Share
บทที่ 39 ป่วยหนักรีบตามหมอ
Related chapter
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 40 ท้องโต
ป่วยเป็นอะไร นางไปดูแล้วถึงจะรู้ “ได้ๆ!” ป้าหวังปาดน้ำตาและเดินนำทางไป นางหลี่รีบเดินตามมาจากด้านหลัง และยังปิดประตูให้“ข้าจะไปด้วย!” ดึกดื่นขนาดนี้ ด้านนอกก็ไร้แสงไฟ ซูหวั่นไม่อยากให้นางหลี่ไปด้วย เพราะหากเกิดหกล้มขึ้นมา เด็กในท้องจะรักษาเอาไว้ไม่อยู่ แต่นางหลี่ยังคงยืนกรานอยู่อย่างนั้น นางเป็นห่วงซูหวั่น เพราะหากดูอาการฉ่ายอวิ๋นเสร็จแล้ว ซูหวั่นก็ต้องกลับมาเพียงลำพังไม่ใช่หรอกเหรอ? แม้ว่าหมู่บ้านซีสุ่ยจะค่อนข้างสงบ และไม่มีคนร้ายอะไร แต่ก็ต้องระมัดระวังเอาไว้ก่อน “อาหวั่น แม่ไม่ทำให้ลูกมีปัญหาหรอกนะ แม่ตามลูกไปเฉยๆ ระหว่างทางจะได้มีคนคุยด้วยไง ท่านพ่อไม่เป็นอะไรหรอก ยิ่งไปกว่านั้นซูลิ่วหลางก็นอนอยู่ข้างนอก ถ้าท่านพ่อเจ้าอย่างเข้าห้องน้ำก็สามารถเรียกลิ่วหลางได้นี่นา” เมื่อพูดถึงขั้นนี้แล้ว ซูหวั่นก็ไม่สามารถบอกปัดได้อีกต่อไป นางจึงทำได้แต่ขอให้ป้าหวังถือตะเกียงน้ำมันที่แสงอ่อนๆ และอาศัยแสงจันทร์ในยามค่ำคืน ประคองข้อมือของนางหลี่โดยมุ่งหน้าไปที่บ้านของป้าหวัง บ้านของทั้งสองครอบครัวไม่ได้ห่างกันมากนัก ห่างออกไปแค่สองร้อยเมตรเท่
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 41 ปลาคาร์ปนำโชค
ซูหวั่นจังมือของนางหลี่ แล้วพูดปลอบโยนว่า“เป็นพยาธิที่ดูดเลือดค่ะ แค่ฆ่าพวกมันให้ตาย ท้องของพี่ฉ่ายอวิ๋นก็จะยุบลงไปแล้ว พวกเราไม่มีหรอกค่ะ ท่านแม่สบายใจได้” นางหลี่รู้สึกหนาวสั่นเมื่อนึกถึงท้องของฉ่ายอวิ๋น และก็ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นมาเมื่อไหร่ แต่ซูหวั่นกลับกำลังคิดถึงสาเหตุของอาการป่วยนี้อยู่ โดยคาดว่าพยาธิเหล่านั้นน่าจะมาจากแหล่งน้ำในเทศมณฑล ซึ่งฉ่ายอวิ๋นก็ได้ดื่มทุกวัน ถึงป่วยแบบนี้ได้ หลังจากกลับมาถึงบ้าน นางหลี่ก็ได้อธิบายให้ซูเหลียนเฉิงฟังคร่าวๆ แต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องท้องที่ใหญ่ของฉ่ายอวิ๋นเลยแม้แต่น้อย เพราะมันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของลูกผู้หญิง ยิ่งคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นาน ซูชิงและคนอื่นๆก็มาช่วยงาน ห้องน้ำและห้องครัวต้องใช้เวลาอีกครึ่งวันกว่าถึงจะเสร็จ ซูหวั่นได้คำนวณดูเวลา และคาดว่าจะไปตลาดไม่ทันแล้ว จึงทำได้เพียงแค่แบกกระบุงหาบขึ้นหลังและพาซูลิ่วหลางขึ้นไปบนเขา และสิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ กับดักที่นางได้ขุดไว้เอาไว้นั้น มีคนคอยเฝ้าอยู่ข้างๆเสียแล้ว และมันก็เป็นซูซานหลางและซูฉางโซว่นั่นเอง เมื่อพ่อลูกสองคนเห็น
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 42 ออกเดินทางไปตลาด
