“อวี้…อวี้เฉิง เอาฉันหน่อย”“เสิ่นหว่านฉือ ดูให้ชัดว่าผมเป็นใคร?”เมื่อเปิดไฟ เฉินหว่านฉือมองใบหน้าของชายหนุ่มที่กำลังทับอยู่ด้านบนร่างกายของเธอ และม่านตาของเธอก็หดตัวลงทันที!“ป๋อจิงโจว? ทำไมถึงเป็นคุณ?!”ชายหนุ่มคนนั้นบีบคางของเธอเอาไว้ พร้อมกับสีหน้าอันเย็นชาอย่างยิ่ง “ในเมื่อขึ้นเตียงของผมแล้ว ค
“เฉินหว่านฉือ ข้อตกลงการหย่า หมายความว่ายังไง?”เฉินหว่านฉือหลังจากได้ยินเสียงทุ้มต่ำปนความเศร้าโศกของป๋อจิงโจว ก็มีสติขึ้นมาทันควัน“ก็ความหมายตามตัวหนังสือนั่นล่ะ”ป๋อจิงโจวยิ้มหยัน ”ก่อนเริ่มงาน มาที่ห้องทำงานของผมแล้วเอาขยะนี่กลับไปซะ สองทุ่ม ผมต้องเจอคุณที่คฤหาสน์หยูถิงและก็……สัมภาระ”เฉินหว่าน
ได้ยินแยกกันอยู่คำนี้ ในใจเฉินหว่านฉือเหมือนถูกคนมาบีบแรงๆ ปวดนิดๆเจ็บหน่อยๆหลังจากแต่งงาน ทุกปีป๋อจิงโจวจะกลับคฤหาสน์หยูถิงแทบนับครั้งได้ ไม่ต่างอะไรกับแยกกันอยู่แล้ว“ยังไงเสียก็เหลือแค่สามเดือน ฉันว่าก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน”ป๋อจิงโจวจ้องเธอไม่กี่วินาที แล้วก็ได้เหน็บแนมยิ้มเยาะ “จำเป็นหรือไม
เฉินหว่านฉือรูดบัตรของป๋อจิงโจว ส่วนเงินของเธอเอง…….ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองไปกับโรงแรมเธอโทรหาฉินเยว่จือ รู้ว่าเธออยู่บ้าน ก็รีบขับรถไปหาในตอนนั้นเลยรถของอาเจียงตามหลังมาเรื่อย ๆ เฉินหว่านฉือก็เพิกเฉยตลอดทางเมื่อเธอลงจากรถ เธอหยิบกระเป๋าเดินทางไว้ในท้ายรถ และมือของเธอถูกเครื่องประดับขีดข่วนไปโ
ในรถเงียบมากตลอดทาง และบรรยากาศตึงเครียดทำให้อาเจียงไม่กล้าที่จะเปลี่ยนความเร็วขณะขับรถจนกระทั่งรถมาถึงลานจอดรถของคฤหาสน์แห่งหนึ่งในเขตชานเมือง เขาจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลงจากรถแล้วเปิดประตูเฉินหว่านฉือไม่ได้สำคัญตัวขนาดนั้นเท่ากับป๋อจิงโจว ไม่ชอบถูก‘รับใช้’กำลังจะเปิดประตูป๋อจิงโจวพูดเย็นชาว่า “ผม
เฉินหว่านสือไม่ได้สังเกตว่าประโยคของป๋อจิงโจวผิดปกติตรงไหน เธอยังคงโมโหกับความเยือกเย็นและไร้น้ำใจของเขา ตะคอกออกมาด้วยความโกรธมาคำหนึ่ง “อืม”ป๋อจิงโจวตักน้ำซุปดื่มไปหนึ่งคำ เพียงแค่ตอนวางชามลงด้วยน้ำหนักที่แรงเท่านั้น เสียงดัง‘เคร้ง’จากนั้นเขาก็เปิดผ้าห่มและนอนลงไป เฉินหว่านฉือนอนหันหลังใส่เขา ปิ
เสิ่นหว่านฉือตั้งใจทำแบบนั้น การแย่งผู้ชายไม่มีการแบ่งแยกวิธีการหรอกป๋อจิงโจวขยับลูกกระเดือกขึ้นลง กำมือถือแน่นจนนิ้วมือโปนเสียงปลายสายนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง “ประธานป๋อ หากขาของเวยหนิงหัก ชีวิตการเต้นของเธอก็จะจบลงทันที ทีแรกเธอตั้งใจที่จะเป็นนักเต้นระดับชาติ เธอไม่ยอมให้คุณถูกเอาไปนินทาจนต้องมาอมท
“ไสหัวไป!”ที่นี่เราอยู่บนถนนสายหลัก นั่งแท็กซี่มาก็จะสะดวกมาก เสิ่นหว่านฉือเดาว่าเขากำลังจะไปหาเจี่ยนเวยหนิงที่โรงพยาบาล เธอไม่อยากไปโรงพยาบาลเพื่อเห็นคนรักกันหรอกนะเธอไม่ลังเลที่จะปิดประตูเลย เชิดหน้าขึ้นแล้วเดินลงจากรถไปเสียงเร่งเครื่องดังขึ้นและฝุ่นก็ฟุ้งเข้ามาที่ใบหน้าของเธอเสิ่นหว่านฉือตะโก