Share
บทที่ 256 จะมีหรือไม่ก็ได้ทั้งนั้น
Related chapters
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 257 ชอบพูดทับถม
เมื่อได้ยินแม่เฒ่าเซี่ยงพูดถึงอดีต คนอื่นๆ อีกหลายคนก็เงี่ยหูเพื่อฟัง แต่ซูเหลียนเฉิงไม่ตอบสนองใดๆในวันนี้ และพูดโดยตรงว่า "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ท่านก็ไม่ควรพูดอะไรให้ใครเขาสะเทือนใจ อีกอย่าง อย่าตำหนิที่ลูกชายไม่เกรงใจ ที่จะไล่ตะเพิดท่านออกไปโดยตรง!" แม่เฒ่าเซี่ยงเคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อได้ยินเขาดุด่าตัวเองแบบนี้ นางก็วางมือบนสะโพกแล้วพูดว่า "เกิดอะไรขึ้น ฉันพูดไม่ได้แม้แต่คำเดียวเหรอ? เมียของแกมันมีค่ามากหรือไง? แม่ของเจ้ามันไม่ใช่คนอีกต่อไปแล้ว? เจ้ารอง เจ้าช่างมีเมียแล้วลืมแม่เสียจริงๆ!" "แล้วอีกอย่าง เราก็มาเยี่ยมด้วยความหวังดี แต่ดูท่าทางของเจ้าที่มีกับเราสิ?" ซูเหลียนเฉิงเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความโกรธ และโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของแม่เฒ่าเซี่ยง "พวกท่านมาเยี่ยมพวกเราโดยไม่ได้เอาอะไรมาเลย? แล้วท่านแม่ยังพูดประชดประชันอีก นี่เรียกว่ามาเยี่ยมเหรอครับ? ท่านแม่ ข้าคิดว่า ท่านมาที่นี่เพื่อแทงพวกเราเสียอีก!" แม่เฒ่าเซี่ยงรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก นางไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลยสำหรับการอยู่เดือนไฟของนางหลี่ และนางก็ไม่ได้นำไข่
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 258 การคุยโว
หลังจากนั้นไม่นาน แม่เฒ่าเซี่ยงก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "นี่หมายความว่า ข้าไม่เคยปล่อยให้นางมีช่วงการอยู่เดือนไฟที่ดีมาก่อนงั้นรึ?" โดยปกติแล้ว พ่อเฒ่าหลี่จะไม่จุกจิกเช่นแม่เฒ่าแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงตะคอกอย่างเย็นชาเมื่อเห็นหลานสาวคนใหม่ของเขา ซึ่งดูเหมือนเขาจะวางมันลงไม่ได้ แม่เฒ่าเซี่ยงไม่เข้าใจสายตาของเขา และยังคงต้องการขอคำอธิบาย เมื่อเห็นว่าเขาเงียบ นางก็คิดว่าตัวเองเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ จากนั้นจึงพูดอย่างไม่ลดละว่า "ทำไมไม่พูดแล้วล่ะ พ่อดอง นี่ท่านยังตำหนิข้าอยู่งั้นรึ? ลูกสาวของท่านคลอดลูกมาเมื่อใดบ้างที่ข้าไม่ได้ดูแล?" แม่เฒ่าหนิงมอบเด็กให้นางเกาอุ้ม แล้วรีบวิ่งไปหานางแล้วพูดว่า "เจ้าดูแลลูกสาวของข้าตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อไหร่ที่ข้าไม่ดูแลลูกสาวของข้า ช่างสามารถทำให้ตัวเองดูดีจริงๆ!" สำหรับเด็กเหล่านี้ แม่เฒ่าหนิงมาจากหมู่บ้านหลีฮวา เพื่อดูแลพวกเขาทุกครั้งที่คลอดออกมา ไม่มีทางเลือก นางมีนางหลี่ที่เป็นลูกสาวคนเดียว แม่สามีของนางก็ไม่น่าเชื่อถือ และแม่ของนางทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกสาวต้องทนทุกข์ทรมานแบบนั้น! นอกจากนี้ในช่วงอยู่เดือนไฟ นางหลี่ไม่ได้กินอาหา
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 259 วัยหนุ่มสาวที่ไร้เดียงสา