และนางก็แว้งกัดกลับจริงๆ ซูหวั่นมองไปที่นางหวาง ถอนหายใจแล้วพูดว่า“น้าสาม เมื่อกี้ท่านน้ายังถือกระต่ายของข้าอยู่เลย ตอนนี้ท่านน้ากลับไม่ยอมรับอย่างนั้นเหรอ ยังบอกว่าล้มมาเองอีก กำแพงบ้านข้าสูงขนาดนั้น ท่านน้าจะหล่นมาได้ยังไงกัน” นางหวางแผดเสียงสูง และไม่ยอมรับว่าตัวเองได้เข้ามาขโมยกระต่ายของซูหวั่น ในที่สุดภายใต้สายตาที่เหยียดหยามของพวกซูชิง นางก็รีบวิ่งกลับไปทันที โดยที่นางเพิ่งจะกลับไปบ้านใหญ่ ก็ถูกแม่เฒ่าเซี่ยงก่นด่าขึ้นมาอีกรอบ “เจ้าบอกว่าให้ฉางโซว่ขึ้นไปบนเขาจะต้องจับสัตว์ป่ามาได้อย่างแน่นอน ตอนนี้แม้แต่ขนก็ยังไม่มี แล้วก็เสียเวลาทำงานที่นาอีก ข้าว่าพวกเจ้าคิดที่จะแอบขี้เกียจอย่างแน่นอน!” อาการบวมเนื่องจากการตบของนางหวางเมื่อหวานยังไม่ได้หายไป และนางก็มองไปที่แม่เฒ่าเซี่ยงอย่างหวาดกลัว และแทบอยากจะให้แม่เฒ่าเซี่ยงคนนี้ตายไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเสียให้ได้ “ท่านแม่ ข้าจะรู้ได้ยังไงล่ะ? ฉางโซว่จับสัตว์ป่ามาไม่ได้เลย แต่นังสารเลวซูหวั่นนั่นกลับไปจับกระต่ายมาได้อีกตัวแล้ว ท่านแม้ว่ามันแปลกๆอยู่บ้างไหม หรือว่าจะมีใครมอบให้นาง?” “มอบให้? ใครจะใจดีถึงข
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 43 สามสิบเจ็ดสิบ
เมื่อได้ยินนางพูดว่าต้องการที่จะพบกับเจ้าของร้าน เด็กในร้านก็หมดความอดทนแล้วในตอนนี้ เด็กสาวชาวนาจะมีเรื่องอะไรที่สำคัญถึงกับต้องพบกับเจ้าของร้านกัน เจ้าของร้านมีธุระต้องทำมากมาย ไม่ได้ว่างมาง่ายๆหรอกนะ นางคิดว่าตัวเองเป็นใคร อยากพบก็สามารถพบได้อย่างนั้นเหรอ? เด็กในร้านโบกมือ แล้วพูดว่า“แม่สาวน้อย เจ้ารีบออกไปซะ อย่ามาวอแวอยู่หน้าร้านแบบนี้ ไม่ได้ดูสารรูปของตัวเองเสียบ้างเลย ยังคิดที่จะพบกับเจ้าของร้านของพวกเราอีกเหรอ...” ซูหวั่นรู้มานานแล้วว่าจะต้องเจอกับการต้อนรับแบบนี้ นางจึงไม่โกรธแม้แต่น้อย“เจ้ารู้หรือเปล่าว่าข้าเป็นใคร?หากไม่ให้เจ้าของร้านของพวกเจ้ามาพบข้า เจ้าจะรับผลที่จะตามมาได้งั้นเหรอ!” เด็กในร้านชะงักไปครู่หนึ่ง เขาจ้องมองไปที่ซูหวั่นและซูลิ่วหลาง โดยที่เกิดความสงสัยในตัวตนของสองคนนี้เล็กน้อย หรือพวกเขาจะรู้จักกับเจ้าของร้านจริงๆ? เด็กในร้านกลืนน้ำลาย และก็หงุดหงิดเอาเสียมากๆ“พวกเจ้ารออยู่ที่นี่ ข้าจะไปตามเจ้าของร้านมาเดี๋ยวนี้!” เจ้าของร้านพักผ่อนอยู่ที่ชั้นสอง เด็กในร้านวิ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เพราะว่ากลัวจะเกิดเรื่องใหญ่ ถึงตอนน
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 44
