Thank you so much for reading! :))
Nanginig ang tuhod ko habang papalapit ako sa gilid ng bangin. Maging ang paghinga ay tila nagiging mahirap na para sa akin. Everything is suffocating, and it feels like it was a crime to do it. With each step I took closer to the end, my hands shivered in fear.My mind went blank, and my tears blurred my vision. I look down at the rocky end of the cliff as my heart hammers inside my chest and reality sinks in. I swallowed hard as my gaze settled to the dark sea. The dead end.If my head slammed into those huge sharp rocks, would it be really painful? Waves of laughter filled my mind because of that thought. Why was I behaving so foolishly? You're fucked up, Reign. The cold wind of night puffs against my skin. Hanggang dito ka na lang ba, Reign? I know you're more than this."Come on! Are we going to stage any more dramatic scenes here? I can't wait any longer! Jump off the cliff, or I'll shoot your head! You choose!" An irritating voice screamed in frustration. She's impatiently wait
Rinig na rinig ang tunog nang lagaslas ng tubig na pumupuno sa buong shower room, aside from it being my own heartbeat and my plain breathing.The water flows down on my body, cold yet refreshing, tila binubuhay ang mga dugong dumadaloy sa katawan ko.It sent chills down my spine while my mind remained unstable and covered by clouds and shadows. No matter how hard I tried to heal myself, the scars remained visible and reaffirming. The coldness makes me feel how hard I tried, but it was never enough for me to heal.Matapos ang ilang minuto ay in-off ko na rin ang shower at kinuha ang towel na nakasampay, saka kinuha ang mga damit at nagbihis.Hanggang sa makarating ako sa school, ay 'di mawala sa isip ko ang mga bagay-bagay.Ilang minuto na rin akong nakatayo sa harap ng paaralang pinapasukan ko. Ngunit hinayaan ko lang ang sarili kong malunod sa iba't ibang ingay na tila bumubuhay sa paligid.I can hear everything.Ang pag-uusap ng magkaibigan. Tawanan ng tropa, away ng magkarelasyon,
Tulala lamang ako buong klase, mabuti na lang at nagawa ko nang maayos ang report ko at na i-report ko ito ng naaayon din sa gusto ko.Katelyn tried to approach me, but I tried my best to ignore her as usual. Matapos ang klase ay mas pinili kong paunahin lahat bago ako lumabas. I put my hood on as I put my books and other things inside my bag pack.Pagkalabas ay hinayaan kong maging mabagal ang paglakad ko at tumawid sa kabilang way, hanggang sa makarating ako sa kabilang building. Sa ibang department ito, hindi ko rin kasi gustong dumaan sa kasunod na department.Ayoko pa ulit siyang makita. I am trying my best to avoid that man."Oh girls, you don't know how hard I've tried to seduce him! He's so hard to get, argh!""You know him and what kind of man he is, ewan ko naman ba kasi sa 'yo kung bakit baliw na baliw ka sa lalaking 'yon, he's scary! Para siyang pinaglihi sa yelo at sama ng loob.""Err! Isn't that the exciting part, huh?! Everyone is scared of him while I am always trying
Madaling araw na ng makauwi ako galing sa café. Agad akong bumagsak sa kama dahil sa pagod at antok, nakadagdag pa roon ang pag-uusap namin ni Selene.Ilang parte pa ba ng pamilya nila ang kakausap sa 'kin? Hindi ba nila maintindihan na ayoko? It won't change the fact that I don't want him.But you know that you'll need him.My subconscious mind said.Inis kong ginulo ang buhok ko at tinakluban ng unan ang mukha ko.They can't just manipulate my mind just because of it.If I must suffer, then bring it. I'll endure it without their help! Paninindigan ko 'to, I'd been in hell. Bakit pa ako matatakot at uurong na harapin muli ang impyerno?I woke up in the morning to bad weather. Sobrang lakas ng ulan at sunod-sunod ang pagkulog at pagkidlat. Halos dinig na dinig ang paghampas ng sanga sa glass window dahil sa lakas ng hangin.Agad akong bumaba at inayos ang sara ng mga bintana. Saka bumalik sa taas at naligo saka nagbihis at bumaba ulit para magkape.I browse on facebook for an update,
