Mag-log inShare
บทที่ 1194
Kaugnay na kabanata
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1195
สามวันต่อมาหลินตงพบปาหรู่และบอกเขาว่าเขากำลังจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ"นายท่านกำลังจะไปที่ไหนเหรอ?" ปาหรู่ถาม"อืม! ดาวเคราะห์ปาเค่อกำลังไปในทิศทางที่ถูกต้อง ฉันควรจะจากไปแล้ว" หลินตงตอบ"นายท่านรออีกวันได้ไหม ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จก่อน แล้วฉัันจะไปกับท่าน""ปาหรู่! นายควรอยู่ที่นี่ ประชาชนของดาวเคราะห์ปาเค่อต้องการนาย""นายท่าน! ฉันต้องไปกับท่าน ไม่ใช่แค่เพื่อตอบแทนความเมตตาของท่าน แต่เพื่อสิ่งนี้ด้วย"ปาหรู่ชี้ไปที่ตราทาสบนหน้าผากของเขาและพูดต่อ "ฉันจะปลดข้อจำกัดของตราทาสได้ก็ต่อเมื่อติดตามท่านเท่านั้น และให้เผ่าได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริง"หลินตงมองดูท่าทางจริงใจของปาหรู่เมื่อรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจในใจแล้ว"เอาล่ะ! ฉันจะให้เวลานายหนึ่งวันในการเตรียมตัว พรุ่งนี้เราจะออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อ เนื่องจากนายจะติดตามฉัน จากนี้ไป ก็อย่าเรียกข้าว่านายท่านเลย เรียกฉันว่าคุณชายอย่างชิงหวู่ก็แล้วกัน"หลังจากหลินตงพูดจบ เขาก็หันหลังแล้วจากไปปาหรู่คำนับอย่างขอบคุณอยู่ด้านหลังเขาและกล่าวว่า "ขอบคุณคุณชาย!"ตอนกลางคืนหลินตงกำลังเตรียมตัวพักผ่อน"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังข
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1196
ล้อเล่นหรือเปล่า ตอนนี้เขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นไปแล้ว เขาต้องการอะไรอีกเหรอ?เขาไม่ได้ขาดอะไรเลยนอกจากแต้มศักดิ์สิทธิ์ของเขานอกจากนี้ ยังมีอะไรดีๆ จากสถานที่เล็กๆ อย่างดาวเคราะห์ปาเค่อล่ะ?อย่างไรก็ตาม ทันทีที่หลินตงพูดจบสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปที่สิ่งของในกล่องที่อูทัวปังถือไว้ทันทีนี่คืออะไร?หินรูปวงรีเหรอ?หินรูปวงรีที่แผ่รัศมีออกมาจางๆทันทีที่อูทัวปังเปิดกล่อง ห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศที่สดชื่นหลินตงรู้สึกว่าเซลล์ของเขากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุราวกับว่าเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความสบายใจนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ต้องเป็นของดี!!!"นายท่าน ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลย สิ่งที่ท่านทำเพื่อดาวเคราะห์ปาเค่อของเรา เราไม่มีอะไรจะตอบแทน นี่คือสมาชิกในเผ่าของเราที่ค้นพบมันเมื่อหลายสิบปีก่อนในเหมือง ตอนนั้นฉันเกือบจะตายแล้ว เมื่อหินก้อนนี้ถูกส่งมาให้ ฉันดีใจมากที่ได้เห็นและเก็บมันไว้ข้างกาย ฉันไม่เคยคิดว่าสุขภาพของฉันจะดีขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ตั้งแต่นั้นมาและจะมีชีวิตอยู่จนถึงทุกวันนี้""ฉันค่อยๆ เรียนรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะหิน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1197
