Let me know your reactions on this chapter :)
“Chihiro?!” I exclaimed, hindi makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Chihiro who was panting and out of breath tightly but gently wrapped me inside his big, warm arms before warning Jirou. “Layuan mo si Aki-san, Arisawa-san. Hindi ako magdadalawang-isip na kalabanin ka kung sasaktan mo siya!” Kung kanina ay tila nag-alala nang bahagya si Jirou sa akin, ngayon ay napalitan na ito ng iritasyon dahil nakita niya si Chihiro. “Seriously? Why did you have to appear now? I was having a fun time with Izumi,” dismayado at tila galit niyang saad. Chihiro clenched his teeth. “Umalis ka na!” “Chihiro, I am fine.” Sinubukan kong awatin sila sa pamamagitan ng pagpapakalma ko kay Chihiro. Ramdam ko ang tensiyon nito dahil kahit yakap-yakap niya ako ay nanginginig pa rin ang kanyang braso. Jirou sighed in defeat. “Ah, I give up. I really just wanted to help, Izumi,” kausap nito sa akin, paying no attention to the guy who just snapped at him a while ago. Pagkatapos niyon ay tin
JIROU MY NAME is Arisawa Jirou, a 35-year-old Alpha who is currently… drifted away from my main goal in life. Before I met Izumi Aki, who was also an Alpha like me with a very particular taste in sex partners, I was never fond of having sex friends but wasn’t against it either. Like most Alphas do, I was living my life flawlessly and free from stress. I didn’t need to exert much effort in society compared to Betas and Omegas. I was living a quite successful life while working as an OB-Gyne and pediatrician. But when Aki came to the picture, I started to become greedy and possessive. There was no need for me to do that because he wasn’t my mate and we were not in a legal relationship. The more time I spent with him, the feelings inside continued growing. At first, I thought it was just an adrenaline rush effect of having a sex friend that constantly called out to me when he was brokenhearted. I knew he was no pure Alpha the moment I laid my hands on his body but that
“You’re a sly person, Arisawa. Your words doesn’t match your actions,” mariin niyang turan. “Really?” I raised an eyebrow before grabbing his left arm and forcefully pulled him up. “Wha—?! Let go of me!” palag ni Aki pero hindi ko siya ininda. Bagkus ay dinala ko siya sa kuwarto kung saan ako nagsasagawa ng ultrasounds ng mga pasyente ko. “Arisawa, bitawan mo ‘ko!” pasigaw niyang utos. “Ari—” Sisigaw pa sana siya ulit pero marahas ko siyang tinulak pahiga sa hospital bed. Isang malakas na kalampag ang umalingawngaw sa loob ng kuwarto. Kaagad kong ni-lock ang pinto upang hindi makatakas si Aki. Namuo ang takot sa buong mukha niya. “Since you think that I am that kind of person… then let us have sex again just like we used to. I will make you feel good until you forget about that stupid Omega,” I said while panting heavily like a beast. “Don’t do this, Arisawa!” pagmamakaawa niya. “Scream all you want but no one will help you here, Izumi,” ani ko sabay napa
CHIHIRO ABALA ako sa pagliligpit ng mga damit nang biglang tumunog ang cellphone ko. Nakapatong iyon sa mesa at matamlay ko iyong inabot at sinilip kung sino ang kasalukuyang tumatawag. “Unknown number… Prank call na naman siguro ‘to,” medyo inis kong kausap sa sarili habang hawak ang cellphone sa kaliwa kong kamay at ang kanang kamay ko naman ay may bitbit na T-shirt. Hindi ko sinagot ang unang tawag. Ilang sandali pa ay nag-ring ulit ang cellphone ko. “Na naman?!” reklamo ko nang parehong hindi ko kilalang numero ang tumatawag. “Sagutin mo, Hirocchi. Malay mo importante iyan,” biglang singit ni Ma-chan nang mapadaan ito sa sala. Napansin niya siguro na hindi ko sinagot ang tawag. “Pero, Ma-chan…” nag-aalangan kong saad. “Sige na,” nakangiti niyang sulsol kaya napabuntong-hininga na lamang ako sa pagkatalo. “Sige po. Sasagutin ko na kapag tumawag ulit,” sabi ko na lang. At hindi ako binigo. Tumawag ulit ang parehong numero sa ikatlong pagkakataon.
