Palambing naman po ng COMMENTS and GEMS niyo diyan. thank you! ˚˖𓍢ִ໋🦢˚
Halos dalawang araw nang hindi nakakauwi si Trixie, dahil mula nang ianunsyo ang pagkakapasok ng Astranexis sa top 3 ng Technovolve Competition, hindi na siya lumalayo sa opisina. Kung dati ay inaalagaan pa niya ang oras ng pahinga at tulog, ngayon ay halos wala na siyang pakialam basta’t masiguradong walang kahit isang bug na makakalusot sa AURA.Naka-zoom in ang screen niya sa isang maliit na syntax ng dynamic voice parser. Muli siyang napabuntong-hininga. “This line needs to adapt more cleanly to disaster tag fallback,” bulong niya habang nagta-type.“Good Lord, Amore,” ani Casper habang inaabot ang kape sa kanya, “You’re starting to look like code. Baka humalo ka na lang sa tinitipa mo d'yan.”Hindi siya tumingin dito agad. “Maybe I already have. Malapit ko nang maging anak ang AURA,” sagot niya habang mabilis ang tiklada.“Don’t joke like that. You haven’t even gone home,” buntong-hininga ni Casper. “You know we have engineers, right? People who are paid to do this.”“I know,” s
Samantala, isang umaga habang abala si Trixie sa pagpo-polish ng final user interface ng AURA, nakakunot-noo siyang nakatitig sa screen. Halos hindi na siya tumigil simula pa kagabi, checking transitions, real-time responsiveness, at kung paanong mas mapapadali pa ang experience ng ordinaryong user.Maingat niyang pinindot ang run simulation button. Muling gumalaw ang mock environment na nilikha nila para sa presentation.“Almost perfect,” bulong niya sa sarili, bagama’t may bahid ng pagod ang tinig. “But the margin for error needs to be zero, lives depend on this.”Nasa kalagitnaan siya ng pagche-check ng responsiveness ng voice automation panel nang biglang sumulpot sa tabi niya si Casper, may hawak ito na folderIsang mapanuksing ngiti ang gumuhit sa labi nito.“Guess what’s in my hand right now, amore,” agaw nito ng atensyon niya, sabay iwagayway ng hawak na folder sa harap ng screen.Napatingin si Trixie, pilit na pinipigil ang ngiti habang binababa ang tablet pen.“Good news, r
“One more bottle of vodka,” mariing utos ni Sebastian sa bartender. Walang pasubaling tumalima ang lalaki, marahil ay kabisado na ang ugali ng regular customer na ito. Isang lalaking bihis, makapangyarihan, pero ngayong gabi’y sira ang anyo, at gulo ang isip. Tumunog ang salamin ng island counter habang inilapag ng bartender ang malamig na bote sa harapan ni Sebastian. Walang sinayang na oras si Sebastian. Binuksan niya ito, sinalinan ang baso, at walang pasintabing inisang lagok agad ang alak. Walang lasa, ngunit isang mainit na guhit ang iniwan nito sa kaniyang lalamunan hanggang sa kaniyang tiyan. O baka nga sobrang pait rin nito. Ngunit walang malasahan o mapansin ang lalaking kasalukuyang lango ngayon sa alak. Pero mas mapait pa rin ang tanong na paulit-ulit nang gumugulo sa isipan niya mula pa kanina pang hapon. “Why the hell were they together?” Hinilamos ni Sebastian ang mukha niya gamit ang dalawang kamay. Napasabunot pa sa sariling buhok habang nakatungo sa harap
Araw ng linggo, sa loob ng tahimik na opisina ni Sebastian, nilulunod ng lalaki ang kaniyang sarili sa trabaho. Ang maririnig mo lang sa kwadradong silid na iyon ay ang tiktak ng wall clock na halos sabay sa rhythmic clicking ng kaniyang keyboard. Isinandal niya ang likod sa executive chair habang binubuksan ang isang confidential file mula sa investors sa Japan. Malalim ang iniisip, pero kalmado ang kilos, until his phone rang.Nag-flash sa screen ang pangalan ng kaniyang anak. Napangiti siya. Agad niya itong sinagot.“Hello, princess?”“Hi, Daddy!”“Why did you call, princess? Wait… Where are you? Maingay yata ang paligid mo. Hindi ba dapat nasa bahay ka ngayon?” sunod-sunod na tanong niya sa bata. “Nana Sela said it’s okay if I go out a little po. Then she said I can go to the mall. She let me walk around with yaya, pero now I’m calling you po kasi I saw someone!”“Who?”“Mommy! She’s here! And Tito Helios too! They’re walking together! I saw them from the second floor. Can I g