ศิลาศักดิ์สิทธิ์?นี่คืออะไร?ความอยากรู้กระตุ้นให้หลินตงมองดูการแนะนำด้านล่างระบบต่อไป!“ศิลาแห่งมวลชีวิตเป็นสสารพิเศษที่เติบโตในจักรวาล มันมีค่ามากและเป็นของสมบัติที่หายากของจักรวาล”"การก่อตัว: การกำเนิดศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นยากมาก ต้องตกผลึกจากน้ำอมตะในจักรวาล....""หน้าที่: ศิลาศักดิ์สิทธิ์จะปล่อยลมหายใจแห่งชีวิตที่แข็งแกร่ง ซึ่งสามารถดูดซับได้โดยเผ่าพันธุ์ทั้งหมดในจักรวาลและช่วยเพิ่มพลังชีวิต.....""มูลค่า: เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญ"ระบบให้คำแนะนำโดยละเอียดเกี่ยวกับศิลาแห่งมวลชีวิตอย่างไรก็ตาม หลินตงได้พูดถึงการแนะนำสั้นๆ เท่านั้น และในที่สุดก็โฟกัสไปที่มูลค่ามูลค่าห้าล้านล้านเหรียญ?แม้จะไม่ดีเท่าเหล็กดาวเก้าแฉก แต่ก็ยังเป็นสิ่งที่พิเศษ!ไม่คาดคิดว่าจะพบสมบัติหายากเช่นนี้ในสถานที่เล็กๆ แห่งนี้ศิลาแห่งมวลชีวิตนั้น แทบไม่มีประโยชน์สำหรับหลินตงเลยแม้แต่น้อยแต่มันก็เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่งสำหรับการขยายอายุขัยของคนๆ หนึ่ง ซึ่งจะต้องมีประโยชน์ในที่สุดและที่สำคัญที่สุด เขาสามารถรับ 50,000 แต้มศักดิ์สิทธิ์จากสิ่งนี้ได้นี่คือสิ่งที่หลินตงต้องการมากที่สุดในขณะนี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1198
เหรียญกาแลกติกห้าล้านล้านเหรียญสามารถติดอาวุธให้ดาวเคราะห์ขนาดเล็กที่มีประชากรเพียงไม่กี่ล้านคนได้ ซึ่งแน่นอนว่าสามารถติดอาวุธให้ทุกคนได้แม้แต่ผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมทุกคนบนดาวเคราะห์ปาเค่อก็สามารถมีหุ่นยนต์หนักได้ในกรณีนั้น ความแข็งแกร่งของดาวเคราะห์ปาเค่อสามารถเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณได้อย่างแน่นอนอูทัวปังเงียบไปหลังจากฟังคำพูดของหลินตงแนวคิดเดิมของเขาคือการมอบศิลาแห่งมวลชีวิตให้กับหลินตงโดยตรงเพื่อเป็นการตอบแทนความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของเขาในการช่วยดาวเคราะห์ปาเค่อแต่ข้อเสนอแนะที่หลินตงเสนอมาทำให้เขาปฏิเสธได้ยากจริงๆนี่คือโอกาสที่จะทำให้ดาวเคราะห์ปาเค่อแข็งแกร่งขึ้นและแข่งขันได้มากขึ้น โดยมีความสามารถในการป้องกันตัวเองเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูอูทัวปังในฐานะผู้ปกครองดาวเคราะห์ปาเค่อในปัจจุบัน ไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเขาเคยประสบกับความรู้สึกไร้พลังเมื่อถูกกองกำลังอันทรงพลังรุกราน และเห็นผู้คนของเขาล้มตายทีละคน จากเกือบพันล้านเหลือเพียงไม่กี่ล้านคนในตอนนี้ แต่เขากลับไร้พลังอย่างไรก็ตาม หากเห็นด้วยก็จะขัดแย้งกับเจตนาเดิมของอูทัวปังดังนั้น เขาจึงกำลังดิ้นรนทางอุดมการณ์อย่างดุเ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1199