AKI PAGKATAPOS malaman ng mga magulang ni Chihiro na kambal ang magiging anak namin ay hindi na sila nakapagpigil at namili kaagad sila ng mga damit pambata. We didn’t even know the genders of the babies and yet they insisted on preparing ahead. And Chihiro and I couldn’t stop them from being too excited. “Aki-san, tingnan mo itong ternong damit na nabili ko kahapon. Ang cute, ‘di ba?” pagmamalaki ni Chidori-san sa isang damit na kulay baby blue. “Mas maganda itong nabili ko,” pagyayabang naman ni Hiromi-san sabay pinakita ang terno na may army design. “Hiromi, dapat light colors lang kapag baby pa. Tsaka na ang ganyan kapag medyo malaki na ang mga apo natin,” sita ni Chidori-san sa asawa. “Huh? Ano namang masama kung ganito?” angal ni Hiromi-san at nagsimula silang magtalo. “Ma-chan, Tou-chan… tama na po iyan,” natatawang saway ni Chihiro sa mga magulang. “Pero, Hirocchi, ang pangit ng taste ng ama mo,” giit ni Chidori-san. “At sobrang s
“Oh, by any chance, you are not alone?” he casually asked, totally ignoring the fact that he didn’t ask for permission before crashing into my space. “Shouldn’t you have asked that bago ka umupo sa tapat ko?” sarkastiko kong baling sa kanya. He just ruined my mood, to be honest. Inayos ng lalaki ang suot nitong salamin bago siya nagsalita, “My bad. Am I disturbing you?” 「Ano’ng klaseng tanong ‘yan?!」Sigaw ko sa aking isipan. Sasagot na sana ako nang magsalita siyang muli, “Do I know you?” Mabilis namang nagbago ang mood ko at tinitigan ko siyang maigi. “I could ask the same to you,” pabalang kong tugon. He chuckled and adjusted his glasses. “Correct me if I’m wrong but you are Izumi Aki, right?” he guessed though his face told me that he was certain that he got the right person. Tumalim naman ang tingin ko sa lalaki bago ako ngumisi. “If it isn’t Shimada Kazunari.” The man sitting across chuckled in total amusement. “Still angsty, as alwa
AKI “COME inside, Aki.” Nakangiting bungad sa akin ni Kicchan when I arrived at his house. Isang ngiti lang din ang naging sagot ko sa kanyang sinabi bago ako tahimik na sumunod sa kanya sa loob. Nadatnan namin si baby Yuuki na naglalaro sa loob ng baby fence nito. Nakakalat ang sari-saring stuffed toys at mga kotseng laruan pero iyong tinawag niyang Ah-ko (Tako-san) na stuffed toy ang mahigpit niyang yakap-yakap. “Ah-ki!” Ngiting hanggang taingang sambit ni Yuuki sa akin nang makita niya ako. Natuwa naman ako dahil alam na niyang bigkasin ang pangalan ko kaya kinawayan ko siya. “Yuuki-chan~!” tawag ko sa kanya at lalo siyang nangiti. “I’ve taught him to call you Aki-san but he won’t say the ‘-san’ every time. Sorry for that, Aki,” pagpapaumanhin ni Kicchan sa akin bago siya dumiretso sa kusina nila. “It’s fine. ‘Ah-ki’ is much better. I like it,” nagba-blush kong turan at pinuntahan ko si baby Yuuki. Binuksan ko ang maliit na gate ng kanyang baby
Pagkatapos ng madamdamin naming usapan ay minabuti na lamang ni Kicchan na ipagluto ako ng makakain. The three of us ate together and had a few more talks. Naisipan ko na lang ibaling ang atensiyon ko kay baby Yuuki hanggang sa hindi ko na namalayang malapit nang sumapit ang gabi. “Thanks for the food, Kicchan. Kailangan ko nang umuwi,” I said. Kicchan smiled. “No worries. Be careful on your way home. Hindi ka ba susunduin ni Hanamichi-kun?” “Ah, well… He will be coming home late today. Work…” I muttered. “Oh, I see.” Just when he was about to bid goodbye to me, we heard the gate of their house creak open. “Ryuichi, welcome home,” he greeted. “Papa~!” Yuuki-chan happily squealed. “I’m home,” Ryuichi replied and went on to give his mate and his son a tender kiss on their foreheads. He then turned his head at me. “You’re here. Pauwi ka na ba?” I gulped at nauutal na sinagot si Ryuichi. “Y-yes.” Hanggang ngayon ay naiilang pa rin ako kapag ganito