Kinabukasan ay gumanda na rin ang panahon, may klase na rin kaya nagmadali na akong nagasikaso, dadaan pa kasi ako ng cafe para magbukas at tulad ng dati ay ang inaasahan kong staff muna ang mamamahala noon habang wala ako. Hindi pwedeng si Katelyn dahil pareho kaming may pasok, sa tuwing walang pasok ko lamang siya pamamahalain doon at kapag wala rin ako at may inaasikaso.She cooked breakfast for me and for her. Mabilis akong kumain at nagmadali na rin umalis. As for now, she's earning my trust.Hinahayaan ko siya na maiwan sa bahay, alam ko namang mapagkakatiwalaan ko siya, but even lambs have teeth, hindi pa rin ako nakakasiguro sa kaniya.Pagkabukas ko sa cafe ay dumating na rin ang binilinan ko kaya agad na rin akong pumasok. Malapit na rin mag-start ang first-class ko ng dumating ako kaya nagmadali akong naglakad sa hallway.Pagpasok ko ay naroroon na ang instructor namin.Hindi ko na lang sila pinansin at dere-deretso nang naupo sa upuan ko, pagtingin ko ay naroroon na rin si
After class ay agad na rin akong umalis ng sinisigurong walang makakapansin sakin. I don't like how students look at me after what Sage said in the cafeteria.I am known as 'his girl' and I think it just started a fire that will burn me down. That demon is really good at making things hard for me.Umuwi muna ako sa bahay para magpalit ng damit. I wonder where Katelyn is?I haven't seen her after class. She also vanishes into the air and I don't know where she went. I didn't even feel her presence, kahit na nasa tabi ko lamang siya.She seems silent and quite suspicious. I mean, there is something in her mind bothering her. I am a bit curious about what it is. I bet she wants to hear out the story behind me and Sage? What now?I locked the door and rode my favourite Ducati as I drove off my cafe. I saw her serving one of the customers.She looked at me and waved at me as she said "hi" with a smile on her lips.Maybe I was just overthinking it. Nagkibit balikat an lamang ako at tinangua
"What was I told you Reign?""A-Auntie, s-sorry p-po." My hands are shaking, I am afraid that she might do something again."You stubborn, useless child of my husband! Anong magagawa ng sorry mo?! Huh?! I said, don't leave this room unless I told you! Ang tanga tanga mo talaga?! Ngayon? Paano mo maibabalik ang mga client ko ha?! Malas ka talagang bata ka! malas!" She started hurting me using her bare hands, agad siyang kumuha ng sinturon at pinaghahampas ako no'n.I curled my toes as I endure the pain while my hands are covering my face, protecting it from every strike she made, I let myself cried out loud and my step sister just stand there looking at me, laughing. Its her fault."Auntie, t-tama n-na p-po..""Anong tama na? Tangina kang bata ka! Hinahayaan na nga kita rito kahit wala na ang mga magulang mo peperwisyuhin mo pa ako! Come here!"She started dragging me. I felt a scorching pain in my body. I'm tired and hopeless. My body is aching, tired, and weak. I can take another blo
Dumeretso ako sa café, like what I always do. Routine ko na rin iyon simula nang magkaroon ako ng business na ito pagkatapos kong pumunta as cafe ay saka pa lang ako papasok sa school.I was walking in the hall way when students becomes on rush, walking towards the same direction. Hindi ko na iyon pinansin at dumeretso na sa toom and I discover that it's locked.Anong meron?"Wala tayong klase, hindi ka ba na-in form?" Agad akong napalingon kay Katelyn na ngayon ay katabi ko na."I didn't know.""Ngayon alam mo na, tara na lang sa cafeteria. Let's eat. 'Di ka pa kumakain." Nilingon ko naman siya."Hindi na kita naabutan, nang gumising ako ay nakaalis ka na. Medyo tanghali na rin kasi ako nagising kaya hindi na kita naipagluto ng breakfast." Hindi ko na lang siya pinansin at tahimik na lang akong na naglakad. Himala at tahimik sa cafeteria, it only means he's not here.Good, mabuti naman at magiging peaceful ang araw ko. Sana lang at huwag na muna siyang magpakita sa akin.Nasa kalagit