“คุณหลบไป” น้ำเสียงของเสิ่นหว่านฉือสั่นเทา คำพูดดูอ่อนแอ “ถ้าคุณทำให้ฉันรำคาญอีก ฉันจะเอาใบสมรสของพวกเราโพสต์ลงโซเชียล ให้คนทั้งโลกรู้ว่าเจี่ยนเว่ยหนิงทำบ้านคนอื่นแตกแยกเป็นเมียน้อย”ป๋อจิงโจวได้ยินคำขู่ของเธอ เพียงแค่ยิ้ม “คนที่พูดเรื่องหย่าก่อนไม่ใช่เธอเหรอ?”“นั่นก็เพราะว่าเธอเข้ามาก่อน”สีหน้าขอ
งานวันเกิดบังเอิญตรงกับสุดสัปดาห์นี้ เสิ่นหว่านฉือตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ หลังจากที่จัดการบิลของเจี่ยนเวยหนิงเสร็จ เธอก็ทำเพียงพักผ่อนสองวันก็ค่อยรับใบงานอีกใบจนใจถ้าเธอไม่มุมานะ อย่างนั้นชีวิตนี้ก็อย่าได้คิดจะชำระเงินสามร้อยล้านหยวนนั่น!ตระกูลป๋อไม่ว่าจะงานวันเกิดใครล้วนต้องจัดอย่างถ่อมตน เชิญเพียงต
ป๋อจิงโจวพาเธอไปที่สตูดิโอภาพ ไม่เพียงแต่งหน้ายังเปลี่ยนชุด เธอเห็นตนเองแต่งหน้าประณีตในกระจก ขมวดคิ้วแสดงถึงความตกใจ “งานเลี้ยงตระกูลจัดขนาดนี้ ดูอลังการไปไหม?”ก็แค่สองตระกูลมากินข้าว สองปีก่อนก็ไม่เห็นคนสวมชุดทางการอย่างนี้ เธอนึกถึงตนเองที่สวมชุดอย่างนี้ออกไป ทั้งสองตระกูลต้องจ้องตามเธออย่างแน่น
ในห้องรับแขก เจียนเวยหนิงเห็นป๋อจิงโจวมาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นในขณะเดียวกัน ดวงตาที่ถลึงตาโตอย่างนั้นเธอเคยคิดว่าคืนนี้เสิ่นหว่านฉืออาจจะมา ในเมื่อเป็นวันเกิดของเจียงหย่าจู๋ แต่คิดว่าป๋อจิงโจวคงไม่เปิดเผยสถานะของเสิ่นหว่านฉือที่เป็นคุณนายป๋อ อย่างนั้นคงไม่อนุญาตให้เธอปรากฏตัวอย่างแน่นอนแต่นึกไม่ถึง
สายตาที่พูดเหล่านั้น ในเมื่อเจี่ยนเวยหนิงไม่ยอมรับก็คงไม่ได้ ชุดของเสิ่นหว่านฉือดูมีสง่ามากกว่าเดิมเธอก็หน้าตาสวยสง่า ผิวยังขาว มาในชุดผ้าซาตินสีดำที่ขับให้เด่น ทั้งตัวคนก็ยิ่งผ่องเป็นยองใย“เชอะ” เสิ่นหว่านฉือขมวดคิ้ว น้ำเสียงเบามาก มีเพียงป๋อจิงโจวที่อยู่ข้างกายของเธอได้ยิน “อะไร?”“ใส่ชุดเหมือนก
เจี่ยนเวยหนิงยืนอยู่ตำแหน่งที่ใกล้มาก เห็นพวกเขาเฮฮาอย่างนั้น เธอก็อยากจะหายไปจากที่นี่ รู้ตัวก็เงยหน้าเห็นป๋อจิงโจว ทว่าเห็นสายตาของเขาจดจ้องไปที่เสิ่นหว่านฉือ ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดเหลือคณาแต่เธอต้องรีบข่มอารมณ์ไว้ ยิ้มสู้เพื่อที่จะเข้าไปพูด พยายามให้เจียงหย่าจู๋สังเกตเห็นตนเอง “คุณป้า สุขสันต์วันเก
คำพูดอย่างนั้นของเธอเหมือนกล่าวโทษหว่านหว่านว่าดีแต่เปลือก แต่ความหมายแฝงจริง ๆ คือหใยถึงเสิ่นหว่านฉือ คนที่ซ่อมภาพคือหว่านหว่าน แต่คนที่ส่งภาพคือเสิ่นหว่านฉือ ตรงกลางนี้ก็ไม่รู้ว่าใครผิดกันแน่เสิ่นหว่านฉือกล้ายืนยันอย่างแน่นอน ไม่ถึงครี่งชั่วโมงเพราว่ารักจึงเกลียดคุณนายป๋อจึงตั้งใจเต้าข่าวเล็ก ๆ ใ
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว “จะก่อเรื่องก็ต้องรู้กาลเทศะ งานวันนี้เธอจะก่อเรื่องตามใจไม่ได้ แม่และตระกูลป๋อจะขายหน้าไม่ได้”“แม่และตระกูลป๋อจะขายหน้านี้ไม่ได้หรือว่าเจี่ยนเวยหนิงจะขายขี้หน้าไม่ได้?” เสิ่นหว่านฉือโกรธจนยิ้ม พูดท่าทีประชดประชันแข็ง ๆ “ถ้าฉันไป ทุกคนก็คิดว่าฉันร้อนตัว พรุ่งนี้คนในวงการก็รู้ว่าฉัน