เรื่องราวบนดาวเคราะห์ปาเค่อเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้วเดิมที หลินตงเห็นใจปาหรู่ในการเดินทางครั้งนี้ ดังนั้นจึงยอมไปกับเขาด้วยไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นนี้เขาไม่เพียงแต่ได้รับสมบัติวิเศษอีกชิ้นหนึ่งคือศิลาแห่งมวลชีวิตเท่านั้น แต่เขายังได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์ 50,000 แต้มด้วยสิ่งนี้ทำให้เขาก้าวไปอีกขั้นหนึ่งในการก้าวผ่านด่านปัจจุบันของเขาฉันเชื่อว่าอีกไม่นานเขาจะกลายเป็นผู้พิชิตจักรวาลอย่างแท้จริงในกาแล็กซีทางช้างเผือกเช้าวันรุ่งขึ้น หลินตงออกจากดาวเคราะห์ปาเค่อพร้อมกับเย่ชิงหวู่และปาหรู่ ภายใต้การจ้องมองและความเคารพของผู้คนนับล้านบนดาวเคราะห์ปาเค่อเหลือเวลาอีกสามเดือนก่อนงานเลี้ยงระดับรัฐตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่จะรีบกลับหลินตงตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดที่ชายชราหลินตงจากอีกมิติเวลาทิ้งไว้ให้เขาเขาพบดาวเคราะห์พื้นเมืองที่อยู่ใกล้เคียง ด้วยความเร็วของยานรบดวงดารา ใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งเดือนเท่านั้น เขาไม่แน่ใจว่าผู้อยู่อาศัยบนดาวเคราะห์ถูกค้นพบและถูกประทับตราทาสหรือไม่ จึงตัดสินใจสืบสวนก่อนยานรบดวงดารากำหนดเส้นทางและออกเดินทางอย่างรวดเร็ว............หลัง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1200
หลังจากที่ทั้งสองพูดจบ พวกเขาก็กำลังจะเอาตัวชายหนุ่มไปชายหนุ่มก็รู้ถึงผลที่ตามมาจากการถูกพาตัวไปเช่นกัน และพยายามดิ้นรนหลบหนีทันทีแต่ชายวัยกลางคนสองคนจะปล่อยให้เขาทำสำเร็จได้อย่างไร?คนหนึ่งคว้าแขนเขา ยกขึ้น และดึงออกไปโดยใช้กำลังผู้ชมรอบข้างไม่เพียงแต่ไม่พูดอะไรเพื่อหยุด แต่ยังมีท่าทีเยาะเย้ย เหยียดหยาม และไม่สนใจ"ปล่อยฉัน ปล่อยนะ ฉันอยากพบเจ้านายของคุณ ฉันมีข่าวสำคัญมากที่จะขายให้เขา ข่าวนี้ใหญ่มาก ถ้าคุณไม่พาฉันไปด้วย คุณจะต้องเสียใจ เมื่อเจ้านายของคุณสืบสวน เขาจะฆ่าคุณแน่นอน" ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนเสียงดังชายทั้งสองเพิกเฉยต่อเขาและลากเขาไปข้างหน้าต่อไป“ฉันสาบาน! ฉันสาบานว่าครั้งนี้เป็นเรื่องจริง! โปรดเชื่อฉัน! ถ้าฉันโกหก ฉันจะยอมถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายทั้งสองก็หยุดลง สบตากัน และถามว่า “แกพูดจริงเหรอ?”“ฉันพูดจริง! พูดจริงสุดๆ!” ชายหนุ่มตอบอย่างรีบร้อน"หนูน้อย แกต้องคิดให้ดี ถ้าเจ้านายรู้ว่าแกโกหกเขา ไม่เพียงแต่แกจะเจอสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย แต่เรายังจะถูกพาดพิงไปด้วย อย่าโทษเราที่ระบายความโกรธของเราต่อครอบครัวของแก" ชายวัยกลางคนคนหน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1201