"ไม่มีค่ะ ท่านยาย ข้ายังไม่ได้พิจารณาเรื่องเหล่านี้เลยเสียด้วยซ้ำ" หลายคนเห็นซูหวั่นหน้าตาแดงก่ำ และหัวเราะออกมาดังๆ หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสี่ยวอาหลีหัวเราะอีกครั้งบนเปล น้ำเสียงของทารกแตกต่างจากเสียงของคนทั่วไปซึ่งทำให้ผู้คนมีความสุขเป็นพิเศษ "ดูสิ เสี่ยวอาหลีของเราก็เห็นด้วยกับสิ่งที่ท่านยายพูดเช่นกัน ช่างน่ารักน่าชังเสียจริงๆ" แม่เฒ่าหนิงวางผ้าเช็ดหน้าลง ก้าวไปข้างหน้า และแตะอุณหภูมิร่างกายของซูหลี่เพื่อทดสอบ หลังจากยืนยันว่าไม่เป็นไร นางก็นั่งบนเก้าอี้แล้วปักผ้ารัดหน้าท้องต่อไป ซูหวั่นยิ้มและไม่โต้เถียงกับแม่เฒ่าหนิง แต่กลับเดินออกไปสูดอากาศข้างนอกแทน เมื่อเห็นว่าใกล้จะปีใหม่แล้ว ทุกบ้านก็เลิกออกไปข้างนอกกันมาก แม้แต่แม่เฒ่าที่ชอบทำธุระก็ยังใช้เวลานี้ซ่อนตัวอยู่บนเตียงที่บ้าน นางจะไม่ตื่นจนกว่าจะถึงเวลาอาหาร ซูหวั่นหยิบหิมะขึ้นมาหนึ่งกำมือ ม้วนเป็นลูกบอล แล้วโยนมันขึ้นไปบนชายคาในเวลาเพียงครู่เดียว นางจ้องมองที่เครื่องหมายเป็นเวลานาน และในที่สุดก็กลับมาที่ห้องของนาง เมื่อผ่านทางเดิน นางเห็นฉางหลีและซิงหนิงกำลังเล่นขว้างปาหิมะกันที่ส
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 260 ฝันเฟื่องไปไกล
ซูซานหลางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนแรกท่านป้าไม่เห็นด้วย แต่ต่อมานางก็ผ่อนคลายเมื่อได้ยินว่าครอบครัวมีวิธีที่จะให้พี่รองกลายเป็นซิ่วไฉได้" ที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง รายชื่อที่จะเข้าสอบซิ่วไฉเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก นอกจากนี้ ซูเอ้อหลางยังอยู่ในคุกซึ่งเทียบเท่ากับการสิ้นสุดอาชีพการงานของเขา หากมีวิธีที่จะรับเข้าซิ่วไฉ นางจางจะต้องเห็นด้วยอย่างแน่นอน ครอบครัวนั้นรู้วิธีจัดการมันจริงๆ! ก่อนที่จะจากไป ซูหวั่นก็ขอให้หู่โพ่มอบอาหารให้กับซูซานหลาง จากนั้นจึงกลับไปที่ห้องเพื่อคุยกับนางหลี่ แม่เฒ่าหนิงดูเย็นชาเล็กน้อย พร้อมกับพึมพำออกมาว่า "ข้ารู้ว่าท่านย่าของเจ้าหมายถึงอะไร นางคิดว่าซูฝูให้กำเนิดลูกชายและแม่ของเจ้าให้กำเนิดลูกสาว และนางก็จงใจมาเยาะเย้ยพวกเราไงล่ะ" ไม่อย่างนั้นทำไมวันนี้เขาถึงส่งข้อความมา หลังจากที่เข้าหน้ากันไม่ติดแบบนี้ด้วย? ซูหวั่นหัวเราะเยาะออกมา "ปล่อยนางไปเถอะค่ะ เราแค่แกล้งทำเป็นว่าเราไม่รู้" แม่เฒ่าเดินเข้ามาจากด้านนอกในเวลานี้และพูดด้วยรอยยิ้ม "น้องสาว ทำไมเจ้าถึงโกรธอีกแล้ว ข้าอยู่ด้านนอกยังได้ยินเสียงของเจ้าเลยนะ" แม่เฒ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 261 ไม่เข้าใจเหตุผล
