Share

บทที่ 11

แค่เพียงสายตาก็ทำบอดี้การ์ดตัวสั่นไปทั้งตัว

"ชั้นสองห้อง 208"

หลังจากได้รับข้อมูลที่ เหอเหยียนสือก็ยกไปเหยียบเพจเจอร์ด้วยเท้าข้างเดียว แล้วหันหลังกลับไปชั้นบน

เมื่อมองไปที่เพจเจอร์ที่ถูกแตกไปเป็นชิ้นๆ ทำให้ทุกคนล้วนก็มองหน้ากัน

ไม่มีใครกล้าขยับ

จนกระทั่งเหอเหยียนสือเข้าไปในลิฟต์ เขาไม่กล้าหยิบเพจเจอร์ออกมาที่โทรหาผู้อื่นเพื่อขอความช่วยเหลือ

ไม่นานลิฟต์ก็ขึ้นมาถึงชั้นสอง

เหอเหยียนสือเดินออกจากลิฟต์ สายตามองห้องห้องฉุกเฉิน208ไปที่ไฟสีแดงหน้าห้องฉุกเฉินสว่างอยู่

ตาแดงที่ลุกราวกับใบมีดที่กรีดบาดแผลแทงตรงเข้าไปในหัวใจของเหอเหยียนสือ

เขากำหมัดแน่นจนสั่น

เมื่อเดินถึงหน้าประตู เขาก็ยกมือขึ้นเคาะประตู

ประตูไม้เนื้อแข็งก็ถูกเปิดออก

ทุกคนที่อยู่ในห้องผ่าตัดต่างก็ตกใจแล้วมองไปที่ประตู

กวาดตาก็มีคนยืนไปที่ประตูด้วยตาแดงก่ำเหมือนว่าเหอเหยียนสือนั้นควบคุมตัวเองไม่ได้

คนอื่นๆไม่รู้จักเขา แต่พวกเขายังคงหวาดกลัวจนเงียบที่น่ากลัวของเขา

มีแค่เย่ชางแหยน หลังจากประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า"หยานซี คุณเป็นอะไรไป"

ในความทรงจำของฉันไม่ว่าจะตอนไหน เหอเหยียนสือก็เป็นคนสงบใจเย็นคนนึง

วันนี้เก
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status