๑๔ นํ้าผึ้งพระจันทร์ / 8

“เป็นความคิดที่ดี” เฉินหย่าลี่กล่าวจบ คนทั้งสองก็มาถึงเรือนหมอเจิ้งพอดิบพอดี ก่อนจะพากันเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่สวมอาภรณ์สีฟ้าเรียบง่ายเอนหลังอ่านหนังสืออยู่บนก้อนหินข้างเรือน

“ท่านหมอเจ้าคะ!” เฉินหย่าลี่ตะโกนเรียก

“มาเอายารึแม่นางเฉิน” เจิ้งเหรินอี้วางหนังสือลง หันไปมองสตรีสองคนที่เดินเข้ามา และเหลือบไปมองจางฮวาฮ่าวอย่างแปลกใจ

“ฮูหยินเฒ่าปวดหัวเจ้าค่ะ แต่วันนี้นางขอเปลี่ยนมาเป็นยาต้มแทน” เฉินหย่าลี่กล่าว

“ได้ ว่าแต่แม่นางจางมาเอายาด้วยรึ” เจิ้งเหรินอี้กล่าวอย่างเป็นมิตร ไม่ลืมที่จะมอบรอยยิ้มไปให้นางทั้งสอง

“ข้าอยากได้ยาบำรุงร่างกายเจ้าค่ะ” จางฮวาฮ่าวพลางลูบท้องใหญ่โตของนาง

เจิ้งเหรินอี้หลุบตามองท้องหญิงสาวอย่างเคลือบแคลง เพราะก่อนหน้านี้สองเดือนเขาค่อนข้างมั่นใจว่าหญิงสาวเสียเลือด เพราะอาการแท้งบุตร

แล้วเหตุใดท้องนางยังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ด้านในไม่มีเด็กก็ต้องมีบางสิ่งแอบซ่อนอยู่ ว่าแต่เสนาบดีจิ้นจะทราบเรื่องนี้แล้วหรือยัง

ไม่มีทางที่จิ้นฝานจะไม่รู้... หากมองให้ดีนั้น เขาตั้งใจจะทำบางสิ่งอยู่เป็นแน่

“ข้าจัดเทียบยาให้แม่นางจางก่อน แม่นางเฉินนั่งรอในสวนสักครู่” เจิ้งเหรินอี้กล่าวกับพวกนาง ก