บทที่ 233

เพราะพวกเขาดื่มแอลกอฮอล์ ลู ชินจิน เลยเรียกคนขับรถของเขามา เขานั่งที่เบาะหลังกับ ทัง โรลชูว

พอขึ้นรถ เขาก็นอนลงในทันที

เมื่อเห็นเช่นนั้น ทัง โรลชูว ถามด้วยความกังวล "คุณไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ?"

ลู ชินจิน หันศีรษะไปเพื่อมองหน้าเธอ “เปล่า ผมแค่รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย”

ในช่วงเวลานี้เขาไม่เพียงแต่ต้องจัดการกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับ ธันเดอร์โบลท์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ กรุ๊ป เท่านั้น แต่ยังต้องเกี่ยวข้องกับธุรกิจของตระกูลลู ด้วย เขาคงเหนื่อยเล็กน้อย เพราะต้องจัดการหลายเรื่อง

ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยมาก ทัง โรลชูว เห็นอย่างนั้นแล้ว จึงหันไปนวดขมับของเขาด้วยความเป็นห่วง

สายตาของ ลู ชินจิน จ้องมองใบหน้าสวยงามของเธอที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน

"พักผ่อนเถอะค่ะ เมื่อถึงบ้านฉันจะปลุกคุณเอง"

ทัง โรลชูว พูดเบา ๆ ในขณะที่เธอขยับปลายนิ้วช้า ๆ และเบา ๆ ราวกับว่าเธอกำลังบรรเลงเพลงที่ชวนให้หลงใหล ซึ่งสามารถทำให้คนอื่นเข้านอนได้

เขาจะแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเธอเท่านั้น

ความเหนื่อยล้าคืบคลานเข้ามาอย่างช้า ๆ เขามองเห็นใบหน้าของเธอไม่ค่อยชัดและค่อย ๆ เบลอไปในที่สุด

เขาหลับไปแล้ว

ทัง โรลชูว ขอให้คนขับรถขับช้าลง