ชายหนุ่มในห้องรับรองพิเศษชื่อจูหงจื่อ ซึ่งเป็นทายาทของตระกูลใหญ่ในอาณาเขตจักรพรรดิแม้ว่าตระกูลจูจะยังห่างไกลเมื่อเทียบกับแปดตระกูลใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังถือว่ามีอำนาจในอาณาเขตจักรพรรดิพรสวรรค์ของจูหงจื่อไม่สูงนัก ซึ่งทำให้ต้องใช้ความพยายามเป็นสองเท่าและได้ผลลัพธ์เพียงครึ่งเดียวในทางปฏิบัติ นอกจากนี้ ตัวเขาเองยังขี้เกียจและชอบผู้หญิงมาก เขาอยู่ไม่ได้แม้แต่วันเดียวหากขาดพวกเธอเขาจึงเลิกคิดที่จะพัฒนาตัวเองมานานแล้ว แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เขากลับพึ่งพาชื่อเสียงของตระกูลเพื่อใช้ชีวิตที่เสเพลภายในอาณาเขตของพวกเขาอย่างไรก็ตาม ความสามารถของจูหงจื่อในการอยู่รอดจนถึงวันนี้ก็เป็นสิ่งที่ล้ำลึกมากเช่นกัน เขาไม่เคยยั่วยุผู้ที่มีภูมิหลังที่เขาไม่เข้าใจท้ายที่สุดแล้ว อาณาเขตจักรพรรดิในฐานะศูนย์กลางของกาแล็กซีทางช้างเผือกทั้งหมด เต็มไปด้วยผู้คนที่เขาไม่สามารถล่วงเกินได้ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจนำไปสู่การล่มสลายของตระกูลได้เมื่อเขาด้ยินอีกฝ่ายพูดว่าเขามาจากหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ ตระกูลเฟิงนั่นกลับทำให้จูหงจื้อหัวเราะเขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "แกมาจากตระกูลเฟิงเหรอ? แกคิดจะหลอกฉันหรือไง? ตระ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1202
ดูเหมือนว่าวันแห่งการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งของจูหงจื่อจะไม่ไกลเกินเอื้อมแม้ว่าจูหงจื่อจะขาดพรสวรรค์ จะละทิ้งเส้นทางแห่งการฝึกฝนแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่อยากแข็งแกร่งขึ้นและได้รับความสนใจจากตระกูลพรสวรรค์ไม่ใช่สิ่งที่สามารถชดเชยได้ด้วยการพยายามเขาละทิ้งการฝึกฝนเพราะไม่มีทางเลือกตอนนี้ที่โอกาสดีๆ เช่นนี้สำหรับเขาที่จะพัฒนาพรสวรรค์ของเขาและก้าวข้ามทายาทคนแรกและคนที่สองในตระกูล จูหงจื้อจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไรตระกูลเฟิงสะดุดกับโอกาสอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ แต่กลับถูกตระกูลไป๋กวาดล้างในช่วงเวลาสำคัญ? และตอนนี้ ข่าวนี้ก็มาถึงมือเขาแล้ว?เป็นไปได้ไหมว่าเขาคือบุตรแห่งโชคชะตาที่แท้จริง?ในขณะนี้ ความทะเยอทะยานที่ดับไปแล้วของจูหงจื้อจู่ๆ ก็ลุกโชนขึ้น ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมากจนหน้าแดงหากเขาสามารถนำกลุ่มคนไปยังดาวเคราะห์นี้อย่างลับๆ และจับผู้คนบนดาวเคราะห์นั้นประทับตราทาส ใครเล่าจะกล้าดูถูกเขาในภายหลัง?ตอนนี้ สายตาของจูหงจื้อไม่ได้จำกัดอยู่แค่ตระกูลของเขาอีกต่อไปเขาสามารถกลายเป็นอัจฉริยะระดับสุดยอดได้ เทียบได้กับหลงอ้าวเทียนแห่งอาณาเขตจักรพรรดิ และกลายเป็นบุคคลที่ผู้หญิงนับไม่ถ้
