nito at rinig na rinig ko ang mga tunog na tila may nag-aaway, ang pagbagsak sa lupa, lagaslas ng mga natatapakang sanga at mga dahon. Ngunit maya-maya rin ay unti-unting naglaho ang ingay na iyon na mas lalo kong ikinak
Hinang-hina akong bumangon sa kama, I know I am now late for my first class, pero tila ba naubos ang lahat ng lakas ko. Naging mabagal ang pagkilos ko at para bang gusto kong dumito na lang maghapon.Pagkaligo ko ay nagsuot lamang ako ng itim na ripped jeans at maluwag na gray t-shirt, I put my bonet on and my black hoodie jacket as I wear my white rubber shoes. Marahan kong isinara ang kurtina at lumabas ng kwarto sakbit ang bag ko at kapit kapit ang susi ngunit inis akong napabalik ng maalalang naiwan ko sa ilalim ng unan ang cellphone ko.Nang makuha ko na iyon ay nagmadali na akong bumaba sa kabila ng nanghihina kong katawan.Tahimik na ang buong bahay, panigurado akong nauna na si Katelyn sa cafe para magbukas, marahil ay alam niyang hindi ko na magagawa iyon dahil buong gabi akong nagkulong sa kwarto.Dumaan ako sa kusina at nakitang may sandwich at juice sa lamesa. May note sa gilid noon na pinasadahan ko lamang nang tingin at mabilis na ininom ang juice at kinagat ang sandwich
I groaned as I opened my eyes. Ilang beses pa ba dapat akong gumising nang kagagaling lamang sa isang nakakabaliw na bangungot?Nakamulat ang mga mata ko ngunit hindi ko balak ikilos ang katawan ko. Tila hindi nabago ng pagtulog ko ang sakit at panghihina na naramdaman ko. It feels so permanent. A kind of infinite punishing pain.Walang hangan, walang katapusan, at tanging mawawala lamang ito ay nakapag nawala narin ako.It's funny to think that I was given a chance to live again. But I still ended up suffering and the fvcking consequences made me struggle to breathe. I feel like I'm dying, but I'm not. Am I cursed? natawa nalang ako sa naisip kong iyon."I hope, your pain won't make you a psycho?" Umalingawngaw ang mapangasar na boses na iyon na alam ko kung kanino."Selene, you again...""Zeus saw everything, bago pa man siya makalapit ay nawalan ka na ng malay." Naging seryoso ang tingin niya sa akin at mas humakbang pa papalapit."My brother is hurting you.""What do you mean?""I