MasukA gentle reminder: Keep safe, everyone! Sobrang lakas po ng ulan these days, I hope you all are okay, my lovelies🩷 Also, this one is supposedly karugtong ng update kagabi but nawalan ng kuryente, even until now. But rest assured that we'll sill have our update tonight, hope you understand!
“Oh, now that you also know about it… dalawa na tayong nakakaalam,” mga linya ni Emily bago ito humiwalay ng yakap kay Wendy. Ang pagkakahiwalay ng yakap nial ay tila isang slow motion sequence sa gitna ng study room a iyon. Ang mga salitang binitawan ni Emily ay tumagos sa armor ni Wendy that just means, “I am the only one who had the knowledge where her other daughter is.” And that made her shudder with shock. Ang mga mata ni Wendy ay nanatiling nakatitig sa mukha ni Emily, trying to get through her. Ang kanyang utak, na sanay sa mabilis na pagpaplano at mga ganitong bagay ay biglang nagulo. Sa lahat ng mga posibleng ganti na idudulot ng pamilya niya kay Trixie, ang isang batang itinago ang hindi niya inaasahan.“Wh–what daughter are you talking about?” nauutal na tanong ni Wendy, sinubukan niyang iproseso ang impormasyon na iyon sa pamamagitan ng pagtatanong sa pinakamaliwanag na posibilidad. “Si Xyza? Iyon ang tinutukoy mo, di ba? Si Xyza lang ang anak ni Trixie. Wala nang iba.”
“... Because… Michael already told me everything.”Ang mga salitang iyon ay nakapagpatahimik kay Wendy. Sinasabi na nga ba niya!“W-what did he tell you?” tanong ni Wendy, ang kanyang boses ay naging isang bulong.Ngumiti si Emily, a sad, understanding smile. “Kaya ako I am here to console you.”“See?” sabi ni Emily, nodding slowly. “From that reaction itself, I know something. Kaya naman Wendy, ang dahilan kung bakit talaga ako narito ay hindi dahil bored ako, at hindi dahil nagkataon lang. I am here to to console you my dear cousin. Nandito ako bilang pamilya mo na nakakakita ng pinagdadaanan mo.”Inunat ni Emily ang kamay at hinaplos ang pisngi ni Wendy.“You know what? Noong una, Michael is really keen on not giving your address. Ang dami niyang security protocols at paranoid pa ang defense! Gusto niyang itago ang safehouse na ito, even from me, your only family that is walking freely now. Pero noong nagsimula siyang magsalita tungkol sa iyo, kung gaano ka niya nakikitang malung
“Mukhang malungkot at excited ka nga, dear cousin. You are not this clingy before.” Tila pinapayagan niya lamang si Wendy na makaramdam ng relief sa loob ng ilang segundo bago ibalik ito sa reality. “Ang yakap mo ay masyadong touchy. Anong nangyayari sa iyo?”Ang mga mata ni Wendy ay nanatiling nakatitig sa pinsan, puno ng mga tanong na mabilis niyang sinubukang itago. Ang kanyang hininga ay putol, ang labi niya ay bahagyang nanginginig sa rush ng adrenaline. Ngunit mabilis siyang nagpakita ng kontrol sa mga emosyon. Sa halip na sumagot, isang mahina at tuyot na tawa ang kumawala sa kanyang bibig, a chuckle without humor, walang kaligayahan, isang sound lamang na ginagamit upang itago ang pagkalitoi kung bakit ba naiisip ng pinsan niya ito.“Hindi naman ako clingy, Emily,” sabi ni Wendy, sinubukang gawing casual ang boses. “I’m just glad you’re here. Ang bahay na ito ay masyadong malaki, at ang mga kasama ko, si Michael, ang mga katulong… oh never mind them. Kailangan ko ng panibago
Tahimik ang study room ni Michael, nakabukas ang malalaking bintana, at ang hangin mula sa hardin ay pumapasok na tila ba nagtatangkang pagaanin ang bigat ng utak ni Wendy. Nakahanda na sa teakwood table ang dalawang porselanang tasa, ang mga kubyertos na silver, at tray din na may tatlong uri ng pastries. Croissant, mini sandwiches, at dalawang kulay ng macarons sa three tiered stand. Lahat ay mabilis na inilatag nang perpekto ni Sheryl,, ang kasambahay na matalinong sumagip sa sarili nito at ngayon ay labis na nagpapakita ng loyalty.Pero sa kabila ng effort ng mga katulong… wala sa nakaka relax na ambiance ng paligid ang atensyon ng babae.Wendy sat on the velvet chair, nakataas ang dalawang paa sa gilid, one hand holding a book she supposedly “borrowed” from the shelf earlier. Ang title nito ay The Power of Ruthless Women. Ito ay ang isang hardbound book mula sa koleksyon ni Michael, ang pamagat ay isang bagay na nagustuhan niya dahil sa ironic na title nito sa sitwasyon niya. Ng
“Hindi naman pala kailangan, Nida, hindi ba?” ang boses ni Wendy ay malambot ngunit puno ng sarkasmo. “Kung ganoon, ang sunod na aasikasuhin mo ay ang pag eempake ng lahat ng gamit mo. And you can leave this property immediately.”Agad na nanigas ang mukha ni Nida, na para bang may sumabog na bomba ang tumama sa kanya.“M-Ma’am?”“You heard me,” malamig na sagot ni Wendy. “You’re fired,” ang kanyang ngiti ay sharp at walang awa.Sa narinig, nagimbal si Nida. Mabilis itong napaluhod, ang matinding takot ay mababanaag sa kanyang mukha, at ang luha ay muling umagos.“Madam! Ma’am Wendy, please! Hindi ko po sinasadya—Hindi ko po kayo kil—Hindi ko po—Hindi ko po akalaing narinig niyo—Ma’am please po! Kailangan ko po ang trabaho na ’to! Maawa na po kayo!” palahaw ni Nida nagmamakaawa, at ang kanyang boses ay naging garalgal. Hindi pa nakuntento sa paawa lamang, niyakap nito ang mga binti ni Wendy, ang pagmamakaawa ay uncontrolled. “Huwag niyo po akong tanggalin! Please! Wala po akong ibang
Wendy couldn't forget the first time she heard their whispers. “Grabe! Sa dami ng babaeng single na puro at malinis dito sa Maynila, itong kabit at babaeng may bahid pa ang pinatulan ng boss natin!”Halos wala nang naririnig si Wendy sa kaniyang paligid dahil ang kaniyang galit ay nag uumapaw. Wala naman talaga siyang pakialam kung anong status ba ang pinapakalat o sinasabi ni Michael sa tauhan niya, but the side comments or those whispers behind her back is what irks her. Ang pagiging below the belt na judgments na iyon ay hindi niya matatanggap. Well, she easily remembers faces like these bitches in front of her, alam niyang ang mga babaeng ito ay mga ingrata at inggitera.Ngunit biglang nagbago ang ihip ng hangin. Si Sheryl, na mabilis na nakakita kay Wendy at nagtatago ng kanyang sariling wickedness, ay nagdesisyon na biglang maging kampi kay Wendy.How? The poor selfish bitch just changed her argument. Siguro ay iniisip ni Sheryl na hindi ni Wendy narinig ang unang chismisan ng