เมื่อซูหวั่นได้ยินดังนั้นจึงเดินออกไป หมูถูกแบ่งและแต่ละชิ้นมีขนาดเท่ากัน ขั้นแรกนางโรยเกลือบนเนื้อแต่ละชิ้นแล้วเกลี่ยให้ทั่วเนื้อแต่ละชิ้นแล้วใส่ในขวดเพื่อหมัก หลังจากผ่านไปสองสามวันก็สามารถนำไปแขวนบนฟืนและรมควันได้ หมูและเศษหมูหนักประมาณหนึ่งร้อยกิโลกรัม ซูหวั่นเก็บไว้ยี่สิบห้ากิโลกรัมสำหรับงานเลี้ยงครบหนึ่งเดือนในวันมะรืน คนขายเนื้อทั้งสองให้เนื้อแก่พวกเขาหนึ่งสตางค์และหมูอีกยี่สิบห้าขีด คนขายเนื้อหมูรับเงินไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่เคยมีครอบครัวเจ้านายบ้านไหนใจกว้างขนาดนี้มาก่อน ทั้งให้ทั้งเนื้อและเงิน ในวันธรรมดามากที่สุดที่เขาจะได้รับคือยี่สิบสตางค์ แต่วันนี้เขาได้หนึ่งร้อยสตางค์เลยทีเดียว! "ขอบคุณครับแม่นาง!" คนขายเนื้อรู้สึกขอบคุณ ดื่มน้ำซุปเลือดหมูหนึ่งชามแล้วออกจากตระกูลซู โดยกำลังคิดที่จะกลับบ้านและลองใช้วิธีรมควันตามแบบซูหวั่นดู เพื่อดูว่ารสชาติว่าเป็นอย่างไร ซูหวั่นขอให้คนขนอ่างเดินเผาขนาดใหญ่ที่บรรจุเนื้อเข้าไปในห้องเตา แล้วปิดฝาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้หนูมากัดกิน จากนั้นนางก็ชี้ไปที่เนื้อแล้วพูดว่า "เซวียนฉ่าว คืนน
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 262 สุภาพบุรุษบนขื่อคาน
"ซู่ซู่——" ลมหนาวพัดมากระทบกับใบหน้าของคนทั้งสอง จนรู้สึกเจ็บอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ริมทางแกว่งไปมาสองสามครั้ง ทำให้หิมะไหลตามใบไม้และตกลงสู่พื้นเสียงดังเปาะแปะ ซึ่งเมื่อตกลงไปในพื้นที่หิมะที่กว้างใหญ่แล้วนั้น มันก็ทำให้รู้สึกหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก พ่อเฒ่าซูพูดคัดค้านออกมาว่า "กำลังพูดเพ้อเจ้ออะไรอยู่น่ะ เจ้าจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของงเราได้อย่างไรกัน เจ้าอย่าได้ถือสาแม่ของเจ้าเลยนะ บางครั้งนางก็คิดอะไรไม่ค่อยทันหรอก" ซูเหลียนเฉิงยิ้มเจื่อนๆ แล้วพูดว่า "ท่านพ่อครับ จะถือสาหรือไม่ มันไม่สำคัญอีกแล้วนะครับ ตอนนี้ข้าแค่อยากจะทำให้ครอบครัวเล็กๆ ของตัวเองอยู่อย่างสงบ ข้าคงพูดเพียงเท่านี้ ลูกคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วนะครับ" ดวงตาของพ่อเฒ่าซูร้อนผ่าวขึ้นมาทันที "ตกลง" เขาเข้าใจในความหดหู่ของซูเหลียนเฉิงดี แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้ และทำได้เพียงมองดูซูเหลียนเฉิงและซูลิ่วหลางเดินกลับออกไป เขาถึงได้หันตัวกลับเข้ามาในบ้าน จากนั้นก็หยิบมวนยาสูบแห้งขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน เขาไม่รู้ว่าการที่ได้สละบ้านรองไปนั้น มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือความผิดพลาดกันแ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 1 ข้ามเวลามาเป็นสาวชาวไร่
ฤดูร้อนของหมู่บ้านซีสุ่ย อากาศร้อนจนทนไม่ไหวซูหวั่นตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงร้องไห้ รู้สึกราวกับว่าเนื้อตัวถูกอะไรกดทับเอาไว้ ลำคอแสบร้อนไปหมด และปลายจมูกก็เต็มไปด้วยกลิ่นราจากผ้าห่มนางนอนอยู่บนกระดานไม้แข็ง ซึ่งแค่ขยับตัวก็จะมีเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดออกมา และดูเหมือนว่ากระดานไม้จะรับน้ำหนักเอาไว้ไม่ไหวจนจะแยกออกจากกันอยู่แล้วในตอนนี้โดยมีภาพและเสียงที่พร่าเบลอได้แวบเข้ามาในหัวหลังจากสงบสติอารมณ์อยู่สักพัก