KABANATA 1

"Hindi kita pinalaki at binihisan para maging ganyan, Charlotte! Hindi ako makapaniwala na matapos ang lahat ng pag-papala na binigay ko sayo ay eto matatanggap ko pabalik mula sa'yo, kahihiyan!" I look at Mama's face, I can't help but to smile.

"Bakit Mama, ginusto ko bang palakihin mo ako at ampunin sa pamamahay mo. Your lovely husband are mad at me because I complaines on what he want to me?" I received a slap, nakakabuhay ng pagkamuhi nang tumama ang palad ni Mama sa mukha ko.

"Bakit hindi mo matanggap ang katotohanan na hindi ako tinuring na anak ng asawa mo!" mas lalo nanlisik mga mata n'ya sa akin habang ang ama amahan ko ay nakatungo sa sulok. Tahimik at nakikinig sa amin.

My disgust towards him is immeasurable.

"Bastos ka! Wala kang utang na loob, napaka kapal pa ng mukha mo para sabihin sa akin lahat ng yan!" 

Truth hurts?

Tinignan ko si Mama ng diretsyo sa mga mata n'ya. 

"Hinding hindi ko ginusto na maging parte ng pamilya mo, hindi ko ginusto na pag-samantalahan ako ng walang hiya mong asawa sa tuwing tinatanggihan mo s'ya, sa tuwing wala ka dito at naiiwan akong mag-isa." Sunod sunod na hampas ng unan ang tumama sa akin, hanggang mainit na ang naramdaman ko sa noo ko dahil naout of balance ako at humampas ang ulo ko sa side table.

Malagkit at pula, may dugo na pala sa noo ko.

"You deserve that!" sigaw n'ya sa akin at kinaladkad ako papunta sa kwarto ko at kinandado ito.

"Mabulok ka dyan tanginaka!" that was the last word I heard before I heard gunshots and screams.

Hindi ko alam pero isa lang pinagdadasal ko, sana pag-gising ko wala na sila, wala na ang mga taong nagpapahirap ng buhay ko.

The next thing that I knew is I am talking with my forster parents attorney, he's discussing about the property and money that my parents left.

"Charlotte are you listening?" tinignan ko si Attorney Lopez habang nakatitig sya sa akin.

"I am, hindi ko lang alam pano at saan ba dapat mag umpisa, I'm seventeen and I don't know what's next." Hinawakan n'ya kamay ko saka ngumiti sa akin.

He's 31 years old, walang anak o asawa. I don't know if he have girlfriend. But he is a good attorney and helped my family often.

"You can stay at my house for a while, habang hindi pa nalilinis bahay n'yo. I am willing to help you, Charlotte." I hold back my tears, hindi ko masabi na pinipilit ako ni Papa na makipag talik sa kanya, at kahit anong gawin n'ya ay hindi n'ya ako mapapayag, nagtatago ako or kaya naman umaalis ako ng bahay, gabi na ako babalik kahit naka paa akong nasa labas.

Sampal at sabunot ang natatanggap ko. He fingered me once, and after that incident I became more caution, kapag wala si Mama ay halos hindi na ako umuwi sa bahay para lang makaiwas.

Nung araw na yon, nag sumbong si Papa kay Mama na hindi na ako umuuwi sa bahay, nag ccutting ako sa school at natutulog sa hotel.

He said that I am staying with other guy, doon na nag umpisa na saktan din ako ni Mama.

Hanggang sa school ko, iyon ang balita. May kasama akong lalaki sa hotel o nag papatake home ako. 

"Nakakahiya po, ayoko na dumagdag sa problema mo attorney." He held my hands and smile at me, I don't know if he is comforting me.

"Don't worry Charlotte. It will be fine, trust me and I will guide you, wala ka nang magulang, wala rin ako contact sa relatives n'yo kaya I am here to help." Napapayag n'ya ako at sumama sa kanya.

Napag usapan namin na kapag naayos na ang lahat saka ako lilipat ng bahay, sa ngayon sasama muna ako sa kanya kasi wala akong guardian. 

Bata palang ako ay alam ko nang ampon ako, iniwan ako ng tatay ko sa bahay ampunan noon, namatay naman na ang nanay ko sa panganganak at ang tatay ko ay may ibang pamilya at hindi pwede na may anak ito sa labas.

Napaka salimuot ng buhay ko, hindi ko maisip noon na mang yayari ito saakin. I thought that my foster parents will fulfill what's missing on me, pero hindi nila pinunan. Bagkus ay mas lalo nila pinasalamuot ang buhay ko.

Sa murang edad ay namulat ako na hindi malinis intensyon sa akin ng ama amahan ko, my adoptive mother want a family, since she can't have a baby.

Nung una puro pag mamahal ang ramdam ko kay Mama, but when she become busy on business Papa startes his addiction on casino and alcohol.

I always lock the door of my room, hinaharang ang cabinet sa pinto so my Papa won't open the door.

After a year, Papa have a debt in organization. Mafia siguro, wala syang maibayad at hindi pa alam ni Mama na may malaking utang si Papa. 

I thought Mama will understand if I say about Papa's debt on mafia since he recieve a lot of death threats for Avisnion La Familia. 

But Mama slaped me hard, blame me for being a pakielamera. Ang sakit isipin na kahit gaano kapa mag mahal, kung bulag ang tao na pinapahalagahan mo. Wala ka laban, ikaw pa mapapasama.

And this day come. Pinasok ang bahay namin, ang kaso ay pending dahil under investigation pa rin.

Hindi na ako umaasa na makakakuha kami ng hustisya, malaking tao ang nabangga nila Mama at Papa at alam ko na kapag wala kang pera, wala kang laban.

"Charlotte, you can stay here." Pinagbuksan ako ni attorney papasok sa kwarto pinakita ang kabuuan ng kwarto, it's amazing.

"Attorney-" 

"Chrome, call me Chrome. Stop the formality okay?" I nod and smile politely, I don't know what to react, but I am happy and relief that finally, wala na ako iisipin pa.

"You're like a little sister of mine, and I will help you with all of my might, para matapos ang kaso—"

"Pero hindi na ako aasa na magkakaroon ng progress ang kaso, I know what my parents did, and I am aware of it, I am just thankful that the organization spare me." Naupo ako sa kama at huminga ng malalim si Chrome, I flinch when he placed his hand at my head and smile bitterly.

"That is true, but at least, I can help you to save those money that the organization can steal from you, pera yon ng pamilya mo, you deserve to keep it after all the damages that they done to you, it's unfortunate that hindi ako nakaabot para mag-file ng complaint, but on the other hand, other people take care of the karma that they deserve." Tumayo si Chrome at pumasok naman ang maid ng bahay n'ya, dala ang bag.

"I will let you rest, my maid will deliver food for you. I'll see you tomorrow, Charlotte, goodnight." I gently close my eyes when he tapped my shoulder and leave.

My body is reacting from the traumas that I been with my adoptive parents.

But now, I am free, no one will hurt me now.