Pinakabagong kabanata
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1415
อสูรดาราในอสูรกาแล็กซีเหล่านี้ไม่ได้ฆ่าหลินตงทันที แต่เลือกที่จะค่อยๆ เข้าใกล้และบีบวงล้อมของพวกมันพวกเขาจะทำเช่นนี้เพราะทั้งหลินตงและคนอื่นๆ ต่างก็เป็นปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินที่มีศาสตราเทพมายาอันตรายอย่างยิ่งหากทั้งสองร่วมมือกันและโจมตีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโดยกะทันหัน ก็มีแนวโน้มว่าจะส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงแก่ชีวิตได้ดังนั้นจึงจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้หลินตงและเฉินจิงจื่อหานตอบโต้ตราบใดที่ขวางทางถอยของหลินตงและค่อยๆ รุกคืบ แม้ว่าหลินตงจะลอบโจมตี พวกเขาก็จะมีเวลาตอบสนองและหลีกเลี่ยงผลที่ตามมาอันเลวร้ายหากปรมาจารย์ระดับเซียนเดินดินเกือบสามสิบคนรวมใจกันเป็นหนึ่ง แล้วโจมตีพร้อมกัน โดยไม่สนว่าตัวเองจะบาดเจ็บหรือไม่ หลินตงกับเฉินจิงจื่อหานจะไม่มีโอกาสต้านทานท้ายที่สุดแล้ว ความแตกต่างด้านจำนวนคนของทั้งสองฝ่ายนั้นมากมายเกินไปน่าเสียดายที่ไม่ใช่พวกเขาอสูรยักษ์สีทองเหล่านี้คือกำลังรบชั้นนำของเผ่าพันธุ์ของตน ไม่เพียงแต่เป็นตัวแทนของเผ่าพันธุ์ตัวเองเท่านั้น แต่ยังเป็นตัวแทนของอสูรดาราที่ัตัวเองสังกัดอยู่ด้วยหากใครคนใดคนหนึ่งถูกหลินตงเล็งเป้าโจมตีอย่างกะทันหันจนได้รับบาดเจ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1414
หลังจากเข้าใกล้เต่ายักษ์แล้ว พวกเขาก็ถอนกายาทองคำอมตะและยืนอยู่บนกระดองของมันอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์การเคลื่อนไหวของพวกเขาดึงดูดความสนใจของอสูรยักษ์สีทองที่อยู่รอบ ๆ ทันที“เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้แกยังทำเป็นเก่งอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? ไม่เพียงแต่แกเรียกพวกเราว่าสัตว์เดรัจฉาน แถมยังบอกอีกว่าถึงเราจะโจมตีพร้อมกัน ก็ยังไม่สามารถฆ่าแกได้ ตอนนี้ทำไมล่ะ? กลัวขึ้นมาแล้ว? ถ้ากแน่กริงก็เข้ามา! มาสู้กันอีกสามร้อยยก!” ป้าเทียนเยาะเย้ย"ชิ!!! ในหัวนั่นมีสมองอยู่ไหม? แกมองยังไงว่าฉันหนี? ถ้าฉันกลัวคงวิ่งหนีไปแล้ว? ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ถ้าพวกแแกกล้าก็มาฆ่าฉันสิ!" เฉินจิงจื่อหานตะโกนตอนนี้ เขาได้กลับมามีท่าทีเหมือนเจ้าสำนักน้อยแห่งสำนักดาวสวรรค์อีกครั้งแล้วนี่แหละยังอธิบายได้ว่า ใช้อำนาจรังแกคนอื่นมีไป๋หลี่เหยียนหง ปรมาจารย์ระดับราชันย์อมตะหนุนหลังอยู่แน่นอนว่าเขาจะไม่กลัวขยะพวกนี้เฉินจิงจื่อหานเมินอสูรยักษ์สีทองที่กำลังเข้ามาเหล่านี้แต่หลินตงที่อยู่ข้างๆ กลับรู้สึกกังวลเล็กน้อยไป๋หลี่เหยียนหงเคยกล่าวไว้90% ของพลังการต่อสู้ของเธอ จะต้องใช้เพื่อระงับความปรารถนาที่กำ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1413