ซูหวั่นก็แน่ใจว่านางได้เดินทางข้ามเวลามาเสียแล้วเดิมทีนางเป็นศาสตราจารย์ด้านการแพทย์ที่สถาบันวิจัยในศตวรรษที่ 25 แต่เสียชีวิตกะทันหันเพราะโหมงานหนักจนเกินไป โดยที่ละเลยเรื่องการพักผ่อนและอาหารการกินจากนั้นนางก็เดินทางข้ามเวลามาอยู่ในร่างหญิงสาวที่มีชื่อและแซ่เดียวกันแต่ทว่าหญิงสาวที่มีชื่อและแซ่เดียวกับนางนั้นมีชีวิตที่น่ารันทดมาก นางถูกปู่และย่าบีบบังคับให้แต่งงานกับลุงหลังค่อมที่แก่กว่าถึงสิบแปดปี นางดื้อดันไม่ยอม แต่เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ไปกระโดดน้ำตายในที่สุดเปลือกตาของซูหวั่นขยับ และพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งออกมาว่า“แม่คะ”“อาหวั่น เจ้ายังมีชีวิตอยู่？”นางหลี่ปาดน้ำตาและเบ
ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 2 บังคับให้แต่งงาน
รับอัดตำลึงมาโดยไม่ถามนางสักคำ และยังคิดที่จะเอาปัญหาทั้งหมดมาลงที่พวกนางอีกช่างเป็นการคํานวณที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!แม่เฒ่าเซี่ยงมองมายังซูหวั่นอย่างไม่เชื่อ เพราะปกติแล้วหลานสาวของนางเป็นเด็กที่หัวอ่อนมาโดยตลอด แม้แต่การกระโดดน้ำฆ่าตัวตายเมื่อวานนี้ก็เพราะถูกบังคับจนไม่มีทางเลือก แต่ไหงวันนี้กลับตะโกนปาวๆอย่างมั่นใจแบบนี้ได้“เจ้าพูดแบบนี้กับท่านย่าได้ยังไง!”ซูเอ้อหลางยืนอยู่ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยงและจ้องเขม็งมาทางซูหวั่น แทบรอไม่ไหวที่จะกระโจนเข้าไปตบหน้านางสักฉาดสองฉาดซูหวั่นมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า“หูหนวกหรือไง ข้าพูดไปแล้วเจ้าไม่ได้ยินงั้นเหรอ？บ้านข้าไม่ได้แตะต้องเงินห้าตำลึงนั้นเลย เงินนั่นก็อยู่ในมือของท่านย่า แล้วทำไมพวกข้าถึงจะต้องใช้คืนด้วยล่ะ？”ซูเอ้อหลางเป็นคนของบ้านใหญ่ เขามักจะทะเยอทะยานและกดขี่ข่มเหงคนอื่นจนเคยชินแล้ว ซึ่งคิดไม่ถึงเลยว่าซูหวั่นจะกล้าต่อว่าเขาแบบนี้ได้และเขาก็รีบดึงแขนเสื้อของแม่เฒ่าเซี่ยงทันที แล้วพูดว่า“ท่านย่า ท่านย่าฟังที่นางพูดสิครับ!”แม่เฒ่าเซี่ยงใบหน้าบูดบึ้ง เพราะเงินนั้นอยู่ที่นางจริงๆซึ่งมันก็เป็นเงินที่นางได้เตรียมไว้เพื่อเป็นค่าเ
Latest chapter
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 262 สุภาพบุรุษบนขื่อคาน
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 261 ไม่เข้าใจเหตุผล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 260 ฝันเฟื่องไปไกล
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 259 วัยหนุ่มสาวที่ไร้เดียงสา
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 258 การคุยโว
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 257 ชอบพูดทับถม
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 256 จะมีหรือไม่ก็ได้ทั้งนั้น
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 255 จดหมายจากพี่ชาย
- ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา บทที่ 254 เจริญรุ่งเรือง