ซูลิ่วหลางอายุยังน้อย เมื่อได้ยินการเรียกซื้อและกลิ่นที่หอมแบบนี้ น้ำลายก็ไหลออกมาทันที โดยที่ขาก็ไม่ค่อยจะขยับสักเท่าไหร่ โดยที่ซูหวั่นก็ได้กลิ่นหอมของขนมหมื่นลี้ด้วยเช่นกัน นางจึงมองไปที่ซูลิ่วหลาง“อยากกินหรือเปล่า?” “ท่านพี่ ข้าไม่อยากกินหรอก ข้าไม่หิว!” บ้านไม่มีเงิน เขาต้องประหยัด และไม่อยากจะสร้างปัญหาให้พี่สาวด้วย ซูลิ่วหลางลับตา และยืนอยู่ข้างๆขาของซูหวั่น ซูหวั่นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี นางจึงหยิบเงินห้าสตางค์ออกมาและยื่นส่งให้ซูลิ่วหลาง พร้อมพูดว่า“ลิ่วหลาง เงินอัดเหล่านี้เป็นของเจ้าทั้งหมด เจ้าอยากกินอะไรก็ไปซื้อเถอะ ข้าจะรออยู่ตรงนี้นะ” ซูลิ่วหลางมองดูเงินห้าสตางค์และไม่ยอมรับ “ลิ่วหลาง พี่ก็อยากกินเหมือนกัน เจ้าไปช่วยไปซื้อมาให้พี่หน่อยจะได้มั้ย?” ท่านพี่อยากกิน? ในฐานะของลูกผู้ชาย เขาจะต้องซื้อมาให้พี่สาวให้ได้! จู่ๆดวงตาของซูลิ่วหลางก็เป็นประกาย เขารับเงินห้าสตางค์แล้วเดินไปที่ร้านค้าข้างทาง จากนั้นก็ยื่นเงินห้าสตางค์ไปให้คนขายด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ“ข้าซื้อขนมสามชิ้น” คนขายเงยหน้ามามองการแต่งตัวของซูลิ่วหลาง และมองมาที่ซู
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 45 คิรินสีดำ
การวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคนได้หยุดลง พวกผู้หญิงที่ส่งเสียงโห่ร้องเพื่อคืนสินค้าก็มองมายังนางหวางด้วยเช่นกัน โดยที่ความคิดของนางหวางก็โลดแล่นด้วยเช่นกัน และมองไปยังซูหวั่นที่อยู่ทางนั้นด้วยความท้าทาย จริงด้วย ขอแค่นางทุบไข่ไก่เพียงแค่ฟองเดียวที่ดีขึ้นมา คำโกหกของซูหวั่นก็จะถูกเปิดโปงออกมาแล้ว นางไม่จำเป็นที่จะต้องถูกซูหวั่นจูงจมูกอยู่แบบนี้! เพี้ยะ! นางหวางหยิบไข่ขึ้นมาจากตะกร้าไม้ไผ่แล้วโยนมันลงบนพื้น ของเหลวสีเหลืองในไข่ไก่กระเด็นออกมา โดยติดตามมาด้วยกลิ่นเหม็นที่สุดแสนจะพรรณนา มันส่งกลิ่นเหม็นไปทั่วจนคนที่เดินผ่านไปผ่ามาต่างก็กลอกตามองบน มันช่างเหม็นเสียเหลือเกิน! นางยังมีหน้ามาพูดอีกว่าไข่ไก่ของนางดี ไม่รู้ว่านางไปเอาความกล้ามาจากไหนที่พูดแบบนี้อีกมา ตามคาดนังหนูที่อยู่ข้างๆนั้นช่างจิตใจดีเสียเหลือเกิน มีคนจำนวนไม่น้อยได้กระโจนมาหานางหวาง ดึงเสื้อผ้าของนางเพื่อคืนสินค้า “นังสารเลว ใครให้เจ้ามาขายไข่เน่าแบบนี้ รีบคืนเงินข้ามาเดี๋ยวนี้นะ ส่วนไข่ไก่พวกนี้คืนเจ้าไป!” ขณะที่นางหวางไม่ได้ทันตั้งตัว นางก็ถูกดึงผมจนหลุดเป็นกระจุกแล้ว นางเ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 46 ดุร้าย
แม่เฒ่าเซี่ยงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และก็สั่นไปทั้งตัว ซูฉางโซว่ก็เป็นแบบนี้ด้วยเช่นกัน เขาขมวดคิ้วและขยิบตาให้กับแม่เฒ่าเซี่ยง“ท่านแม่ ท่านแม่รู้สึกว่านังหนูหวั่นนี้เปลี่ยนไปหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ไม่กล้าที่จะพูดจากับพวกเราแบบนี้นะ แค่ท่านแม่ขึ้นเสียงนิดหน่อย นางก็กลัวแทบตายแล้ว” “ฮึ!” เปลือกตาของแม่เฒ่าเซี่ยงตก โดยที่ไม่รู้ว่าภายในใจกำลังคิดอะไรอยู่“ท่านพ่อเจ้าพูดว่า กระต่ายที่จนตอกก็กัดคนได้ นังเด็กบ้านี่ก็คงจะถูกเรากดดันจนเป็นบ้าไปล่ะสิ” ซูฉางโซว่กลับรู้สึกว่าเรื่องราวมันไม่ได้ง่ายเหมือนอย่างที่แม่เฒ่าเซี่ยงได้พูดออกมา ต่อให้คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปสักแค่ไหน แต่มันก็คงไม่ใช่เปลี่ยนเป็นคนละคนแบบนี้หรอกนะ “อย่าคิดมากเลย ไปช่วยเมียที่ไม่เอาไหนของเจ้าออกมาก่อนค่อยว่ากัน ไม่รู้ว่าไปทำผิดอะไร วันๆไม่ได้การไม่ได้งาน เอาแต่สร้างเรื่องสร้างราวไม่หยุดหย่อน!” ซูฉางโซว่รีบพยักหน้าหงึกหงัก เพราะกลัวว่าแม่เฒ่าเซี่ยงจะบ่นพึมพำต่อไปอีก …… ซูหวั่นได้ขนย้ายสิ่งของไปที่บ้านก่อน จากนั้นจึงค่อยเอารถเทียมวัวเปล่ากลับมาคืนที่บ้านของป้าหวัง และนางก็ให้ยาเม็ดสีขาวแกฉ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 47 บำรุงความงาม
ใส่สิ่งของทั้งหมดนี้ลงไปในตลับเล็กๆที่ซื้อมา เนื้อครีมละเอียดและลื่น เพียงแต่ว่าสีของวัตถุดิบยาได้มาจากธรรมชาติล้วนๆ มันจึงไม่ค่อยจะน่าดูมากนัก โดยที่เนื้อครีมจะเป็นสีขาวทั้งหมด ส่วนแป้งจะเป็นสีแดง สามารถใช้ทาหน้าและทำเป็นเจลทาปากได้ นางหลี่คอยช่วยเป็นลูกมืออยู่ข้างๆ แต่นางก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มาก เพราะยังเป็นมือใหม่ โดยที่นางขอรับอาสาในการบรรจุขวดให้ ส่วนซูลิ่วหลางก็คอยจับจ้องอยู่ข้างๆ โดยไม่พูดไม่จา มีการแบ่งแยกการทำงานระหว่างแม่และลูกอย่างชัดเจน โดยที่อีกสองชั่วโมงถึงจะเสร็จเรียบร้อยดี หลังจากนั้นนางหลี่และซูหวั่นถึงได้เริ่มทำอาหาร เมนูมื้อเย็นคือผักกาดเขียวผัดกากหมูที่เหลือจากการเคี่ยว สดใหม่และรสชาติดี ดูแล้วเจริญอาหารเป็นอย่างมาก ขณะที่นางหลี่กำลังล้างจานก็ถามขึ้นมาว่า“อาหวั่น ของพวกนั้นจะขายได้จริงๆรึ?” “ท่านแม่ หากท่านแม่ไม่เชื่อก็ใช้ก่อนได้นะ ข้าไม่เก็บเงินท่านแม่หรอก” ซูหวั่นเงยหน้าขึ้นเหมือนกำลังล้อเล่นอยู่ ผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติ ต่อให้นางหลี่จะตั้งท้องก็ยังใช้ได้ นางหลี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แต่นางก็ยังเป็นกังวลอยู่ นางกลัว
Latest chapter
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 262 สุภาพบุรุษบนขื่อคาน
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 261 ไม่เข้าใจเหตุผล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 260 ฝันเฟื่องไปไกล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 259 วัยหนุ่มสาวที่ไร้เดียงสา
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 258 การคุยโว
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 257 ชอบพูดทับถม
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 256 จะมีหรือไม่ก็ได้ทั้งนั้น
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 255 จดหมายจากพี่ชาย
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 254 เจริญรุ่งเรือง