คำพูดของเฉินจิงจื่อหาน เรียกได้ว่าด่าอสูรยักษ์สีทองเรียงแบบเหมารวมเลยพวกเขาคืออสูรดาราที่สูงส่ง เคยโดนเหยียบศักดิ์ศรีขนาดนี้เมื่อไหร่ ถึงกลับถูกด่าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานนี่มันเกินกว่าที่ใครจะทนได้แล้วจริง ๆแต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่มีใครกล้าลงมือทันทีแต่เพราะกำลังรอการกระทำต่อไปของป้าเทียนป้าเทียนคือหนึ่งในสามปรมจารย์อาณาจักรนิรันดรระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดินของมังกรทลายฟ้าถูกซัดจนบาดเจ็บไม่พอ ยังโดนด่าเป็นสัตว์เดรัจฉานอีก แน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยอีกฝ่ายไว้ได้"ดี! ดีมาก! ดีจริงๆ !"ป้าเทียนพูดคำว่าดีออกมาติดกันถึงสามครั้ง ก่อนจะตะโกนลั่น “พี่ใหญ่! พี่รอง! พวกท่านก็ได้ยินใช่ไหม ไอ้มนุษย์นั่นมันกล้าด่าพวกเรามังกรทลายฟ้าว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานเลือดโสโครก มังกรทลายฟ้าเคยถูกเหยียบศักดิ์ศรีขนาดนี้เมื่อไหร่กัน? แล้วพวกคุณ เมื่อครู่ก็โดนด่าเหมือนกัน ทุกคนยังจะทนได้อยู่อีกเหรอ?”คำพูดของเขายังไม่ทันจบดี ก็มีเสียงตอบรับดังกลับมา“ทุกคนลุยพร้อมกันเลยเถอะ! รีบจัดการให้จบเร็วๆ ตามที่น้องสามของฉันพูดเมื่อกี้ ของรางวัลจากศึกนี้ มังกรทลายฟ้าของฉันขอแค่สนับมือ ส่วนที่เหลือ พวกคุณก็เอาไปแบ่งกันเอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1412
ไม่ว่าจะเป็นหลินตง หรือมนุษย์ที่อยู่ข้างเขา ก็ไม่ต่างกันหลินตงสามารถข้ามระดับย่อยสองขั้น แล้วเอาชนะปรมาจารย์เซียนเดินดินตอนปลายอย่างหยวนเซิงได้มนุษย์หนุ่มคนนี้ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน สามารถข้ามย่อยหนึ่งระดับ แล้วเอาชนะป้าเทียน ที่อยู่ระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดินเหล่าอสูรยักษ์สีทองที่ล้อมอยู่รอบๆ ต่างก็อิจฉาตาร้อนพวกเขาแทบรอไม่ไหว อยากจะลงมือจัดการหลินตง เพื่อแย่งชิงศาสตราเทพมายาที่เขาครอบครองไว้ถ้าแย่งมาได้ ตัวเองก็จะมีพลังที่สามารถสู้ข้ามระดับเช่นกัน“อาณาจักรนิรันดรระดับจุดสูงสุดเซียนเดินดิน? มีแค่นี้เองเหรอ!!! ฮ่า ๆๆ” เฉินจิงจื่อหานหลังจากซัดป้าเทียน แล้วก็ยังยืนหัวเราะลั่นอยู่ที่เดิมเสียงหัวเราะของเขานั้น ป้าเทียนได้ยินเต็มๆ ช่างบาดหูมากการที่ตัวเองถูกมนุษย์ที่มีพลังต่ำกว่าหนึ่งขั้นเล่นงาน จนได้รับบาดเจ็บถือเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาเลยในอสูรกาแล็กซี มังกรทลายฟ้าคือเผ่าพันธุ์อันดับหนึ่ง ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดกล้าท้าทายเคยชินกับการใช้กำลังข่มขู่ จนกลายเป็นนิสัยของพวกเขา และไม่เคยถูกเหยียบศักดิ์ศรีแบบนี้มาก่อน?ในเวลานี้ ในใจของป้าเทียนเองก็เต็มไปด้วยความตกตะลึ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
