หลังยืนยันการตรวจว่าเป็นงานเขียนเป็นของแท้ เสิ่นหว่านฉือก็เก็บภาพวาดเข้ากล่องอย่างระมัดระวังแล้วหยิบสัญญาที่เตรียมไว้แต่แรกให้เจี่ยนเวยหนิงเซ็นชื่อขณะที่เจี่ยนเวยหนิงเซ็นชื่อก็ไม่วายพูดถากถางเธอ: “ตอนนั้นที่เธอเป็นนักศึกษาดีเด่นของคณะวิจิตรศิลป์ ทั้งที่ยังเรียนไม่จบก็ประมูลภาพวาดหนึ่งได้มูลค่าสูงถึ
เขาพูดถึงเนี่ยอวี้เฉิงอีกแล้ว!“นี่เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน ไม่ลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยวจะได้ไหม?”“ทีคุณพูดถึงอาหนิง ไม่เห็นจะรู้ตัวแบบนี้บ้างล่ะ”เสิ่นหว่านฉือยิ้มประชด: “เธอไม่เกี่ยว?”ป๋อจิงโจวไม่ตอบ แต่แววตาของเขาบอกว่าเธอมันงี่เง่าสิ้นดี“คนที่ไม่เกี่ยวข้องสามารถเอาบัตรทองคุณอวดไปทั่วได้เหรอ? รูด
เสิ่นหว่านฉือดื่มไวน์เข้าไป ปฏิกิริยาของเธอช้ากว่าปกติ จนกระทั่งเนี่ยอวี้เฉิงเรียก “จิงโจว” เธอถึงได้จับคู่เสียงที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยเขากับใบหน้าของผู้พูดเธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ป๋อจิงโจวจึงจากไปและกลับมา?แต่เธอรู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ...เธอไม่อยากให้เนี่ยอวี้เฉิงรู้เสิ่นหว่านฉือเด้งพรวดออกจากที่น
“เสิ่นหว่านฉือ...”ป๋อจิงโจวสีหน้าเย็นชาไร้อารมณ์พร้อมกับจับข้อมือทั้งสองข้างของหญิงสาวไปกดไว้กับเก้าอี้ จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งข้างกายเธอ แล้วมองเธอด้วยท่าแบบผู้สูงส่งที่กำลังมองผู้ต่ำต้อยท่าทางที่คลุมเครือแต่รุนแรงเช่นนี้ทำให้ผู้คนเดือดพล่าน แต่ในฐานะลุงเจียงผู้ยืนดูเพียงคนเดียว หนังศีรษะข
ริมฝีปากของป๋อจิงโจวเม้มเป็นเส้นตรงทันที เส้นเลือดบนหน้าผากกระตุกขึ้นมา เขาใช้น้ำเสียงที่โหดร้ายเรียกชื่อเธอ "เสิ่นหว่านฉือ"เสิ่นหว่านฉือตกตะลึง จ้องเข้ากับตาที่น่ากลัวของผู้ชาย หัวใจสั่นเล็กน้อย"ก็แค่พูดล้อเล่น คุณมาโหดร้ายอะไร?"เขากัดฟัน "คุณกำลังรนหาที่ตายนะ"หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย
“ดูเหมือนว่ายังสั่งสอนไม่พอสินะ ยังกล้าปากแข็งอีก”เขาเรียกสิ่งนี้เป็นการสั่งสอนงั้นเหรอ?เสิ่นหว่านฉือลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความโมโห “ใช่แล้ว ฉันยังปากแข็งได้อีก แต่ใครบางคนส่วนไหนก็แข็งไม่ได้”เท่าที่เข้าใจป๋อจิงโจวในเวลา3ปีมานี้ เขาไม่ทำอะไรเธอเลย ไม่งั้นเธอก็คงไม่ต้องทนเป็นม่ายถึง3ปีเมื่อก่อนเพื่อท
ป๋อจิงโจวสายตาลึกซึ้ง หลักฐานการนอกใจ เหอะ! ช่างกล้าคิด“ฉันแค่ดักรอคุณหนูเจี่ยน ไม่ได้คิดทำร้ายเธอ”“แล้วถ่ายโดนไหม?”“เปล่า ที่คุณหญิงป๋อต้องการคือรูปบนเตียง เธออยากให้คุณไปโดยไม่ได้อะไร และจะเอารูปอัปโหลดบนโซเชียล ให้คุณหนูเจี่ยนเสียชื่อเสียง”คิ้วของป๋อจิงโจวเรียบเฉย ดูไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน แ
ณ สถานีตำรวจทั้งสี่คนนั่งกันเป็นสองกลุ่มทั้งสองข้างของโต๊ะทำงานยาว ๆ ตำแหน่งแรกคือตำรวจที่กำลังสอบปากคำ “ใครลงมือก่อนครับ?”กล้องวงจรบันทึกเหตุการณ์เขาได้ดูหมดแล้ว วันนี้แค่ถามตามขั้นตอนเรื่องใบหน้าแต่ละคนมีแผล โดยเฉพาะเจี่ยนเวยหนิง ใบหน้าทั้งสองข้างมีรอบฝ่ามือทั้งตั้งและนอนสลับกัน ทั้งแดงและบวม ผ