Hindi man nakatingin si Trixie sa kanya, napansin ni Casper ang bahagyang ngiti ng dalaga habang patuloy sa ginagawa. “Helios,” bati ni Trixie, hindi inaalis ang mata sa monitor. “You didn’t have to come all the way here. Our last progress report was clear.” “I know,” sabay upo ni Helios sa swivel chair sa tabi ng cubicle niya, “but I missed the view.” Napataas ng kilay si Casper. “The skyline?” Helios shrugged with a smirk. “Something like that.” Saglit namang lumabas si Casper dahil may sinagit siyang tawag mula sa isang potential investor. With their company's current status and activities right now, samo’t-sari na ang mga taong kinakausap ng presidente ng Astranexis. Samantala, napansin naman ni Hideo ang pagkakatingin ni Helios kay Trixie. Mula nang makita niya ang tunay na kakayahan ni Trixie, malugod niya na ring tinanggap na ito na ang pumalit sa mataas na posisyon ni Owen noon dahil sa angkin nitong galing at talento sa larangan nila. Sa mata ni Hideo, hindi lang bast
The reason why I'm still not confronting Trixie after I learned the truth is because I was ashamed. Wala akong mukhang maiharap sa kaniya sa lahat ng kagaguhang ginawa ko. I was just gaslighting myself before that the distance I kept with her was valid and it's for her. But I just added another grave sin when I cheated. Yes, because at some point, I liked her sister. Nagpadala na lang ako ng tauhan para bantayan siya. I can't stand doing nothing when Wendy successfully manipulated me for the whole damn seven years. But what was my men's report just now is just getting on my nerves. Umaaligid pala talaga sa asawa ko si Helios. Maging sa bahay ng mga Salvador ay malayang nakakapasok ang lalaking iyon doon. Gusto niyang magalit. Gusto niyang sumugod at pigilan ang tila pagkakamabutihan ng dalawa. Ngunit wala siyang lakas. Nakakapanghina ang nalaman niya. Kung paanong natiis ni Trixie ang ganoon. Does he even deserve her forgiveness? Sa 14th floor ng Astranexis HQ, walang kapantay
Napailing si Trixie nang mapagtantong pasado alas-dose na pala ng madaling araw. She didn’t realize she had been lost in thought for that long. Pagkababa niya sa may pintuan, sakto namang bumaba na si Helios mula sa sasakyan. "You're still awake?" tanong ni Helios, bahagyang tumaas ang kilay. "I was just about to ask the guard to bring me to Yanyan. Akala ko tulog ka na." Ngumiti si Trixie nang matipid. "I couldn’t sleep yet. And I figured I’d wait for you." "Sorry sa abala, Trixie. First, I left her in your care this afternoon, now I’ve disturbed your rest." Bumaba ang tingin ni Helios sa sahig. "May pasok ka pa sa office bukas, right?" "It’s no big deal. She’s welcome here anytime. Besides," she added with a little smile, "she and Xyza really get along well. It’s good for both of them." "Still, I appreciate it." "Where is she sleeping?" "I'll bring you to her," sagot niya habang pinagbubuksan ito ng pinto. "Sa room ni Xyza. They've been sleeping together since th
Nang makarating sa bahay ng mga Salvador, muling naglaro sina Xyza at Yanyan. Sa una'y habulan sa hallway, tapos ay paligsahan kung sino ang makakabuo ng mas mataas na tower gamit ang mga blocks. Matapos ang ilang oras ng tawanan at sigawan, kapwa napagod ang mga bata at nagtungo na sa kwarto ni Xyza. Hindi nagtagal, sabay rin silang nakatulog. Si Trixie naman, bagaman naka-day off, ay hindi nagpaawat sa kaniyang responsibilidad sa trabaho. Habang mahimbing ang tulog ng mga bata, nagkulong siya sa kanyang silid upang ipagpatuloy ang ginagawang research project. Sa mga spreadsheet, graphs, at policy analyses siya muling lumubog, isang mundo na pamilyar at kontrolado niya, kabaligtaran ng magulo at hindi inaasahang tagpo kaninang umaga. Pilít niyang inaalis sa isip ang nangyari sa sanatorium. Focus, Trixie, paalala niya sa sarili. Ngunit kahit anong gawin niyang pagsiksik sa mga numero at report, muling lumilitaw ang imaheng iyon, ang pagtitig ni Mary Loi kay Yanyan, ang m
Tuwang-tuwa naman si Xyza. “Yay! I’ll wear my favorite dress, Mommy! The pink one with sparkles! Do you think she’d like it?” “I’m sure she will,” mahina ngunit may ngiting sagot ni Trixie. Matapos ang ilang minuto ng paghahanda, suot na ni Xyza ang kanyang pink na bestida at may headband pa itong may kunwaring diyamante. Si Trixie naman ay nakasuot ng simpleng blusa at beige na pantalon, sapat para sa isang simple na pangdalaw. Kinuha na niya ang susi ng sasakyan at lumapit sa pinto, nang bigla itong tumunog. Ding dong. Napakunot ang noo ni Trixie. Sino ‘to? Pagbukas niya ng pinto, tumambad sa kanya ang isang hindi inaasahang bisita. “Helios?” tanong niya, bahagyang nabigla. Nakangiti ang lalaki, ngunit hindi iyon ang karaniwang ngiting pamilyar sa kanya. Mas maamo, mas tahimik, at ngiti na… may ngisi? Sa kaliwa nitong kamay ay mahigpit ang hawak sa maliit na bata, si Yanyan pala ang akay nito. Nakasuot ang bata ng yellow jumper at may hawak pa na stuffed bun