Share

บทที่ 12

คำว่า "ขีดอันตราย" ทำให้นัยน์ตาของเหอเหยียนสือมืดมนลง

เกิดความหนาวเย็นที่มาเยือน

ทันใดนั้นพยาบาลก็นึกถึงเหอเหยียนสือที่บุกเข้าไปในประตู ที่ตกใจจนตัว

กลัวหมัดของเขาจะโดนตัวเอง

ดีที่เหอเหยียนสือหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วเดินจากไป

“ให้ธนาคารเลือดเร่งการถ่ายเลือดทันที” เขาเหยียนสือถือโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพูดอย่างเย็นชา

เลขาเกิดความลังเล "ท่านครับ ท่านไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าท่านกลับมาแล้วไม่ใช่หรอครับ..."

“รีบดำเนินการสิ!”

“ครับท่าน” เลขาหน้าซีดแล้วรีบไปดำเนินการ

หลังจากวางสาย เหอเหยียนสือก็หลับตา ถอนหายใจออกลึกๆ

ความโกรธที่ยังติดอยู่ในหัวใจของยังไม่ได้รับการปลดปล่อย

เขากลับมาที่ห้องผู้ป่วยอีกครั้ง ไฟฉุกเฉินสีแดงที่ยังเปิดอยู่ เหมือนจะเป็นรางสังหรณ์บางอย่าง

......

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เย่ชางแหยนเดินออกมาด้วยใบหน้าด้วยความเหนื่อยล้า

“ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก ตอนค่ำก็คงจะตื่นแล้ว”

ใบหน้าที่ตึงเครียดของเหอเหยียนสือก็คลายลง

“ขอบคุณนะ”

เย่ชางแหยนส่ายหัว มองไปทางซ้ายขวาแล้วไปดึง เหอเหยียนสือไปที่มุมห้อง

“มีเรื่องที่ขำเป็นต้องบอกคุณ”

“พูดมาเลย”

สายตาของเหอเหยียนสือยังคงมองไปท
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status