ADRIANNA
Chief Alejandro Esguerra's face looks so calm and peaceful. Kahit masalimuot ang pagkamatay niya ay para pa rin siyang masayang namayapa. I couldn't believe that the last time I'm gonna see him is when he's already lying inside a coffin. Parang kailan lang nung huli pa kaming nagkausap.
Hinaplos ko ang salamin ng kabaong niya habang sunod-sunod ang patak ng luha ko. Ni hindi ko na pinansin man lang ang pamahiin na bawal umiyak sa mismong harap ng kabaong dahil malas daw ito. Medyo nahihirapan ako dahil nakaposas ang dalawa kong kamay.
Nagmakaawa lang ako kay Inspector Fajardo na isama ako sa burol ni chief. Pinayagan naman niya ako pero saglit lang daw at kailangan ay may mga pulis na nakabantay sa'kin. Ayos lang dahil wala naman akong balak na tumakas.
JENSEN "Meow." Tiningnan ko sa paanan ang pusa nang kalmutin nito ng bahagya ang paa ko. Kanina pa niya ako kinakalmot sa paa at parang nagpapapansin. Kasalukuyan kong ginagawa ang project ko sa school. Natutulog lang si Conan sa kama ko habang ang bwesit na pusa ay kanina pa nag-iingay. "Shut up or I'll throw you out," sabi ko sa pusa kahit alam kong hindi naman niya ito maiintindihan. "Moew!" Bigla niya akong kinalmot at mas masakit ito sa mga nauna. Napamura ako at mabilis na tumayo saka siya kinarga. Isinilid ko siya sa kahon na may mga butas kung saan ko siya nilalagay tuwing aalis ako. Sinara ko ang kahon at hinayaan itong mag-ingay sa loob.
DAVEN "Dave, Mommy needs to go to work. Maiwan ka muna kay Uncle, okay?" I nodded and hugged her tightly. "I love you, Mommy. Come back safe, okay?" Hinimas niya ang ulo ko at hinalikan sa noo. "Of course. I'll buy you new toys and food after work." Malawak akong napangiti at muli siyang niyakap. Sanay na akong maiwan kay Uncle Alejandro dahil masyadong busy si Mommy sa trabaho niya. I understand her work and I know that she's helping people with mental illness. My Mommy is very kind and sweet. She is the best mother that I could ever have. I didn't have a chance to be with my father because he died when I was an infant. My Mommy
ADRIANNA I guess I'm not aware of what happens between my brother and Daven. Duda akong may malalaman pa rin ako kahit na hindi nakakulong. Kung matagal nang may koneksyon si Daven at Jensen noon pa man ay talagang hindi ko na ito napansin man lang. I'm very thankful that I finally got out of the room--or should I say my special jail. Dahil ito sa kumalat na article tungkol kay Jensen at Jefferson. Kasabay nito ay sinamantala ni Inspector Fajardo ang pagkakataon na ituwid ang lahat. Idiniin niya kay Jefferson ang nangyaring mass murder sa Mt. Hirawan noon para malinis ang pangalan ko. May mga taong hindi naniwala pero karamihan ay nakumbinsi dahil sa pagiging popular ngayon ni Jefferson. May iilang impormasyong inilantad si Inspector Fajardo sa media para mapatunayang inosente talaga ako. K
DAVEN "Are you sure that guy won't betray you?" "Come on, Jensen. When it comes to betrayal, you're the first one who'll be suspicious." "If you're suspecting me, then why do you still want me to come here?" This is insane. I'm now eavesdropping on their conversation. Jensen knows that I'm listening and I need to be careful because Jefferson is sharp. Hindi pa rin ako sigurado kung napansin niya na ba ako o wala pa siyang ideya. I hope Adrianna is not doing shits right now. Nagiging maingat ako rito tapos siya naman pala ang magpapahamak sa'ming dalawa. I know that woman well. She'll surely make mistakes again. Paniguradong bunga na naman iyon ng katangahan niya.
JENSEN I watched how Daven gradually shut his eyes and lost consciousness. Humalakhak na parang baliw si Jefferson sa tabi ko. Napatingin ako sa hawak kong baril at mabilis itong tinapon kung saan. Humarap ako kay Jefferson at pinigilan ang sarili na sapakin siya. "I did what you told me. I hope you're satisfied now," sabi ko. "Oo naman!" Masayang sabi nito. "Pero hindi ibig sabihin ay malaya ka na. I still need you." Muli siyang tumawa at nilapitan si Daven. Lumuhod siya at akmang hahawakan ang pulso nito nang may marinig kaming mga yabag palapit sa kinaroroonan namin. May mga boses din na nag-uusap at alam naming pareho kung sino ang mga 'yon. "The cops are here, Jef
ADRIANNA "Hindi na kita kailangang patayin. You'll be the one to kill yourself." Hindi maalis sa isip ko ang mga katagang binitawan ni Jefferson. Wala sa isip ko na harapin siya pero saktong nasa bahay siya ni Freya pagdating ko do'n. I just want to visit her house and to remember all of our memories there. Imbes na 'yon ang mangyari ay si Jefferson pa ang nakaharap ko. I was scared while having a conversation with him. Pinipilit kong maging matapang pero takot na takot talaga ako sa kaniya. I feel like he'll kill me anytime. But to my surprise, he didn't do that. Hinayaan niya akong umalis ng walang sugat na natamo mula sa kaniya. I saw in his eyes that he's tired but serious. Mahirap intindihin kung ano ang nasa utak n
DAVEN "Akala mo ba nakalimutan kong binaril mo ako?" Sumimsim ako sa kape na inorder ko sa coffee shop kung saan kami ni Jensen ngayon. Frappe ang binili niya at napansin ko na mukhang mahilig din siya sa matatamis. "You should thank me because I saved your life," aniya. Kumunot ang noo ko. "Paano kung hindi ako nakaligtas? You're only lucky for now but still….." "Natapos na, 'di ba? Buhay ka ngayon at humihinga. Kapag tapos na ang isang bagay ay mag-move on ka na." This kid. Really? Kung mangatwiran ay parang siya palagi ang tama at nakakat
DAVEN"What are you doing here?"I asked Adrianna that question when I saw her outside my house. Akala ko kung sino ang kanina pa pumipindot ng doorbell. Hindi ko inaasahan ang pagpunta niya rito lalo na at hindi ko naman binigay ang address ko sa kaniya noon. Maybe she asked Inspector Fajardo about it."Kasama mo ba ang kapatid ko?" Tanong niya."Nakikita mo ba siya rito?" Sarkastiko kong tanong pabalik.She knitted her brows. "Tinatanong kita ng maa--""He's not here, okay? Anong pumasok sa utak mo at naisip mong nandito siya?""You're always with him, aren't